Dertig jaar geleden, kort nadat wij naar het westen trokken, vertrokken onze vrienden Toby en Aukje naar Zuid-Afrika om daar een kindertehuis te beginnen. Beautiful Gate bestaat nu 30 jaar en dat werd gevierd. Samen met mijn moeder waren we vanmiddag voor de receptie in Friesland. Voor sommige goed geoefenden was er een 3-daagse wandeltocht uitgezet om sponsorgeld in te zamelen voor 3 nieuwe projecten. Het streefbedrag was €30.000 en dat werd met ruim €5.000 overschreden. Het was een mooie, warme feestelijke ontmoeting met grote waardering voor de trouw en inzet van Toby en Aukje die in al die jaren al heel veel projecten hebben opgezet en het werk zo hebben georganiseerd dat er continuiteit en vernieuwing is in de hulpverlening. Gefeliciteerd met dit mooie werk!
 

De World Grand Masters Association (WGMA) organiseerde dit jaar hun International Grand Masters Hockey Festival (IGMHF) in Den Haag, bij hockeyclub Klein Zwitserland (KZ). Veteranen teams uit de hele wereld doen er aan mee en zelf was ik scheidsrechter op 7 wedstrijden in de afgelopen week. Het is fascinerend om te zien hoe spelers vanaf 60 jaar zo actief en gedreven in het veld staan, en dat bij temperaturen tussen 28-30 graden. Mijn wedstrijden waren tussen Australie-Belgie(M), Nederland-Engeland (V), Australie-Spanje (M), Mixed Team-Belgie (M), Spanje-Wales (M), Nederland-Belgie (V) en Spanje-Canada (M). Het toernooi was een groot succes en het fluiten met (internationale) scheidsrechters uit zoveel landen maakt het een prachtige ervaring.



 

De zomer lijkt te zijn begonnen en daarom was het tijd voor een mooie wandeling door de duinen en naar het strand. Afgelopen week hoorden we al vaak de grasmus maar toen had ik de camera niet bij me. Vandaag had ik hem wel bij me en liet de grasmus zich veelvuldig zien, als ook de graspieper, de boompieper, de torenvalk, de kokmeeuw en zelfs de kneu. De duinen staan prachtig in de bloei met de gele begroeiing. Door de nattigheid in het duingebied moesten we omlopen en soms over takken en boomstammen de overstroomde paden oversteken.



 


 

Drieendertig jaar geleden stapten we in het huwelijksbootje. Dat was een goede reden om het te vieren. Al vroeg ontvingen we felicitaties en een prachtige hortensia van mijn moeder. We bezochten samen de hobbyzaak Pippo voor atelier benodigdheden en kochten een nieuwe lamp voor de woonkamer, ongepland maar wel karakteristiek voor deze dag. ‘s Avonds genoten we van heerlijke gerechten en mooie wijnen bij Tante Kee. We zijn blij en dankbaar voor zoveel gezegende jaren met gezin en familie.


 

Na de lunch reden we naar Langevelderslag om een rondje duinen-strand te lopen. Borre was mee en huppelde vrolijk om ons heen en, als er honden in de buurt waren, schoof hij veilig tussen ons in. Langs het duinpad bloeiden de duinviooltjes, vetkruid (Sedum Brevifolium) en andere duinplantjes zoals het paarse slangenkruid. Via het strand liepen we terug en genoten nog na van een drankje op het terras.

Na ons steenuil avontuur, reden we naar de Hoge Veluwe en pakten we ingang Schaarsbergen om vervolgens in het hart te parkeren. We namen elk een van de witte fietsen en maakten een mooie fietstoer door het park. Met de camera in de hand speurden we in het bos en over de vlaktes naar dieren en vogels. We zagen een aantal everzwijnen (met jongen), leeuweriken, graspiepers, dodaars, jonge eendjes en de roodborsttapuit. De afgelegde weg met de witte fiets was ruim 21km, zie kaartje.


 

Samen met mijn vriend Rein was ik vanmorgen om 6:00uur in een vogelhut om de steenuil te fotograferen. We zetten de apparatuur klaar en positioneerden de meel- en regenwormen en toen was het wachten geblazen. Als eerste kwamen de grote bonte specht en de gaai graaien. Het duurde zo’n drie kwartier toen de steenuil landde voor het vogelnest waar de uilskuikens verbleven. Vervolgens ging moeder steenuil eten verzamelen de jongen voeren. Later kwam er nog een steenuil bij. De uiltje poseerden voor onze met telelensen uitgeruste camera’s waarmee de uil poserend en vliegend probeerden te fotograferen.

 


 

Sam is vandaag geopereerd aan zijn keel-amandelen. Op latere leeftijd is zo’n ingreep groter dan voor kinderen. Maar door voortdurende keelklachten was de operatie noodzakelijk. Hij kan niet praten en vast voedsel slikken. De hersteltijd zal zeker een week duren. Gelukkig is de ingreep goed verlopen en wensen we hem spoedig beterschap.
 
(Foto van www.oudersvannu.nl)

Na terugkomst uit Kefalonia zijn de rozen in de tuin flink overwoekerd door de Papaver Somniferum, ofwel de slaapbol. Ze staan hoog in de tuin en volop in de bloei. Het zijn mooie sierbloemen en geven een fraai beeld in de voortuin.
 

Vanmorgen was ik scheidsrechter in een kampioenswedstrijd van het Jong Dames 1 team. Het was een steengoede wedstrijd die voor de dames in 1-2 verlies eindigde. Het was een mooie wedstrijd om te fluiten want beide teams speelden beheerst en taktisch erg goed. ‘s Middags was ik toeschouwer en fotograaf bij het Heren 1 team die met 4-3 wonnen van studententeam DSHC H1 uit Delft. De foto’s daarvan zijn gepubliceerd op de nieuwspagina van de Hisalis club.

Na twee mooie weken op Kefalonia reisden we terug naar huis. We reden met de Fiat 500X de route vanaf Poros door de bergen via Tzanata en Markopoulo naar Mazarakata waar we linskaf sloegen naar Lakithra en vervolgens via steile afdalingen naar het vliegveld reden. Het grappige is dat er geen snelle of grote verbinding naar het vliegveld is. Dat geeft de kneuterigheid van dit mooie eiland aan. We hebben genoten van de rust op Kefalonia en de mooie plekken waar we hebben vertoefd. Tijdens de vlucht terug maakte ik nog wat foto’s van het vliegveld en de geparkeerde Fiat 500X omdat er geen ontvangstbevestiging is gekomen van de verhuurmaatschappij (erg slordig en onprofessioneel). Gelukkig had ik het eigen risico tot het minimum afgekocht. We vlogen daarna over Corfu wat we herkenden van onze eerdere bezoeken. Op de foto is duidelijk het vliegveld van Kerkyra te zien en zie je Giannades en Paleokastritsa. Op Schiphol aangekomen werden we opgehaald door Noud en Sanne.

Onze standplaats in de tweede week was 3km ten zuiden van Poros. Het huis staat op een berghelling en is alleen via een onverhard bergpad bereikbaar met de auto. Vanaf de locatie is er een smal kronkelpad naar het strand waar je met goede schoenen langzaam naar het strand kan. Binnen 10 minuten zit je dan aan een bijna-privé strand. In zee waren grote rotsblokken waar we naar toe zwommen of snorkelden. We genoten van het eigen zwembad, het uitzicht over zee naar het vaste land en de geuren van de vele kruiden in de tuin. In Poros zelf waren de restaurantjes waar we bijna elke dag gebruik van maakten. Eén keertje niet omdat we de avond ervoor zoveel eten opgediend kregen dat we er twee keer van hebben gegeten. De plek was ontzettend mooi en wellicht komen we een keertje terug. Het was een plek met veel associaties aan vakanties met de kinderen toen we op de Peleponese en Zakynthos waren, plekken die je vanaf Kefalonia goed kon zien.






 

Eén van mijn eigenaardigheden is het fotograferen van insecten, althans als het licht gunstig is. Op Kefalonia was dat het geval en waren er heel veel kandidaten om te fotograferen. De kunst is niet zozeer het waarnemen maar om de insect scherp op beeld te krijgen. Dat is met de Tamron lens aardig gelukt en de variatie aan objecten was groot.







 

Agia Effimia ligt een kleine 10km ten noorden van Sami en zo’n 35km bij ons huis vandaan. Het is een bekend en mooi plaatsje met uitzicht over het nabijgelegen eiland Ithaki. Je kan er bijna naar toe zwemmen, zo lijkt het, maar toch is de directe afstand over het water naar Ithaki zo’n 5km. Agia Effimia is een havenplaatsje met veel terrasjes en winkeltjes. Voor ons was dat een mooie gelegenheid om voor de kinderen wat mee te nemen. Vanaf de pier maakte ik 10 horizontale foto’s van het Effimia waar ik onderstaande panoramafoto van heb gemaakt. Op de terugreis stopten we langs de weg van Effimia naar Sami vanwege de mooie kleine strandjes waar ik even wilde zwemmen. Dat moet je gedaan hebben, toch?
 


 

Op twee plekken op het eiland zagen we een dode steenmarter op de weg, aangereden door een auto. De dieren zijn voor de eilandbewoners bijzonder lastig omdat ze hun kippen afmaken. Toch zijn het mooie dieren om te zien maar lastig te fotograferen. Na een etentje in Poros dook er plotseling eentje op voor de auto. De camera lag klaar en zo kon ik een paar shots maken, helaas met slechts 200mm. We zagen meer viervoeters. In het huis hebben we twee gekko’s gezien (in de slaapkamer: één gevangen, één liet zich niet vangen). Op het terras van het huis kwamen de hagedissen zich opwarmen in de zon. En op het bergpad naar het huis was er oponthoud vanwege een kudde schapen.