Bij de tuinen was een tentoonstelling “Mother Nature Secrets” van 700 mineralen hoofdzakelijk uit Brazilië, Portugal, Zuid-Afrika, Zambia, Peru, Argentinië en Noord-Amerika. De natuurstenen verzameling is gedaan door een liefhebber, José Berardo, die er 15 jaar over deed om het assortiment samen te stellen.
De botanische tuin en paleis Monte staan op de kaart met een kleine onderlinge afstand. De navigatie bracht ons bij een ruime parkeerplaats. Daar vandaan was de afstand inderdaad klein maar het moest wel met een kabelbaan. De tropische tuin van paleis Monte is de moeite waard. De watervalletjes, de flamingo’s en de varieteit aan bomen en planten deed ons denken aan Costa Rica.
De meeste tijd verbrachten we in het plaatsje Ponta do Sol zelf waar ons hotel Estalagem gelegen was. De tuinen van het hotel werden zorgvuldig onderhouden en de service van het personeel was heel prettig. Het ontbijt was zeer uitgebreid en werd elke dag naar wens aangevuld met een gebakken ei, roerei, omelet of zalm. Het dineren met de uitgebreide kaart is ons ook heel goed bevallen. Eén dingetje vond Ingrid niet zo leuk: wanneer we langs de rotsmuur zaten werden we verrast door de hagedissen die het lekkere eten waarschijnlijk roken. Daarna zochten we ons plekje langs een open hek en was dat probleem opgelost. ‘s Middags na onze verkenningstochten gingen we lezen, serie kijken, muziek luisteren of zwemmen en genoten van een rose of whiskey van de bar. Naast alle bezoekjes en autorijden voelde dit als een plek van ontspanning.
In het noord-westen van Madeira ligt het plaatsje Achadas da Cruz. De weg naar dit plaatsje was prachtig want in de bermen was een overvloed aan agapanthus en hortensias, en op sommige plaatsen stonden ze tussen hoge eucalyptus bomen. Vanuit deze plaats is een zeer steile lift die je 500m lager brengt naar een vlak gebied waar eens een oud dorpje gelegen was. De lift is de steilste van Europa en werd bediend door een zenuwachtige medewerker die zowel de kabelbaanbediening als ticketverkoop moest verzorgen. In het dal aangekomen maakten we een korte wandeling voor zolang de breedte van het dal het toeliet. We aten een appeltje op het rotsstrand en kregen al snel bezoek van de hagedissen.
Op de terugweg bezochten we het plaatsje Punta do Pargo waar een knalrode vuurtoren staat. Het is een mooi plaatje: de rode vuurtoren tegen een helderblauwe achtergrond. We lunchten in het dorp en aten heerlijke knoflookbrood en inktvisringen.
In het Victoria-huis van Hortus Botanicus is een kleine vijver met de reuzenwaterlelie (Victoria Amazonica). Ze zijn enorm groot en geven prachtige lelies. Je kunt genieten van de fantastisch mooie kleuren van alle bloemen terwijl grote vlinders om je heen dartelen. Na deze belevenis liepen we langs de Chinese tuin, de Japanse tuin en langs enorm oude bomen waaronder een treurbeuk.
In het tropisch verblijf van Hortus Botanicus in Leiden hoor je een hoog tsjirpend geluid. Eerst dachten we krekels te horen maar dat blijkt een tropische gifkikker te zijn, de Epipedobates. Het kikkertje is ongeveer 3cm groot en springt over de grond van de tuin of op de bladeren. In het begin zijn ze moeilijk te spotten maar eenmaal in het vizier hoop je op goed licht voor de foto. Het diertje op de eerste foto is een Aretaon Asperrimus, een uit Azië afkomstige nimf, ofwel een wandelende tak.
Vanuit de wintertuin van Hortus Botanicus liepen we naar de Tropische tuin. Het is er warm en vochtig. Daarom deed het ons denken aan ons verblijf in Costa Rica. Planten met grote bladeren, prachtige bloemen, bananen, kaneelbomen en platanen. Het was een bijzonder bezoek met op de achtergrond de kleine kikkers die een enorme herrie maken.
Carnivore planten zijn vleeseters. We hebben een groot aantal gezien bij Hortus Botanicus waaronder de trompetbekerplanten, zonnedauw, venusvliegenval en de Kaapse zonnedauw. Door hun kleur trekken de planten insecten aan. Als ze eenmaal in contact komen met de plant worden ze of in de trompet of schelp gevangen of blijven ze kleven aan de druppels van de plant.
In de wintertuin van Hortus Botanicus vind je grote varens, vetplanten, cactussen en vleesetende planten. Hieronder is een korte indruk van de bloemen die in de overdekte Wintertuin bloeien.
De vakantie is begonnen en dan ga je leuke dingen doen. Vanmiddag gingen we naar Hortus Botanicus (Latijn voor plantentuin) in Leiden. De wandelroute bracht ons langs een Fries gedicht bij de Rembrandtbrug met als thema “In het voorjaar maai je met je armen en in de winter met je benen (schaatsen). En daar wordt de Fries blij van“, zie ook https://muurgedichten.nl. We liepen daarna langs het geboortehuis van Rembrandt waar met een portret en schildersezel in de vorm van een kunstobject aandacht aan wordt gegeven.
De tuinen van Hortus Botanicus zijn onderdeel van het onderzoek aan de Universiteit Leiden. Er is een aantal soorten tuinen die je kunt bezoeken. We begonnen in de wintertuin bij de cactussen en vleesetende planten. Daarna buitenom langs mooie planten en rozen op naar de tropische tuinen en vandaar naar de grote vijver in het Victoria-huis en daarna door de buitentuinen weer terug.
Heel vaak heb ik al vossen gespot en gefotografeerd in de AWD. Toch vond ik het de moeite waard om met een kenner van het gebied opnieuw op zoek te gaan naar vossen. Na een uurtje lopen kwamen we al verdacht dicht bij de plek waar ik afgelopen voorjaar zelf een pup had gespot. Ik durf bijna te geloven dat één van de twee vossen die we vandaag zagen de pup is die ik op 4 april zag. Het was nl. achter de burcht waar de pup opgroeide. Na verloop van tijd verplaatst de moeder vaak het nest, niet ver van hun geboorteburcht. En vossen blijven dan dicht bij hun territorium. Het leverde vandaag in ieder geval wel weer mooie plaatjes op.
Enkele weken geleden had ik me ingeschreven bij Natuurfotografie voor een workshop om vossen te fotograferen. Vandaag was het zover. Tijdens de wandeling zie je heel veel andere mooie natuurcomposities, herten met een gekromd gewei, tijgerspinnen en zonnedauw. Zo leer je ook weer naar andere dier of (zeldzame) bloemen te kijken.
Nadat de schoolactiviteiten nam Annelot me mee naar het centrum van Enschede. Als verrassing had ze gereserveerd bij Vue voor de nieuwe Indiana Jones film (zie ook IMDB voor meer info). De bioscoop was erg luxe want je kon de stoel in een ligstand zetten. Dat was erg handig want de film duurde ruim twee en een half uur. Het was een prachtige film met geschiedenis, actie, archeologie, mathematiek en onderlinge strijd.
Na afloop aten we samen bij Loetje en deden we een klein rondje Volkspark waar mijn vroegere studentenflat tegenaan gelegen is. Al met al was het een superleuke dag en ging Annelot haar weg naar Münster en ik naar de randstad. Het voelde even als heimwee toen onze auto’s naast elkaar stonden en zij linksaf en ik rechtsaf sloeg. Afscheid nemen is niet leuk. Toevallig is het precies 10 jaar geleden dat Annelot en ik ook samen op pad waren, nl. in Tanzania.
Onder een mooie avondzon gingen Ingrid en ik een wandeling maken door de AWD. Ik had de camera niet meegenomen om lekker vlot te kunnen door stappen. Toch was er een moment dat het gouden licht het landschap zo mooi verlichtte dat ik met de mobiel een paar foto’s heb gemaakt. Verrassend genoeg kwamen we slechts twee andere wandelaars tegen. Het was een heerlijk rondje met mooie wolkenpartijen en een mooie gloed over de duinen.
Terwijl we een koffie nemen in de tuin zoemen de insecten om ons heen. Dat vraagt om een camera. Zo gezegd zo gedaan. Met de Tamron 28-200mm is een beetje macro op 200mm best te doen. Nog mooier zoude 1:1 macrofoto’s zijn maar dat vraagt meer geduld. Op deze foto’s zijn de details van de kleine diertjes al aardig goed te zien.
