Spelen met cijfers is altijd weer grappig. Hoe oud ben je geworden? Weet je het 17de priemgetal? Dan heb je het antwoord. Van familie en vele vrienden ontving ik felicitaties met foto’s en filmpjes. Van één iemand kreeg ik de laatste verzen van mijn leeftijdspsalm toegestuurd. Van Annelot’s vriend kreeg ik een foto van een kleine kikker in Costa Rica als herinnering aan onze jungle tochten.
Deze dag was ook feestelijk omdat Sam weer voor het eerst naar zijn werk ging. Terwijl hij samen met zijn collega’s werkte, kon ik gebruik maken van de kantoorruimte en vanuit Amsterdam werken. Sam kon aangeven wanneer hij het werk wilde afronden en we samen naar huis zouden rijden. Thuis vervolgde ik dan mijn werkzaamheden. Dit geeft Sam de gelegenheid om stap voor stap het werk weer op te pakken. De afleiding om op een andere plek te werken geeft mij weer wat afwisseling. En bovendien is het ontzettend gezellig om samen op te trekken. Win-win.

Vanavond vierden we mijn aanstaande verjaardag met eigen gezin en aten we bij Tante Kee. Het zondagse à la carte menu gaf voor het voor- en hoofdgerecht keuze uit vis, vegetarisch of vlees. Wat je ook kiest, het is allemaal verfijnd in smaak en presentatie. Met passende wijnen waren de gerechten compleet. Zo werd het een gezellige en geslaagde avond. We zijn blij dat we het samen met kinderen kunnen vieren ook al is Annelot nog ver weg.

Annelot berichtte deze week dat ze in het zuidelijke deel van Costa Rica zitten. Vandaag komt haar vriendin op bezoek. Ze vliegt vanuit San José naar Golfito. Annelot stond haar op te wachten bij het vliegveldje en stuurde een paar plaatjes. Fijn om zo contact te hebben met elkaar. Veel plezier gewenst daar.

Mijn moeder had via de gebruikelijke souffleur gevraagd wat ik voor mijn verjaardag zou willen hebben. Tja, eigenlijk heb ik geen dingen op mijn verlanglijstje. Of toch? Twee jaar geleden wilde ik mijn tuingereedschap vervangen met accu-gestuurde middelen. Het was er nooit van gekomen. Vandaag schoot het me te binnen. Ingrid en ik gingen naar de dealer van STIHL, het merk voor goede apparaten. We kwamen voor de heggenschaar die mijn moeder me wilde geven. We kwamen thuis met inderdaad de heggenschaar maar ook met een nieuwe grasmaaier, grastrimmer en hoogtesnoeier. Alle apparaten werken op dezelfde accu. Het gras is gemaaid. Als ik de heggenschaar officieel op mijn verjaardag krijg, zal de heg het voelen.

Na het ongeluk met de motor is Sam voor MRI onderzoek geweest in het OLVG vanwege nekklachten. Vanmorgen werd de gunstige uitslag gedeeld via telefonisch consult. De wervelkolom staat recht. Er is alleen binnen het interspinosum sprake van enige vochtophoping rond C7. Dat laatste kan worden verholpen door gecontroleerd (met fysiotherapie) de nekspieren te gaan bewegen. Aanvankelijk was er een vermoeden dat er een los stukje in de nek zweefde dat beslist ingreep nodig zou hebben. Gelukkig is een operatie niet nodig en kan Sam met gerust hart actief aan herstel werken. De nekbrace is handig wanneer er teveel belasting is maar kan in principe af. We zijn blij en opgelucht.

Vandaaag vieren we de 20ste verjaardag van Noud. Het is een bijzondere dag en we zijn dankbaar om samen met familie en vrienden zijn verjaardag te vieren. Met de jongste nu twintig jaar oud zijn we uit de tienertijd. Tijdens onze vakantie heeft Noud (samen met Sanne) zich zeer verantwoordelijk getoond toen Sam net het motorongeluk had gehad. Dat is iets waar je als ouder niet op voorbereid bent maar als het dan gebeurt maakt je dat ontzettend blij. Dat we Noud’s verjaardag kunnen vieren met Sam er bij maakt deze dag nog feestelijker. We vieren het leven en zijn ontzettend blij dat de bescherming van God over onze kinderen is. We bidden er dagelijks en vragen om de zegen van God over hun leven, waar ze zich ook bevinden. Met de Psalmist zeggen we vanuit Psalm 124:8: “Onze hulp is in de naam van de HEER, die hemel en aarde gemaakt heeft“.

 

Gisteren zijn we aangekomen op het internationale vliegveld van Houston (IAH) en overnachtten in het Marriott hotel dat op het vliegveld ligt. Vandaag vliegen we terug naar Nederland met KL662. We moesten om 11:00uur uitchecken van het hotel en konden al vroeg de baggage inchecken voor de vlucht die om 15:00uur zou vertrekken naar Amsterdam. Op het vliegveld van Liberia kwamen we nog de leren stoeltjes tegen die Annelot voor de bus heeft gekocht, zelfde prijs overigens. De vlucht naar huis verliep in 8,5 uur terwijl de KL661 naar Houston toe 10 uren duurde, klein verschil. Het vliegtuig bereikte snelheden tot 1009 km/u op een hoogte van ruim 11km. Aankomst op Schiphol: 1 augustus om 7:00uur.

Het hotel OPacifico in Naranjo was een mooie afsluiting van ons verblijf in Costa Rica. Het is gelegen in de jungle in het zuiden-oosten van de provincie Guanacaste, niet ver van Coyote wat aan de westkust ligt. Het hotel heeft een prachtige grote tuin met een groot zwembad, strand, hangmatten en een mooie steiger. Van de steiger hoor je de apen in het bos en zwemmen de roggen om je heen. In de tuin lopen de grote hagedissen en zit de kolibri aan de bloemen te tippen. Orchideeën sieren de veranda van het restaurant op. Vanavond gaan we hier lekker eten en morgen vliegen we van Liberia naar Houston.


 

De volgende dag vertrokken we richting vliegveld. Omdat het rijden in Costa Rica niet zo snel gaat als in Nederland hebben we het in 2 stappen gepland: vanuit Jacó eerst naar Naranjo (met de veerboot) en de volgende dag naar het vliegveld in Liberia en de auto inleveren. ‘s Ochtends bij het inpakken ontdekte ik dat er nog een onderdeel van Annelot haar lens in mijn tas zat. We vonden het niet erg om die nog bij haar langs te brengen, het was maar 25km. Na een koffietje in de bus viel het tweede afscheid veel lichter dan gisteren en reden we met een gerust hart naar Puntarenas. Onderweg pakten we nog even een drankje en broodje waar peilkanen het landschap sierden met hun grote verschijning. De tocht met de veerboot was zo’n 70 minuten. Daarna was het nog 2 minuten rijden naar het hotel wat we vanaf de veerboot al konden zien (laatste foto).



 

Ons verblijf in Costa Rica was 3 weken met en dag of 5 aan reistijd. Van de 3 weken hebben we 2 volle weken met Annelot kunnen optrekken. Dat was ook het doel van deze reis. Samen hebben we het land kunnen bewonderen en genoten van de activiteiten en van het fotograferen. Maar alles is tijdelijk, ook dit verblijf. We brachten Annelot terug naar de Salo en “Billy de Bus”. Eerst lunchten we met hen en zijn broertje en zus die ook naar Costa Rica waren gekomen. Na de lunch zagen we warempel een krokodil op 50 meter afstand van de bus. Oops.
Het afscheid viel bijzonder zwaar en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we er tegen op zagen omdat Annelot en Salo pas met de kerst weer naar Europa komen. Maar de vakantie was zeer geslaagd.



 

Op verschillende plekken in Costa Rica kun je jungle activiteiten ondernemen. Wij vonden de kabelbanen erg leuk, ofwel ziplinen. Niet ver bij ons vandaan kun je een parcours van 12 platforms door de jungle doen. Annelot en ik waren er klaar voor. Bij sommigen ga je wel 60km/u. Je bent natuurijk goed ingesnoerd met een harnas onder je heup en over je schouder. Dat laatste is nodig als je mee wilt doen om even een kabelbaan op de kop te doen, ook leuk.

 
 

Vooruitblikkend op het moment dat Annelot zich weer bij Salo zou aansluiten zochten we een hotel in de buurt waar de bus geparkeerd was. Die stond in Esterillos, wij trokken op naar Jacó, naar hotel Flamboyante. In eerste instantie was het even omschakelen naar deze locatie omdat we het zo leuk hadden in Sámara. In het hotel konden we goed ontbijten en dineren, wel zo makkelijk. De wifi was niet erg stabiel en dat geeft voor reizigers toch wel wat probleempjes als je uitstapjes wilt boeken of je wilt orienteren. Jacó is een drukke stad, het strand is niet echt schoon en dus moesten we ons richten op andere activiteiten. We gingen op krokodillentocht, ziplinen en schoonheidssalon (de dames). Uiteindelijk bleek het een prettig rustig verblijf aan zee en vrij van de drukte van de hoofdstraat. Eekhoorns en hagedissen gaven het verblijf een natuurbeleving.

Onderweg van Sámara naar Jacó kom je 2x langs een krokodillenbrug. De eerste brug is bij Parc Barra Honda (geen krokodil gezien) en de tweede brug is bij Tarcoles. We stopten om te kijken. Het was wel een riskante operatie want bij zulke gelegenheden zijn de autodieven zeer actief. Dat liep goed en keken we naar de grote ruggen van de Amerikaanse krokodillen. Kanjers zijn het. Later wordt het nog leuker en zien we ze van heel dichtbij.


 

In Mexico en Guatemala waren Annelot en Salo al aan het surfen op de oceaan. Met het zicht op het water met surfgelegenheid naast de deur moesten we natuurlijk ook het water op. We huurden een plank en Annelot ging voortvarend. Papa niet. Ik timede verkeerd en was al blij om al liggend een golf te pakken. Het leunen en drukken op het board deed me pijn aan de linker-elleboog en buik. Ik hield het er bij en ging Annelot fotograferen, veel leuker.



 

Vanuit de kustplaats Sámara zijn er dagelijks oceaantochten om op zoek te gaan naar walvissen, dolfijnen, schildpadden en roggen. Vandaag zagen we 3 van de 4 soorten. Eerst twee parende schildpadden en daarna roggen, zelfs roggen die meters hoog uit het water omhoog sprongen. Op een bepaald moment waren er tientallen dolfijnen om de boot. Annelot en ik zaten voorop met onze camera’s. Met mijn nieuwe Sony a9ii zou ik de onverwachte sprongen van de dolfijn wonderschoon kunnen vastleggen, zij het niet dat de instelling voor continue autofocus per ongeluk was teruggezet naar eenmalig scherpstellen. Van de 180 foto’s zijn er 6 gelukt. Maar Annelot deed het veel beter. De eerste 6 foto’s zijn van haar. Het moment dat de dolfijnen naast en rondom de boot zwommen maakte Annelot helemaal enthousiast. We hebben genoten.