Tante Kee kenden we al maar Tante Koosje nog niet. Na het bezoek aan CODA in Apeldoorn, de wandeling in het kroondomein rond Het Loo en een flitsbezoek aan Loods 5 in Amersfoort gingen we naar Tante Koosje in Loenen aan de Vecht. We genoten van mooie amuses, tonijn tartaar, schol, polderhoen, kersendesert en kazen. Bij de kaas kreeg ik een opvallende aparte wijn, eigelijk een soort sherry: de Macvin du Jura. Het diner beviel ons goed. Toch gaan we volgende keer weer naar Tante Kee ondanks dat Tante Koosje een Michelin ster heeft.

Na het bezoek aan CODA reden we het kroondomein van Het Loo waar we een wandeling maakten in de bossen rondom paleis Het Loo. In het begin was het allemaal een beetje truttig met de aangelegde paden. De tweede helft van de 7km was veel plezieriger omdat er weinig andere wandelaars waren en de natuur niet zo op een park meer leek. Dieper het bos is de omgeving ontzettend mooi.


 

De CODA expositie heeft ook werken van o.a. Manuela Granziol met haar zwangere vrouw uitgebeeld met stukken publicaties (rij 2 en 3), Anita Brendgens met haar zwevende bank, Charles Clary met zijn 3D salon rij 2 en 3), Ziada Oenema met haar ritmische veld van gevouwen papier elementen (5de rij) en Kris Soete met zijn fotomozaïek opgebouwd uit ruim 10.000 kleine gekleurde kegeltjes en daarmee een bankbiljet vormen (rij 6 en 7).






 

Net als in het Noord-Brabants museum was er ook in het CODA in Apeldoorn een expositie met objecten gebaseerd op papier, genoemd: “Paper Art”. Ondanks dat de expositie ruimte klein was, is de expositie zelf een van de beteren in kwaliteit. Soms schieten de kleinere musea met kop en schouder boven de nationale musea uit. Dat geldt voor kAde in Amersfoort en zeker ook voor CODA in Apeldoorn. Er is prachtig werk te zien van o.a. de Russische Oskane Bergen met haar gevlochten papierrefliëfen (5de rij, 1ste foto), Matthew Shlian met geometrisch in grootte oplopende elementen (5de rij, 2de en 3de foto), Maryan Geluk met haar gelaagde objecten die een stille stad vormen (onderste rij), Johan de Wit met in hars geplooide drinkpakken en Zimoun met de gestapelde dozen met accoustiek effect door bewegende slingers. En is er is nog veel meer waaronder de Corbino foto expositie.



 

De hoofdexpositie in het Noord-Brabants museum in Den Bosch is van Eva Jospin. Zelf was ik er niet mee bekend maar Ingrid wist van deze expositie door haar kunstnetwerk. Eva Jospin heeft met karton grote werken gemaakt waarvan je op afstand niet zou vermoeden dat het met karton is gemaakt. Bossen, takken, rotsen, zuilen en wandtekeningen lijken reliefwerk maar is samengesteld uit fijn bewerkt karton.

Een bijzondere collectie in het Noord-Brabants museum in Den Bosch was het werk en toelichting van Van Gogh. Van Gogh begon zijn werk eigenlijk als “boerenschilder” voordat het grote werk begon. Van september 1866 to en met maart 1868 kreeg Van Gogh tekenles van Christiaan Huijsmans (tweede foto) in Tilburg. Van Gogh schreef er nooit over maar Christiaan Huijsmans maakte toch naam met zijn tekenmethode voor landschappen. Onderstende foto is van Van Gogh’s schilderij “Raderen van de Genneper watermolen” uit 1884.

In het Noord-Brabants museum in Den Bosch zijn er ook de klassiekers zoals Jan Sluyters, Christiaan Cornelus Kannemans, Jan Weissenbruch en Constant Huijsmans. Het oude gedeelte van het museum leent zich uitstekend voor deze veelal Vlaamse meesters. Het schilderij van Pieter Bruegel de Oude uit 1712 vertegenwoordigt 104 Vlaamse spreekwoorden en is daarmee ook een zoekplaat geworden.

 

In het Noord-Brabants museum is een expositie van Eva Gospin, Dali en van Gogh. Voordat we verder liepen in Den Bosch gingen we lunchen bij visrestaurant Visch op aanraden van wandelaars uit onze woonplaats die we toevallig eergisteren tegen het lijf liepen. Dit restaurantje is inderdaad een aanrader.
Onze eerste poging om in Den Bosch het museum te bezoeken moest worden uitgesteld omdat alle tijdslots al bezet waren. We reserveerden voor later in de middag en gingen tussendoor even naar Nistelrode om kledingzaak Van Tilburg te bezoeken. Eenmaal aangekomen liepen we eerst langs de expositie van Dali.

 

Al heel vroeg vanmorgen trof een overstroming van regenwater het appartement van mijn moeder. Het water was tot 20cm gestegen in alle vertrekken en bracht schade aan alle meubilair, alle vloeren, deuren en apparatuur. Toen we in Friesland aankwamen was er heel veel activiteit van brandweer, medische zorg, coordinatie vanuit de woningbouw cooperatie en Salvage. Ingrid en ik hadden allerlei schoonmaakgereedschap mee gebracht maar al gauw bleek dat er met deze schade professionele hulp nodig was. Mijn moeder kan in de komende weken haar eigen woning niet betrekken en heeft gelukkig bij familie onderdak. Ze is er gelukkig erg dapper en moedig onder en dat valt zeer te prijzen. Dat toont aan dat ze een sterke vrouw is.
De overstroming heeft het landelijk nieuws gehaald op SBS6 en de Telegraaf (screenshots hieronder zijn hiervan genomen). Qua omvang is het niet vergelijkbaar met de ellende die het water bracht in het zuiden van Nederland. Toch is het gevolg voor de bewoners van het appartementencomplex die in de leeftijdscategorie 80+ zitten wel enorm groot. Er wordt nu hard gewerkt aan een oplossing en herstel.

 

Bad Kleinkirchheim heeft ons veel plezier gegeven en de afgebroken vakantie van vorig jaar weer goed gemaakt. Het was voor ons als familie met vriendinnen heel waardevol om deze herinneringen samen te maken. Het verblijf stond in het teken van samen activiteiten ondernemen en met elkaar plezier maken. Dat is gelukt en we kijken dankbaar terug naar een intensieve week van ontspanning en gezelligheid.

Op de bergrug terug naar de auto zagen we ook de tapuit en opnieuw de zwarte roodstaart (met oranje staart). In dit gedeelte wisselen rotsen, bomen en begroeiing elkaar voortdurend af. Het landschap deed Annelot denken aan Argentinië. De natuur is hier erg mooi en er zijn soms mooie knoppen in de struiken en gras te zien.

 
 

Terwijl we op de rug van de Klomnock wandelden hoorden Annelot en ik de piep van de alpenmarmot. Opnieuw had ik de telelens bij me in de hoop dat we het beest zouden spotten en dus konden fotograferen. En het was meteen raak. Daar zat hij: heerlijk op een stuk rots om zich heen te kijken. En warempel, nog eentje op 5 meter naar rechts. Op de tweede foto is het beestje net te zien. Maar het hield nog niet op want bij de tweede spotte Annelot ook nog een kleintje. Toen we later aan de andere kant van de berg waren was het weer raak. Deze was moeilijk te zien want hij zat met zijn schutkleuren op een rotsblok en keek vandaar over de vallei. Meer info over alpenmarmot (“Murmeltier”) is te vinden in dit youtube filmpje.

 

Het Nockalm gebied is een zeer bekend natuurgebied in Karinthië waar een prachtige bergweg door het landschap kronkelt. Vandaag heb ik samen met Annelot de route gelopen die we ook vorig jaar liepen (toen was zij er niet bij). Het is een route die eerst naar de Klomnock top gaat (2331m) en daarna naar de Mallnock top (2226m). Vervolgens loopt de route aan de achterkant van de bergrug terug naar de parkeerplaats Glockenhütte waar we onze wandeltocht begonnen. Het bijzondere was dat we op deze tocht de alpenmarmot een aantal malen van dichtbij hebben gezien en dat we de Klomnock beklommen terwijl we in de wolken waren. Gelukkig trok het wolkenpak al gauw weg.




 

Vorig jaar aten we bij Adriana en ontdekten we dat bij het bestellen van steak voor meerdere personen de ober met een karretje komt en met een bel aankondigt dat de steak gearriveerd is. Dit jaar wilden we dat ook beleven en de Tomahawk werd geleverd na het voorgerecht van zalm, carpaccio en octopusringen. De ober sneed het vlees aan tafel en serveerde het vers aan tafel. Het vlees was heerlijk gekruid en we lieten het ons goed smaken. Het werd een feestelijke avond die we afronden met een voor iedereen passend nagerecht.

Na het raften brachten we de oudste dames naar de lift van Brunnach waar zij een wandeling maakten op de berg en terug naar huis. Ingrid en ik verkenden de route naar het Falkerthaus en liepen onderweg tegen een beek aan die over de weg stroomde en voor ons het pad blokkeerde. We keerden om en ontmoetten de dames weer thuis bij de vakantie-woning.