Voor het avondeten hadden we gereserveerd bij de Lochemse Berg in Barchem. Het viergangen menu werd voor ons op maat gemaakt met als absolute topper het hoofdgerecht van duif. Het was een gezellig etentje met uitzicht over de mooie tuin.
Museum More heeft een hele etage opengesteld voor de werken van Cornelius Vö die grote schilderijen heeft gemaakt met ruige kwaststreken en met dikke lagen verf. De presentatie is realistisch en zeer kleurrijk. Hij schilderde boeken, mensen in mooie kleren, marmotten, hondjes, lippen, harten en nog veel meer realistisch uitziende objecten. Het is prachtig om te zien (en te fotograferen).
Tijdens de lunch in Kootwijk besloten we om een kijkje te nemen in museum More. We zijn er eerder geweest, op in oktober 2022 en wilden eens kijken naar de nieuwe expositie. Er waren de klassiekers van o.a. van schilder Carel Willink, de werknemer van de maan van Koos Buster (erg grappig met 12x dezelfde persoon, m.a.w. werknemer van het jaar) en nog vele andere mooie portretten. Na het museumbezoek liepen we nog naar het in ere gehouden oude tramstation dat achter het museum staat. In het volgende blog item is een aparte reportage van schilder Cornelius Völker.
Ingrid en ik zijn voor drie dagen naar Gorssel in de gemeente Lochem in de provincie Gelderland. Gorssel is deel van de Achterhoek en ligt landelijk in de bossen en heeft een eigen museum More. We verbleven in een huisje vlakbij het dorp dat via een onverharde weg te bereiken was. Onderweg naar Gorssel wilden we een wandeling maken en dat deden we in Kootwijkerzand op de Veluwe. Het is een mooie zandvlakte omringd door bossen. Door de vroege lente lichtten de bomen in het felle zonlicht groen op. We begonnen bij de 13,5m hoge uitkijktoren de Zandloper en liepen daarna langs de bosrand en terug over de zandvlakte. Het gebied is half afgezet om het broeden in het zand van de tapuit, nachtzwaluw en boomleeuwerik mogelijk te maken. Het randgebied is bedekt met mos. Met een macrofoto zijn de prachtige waterdruppels goed te zien op de fijne mosplantjes. Op afstand zie je een glanzende nevel over het mos. In het bos hoorden we de zwarte mees, de tjiftjaf en de zwartkop.
Een week geleden kocht Annelot een Toyota Yaris. Het zou een weekje kosten om alle voorbereidingen voor aflevering te rond te maken. In plaats van inruilen is haar Volkswagen Polo teruggekocht door de dealer waar ze hem van heeft gekocht en in Rouveen wachtte de Toyota Yaris op zijn nieuwe eigenaar. Omdat Annelot overdag werkt, ging ik met de trein naar Zwolle en met de bus naar Rouveen. Vanuit Rouveen reed ik de oude studentenroute langs Dedemsvaart, Slagharen, Hardenberg, Tubbergen, Weerselo en Deurningen naar Enschede. Annelot nam hier haar bolide over en genoot van het eerste ritje. Daarna trakteerde ze me op een etentje en vierden de aanwinst het samen in restaurant Loetje in het Volkspark in Enschede.
Sam speelde vandaag een thuiswedstrijd op het hoofdveld wat voor mij een mooie gelegenheid was om naar zijn wedstrijd te kijken en foto’s te maken. Van de 213 foto’s bleven er 164 over en daarvan sprongen er een paar mooie acties uit die hieronder zijn getoond. Het team stond goed te spelen maar moest wel 3 tegengoals incasseren. Sam scoorde de winnende 4-3.
Om wat meer flexibiliteit te hebben voor de fiets had Ingrid een hondenmandje bij de kringloop aangeschaft. We fietsten voor het eerst met Borre achterop naar Warmond langs een paar bollenvelden. De kleuren van het bos en de bloemen waren fantastisch en Borre bleef heel gedeisd in zijn mandje zitten. Zijn beloning voor het ritje was een boswandeling.
De gerechten van Tante Kee op de Kaag waren weer verrassend lekker. De mooie bijgeserveerde wijnen pasten fijn bij de smaken van de vier gangen. Zo was deze avond geslaagd en was dit ons eerste etentje bij Tante Kee sinds ik met pensioen ben.
Het experimenteren met de Pergear 60mm lens ging vandaag verder. Het licht was gunstig waardoor macrofoto’s mogelijk waren. De wind was soms een spelbreker. Een vaste hand is nog wel een punt van aandacht. Met statief foto’s maken is geen optie want insecten bewegen voortdurend en het aanpassen van het statief brengt meteen weer onscherpte. Mijn aanpak is om het diafragma op f/8 te zetten, de sluitertijd op 1/160 – 1/400 te zetten (afhankelijk van de lichtsterkte), de foto-snelheid op maximaal (30 per seconde) en de scherpte-vergroter te activeren (met geprogrammeerde knop). Zodra er focus is schiet ik meteen 5-10 foto’s en hoop dat er een scherpe foto tussen zit. Het verschil in scherpte of niet is soms maar een millimeter of kleiner. Met chirurgische precisie moet de camera worden stilgehouden. Soms lukt het, meestal lukt het niet. Hier volgen nog een paar van de resultaten met de schorsmarpissa spin, de groene schildwants (paartje), een paar bloemvliegen en het spits elfje (laatste foto).
Terwijl ik het blog item maak over de pergola loopt er een spinnetje over mijn bureau van ongeveer 1cm. De camera met macrolens ligt nog gebruiksklaar en van heel dichtbij maak ik onderstaande opname van het spinnetje. Gisteravond had ik gezocht naar de knop om het beeld vergroot te kunnen zien zodat ik op de tiende millimeter kan scherpstellen. Het vraagt (nog) beter licht en een hele vaste hand.
Na enig wikken en wegen bestelden we op 1 maart een metalen pergola van corten staal. Firma Edelga is het vandaag komen leveren en monteren. Na 2 uurtjes stonden de vier dragers, de twee dwarsbalken en de vijf lengtebalken strak op het terras. De heren hebben prachtig maatwerk geleverd. De blauwe regen gaan we nu over de pergola leiden zodat we een mooie natuurlijke schaduw krijgen. Vandaag hebben we er al van kunnen genieten. Over een paar weken is de kleur van het corten staal veranderd van zwart naar roestbruin, wat prachtig in de tuin past.
De klassieke VW Polo van Annelot is aan vervanging toe en daarom ging ik vandaag op werkbezoek naar van der Veen garagehouder in Rouveen. Er stond een mooie tweedehands Toyota Yaris op een nieuwe eigenaar te wachten. De wit-metallic auto met automatische transmissie is bijzonder zuinig, heeft een panoramadak en heeft ingebouwde bluetooth voor telefoon en muziek. Dat laatste is wel zo veilig. Niet voor niets zijn de boetes op het in de hand houden van een mobieltje tijdens het rijden verhoogd naar €420. De auto is erg stil en dat komt het luisteren naar muziek via de bluetooth ten goede. Annelot is er erg blij mee en kan niet wachten tot hij opgeleverd wordt…
Omdat het licht vandaag redelijk neutraal was (geen felle zon of wolkenreflectie) was het een heel geschikt moment om de macrolens op de kleine dieren te richten. Van de bijna 500 foto’s zijn er maar een stuk of 20 overgebleven. Dat komt omdat de Peargear 60m lens een handmatige scherpstelling heeft en een vergrotingsfactor tot wel 2:1. Voor een goed resultaat is een diafragma van f/8 het minimale om voldoende scherptediepte te krijgen. Daarmee moet de sluitertijd naar beneden. Het is dan lastig om de camera helemaal stil te houden want elke tiende millimeter telt. De meeste insecten zijn maar 1cm groot terwijl je een lensafstand van 8-10cm hanteert. Elke ademhaling brengt beweging in de foto. Er is toch een aantal redelijk gelukt. Volgende keer weer een beetje beter.
In een voortreffelijk weertje werden vandaag de wedstrijden van de senioren teams thuis gespeeld. Sam’s wedstrijd met de Jong Heren 1 (HJ1) tegen Amsterdam werd gewonnen met 4-2. Daarna floot ik de wedstrijd van de Dames 1 (D1) tegen Bennebroek die werd verloren met 1-2. Tijdens de daaropvolgende wedstrijd van de Heren 1 (H1) tegen Bennebroek heb ik, net als bij de HJ1, foto’s genomen. De eerste twee rijen zijn van de HJ1, de derde rij is van de D1 en vierde en vijfde rij zijn van de H1.
Het hoogtepunt van de wandeling was de vossenfamilie: moeder vos met 3 of 4 welpjes. De pluizige beestjes speelden tussen de struiken en liepen de burcht in en uit. Het was een fascinerend schouwspel. Na een paar foto’s vervolgden we onze weg en begon het nagenieten. De laatste keer dat ik een vossenwelp zag was in maar slechts een jaar geleden, op 8 april en het blijft bijzonder om ze te zien.
