Vanmorgen vertrokken Ingrid en ik naar Amerongen voor een wandeling op de Utrechtse Heuvelrug. Door wegwerkzaamheden moesten we omrijden en begon onze wandeling wat later. Omdat het lunchtijd was, besloten we eerst te gaan lunchen in het bosrestaurant Mas Montagne. We genoten van een mooie lunchplank en vertrokken vervolgens voor een willekeurige ronde door het bos. De weg was vol met paddenstoelen die we samen spotten en fotografeerden.
De vroege wandeling was een genot want het was rustig en geen “kanaries” (joggers in neon-gele shirts). Ik wilde richting Zandvoort wandelen langs het Noordoosterkanaal maar het geluid van het burlen van vele herten was zo luid dat ik besloot mijn oren te volgen. En dat werd beloond. Links en rechts stonden de opgefokte mannetjes hun keel te smeren met harde geluiden. Ondertussen hoorde ik voor en achter me gekletter van geweien. Met alle bomen en takken was het niet eenvoudig om goede foto’s te schieten en te veel bewegen schrikt de beesten af. Daarnaast werkt het licht onder de bomen ook niet echt mee maar gelukkig kan de camera hoge ISO’s met gemak aan en is de Denoise in Lightroom een goede vriende geworden. Na de foto’s was het tijd voor koffie op het bankje bij het monument.
Vanmorgen was ik om 8:00 uur in het AWD bij ingang Oase (Oranjekom) om als vroege vogel een rustige wandeling te maken. Misschien zou ik wel herten horen burlen of trekvogels kunnen spotten. Het is weer de tijd voor de kramsvogel en koperwiek maar ze lieten zich niet zien. Wel zag ik de aalscholver, putter, roodborsttapuit (vliegend over het water), reiger, zwaan, dodaars, kwikstaart en veel pimpelmezen. En omdat het herfst is waren er ook veel grote paddenstoelen. Toen ik een reiger observeerde, in de hoop dat hij iets zou vangen, kwam een zwanenpaar de weg oversteken. De ene ging naar het water maar de ander maakte agressieve sisgeluiden en liep gestaag in mijn richting. Dat voelde niet goed en dus verliet ik mijn observatie-post. Ik had liever geen confrontatie met de zwaan. Daardoor miste ik wel die ene hert die vol adrenaline door het water liep en daarna het water van zich afschudde. Sukkel, zei ik tegen mezelf, wat een gemiste kans voor een mooie foto. Maar de vechtende herten maakten het weer goed, zie Burlen (2).
Voor en tijdens de zomervakantie heeft Noud driftig gesolliciteerd naar een stageplek voor zijn Finance & Control opleiding. Hij vond een plek bij bankier Van Lanschot Kempen in Amsterdam. En vandaag was zijn eerste dag. Goed voorbereid, spullen netjes ingepakt en zelf in een net pak vertrok hij naar Amsterdam. Omdat de treinen niet reden zette zijn broer hem af bij de Zuidas en ging vervolgens door zijn werk in Houten.
‘s Avonds kwam Noud enthousiast thuis met een groot bos bloemen die hij van de stageleider had gekregen. Klasse!
Bij de tweede koffiepauze hoopten we dat de vos voorbij zou komen. Het was dezelfde plek als op 29 juli. Helaas was ons wachten tevergeefs. We liepen verder en zochten de zonnendauw. Terwijl ik links en rechts om me heen keek, stond de vos plotseling voor mijn neus (eerste foto). Wow. Ingrid en Rein stonden verderop. Om mijn enthousiasme te beheersen wees ik heel heftig naar beneden (zonder lawaai te maken) zo van: kijk! kijk! de vos loopt voor mijn voeten. Ingrid stond naast Rein en zag het en wees ook naar Rein. We hoopten dat Rein een foto van mij en de vos zou maken maar hij kreeg de slappe lach omdat hij dacht dat ik helemaal weg was van het bloemetje wat ik zocht. De vos liep rustig langs ons en we maakten een aantal foto’s en zo was ons wachten toch beloond. De vos was ons waarschijnlijk gevolgd. Ook onderstaande foto’s zijn van Rein en mezelf.
Omdat ik herten al vaak heb gefotografeerd zal ik niet gauw een foto van een hert maken, tenzij het licht en compositie erg mooi uitvallen. Bij dieren weet je dat niet want die kun je niet in een bepaalde positie laten poseren. Ook de buizerd liet zich zien, in een boom en in de lucht. Hetzelfde gebeurde met de torenvalk. Onderweg zie je dan plotseling een vleesetende paddenstoel, de vink fluit er rustig op los, een kikker zit midden in de zonnendauw, de libelles vliegen driftig heen en weer en de zwanen en watervogels drijven rustig over het water. De foto’s hieronder zijn van Rein en mezelf. Ook de vos kwam voorbij, zie PRAI (3).
Vanmiddag maakten we een fantastisch leuke wandeling door de AWD met onze vrienden Rein en Petra. Zowel Ingrid als Petra hadden koffie meegenomen wat goed was voor twee koffiepauzes. Met het prachtige nazomerweer was het helemaal niet erg om op een duin of in een zithoek van het uitzicht te genieten. Onderweg zagen we vogels, herten en een vos. Rein en ik hadden beide camera’s mee en legden mooie plaatjes vast. We slenterden 4 uren door de duinen en legden uiteindelijk 11km af.
De vennenroute Kampina is een groot gebied tussen Boxtel en Oisterwijk. Het was de eerste keer dat we de Huisvennen bezochten. We zagen en hoorden ganzen in de vennetjes, een buizerd, libelles, paddenstoelen en zelfs een eekhoorn. Ingrid zag hem in het bos naar een boom lopen. Ik richtte de camera snel op de boom maar toen stak hij supersnel het wandelpad over. Ik kon nog net twee foto’s maken maar had eigenlijk geen tijd om goed scherp te stellen. Maar we hebben er eentje gezien. Onderweg maakten we foto’s met de zelfontspanner. Het harde licht maakte het niet gemakkelijk maar er zijn er toch een paar door de ballotagecommissie gekomen. Op de terugweg reden we naar Nistelrode om bij kledingzaak Van Tilburg iets voor Ingrid te scoren. Daarna brachten we nog een bezoek bij Sam’s werk, het bedrijf zerosteps in Houten. We kregen een rondleiding en koffie, en maakten kennis met de eigenaar van het bedrijf.
Op deze mooie zaterdag vertrokken we vanmorgen naar Boxtel om te wandelen in natuurgebied Kampina. De route over de A2 verliep vlot terwijl in tegenovergestelde richting het verkeer over wel 10km stil stond. We parkeerden de auto aan het Loo en liepen vandaar naar de Hessenweg het vennengebied in. In eerste instantie wilden we de route van Natuurmonumenten lopen maar die zou ons over de normale weg brengen terwijl het natuurgebied zelf wonderschoon is. We vroegen een locale bewoner die ons vriendelijk advies gaf over een mogelijke route. Zo gezegd, zo gedaan. Het trappenbos (vanwege alle wortels) met de tamme kastanjes was een heerlijke omgeving om te wandelen. Er zouden hooglanders lopen maar we zagen alleen het resultaat van hun voedselvertering.
En jawel, ook in Nederland komt de boomkikker voor. Toen de fotoworkshop werd aangekondigd triggerde dat meteen mijn nieuwsgierigheid. En vandaag trok ik op naar Drenthe om de beestjes te zoeken en te fotograferen. Het duurde niet lang en daar was al de eerste gespot door de groep fotografen. Met elkaar kijken en turen geeft ook een stukje collegialiteit. Als iemand eentje spot, worden anderen er op gewezen en zo kijken er meerdere ogen uit naar foto-objecten. De boomkikkers maken nog aardig wat geluid ondanks hun kleine formaat van 2-4cm. Ze hebben een mechanisme om zichzelf te beschermen tegen uitdroging. Als de zon te sterk wordt trekken ze een vliesje over zich heen waardoor het lichaamsvocht niet verdampt. Het was een prachtige fotodag.
Naast een apart rubriekje over de zwartkop heb ik ook voor de appelvink een item gemaakt. De appelvink heb ik nog niet eerder gefotografeerd. Wel heb ik de gewone vink vaak op de plaat gehad. En ook hier in dit item om aan te geven dat de appelvink met zijn dikke snavel en blauwe veren in zijn vacht echt anders is dan de vink. De robuste snavel en kleine ogen maakt het een fascinerende verschijning.
Een van de mooiste vogeltjes om te zien in Nederland vind ik de zwartkop. Een aantal mannetjes en vrouwtjes lieten zich met regelmaat fotograferen. Het mannetje heeft een zwarte “kapje” om zijn hoofd en het vrouwtje een bruine.
Omdat de vogelhut tijdens de boomkikker workshop beschikbaar was heb ik een aantal mooie momenten kunnen vastleggen van o.a. de grote bonte specht, de heggenmus, de boomklever, de roodborsten de tjiftjaf. Ook hier moest ik werken met een (voor vogels) lange sluitertijd. Het liefst werk je dan met 1/1600 of 1/3200, zeker bij kleine vogels. Nu moest ik het doen met 1/250 of 1/400. Dat is gelukt mede omdat de laatste versie van Adobe Lightroom (v12) een AI-gestuurde Denoise functie heeft die de ISO10000 ruis er prachtig uithaalt. De foto’s zijn daarmee goed presenteerbaar.
Vanuit de vogelhut, die tijdens de workshop vrij te bezoeken was, had ik zicht op een woelmuis die zich zo nu en dan heel kort even liet zien. De woelmuis is een apart diertje met een relatief korte staart en een kortharige vacht. Omdat het licht laag was, moest ik met een minimale sluitertijd werken om een balans te krijgen tussen scherpte en sensor gevoeligheid. Het is aardig gelukt ondanks dat de ISO opliep tot 10000 met een sluitertijd van 1/250.
Waar water met waterplanten is, zijn vaak ook libelles te vinden. Het is paringstijd en dus zijn de Gewone en de Tengere Pantserjuffers actief en vliegen ze in tandems over het water om te paren. Ze zijn lastig te fotograferen maar als ze even samen rustig aan een stengel van een waterplant hangen kun je goed scherpstellen. Het licht was hard waardoor het contrast erg groot werd en de foto’s lastig in balans waren te krijgen. Tijdens een bezoekje aan de vogelhut was er nog de Tipula Paludosa, een aparte langpoot (eerste foto) die erg schadelijk blijkt te zijn voor de landbouw.
