Na het bekijken van Hour of Power vanmorgen ging ik naar de hockey om het eerste heren team, de H1, te fluiten tegen 1ste klasser Hoorn H1. Na de wedstrijd kwam Ingrid me ophalen en lunchten we samen thuis. Aan het begin van de middag reed ik naar de jaarbeurshallen in Utrecht om Sam te bezoeken op de motorbeurs. Ik kwam mooi op tijd aan bij de volle parkeerplaatsen maar moest een half uur in de file wachten om het terrein op te kunnen. Geduld loonde want ik kreeg een mooi plekje op het bovenste dek.
Sam was in hal 11 met zijn werkgever om bekendheid te geven aan de elektrische motoren van het merk Maguti die ze in het pakket van Easy Ride hebben. Beide heren waren best moe na vier dagen intensief werken van vroeg tot heel laat. De voldoening was groot omdat er veel belangstelling was van potentiele klanten. Ondanks de drukte hadden ze tijd voor een gesprekje, wat foto’s en een koffie. De verkoop van artikelen en het klanten contact is Sam op het lijf geschreven. Het was mooi om hem zo in actie te zien.

Het is de verjaardag van Sam, de 25ste. Er was vanmorgen weinig tijd om het te vieren omdat hij het reuze druk heeft op de motorenbeurs in Utrecht. Met het introduceren van het nieuwe merk Maguti hebben ze met Easy Ride de spits afgebeten: elektrische motoren. Met een taart en gebak onder de arm vertrok hij eerst langs zijn vriendin en daarna naar Houten en door naar de jaarbeurshallen. Gefeliciteerd, Sam, je bent een creatieve ondernemer.
 

In het stedelijk museum van Schiedam was de verlengde expositie van Yayoi Kusama nog te zien. In de jaren ’60 en ’70 was haar werk soms controversieel. Ze werkte vaak met stippen op schilderijen en objecten (zoals ook in pompoen in Voorlinden in mei 2019). Van de schilderijtje met stippen heeft ze naar eigen zeggen meer dan 5000 gemaakt. Er waren ook mooie werken met spiegelballen (ook in Voorlinden), roze handen en repeterende patronen, en patronen met voedsel. In de andere zalen waren werken met verdrukking en slavernij als thema.






 

Museum Kranenburgh in Bergen heeft een expositie van Diana Scherer die onder de titel “Farming Textiles” grenzen opzoekt tussen natuur en kunst. Van grote oppervlaktes gras of haver laat ze de wortels in patronen groeien en breekt ze in op het groeiproces door de wortelstructuur los te trekken. En dat levert mooie patronen op. Om het zover te laten komen moet je wel veel geduld hebben. Daarnaast waren er tekeningen te zien van Alice Hoogstad met haar expostitie “Monsters en Krokovaars”. Het museum beschrijft haar als een illustrator van “een ooievaar die langzaam in een krokodil verandert of een meisje dat met haar krijtjes de zwart-witte straten van een stad inkleurt en daarbij hulp krijgt van vriendelijke kleurmonsters“. De foto’s van haar werk worden niet verstoord door de interferentie banden zoals benoemd in het vorige blog item. Ander werk van locale schilders lieten mooie portretten zien van begin 20ste eeuw.

 

We kwamen speciaal voor het werk van Anselm Kiefer naar museum Voorlinden. In het “Astrup Fearnley museet” in Oslo zagen we al het zware boekenwerk van hem. De boeken waren gemaakt van lood om het gewicht van de geschiedenis weer te geven. Dit werk stond, naast vele gigantisch grote schilderijen, ook in Wassenaar. Om dit werk te tonen moest zelfs de vloer worden verstevigd. Daarnaast was er de “Ochtenddauw” dat de opbouw van een land vertolkt met hoog graan en gras. De grote schilderijen met dikke gekleurde lagen olieverf met stro en lood geven een impressie van allerlei gedachten met referenties naar sterren maar ook naar abstracte hypothetische geschiedenis-scenarios, soms ook Bijbelse referenties. Het werk is intrigerend. Ook buiten het museum staan in de duinen bunkerachtige torens, ook weer met het thema van vernietiging en wederopbouw. Kiefer ziet in de schoonheid van ruines een teken van het bieden van hoop op een nieuw begin.


 

In museum Voorlinden in Wassenaar is tot 25 februari een expositie te bewonderen van Anselm Kiefer. We hebben ook werk van hem gezien in Oslo. Vandaag kochten we online kaartjes (want het museum is nog niet “gediplomeerd voor de museumkaart”) en de extra €2,50 voor de expositie over het tarief van €19,50 heen namen we op de koop toe, keer 2 weliswaar. Het museum ligt prachtig in een bosrijke duinomgeving en heeft naast Anselm Kiefer ook mooie werken van Richard Serra (met reusachtige metalen wanden), Jan Sluijters’ bekende schilderij, Esther Tielemans met Full Moon (kleurrijke vlakken), Adolf Luther met holle en bolle spiegels en bij de vaste elementen is er het oudere stel met parasol van Ron Mueck, en nog veel meer.




 

Bij de tuinen was een tentoonstelling “Mother Nature Secrets” van 700 mineralen hoofdzakelijk uit Brazilië, Portugal, Zuid-Afrika, Zambia, Peru, Argentinië en Noord-Amerika. De natuurstenen verzameling is gedaan door een liefhebber, José Berardo, die er 15 jaar over deed om het assortiment samen te stellen.

 

Als je op een toeristenkaart van Madeira kijkt, worden vaak de traditionele woningen met rieten daken genoemd. Die zijn gelegen in het noordelijke plaatsje Santana, in Parque Temático. Op de terugweg van de wandeling reden we langs Sao Jorge naar Santana. Het park is klein en laat een paar modelwoningen zien. Men deed er hun handwerk, bakte brood en sliep in deze huisjes. Het materiaal van deze huisjes was goed voor zomer en winter. In eerste instantie dachten we dat de huisjes en dus de mensen toen erg klein waren. Het bleken modelversies te zijn voor kinderen. We maakten een foto voor een grote Madeira hoed en reden vervolgens het eiland helemaal rond, langs het vliegveld en Funchal terug naar Ponta do Sol.



 

In museum Kranenburgh (Bergen, NH) zijn momenteel 3 exposities te zien:
1. Claudy Jongstra met Guernica de la Ecología: zij verwerkt in haar kunst voornamelijk wol van een kudde Drentse heideschapen. De verf waarmee ze de wol kleurt, onttrekt ze aan planten die ze kweekt in Friesland
2. Cristina Lucas met Environment is Us: zij is een Spaanse kunstenares die vooral kijkt naar ecologische aspecten van onze planeet. Haar elementen lijken somber omdat ze gebruikmaakt van producten uit aardolie en aardgesteente
3. Jaap Hillenius (NL, 1934-1999), Edgar Fernhout (1912-1974) e.a. met A Touch of Light: spelen met licht in schilderijen, fotografie of abstracte elementen.
Na het museum bezoek lunchten we bij LadyPapa, met aparte oosterse gerechten.




 

Deel van het bezoek aan Het Depot was een expositie van Laura Eckert in nabijgelegen Villa Hinkeloord met een beeldenoverzicht van Eja Siepman van den Berg die de Charlotte van Pallandt prijs won in 1978. Het maken van de prachtige beelden werd verduidelijkt met een video. Ze maakte beelden van brons en (Italiaans) marmer.

Om (verlaat) het 55-jarig huwelijksjubileum te vieren van Ingrid’s ouders gingen we een paar dagen Wageningen-Arnhem-Münster doen. In Wageningen bezochten we museum Het Depot. Het thema in deze beeldengalerij is het menselijk lichaam. Het komt in allerlei 3D modellen en materialen terug. Na een mooie rondwandeling in het museum en de villa lunchten we in het museumrestaurant Lineaus.






 

Na het golfen ging ik met Ingrid naar het Singer museum in Laren om het werk van Kess van Dongen te bekijken. Er waren prachtige schilderijen van hem waarvan sommigen met verfpunten zijn gemaakt en daarmee doet denken aan Van Gogh. Ook waren er tekeningen van Van Dongen maar zeker zo mooi waren de kleurrijke schilderijen van Jan Sluijters, Kees Maks, Co Breman en Albert Neuhuys. Tussen de schilderijen stonden mooie beelden van o.a. Charlotte van Pallandt en Auguste Rodin.

Vanmorgen reden we naar Tilburg via van Tilburg. Het werd tijd voor wat nieuwe kleding voor mezelf. In Nistelrode slaagden we binnen het half uur en we lunchten voordat we De Pont in Tilburg bezochten. In het museum was een expositie van Raphaela Vogel maar ook van andere kunstenaars. In een grote ruimtelijke opstelling waren beroemde bouwwerken getoond en natuurlijk ontbraken Anish Kapoor (spiegel), Sigmar Polke (met hars), Fiona Banner (muurpunten), Kasper Bosmans (kleine kleurrijke schilderijtjes), Callum Innes (kleurvakken) en Thomas Schütte (zilveren beelden) niet.






 

Kunstenaar Henneman is bekend geworden met lijnenspel. Zijn abstractie van objecten naar eenvoudige lijnen geeft prachtige 3D weergaves die in 2D zijn opgesteld. Hij modelleert zijn lijnen vaak met opelkaar aangebrachte latjes. Hierdoor ontstaat een diepte-effect, vaak ook ondersteund door schaduw als de verlichting goed is geplaatst. En dat was het geval in museum Kranenburgh.

Na twee zaalhockeywedstrijden te hebben gefloten van het eerste damesteam van Hisalis in Pijnacker, gingen we vanmiddag het Kranenburgh museum in Bergen bezoeken. Er was een expositie van Jeroen Henneman die veel met lijnen werkt en ze in perspectief plaatst. Het was een ontzettend mooie uitstalling van alle objecten die het lijnenspel weergeven. Henneman is o.a. bekend van het beeld van toenmalig koningin Beatrix en van het wiel op het Elsevier gebouw in Amsterdam.