In 1983 kregen Ingrid en ik verkering, op deze dag. Als vorig jaar al veertig jaar markeerde, dan zijn we in 2024 de veertig voorbij en mogen we 41 jaar samen aantikken. We vierden het in restaurant Tulem. We verlieten het restaurant met volle magen en vol van dankbaarheid. Als je je jong bent en verkering krijgt heb je geen idee wat er allemaal in je leven gaat gebeuren. Je droomt, hebt ambities, wil samen vooruit, samen Jezus volgen, misschien zelfs een gezin stichten en een baan om het gezin te onderhouden. Tijdens het eten wisselden we mooie herinneringen uit en konden alleen maar dankbaar zijn voor de zegeningen die we mochten ontvangen en de bescherming die we als gezin mochten ervaren op heel veel momenten in de afgelopen 41 jaar.
 

De zon scheen vandaag volop waardoor de fotografie-kriebels weer omhoog komen. We wandelden door de duinen en hoorden veel vogels om ons heen, veelal graspiepers en boomleeuweriken. De winterkoninkjes tetterden in de bosjes en herten verscholen zich achter de natte plekken waar bomen tot over hun enkels in het water stonden. Hoog in de lucht vloog een roofvogel. Aan de vleugels zag ik dat het geen buizerd was. Ik maakte eerst maar zoveel mogelijk foto’s. Het was waarschijnlijk een havik, een kiekendief of een sperwer. Thuisgekomen ging ik het meteen uitzoeken. het was de havik. Voor het eerst heb ik de havik in het wild gefotografeerd. Door de nattigheid in de duinen moesten we een paar keer omlopen om geen natte voeten te krijgen. Nog nooit eerder was het zo nat in de duinen. Laat de lente maar gauw komen. Dan kunnen we weer genieten van de kleurrijke velden met bloemen.




 

De zaalcompetitie van de hockey zit er weer op. In februari was ik al scheidsrechter bij een aantal veldwedstrijden van de D1 en H1 teams. Vandaag was het voor de echte competitie en speelden zowel de D1 als de H1 tegen de eerste teams van FIT. Samen met een collega-scheidsrechter floot ik de wedstrijd van de D1. Van de H1 nam ik de foto’s. Beide wedstrijden eindigden in gelijkspel.
 

Hockey is plezier voor jong en oud. Ik hoor nu bij de laatste groep die samen hockeyen bij de 60+ en met enthousiasme het spelletje spelen. Zo is er ook hockey voor spelers met een beperking: de G-hockey. De trainers hadden me gevraagd om foto’s te maken van de spelers voor promotie doelen. Enthousiasme valt ook op bij deze groep hockeyers. Foto’s maken was een prachtige gelegenheid. Uit respect voor de spelers en hun ouders laat ik hiervan geen foto’s zien. Die zijn te zien op hun Hisalis G-Hockey Instagram en Facebook naar eigen keuze. Bij thuiskomst had ik ruim 550 foto’s te verwerken waarvan 362 overbleven voor een kleine bewerking. Die ene foto van de heggenmus die ik thuis nam kon er dan ook nog wel even bij.

De dijk langs het IJsselmeer bracht ons uiteindelijk in Edam. Onderweg ontdekten we dat het museum niet open is op vrijdag, helaas. We reden door het pittoreske dorpje en zochten naar restaurante De Fortuna, genaamd naar een schip van het achterkleinkind van de eerste eigenaar. De Fortuna heeft de oud-Hollandse interieurstijl bewaard waardoor je jezelf toerist voelt in eigen land. De lunch was oké alhoewel mijn pistoletje met zalm beboterd was met avocado-spread (had beter moeten lezen). Ingrid’s keuze met mosterdsoep pakte veel beter uit. We komen een keer terug want Edam is een prachtig dorp met karakteristieke huizen en natuurlijk voor het Edamse museum.

Omdat Zwaag dicht tegen Hoorn aan ligt dachten we het bezoek aan Edelga te combineren met het museum van Hoorn. Ook Edam heeft een leuk museum en we besloten naar Edam te gaan. Ik wilde wel graag langs het IJsselmeer rijden omdat ik de A7 nu wel zo’n beetje ken, de wegen langs het meer niet. Ook in Hoorn was ik nog nooit geweest behalve dan bij de hockeyclub met de jongens. Hoorn heeft een bijzonder mooi oud centrum met grachtjes. We reden langzaam door het oude stadje naar de weg over de dijk en kwamen bij Schardam langs een natuurgebied met veel watervogels waaronder de bergeend. Door het prachtige weer met helder zonlicht kleurden de lucht en landschap vrolijk en maakte de beleving idyllisch.

 

Al een lange tijd wil Ingrid graag een pergola op het terras om de blauwe regen te begeleiden. In de afgelopen weken hebben we overlegd hoe die er dan uit moest zien: hout, ruw hout, kastanje palen, staal of aluminium. We zijn er uit: geen hout. maar (zwart) staal zoals op Corfu. Maar waar krijg je zoiets want dat koop je niet in deze maten. We vonden het bedrijf Edelga in Zwaag, bij Hoorn. De eigenaren zijn een jong stel met een prachtige presentatie op hun website van hun portfolio. We maakten een afspraak en vanmorgen bezochten we hun bedrijf. We legden ons probleem voor met een eenvoudige schets en al gauw lag de oplossing op tafel. Edelga gaat voor ons een pergola op maat maken van cortenstaal. Dit type staal heeft een roestlaag die het ondeliggende staal beschermd. Het deed ons denken aan het staal van Richard Serra zoals dat te zien is in Wassenaar en Bilbao.

Na de AED cursus, reed ik over de A12 door Utrecht en was zo dicht bij Sam die in Houten werkt dat ik besloot even af te buigen naar Easy Ride. Toen ik aankwam stond Sam naast de bedrijfsbus en klaar om een bestelling af te leveren. Hé, pap, ga je mee? Ik sta op het punt om naar Geertruidenberg te gaan, het is maar 40km. Zo zat ik een minuut later in de bus naar het zuiden. We reden over de A27, afslag Raamsdonksveer, op naar het adres. Onderweg zag ik al het bord staan van afslag Werkendam en zo ontdekte ik iets meer van de plaatsen rondom de Merwede, Amer, Lek en Donge. Het werd voor mij niet alleen een gezellige rit maar ook een topologische opsteker. Bij aankomst in Houten was er een koffie. Daarna ging mijn rit terug naar huis. Eerst nog even een lange file…
 

Sinds begin 2024 ben ik lid van de landelijke hockeyclub voor zestigplussers, als scheidsrechter. Het is een leuke groep die elke twee weken onderlinge wedstrijden speelt met 15-20 teams. Tijdens het sporten (en ook daar buitenom) is er bij deze leeftijdsgroep een verhoogd risico voor het hart. Het kan gebeuren (en het is al een paar maal gebeurd) dat spelers met klachten als angina pectoris (borstbeklemming) of hartritme-stoornissen zomaar ineen zakken. Bij een van de laatste wedstrijden werd mij als scheidsrechter een portofoon in de handen gedrukt voor dergelijke calamiteiten. Wat doe je dan? De vereniging organiseert eenmaal per jaar een AED (opfrissings)cursus. Ik had me ook aangemeld en was vandaag van de partij, in Wageningen in het clubhuis van de locale hockeyvereniging waar eens de 60+ vereniging is begonnen. Inmiddels zijn mannen en vrouwen tot dezelfde vereniging samengevoegd. Het volgen van de AED cursus was voor mij nieuw en zeer nuttig omdat ik niet meer onwetend ben en er geen vrees meer is om iets verkeerds te doen. Het durven handelen is belangrijk en absoluut noodzakelijk om de eerste 6 minuten te overbruggen totdat de hulpdiensten zijn gearriveerd, hetzij de ambulance 112-dienst of de altijd aanwezige EHBO dienstverleners.

De weersverwachting voor vandaag was bewolking met zonnige perioden. Meestal kijk ik niet naar weersprognoses want ze kloppen vrijwel nooit. Toch gingen we vanmiddag wandelen want beweging is goed en het leek in ieder geval droog te blijven. We wandelden een willekeurige route van ongeveer 5km op een bekend gebied vanuit Panneland. Onderweg zagen we de staartmees schichtig van boom tot boom springen. De rietgors liet zich in de struiken zien maar at van de grond. Ook was er weer de boomleeuwerik en de roodborst. Het viel op dat er veel bomen zijn gesneuveld tijdens de stormen van de afgelopen tijd.





 

Na het bekijken van Hour of Power vanmorgen ging ik naar de hockey om het eerste heren team, de H1, te fluiten tegen 1ste klasser Hoorn H1. Na de wedstrijd kwam Ingrid me ophalen en lunchten we samen thuis. Aan het begin van de middag reed ik naar de jaarbeurshallen in Utrecht om Sam te bezoeken op de motorbeurs. Ik kwam mooi op tijd aan bij de volle parkeerplaatsen maar moest een half uur in de file wachten om het terrein op te kunnen. Geduld loonde want ik kreeg een mooi plekje op het bovenste dek.
Sam was in hal 11 met zijn werkgever om bekendheid te geven aan de elektrische motoren van het merk Maguti die ze in het pakket van Easy Ride hebben. Beide heren waren best moe na vier dagen intensief werken van vroeg tot heel laat. De voldoening was groot omdat er veel belangstelling was van potentiele klanten. Ondanks de drukte hadden ze tijd voor een gesprekje, wat foto’s en een koffie. De verkoop van artikelen en het klanten contact is Sam op het lijf geschreven. Het was mooi om hem zo in actie te zien.

Tijdens een wandeling vanmiddag viel het ons op dat de krokussen zich in grote aantallen laten zien. Het is in het park en in de plantsoenen dat de vrolijke kleuren weer opduiken. Met de iPhone maakte ik snel even een paar foto’s.

Het is de verjaardag van Sam, de 25ste. Er was vanmorgen weinig tijd om het te vieren omdat hij het reuze druk heeft op de motorenbeurs in Utrecht. Met het introduceren van het nieuwe merk Maguti hebben ze met Easy Ride de spits afgebeten: elektrische motoren. Met een taart en gebak onder de arm vertrok hij eerst langs zijn vriendin en daarna naar Houten en door naar de jaarbeurshallen. Gefeliciteerd, Sam, je bent een creatieve ondernemer.
 

In het stedelijk museum van Schiedam was de verlengde expositie van Yayoi Kusama nog te zien. In de jaren ’60 en ’70 was haar werk soms controversieel. Ze werkte vaak met stippen op schilderijen en objecten (zoals ook in pompoen in Voorlinden in mei 2019). Van de schilderijtje met stippen heeft ze naar eigen zeggen meer dan 5000 gemaakt. Er waren ook mooie werken met spiegelballen (ook in Voorlinden), roze handen en repeterende patronen, en patronen met voedsel. In de andere zalen waren werken met verdrukking en slavernij als thema.






 

Omdat het weer gunstig was ging ik vanmiddag met camera op pad. Ik koos voor de ingagng Panneland. Of moeten we nu Pannenland zeggen/schrijven? In ieder geval was de temperatuur mild maar het licht toch vrij diffuus en fel. Het kon de pret niet drukken want al snel schetterde het geluid van de torenvalk boven me en niet veel later ook het geluid van de buizerd. In de struiken was een boomleeuwerik, de enige, en in het water zwommen een paar krooneenden.