Vanmiddag liep ik een rondje in Klein Leeuwenhorst. Het is een klein bos met veel vogelgeluid en dat maakte me nieuwsgierig. Het is maar een klein rondje in dit privé-bos en omdat het licht plotseling mee zat heb ik hetzelfde rondje nogmaals gelopen. De begroeiing raakt inmiddels aardig dicht en dat maakt het spotten van de vogels erg lastig. Ze laten zich horen en soms even zien. De winterkoning is wispelturig, de roodborst speelt verstoppertje, de merel wil zoveel mogelijk luisteraars voor zijn vrije melodieën, de tjiftjaf verveelt iedereen met hetzelfde deuntje en de zanglijster probeert de mooiste tonen ten gehore brengen terwijl in de achtergrond de grote bonte specht er lustig op los hamert. Dan is opnieuw de pimpelmees die zich uitstekend kan verschuilen in een bladerlandschap van de hoge bomen. Het bos is klein maar de moeite waard om eens lekker een uurtje te slenteren.


 

Afgelopen week nam ik vaak de camera mee als ik de hondjes uit liet. Je weet maar nooit wat je in het park tegen komt: eendjes met kuikentjes, de gaai en de schildpad.
In de tuin hebben we een nestkastje waar de pimpelmees broedt en ook ook een roodborst paartje laat zich regelmatig zien. Het zijn gewoon alledaagse tafereeltjes waar je van kunt genieten, als je er oog voor houdt.


 

Op deze koningsdag is de lucht blauw en nodigt het weer uit een wandeling te maken. Ingrid en ik togen naar de AWD en wandelden het rondje bij het zweefvliegveld. Onderweg waren er veel blije vogelgeluiden. We zagen de gekraagde roodstaart (eerste rij), de boompieper, de boomleeuwerik (2de rij), de fitis (vierde rij, tweede foto), de torenvalk en de vink. De bomen gaan bloeien en laten hun bladeren schijnen in de zon.




 

Toen ik vanmorgen de honden ging uitlaten nam ik voor de zekerheid de camera even mee want stel je voor dat de slechtvalk er weer zit. Helaas geen slechtvalk maar wel de zwartkop die ik twee weken geleden ook tegenkwam. Ook de gaai en de tjiftjaf lieten zich (weer) zien en was er een meerkoetpaartje die hun jongen voerden. De zwartkop was wel de topper vandaag.


 

Als ik dan toch bezig ben met experimenteren met de zoom via de crop modus, dan ook maar even wat vogels fotograferen. Hieronder zijn de heggenmus, de tjigtjaf met wijde vleugels in de pimpelmees (in APS-C crop modus).

Op deze zondagochtend ging ik met een groep vogelliefhebbers om 07:00 uur een spotterswandeling maken in het nabijgelegen park Rusthoff. Een enthousiaste vogelkenner wees ons op de aanwezige- en ook afwezige vogels. Hij heeft in de afgelopen jaren 101 vogelsoorten gespot maar vandaag bleef het bij 23: wilde eend, meerkoet, turkse tortel, nijlgans, scholekster, zwartkop, tjiftjaf en de holenduif. In de verte zat op de kerktoren een slechtvalk. Hierover schreef ik al op 21.02.2023 – ChaptGPT; het is nl. de snelste vogel ter wereld. Hier zij achtereenvolgens de zwartkop, eendenkuiken, holdenduif en slechtvalk.

Toen ik afgelopen zaterdag door de duinen wandelde waren er opvallend veel tjiftjafs. Ze lijken erg op de fitis met als enige zichtbare verschil de donkere pootjes van de tjiftjaf. Vanavond wandelde ik met de hondjes door het park en naast de roodborst hoorde en zag ik nog een ander vogeltje die ik niet zo vaak had gezien in het park. Met de camera in de hand kon ik het vogeltje dichterbij halen. Het bleek een tjiftjaf. Sommige tjiftjaffen overwinteren in Nederland maar het is zeker dat ze in het voorjaar en in de zomer sterker aanwezig zijn. Je hoort en ziet ze dan op vele plaatsen; zo ook vanavond dus. En dan is er altijd het roodborstje, een zeer territoriaal beestje die zich gemakkelijk laat fotograferen.
 

Het was opvallend hoeveel tjiftjaffen er vandaag in de AWD waren. Hun gezang was rondom en gaf een vrolijke noot in de duinen waar de struiken er nog wat dor uit zagen. Zo nu en dan vloog er een reiger met klapperende vleugels over. Als je dan net gunstig staat ten op zichte van de zon en de vliegrichting levert dat mooie slagen op. Ook de torenvalk liet zich hoog in de lucht zien en observeerde mij meer dan ik hem. In het water kleurden de blauwe snavels van de kuifeend mooi op in het zonlicht. En de kwikstaart liet zich in de bomen, bij het water en in het gras zien. Ze waren druk in de weer en liepen parmantig door het veld. De vink was overal en de gaai kraste zijn liedje want zingen kan hij niet. De putter was ook aanwezig maar verschool zich te veel achter donkere takken. Na een stille winter is er weer leven in de brouwerij.



 

Ingrid en ik zijn vanmorgen al wandelend even in Noord-Holland geweest. De provincie grens van Noord- en Zuid-Holland loopt dwars door de Amsterdamse Waterleiding Duinen (AWD). Het was prachtig zonnig weer toen we vertrokken en ruim 8km door het duingebied was een mooie ontspanning. De vogels waren volop aan het zingen. Overal waren er koolmeesjes maar we zagen ook de putter, rietgors, torenvalk, pimpelmees. kieviet en de grote zaagbek (in vlucht). Herten waren er ook maar dat wordt al heel gewoon behalve als ze een mooie pose maken.


 



 

In het derde item van de AWDeetjes zijn er vogels in de vlucht. De eerste vogel is een fitis en de anderen laten zich gemakkelijk raden. Het lijken eenvoudige foto’s maar juist met het tegenlicht van de lucht zijn deze vogels, los van het kunnen scherpstellen, lastig te maken.

In de tweede van de 4 AWDeetjes is hier een aantal vogels die een lied ten gehore brengen of waarvan de compositie erg fraai is. Van links naar rechts per rij: de boompieper, de roodborsttapuit, de brilduiker (vrouwtje, mannetjes zijn wit), de rietgors, de fitis en de putter.

Door de jaren heen heb ik veel foto’s gemaakt van vogels en dieren in de AWD. Terwijl ik zo terugbladerde heb ik een klein aantal geselecteerd van bepaalde acties of composities. Hier is een eerste van de 4 AWDeetjes. Van links naar rechts per rij: de grote bonte specht (klaar voor de volgende klap), de buizerd (die mij rustig observeert), de vink (die nestmateriaal verzamelt), de gekraagde roodstaart (een juveniel die me ernstig aankijkt), de aalscholver (die zijn vleugels droogt) en de koperwiek (die zich voedt met bessen).

De foto’s van de lentekrokus nam ik tussen de middag bij het uitlaten van de honden. Omdat het licht zo mooi bleef nam ik bij de half vijf honden-ronde de telelens mee. Ik hoorde eerder al veel vogels dapper fluiten en in het park vliegen. Het waren de roodborstjes die verrassend genoeg deze keer hoog in de boom zongen en de boomkruiper. De meeuwen deden ook van zich horen en vochten zich een plekje waar eten is. Ook de vogels voelen dat de lente er aan komt.

Recentelijk is ChatGPT gepubliceerd; een AI gedreven machine die je vragen kan stellen en dan een antwoord genereert. Ik stelde de vraag: Which is the fastest bird? (Welke vogel kan het snelst vliegen?). Hier is het antwoord van de onbekende auteur, vertaald met Google Translate: De slechtvalk wordt algemeen beschouwd als de snelste vogel ter wereld, met duiksnelheden tot 386 kilometer per uur. Deze vogels staan bekend om hun ongelooflijke snelheid en behendigheid, die ze gebruiken om prooien halverwege de vlucht te vangen. Slechtvalken zijn te vinden op elk continent behalve Antarctica, en ze zijn een populair onderwerp voor valkerij en vogelspotten. Ze worden vaak getraind voor de jacht of gebruikt voor vogelbestrijding in stedelijke gebieden, waar ze worden gebruikt om andere vogels, zoals duiven en meeuwen, af te schrikken. Ondanks hun ongelooflijke snelheid staan slechtvalken ook bekend om hun intelligentie en aanpassingsvermogen, en ze gedijen goed in een breed scala aan habitats, van woestijnen tot steden tot arctische toendra’s.
(Onderstaande foto’s komen van: https://ebird.org/)

Het is een handig middel om snel een uitleg te krijgen in geschreven vorm. Maar ook wel oppassen geblazen want wie toetst de onbekende auteur en waar haalt het kennis en wijsheid vandaan? Interessant zijn de vragen: Who created the earth? of Write a short description of Jesus Christ. De antwoorden zullen (positief) verrassen.

Sinds 2008 kom ik in de AWD om te fotograferen. Twee keer heb ik een ijsvogel gezien maar nog nooit kunnen fotograferen. Rein zei wel eens tegen me dat er altijd wel iets gebeurt als ik door de duinen loop. Vandaag was het in ieder geval raak en het leuke was dat Rein er bij was met eigen camera en lens. We hebben vele tientallen foto’s gemaakt. Niet alles lukt maar het is een geweldig gevoel als de ijsvogel op korte afstand uit de berm of van een tak plotseling (en dat is onberekenbaar) een duik neemt, kort onder water is en met een visje in zijn te grote snavel weer boven komt en er even heerlijk voor gaat zitten. Als het dan genoeg is, is er tijd voor even model zitten.