De hockeycub Hisalis bestaat 50 jaar en om die reden was er een gala georganiseerd. Ik werd gevraagd om foto’s te maken van de bezoekers wanneer ze binnenstromen. De organisatie had zelfs een sepciale hoek ingericht die ik als studio kon gebruiken. Naarmate de avond vorderde en er wat meer gedronken werd, werden de “modellen” steeds enthousiaster en waren sommigen de tel kwijt hoe vaak ze al op de foto waren geweest, of in welke combinatie. In ieder geval gaf het veel pret want alle gefotografeerden waren blij en een lach was bij iedereen sowieso aanwezig. Het enige waar ik op moest letten, nadat ik de camera eenmal handmatig had ingesteld: geen dichte ogen, geen schaduw en de (vaste) plek van het statief. Sam was er ook bij en ook wij gingen samen op de foto. Hij maakte nog wat foto’s van mij met andere bezoekers die ik ken van de hockey teams.
 

Omdat het weer dit weekend nogal grijs en koud was, zat er geen wandeling in de planning. In plaats daarvan kozen we om naar Arnhem te gaan om Museum Arnhem te bezoeken. Er waren een paar tentoonstellingen. Onder andere: “Tenminste Houdbaar Tot“, een weinig inspirerend overzicht van alle klimaatprobleem met een ingesproken boodschap met een (passende) zeurstem. opvallend waren wel het grote doek van afvalkunststof “Gbor Tsui” van Serge Attukwei Clottey. Ook was er een overzicht van het werk van Pierre Janssen die de bezoeker interactief mee liet doen om een portret of boodschap achter te laten. Als gevolg daarvan hangt nu ook mijn portret in Museum Arnhem. Wat zeer bezienswaardig was is de ring met een vogeltje in een klein kooitje die door de Amerikaanse Amanda Gorman werd gedragen tijdens haar voordracht van The Hill We Climb bij de inauguratie van president Joe Biden. De ring was een eerbetoon aan Maya Angelou, die sprak tijdens de inauguratie van Clinton in 1993.
Buiten het museum is er “De Stofzuiger” van Maja van Hall, het beeld “Asis Rafiki” van Monika Dahlberg, de tafeltennistafel “Pong” van Louie Cordero en de “Borstentros” van Maria Roosen.







 

Vanuit de auto hadden we al hele grote paddenstoelen gespot aan de rand van het bos. We kozen een klein pad langs de brede sloot en hielden de beide honden kort om de paddenstoelen niet omver te lopen. Vooral de grote rode paddenstoel met witte stippen blijft elk jaar weer fascineren. Ze waren ook aardig uit de kluiten gewassen.

 

De herfst is nu een maand onderweg en maakt de paddenstoelen weer zichtbaar. In het bos van Warmond kom je heel veel soorten tegen. We wandelden vanmorgen mooie kleine paadjes waar de prachtige soorten te bewonderen waren.




 

Kasteel Ruurlo is een verlengde van museum More in Gorssel. We bezochten het museum waar een expositie te zien is van de beroemde schilder Carel Willink die surrealistische schilderijen heeft gemaakt. Het kasteel zelf is bijzonder fraai verbouwd met oog voor stijl en behoud van karakter.




 

Een tijdje geleden begon ik te lezen in het boek “The Way of the Shepherd” wat gaat over Bijbelse principes van wat de herder met zijn kudde doet. Vandaag luisterde ik naar een mix van Youtube Music met het nummer “Goodness, Love And Mercy” met de tekst over de Herder uit Psalm 23. Wat een geweldige tekst en wat mooi gecomponeerd. Daar word ik blij van. Mijn vader zei vaak: “Heel veel mensen kennen Psalm 23 maar ken je de Herder ook?” Wat is het een voorrecht om de Herder te kennen. Het nummer van Chris Tomlin brengt het in herinnering zodat je het niet vergeet.

Na verder experimenteren van het fenomeen “paarse autofocus” zie item 18.08.2022 – AF-S heb ik het verkrijgen er van kunnen reproduceren met de a9ii in zowel AF-S als in DMF focus mode. Normaal gesproken geeft de camera een groen vierkant in de zoeker als de focus er is (1ste plaatje). Wanneer er (nog) geen focus is is het vierkant wit (2de plaatje). Als je dan met de camera gaat bewegen en de ontspanknop half ingedrukt houdt verschijnt het paarse vierkant (3de plaatje). Het blijkt dus een waarschuwing van de camera dat het niet in staat is om de lens scherp te stellen.

We waren nog niet eerder samen in het Teylers museum in Haarlem geweest. Het is het oudste museum van Nederland. Je vindt er fossiele vondsten, meetinstrumenten uit de oude tijd, experimentele apparaten, schilderijen, oude en recente (strip)tekeningen en natuurlijk het oorspronkelijke huis van Pieter Teyler. In het museum is de beroemde elektriseermachine te zien uit 1784. Napoleon bezocht in 1811 het Teylers Museum om de machine te zien. De machine doet gigantische vonken overslaan als de glasschijven gaan draaien. Van de website: “Vanaf de opening in 1784 tot het begin van de 20e eeuw was Teylers Museum een plek waar actief wetenschappelijk onderzoek werd bedreven en waar de resultaten getoond werden aan een breed publiek. Wist je dat Nobelprijswinnaar Hendrik Antoon Lorentz zijn eigen laboratorium in Teylers Museum had waar hij vanaf 1909 tot zijn dood in 1928 werkte? Grote wetenschappers, waaronder Einstein, bezochten hem hier“.
Ook zijn er diverse schilderijen te zien van vele onbekende schilders, zoals (rij 5, eerste foto) Wybrand Hendriks met het Haarlems teekencollegie uit 1799, (rij 5, derde foto) Christiaan Dreibholtz met schipbreuk voor Engelse kust uit 1839 (tevens het aankoopjaar) en (rij 6) Bartholomeus van Hove met zijn stadsgezicht uit 1836 (ook het aankoopjaar). Iets bekender is (op rij 5, vierde foto) de Trommelslaagster van Isaac Israëls uit 1908.

Tijdens een oceaantocht in Costa Rica met dolfijnen werd ik onverwacht geconfronteerd met een “paars autofocus vierkant” in de zoeker van de nieuwe Sony a9ii. Ik bleek onbewust een verkeerde instelling te hebben geactiveerd, waarschijnlijk bij het in- of uitpakken van de rugzak. Bij onderzoek op het internet kwam ik twee forum gesprekken tegen die over hetzelfde gaan. Er was zelfs iemand die het kon reproduceren (zie foto van dit forum). Naslag van alle Sony handleidingen en navraag bij een auteur van veel fotografie boeken bracht geen verdere helderheid. Voor nu lijkt het er op dat de camera in AF-S stand (single autofocus) de focus verliest als het object niet meer in focus is terwijl de ontspanknop half ingedrukt blijft. Dat laatste is gebruikelijk bij AF-C (continue autofocus) maar ongebruikelijk bij AF-S. De kleuraanpassing van de autofocus van oranje naar paars lijkt dan wel een grapje van de software ontwikkelaar.

De flora en fauna van Costa Rica moet je met een gids bekijken, zeker als het donker is. Een gids ziet 3x zoveel en kent ook het gedrag van planten en dieren. We hadden om een gids gevraagd en toen kwam Jessy Lopez Herra. Wat een kanjer en leuke vent! We dachten meteen de jungle in te gaan maar hij koos eerst gewoon voor de tuin, luisterde en begon daarna te speuren. Binnen 10 minuten wees hij ons op kikkers en op 2 (kleine) slangen. Echt bijzonder. De kleinste slang zat verborgen waar het blad zich van de stam afzet. De tweede lag gewoon op een blad en was een giftige slang. We zagen kikkers in mooie kleuren en eentje die na het laten zien van de kleuren zich als dood hield, de ogen sloot en zich heel klein maakte (bovenste 2 foto’s). Wow! Ook zagen we spinnen, wandelende takken en sprinkhanen. Dit hadden we niet willen missen.



 

Het huis van Eliette & Mark ligt in het hart van de jungle tegen Parque Nacional Volcán Tenorio aan. Wat een prachtige omgeving voor een eerste kennismaking met Costa Rica! Onze gastvrouw- en heer zijn bijzonder hartelijk en bieden ons de tweelingwoning aan voor Annelot en Salo. Zo hebben ze hun eigen verblijf en kunnen ze ook even aan ons wennen. We kijken tegen de bananen aan, de kolibris vliegen langs het terras en de apen krijsen ons soms wakker. ‘s Ochtends komt hun lieve hond even goedemorgen zeggen en zitten we met z’n vieren aan tafel voor het ontbijt dat is voorbereid door het huis, heerlijk! ‘s Avonds kunnen we terecht bij locale restaurants waar het jonge stel ons op trakteerde. Overdag maakten we wandelingen en fotografeerden we veel. Annelot had haar camera weer terug en de eerste ochtend stonden we al om 5 uur naar de vogels te kijken, o.a. de toekan.

 




 

Dagelijks luister ik naar muziek en soms raakt een nummer je en wil je het delen. Het blijkt een workship song uit 2002 van Spring Harvest. Op youtube is de song er in twee verschijningen die ik onder de lyrics deel. De tekst en melodie uit het refrein spreken me erg aan.

Vanavond gingen we de fotoshoot van gisteravond met de motor nog een keertje doen. Ik wilde meer achtergrondlijnen in de foto en dat kan alleen maar als de sluitertijd laag is. Dat geeft meteen ook de moeilijkheid aan want lijnen krijg je alleen als de camera meebeweegt met de motor. De camera is met de autofocus supersnel maar als de fotograaf met zijn beweging niet in de pas loopt met de snelheid van de passerende motor is het beeld nog steeds onscherp. Het lukte met 22 foto’s van de 258. De achtergrond laat met 1/60 sec inderdaad de lijnen zien. Deze sluitertijd is bizar laag (gisteren had ik hem op 1/200 sec) voor de snelheid waarmee de motor voor mijn neus passeert: dat is tussen de 60-80 km/u op een afstand van ongeveer 10 meter.
 

Om de proef op de som te stellen, trokken Sam en ik vanavond op de motor naar een paar locaties om een fotoshoot te maken. Het doel was om de autofocus van de α9ii uit te proberen met rijdende motor. De camera houdt sterk vast aan het autofocus object terwijl je met 20 frames per seconde foto’s wegklikt zonder blackouts. Dat laatste is de bijzondere techniek in de camera: de electronische shutter leest de sensor continue uit zonder dat het mechanische gordijn even het licht uit de zoeker wegneemt. Van de 578 geschoten foto’s hebben we er 32 geselecteerd en hier zijn een paar voor het blog.



 

Sport- en vogelfotografie is een grote hobby van me. Met mijn huidige camera-uitrusting kan ik hele mooie foto’s maken maar in sommige situaties is de camera net te langzaam met zijn autofocus. De α7iii is een uitstekende camera maar zijn grotere broer de α9ii is een klasse apart met autofocus. Vandaag gingen Ingrid en ik naar cameraland.nl in Alkmaar. Het is een geweldig mooie winkel met goede doorloop in gebruikte camera’s en lenzen. Ze hadden 3 gebruikte α9ii camera’s. Ik kocht vandaag eentje die nog maar 3000 (elektronische) clicks had gedaan. Zo goed als nieuw dus. Ik had mijn 55mm/f1.8 even meegenomen om in Alkmaar wat foto’s te maken. Hieronder zijn de eersten afgebeeld.