De zeilcompetitie met Friese skûtsjes vond plaats in Earnewâld. Met de sloep gingen we met zijn vieren naar de plek waar de boten keren, nl. bij de Folkertssloot. Met iets te weinig wind was er niet heel erg veel spanning. Toch was er de rode protestvlag van Langweer en Stavoren die als laatsten finishten. Na een lange vertraagde start in een temperatuurtje van 30 graden en twee rondjes van het hele veld keerden we terug om de zeilwegen heen. Teruggekomen haalden we mijn moeder op om met elkaar uit eten te gaan in een naburig restaurant.
Zie ook: 21.07.2015 – Skûtsjes.
 

De koele zomeravond na de wandeling werd nog even opgewarmd door de houthaard in de hooiberg van Ingrid’s ouders. Met de zon er nog bij deden de hommels hun rondje langs de bloemen in de tuin.

De weersvooruitzichten voor vandaag en morgen zijn gunstig. Daarom planden we met familie om op de volgende dag het skûtsjesilen in Earnewâld te bezoeken. Op de dag vooraf ging ik met Ingrid’s vader een wandeling door de Houtwielen maken, – een natuurgebied -, om met de nieuwe lens fauna te fotograferen. Ondanks dat er weinig vogelgeluid was kwamen er toch een paar mooie exemplaren voorbij. En dat was puzzelen. Welke vogel was het nou? De eerste leek op een bosrietzanger maar was eigenlijk te donker en is waarschijnlijk toch een jonge rietgors (tweede foto eerste rij) met zijn donkere veren en nog niet zo donker uitgesneden kop. Dan is er de andere grotere puzzel (eerst foto eerste rij). Is het nu een notenkraker, Siberische notenkraker, vrouwtje, mannetje, jonge vogel of toch een grote lijster? Met dank aan de ANWB Vogelgids van Europa blijkt het een jonge spreeuw te zijn die in zijn eerste complete vliegvacht zit die behoorlijk afwijkt van de volwassen spreeuw. Verder waren er graspiepers, lepelaars, buizerds en vlinders.



 

Er zijn vele wandelroutes in Nederland in verschillende provincies. Vandaag kozen we voor de “Grootschermerroute” die was aangeboden door Wandelnetwerk Noord-Holland. Op papier was de afstand ongeveer 10,68km maar met de mapmywalk app komt die op 11,51km. De rit er naar toe leidde ons door onbekende plaatsjes zoals De Rijp, Graft en Noordeinde. In Graft en Grootschermer staan prachtige raadhuizen midden tussen de typisch Noord-Hollandse houten woningen. Het landschap in deze streek is heel kenmerkend vanuit de lucht met de kleine weilandjes en slootjes. Halverwege de wandeling loop je door Schermerhorn waar we een koffietje pakten op het terras en het kleinste museum van Nederland bezochten. Het oude huisje is in goede staat bewaard met nog alle oude elementen. De afkomst van de uitdrukking “ondergeschoven kindje” is me eindelijk helder geworden. De wandeling is een aanrader. Op de terugweg reden we via Zaanstad waar het grote hotel is gebouwd met elementen van dezelfde Noord-Hollandse houtwoningen.

Het warme weer breekt de hondjes ook op. Hun enige uitlaatklep om warmte af te voeren is via hun tong. Daarom was een beetje verkoeling welkom. Met de twee Maltezers togen we naar het strand waar ze beide een kleine strandkuil moesten overzwemmen. Hun vacht was daardoor kletsnat en bij de pup viel de lichaamsverhouding enorm op omdat het klein lijfje nu zichtbaar werd. Zeiknat was ie en omdat hij koud hebben we het bij een korte wandeling gehouden.

Gisteren op de terugweg van de vaartocht gaf de thermometer op het dashboard van de auto in eerste instantie 39 graden aan (eergisteren ook al toen we door Rotterdam en Capelle aan de IJssel reden). Toen we even later door het dorpje Nijega reden gaf de thermometer 40 graden aan (linksboven op onderstaande foto); een record wat ik ooit als temperatuur heb gezien. Vanmorgen bleek dat er nu echt sprake is van een hittegolf. De weerbeelden komen van weeronline.nl. met links de informatie over een officiele hittegolf. Volgens het KNMI is een hittegolf “een serie van minstens 5 zomerse dagen, waarvan er zeker 3 tropisch zijn. In Nederland is een hittegolf een opeenvolging van in De Bilt minimaal 5 zomerse dagen met maximumtemperatuur 25,0 °C of hoger, waarvan er minimaal drie tropische dagen (maximumtemperatuur 30,0 °C of hoger) zijn“. De tweede foto op de onderste rij laat de wegtemperaturen zien door het land op 25 juli.
Korte update om 15:15u: vanmiddag haalden we opnieuw de 40 graden terwijl we op de snelweg reden: tweede foto bovenste rij. Dit ritje was nodig voor twee verkoelingsventilators KFF-400-M van het bedrijf Koenic.

Om de hitte te overbruggen hadden we afgesproken een vaartocht te maken met Ingrid’s ouders. De temperatuur liep op tot 39 graden en een zacht briesje bracht zo nu en dan verkoeling. Ondanks de enorme hitte was het de moeite waard om buiten van de natuur te genieten en de nieuwe lens te proberen.

 

We hebben een mooie week gehad op Corfu met veel gezelligheid en vertier. Dan komt het moment om in te pakken en terug te gaan naar huis. De kinderen hebben genoten maar wilden dolgraag weer de twee Maltezers terug zien, en Noud zijn vriendin natuurlijk. We vlogen over het hotel (eerste foto tweede rij), over Jelsa (tweede foto tweede rij), over Split (derde foto tweede rij), over Oostenrijk, Zuid-Duitsland, Walibi, vliegveld Lelystad, Almere, Purmerend, Wormerveer en Rotterpolderplein naar de polderbaan. Veilig thuis en nu voorbereiden op de hittegolf.

De ringen hadden we nog niet geprobeerd bij de watersport maar was bijzonder leuk. Sam en Noud hadden de buitenste ringen, ik mocht in het midden. Ingrid maakte foto’s vanuit de boot en had op een gegeven ogenblik de hand voor de mond. Ik dacht dat ze door de bewegingen van de boot de camera tegen de tanden had gekregen maar het omgekeerde was waar: ze kwam niet meer bij van het lachen. Ons onderling botsen en onze capriolen waren voor erg leuk maar vanuit de speedboot bijzonder vermakelijk.

 

Aan het strand naast het hotel kun je watersport bedrijven: funtube, ringen en wakeboarden. Dat laatste is voor Sam weggelegd net als in 2017.



 

En dat was het. De tocht naar de “Blue Lagoon” duurt maar 7 minuten als de boot op volle snelheid vaart. Annelot, Sam en Noud stapten aan boord, kregen instructies en hupakee daar ging hij. Aan de overkant zijn ze gaan snorkelen. Op de terugweg werden alle waardevolle spullen waterdicht veilig gesteld want het “crazy” gedeelte kon beginnen. De boot was een oud-militair gereedschap voor de commando’s en was uitgerust met 2x 200pk. Dat was blazen en water scheppen door korte bochten te draaien die de boot zelf had gemaakt. De kinderen vonden het geweldig en kwamen superenthousiast terug. De leiding van www.crazyspeedboat.com was zeer attent en gaf ons meteen de video en foto’s mee van de dag. Als je op Corfu bent, dan mag je dit niet missen.

Het is al weer zondag en de week vliegt voorbij. We reizen helemaal naar het meest zuidelijke puntje van Corfu, naar het plaatsje Kavos. Vooraf hadden we graag de “Blue Lagoon” willen bezoeken aan het vaste land maar om nu met een boot een dag trip te maken met die 100 andere mensen lokte niet. Via TripAdvisor (die altijd weet waar je bent) kreeg ik de tip voor een speedboot trip er naar toe. En die vertrok vanuit Kavos. Terwijl de kinderen met 60 km/u naar de overkant voeren genoten Ingrid en ik van lekkere hapjes en drankjes. Voor onze strandwandeling was het te warm maar niet voor het opblaasspeelkussenparadijs met de kinderen na terugkomst van de boottrip.

Hoger noordelijk van Paleokastritsa ligt het plaatsje Afionas. Onderweg er naar toe stopten we bij een Grieks winkeltje met olijfolie en andere typische dingen van het eiland. Omdat de wegen er krap zijn moet je elkaar ruimte geven om te passeren. Zo heb ik een nieuwe hellingproef ontdekt en overleefd: niet voorwaarts of achterwaarts maar zijwaarts. De auto kantelde bijna de olijfboomgaard in maar door net op tijd het stuur te corrigeren bleven we netjes overeind staand. Voorbij het strand van Agios Georgios klim je de berg op naar het kleine plaatsje Afionas waar we eerst lunchten bij “The 3 Brothers”. Het uitzicht van het terras was adembenemend mooi (zie tweede rij foto’s met en zonder filter). Van hieruit kun je de berg te voet afdalen om naar een verbindingsstuk te lopen wat twee bergen verbindt met aan beide kanten een strandje, vandaar tweelingstrand. De afdaling is steil en de klim terug goed voor de bloedsomloop. Aan het strand gingen we snorkelen en lekker zwemmen in het dan koude en dan met wat warme stromingen. Na de klim terug omhoog dronken we een koel drankje op de taverne “Porto Timoni” boven op de berg.


(Zonder filter)                                (Met polarisatie filter)

Tijdens ons verblijf in de westelijk gelegen plaats Paleokastritsa aten we veelal in het hotel (ontbijt en diner) en lunchten we ergens onderweg. Soms aten we in een restaurant om de hoek waar we met name heerlijk stifado en tenderloin konden eten. Na een dagje uit kon je even een paar baantjes zwemmen in het zwembad met zeezicht en genieten van een aperol spritz of milkshake. ‘s Avonds scheen de ondergaande zon prachtig tegen de lucht en verlichte de maan de zee en bergen. Hotel Akrotiri is echt een aanrader en blijft onze favoriet.

 

Toen we in 2010 Corfu bezochten reden we naar Sidari (in het noorden) en huurden een gele speedboot. Met de boot voeren we langs kalkrotsen waar we aanlegden om er van af te springen. In 2017 konden we dat niet opnieuw doen omdat het toen te hard woei. Dit jaar lukte het wel en genoten we met de kinderen die inmiddels 9 jaar ouder zijn om van iets hogere rotsen te springen, ruim 7 meter.