Na wat klusjes in de tuin ging ik vanmiddag even voor een wandeling naar de duinen. Het was bijzonder rustig en daarom aangenaam om te genieten van de mooie natuur. Onderweg kwam ik wat herten tegen (het is een uitzondering als je ze niet tegenkomt) en vooral veel pimpelmezen, een paar buizerds, zingende graspiepers, krooneenden en de eerste bloeiende bomen.

 

 

Terwijl ik met de camera de lucht fotografeer pak ik tussendoor even een bloem. Door de sterke zoom in combinatie de grootst mogelijke opening (kleinste diafragma van toch wel f/6.3) bij de lens in te stellen, ontstaat een mooie bokeh op de achtergrond. D.w.z. dat lichtpuntjes in de onscherpe achtergrond kleine rondjes worden of dat een achtergrond dusdanig onscherp wordt dat alle accent op het scherpe object komt te liggen.

Ondanks de frisse wind konden we gebruik maken van het terras en ons laten verwarmen door het zonnetje. Er was heel veel vliegverkeer naar Schiphol en over Schiphol. Op een enkel Cargo-vlucht na leken het repatriëringsvluchten voordat zo meteen ook hier het luchtruim sluit. De bomen en struiken kleuren prachtig tegen het diepblauwe van de lucht.


 

Met de invloed van corona in ons dagelijks leven zouden we bijna vergeten dat de lente vandaag is ingezet. De zon schijnt helder en de lucht is blauw. Het geeft even lucht om buiten te kunnen wandelen. Wandelaars houden gepast afstand als ze elkaar tegen komen, en het was druk omdat iedereen er even uit wil.
Buiten-zijn doet de dreiging niet vergeten want sommigen kúnnen niet denken aan lente. In directe vriendenkring is er een zeer pijnlijke en schrijnende situatie ontstaan; tijdens het verzorgen van een ernstig ziek familie-lid in Spanje blijkt deze patiënt bij het ondergaan van een zware chemokuur ook nog eens met corona besmet te zijn. Het verzorgen wordt daarmee quarantaine terwijl het vooruitzicht voor het familie-lid terminaal is. Het zet heel veel in perspectief. Vrienden in Spanje, Annelot in Guatemala, bedrijfssluiting voor eigen familie, bezoekisolatie voor onze ouders en afgelasten van normale schoolactiviteiten. De wereld staat op zijn kop. Onze houvast moeten we opnieuw zoeken bij onze Helper uit Psalm 121 en Psalm 34.
De wandeling samen met Sam en Anouk was heel fijn; met 2 camera’s konden we plezier halen uit elkaar fotograferen en even uitwaaien in de koude wind. Vogels floten weer, herten sprongen door de duinen en de watervogels zwommen door onstuimige golven. De 9km bewegen waren bovendien nuttig omdat onze (hockey)trainingen niet meer plaatsvinden en de spieren wel oefening nodig hebben.
 

Vorige week was het de beurt aan het houten terras en vandaag vervingen we de planten in de bloemenbak van het terras. Bij het verwijderen van de oude planten ontdekten we dat de bodem aan een kant was verzakt. Dat verklaarde waarom er steeds weer potgrond bij moest. Klaarblijkelijk was het te zwaar door het gewicht van grond en water. Dus moest de bak eerst helemaal leeg en vervolgens op zijn kop voor reparatie. De bak is van hardhout en loeizwaar. Na verstevigen van de bodem en inmiddels vergane steunpoten is de bak weer op zijn plek. Na wat passen, meten en hoogtes bijwerken stond de bak weer helemaal waterpas. Nog even vullen en planten water geven. En voilà.

Vanmiddag belde Annelot vanuit Guatemala dat alle vliegvelden dicht gaan en zij het land niet kan verlaten. Haar vlucht naar Amsterdam (via Orlando en Atlanta) was voor deze week gepland maar nu zit ze noodgedwongen wat langer in Zuid-Amerika. Alternatieven zoeken is op dit moment niet te doen en het is verstandig om even rustig af te wachten tot er weer gelegenheid is. Hoofd koel houden en kijken of ze ter plekke iets kan betekenen voor de lokale mensen tijdens het verlengde verblijf in Livingston. Daarna kijken wat er mogelijk is.

 

De overheid is op basis van een onderzoek van de Rijksuniversiteit Groningen projecten begonnen in diverse gemeenten om het illegale grondgebruik door burgers in te dammen. Er blijkt nogal ruim omgegaan te zijn met de grond voor oprit, heggen of ander gebruik. Zo kregen wij vorig jaar bericht dat een meter van de voortuin niet aan ons toebehoort. Volgens mijn informatie was dat lariekoek maar om de zaak niet verder op te houden heb ik een verjaringsprocedure aangevraagd gebaseerd op 29 jaar ter goeder trouw gebruik (het was al zo toen we het huis kochten) en Kadaster tekeningen van 1931.
De verjaring is erkend en alles wordt nu notarieel vastgelegd. Vandaag kwam het Kadaster de nieuwe voorgrens inmeten en zo is het grondgebruik geformaliseerd.

De foto van de vink van vanmiddag is genomen door plat op de grond in de duinen te liggen en zo op ooghoogte te komen met de vogel. Daardoor krijg je veel scherptediepte boven (achtergrond) en onder (voorgrond). De vink lijkt daardoor nog scherper. Ook experimenteer ik even opnieuw met de kleur van de watermerken; antraciet of blauw (van het blog).

Op dit moment is Nederland in onrust. En eigenlijk mondiaal is er ongerustheid over de gevolgen van het uitbreken van het Corona virus. Stichting Opwekking riep vandaag op om 13:00 uur vanmiddag gezamenlijk het nummer “Jezus is Overwinnaar” te zingen in zoveel mogelijk huizen in Nederland met daarna te bidden voor opwekking in Nederland en daarna voor bevrijding en herstel van Corona virus. Na de wandeling in de duinen waren we op tijd thuis en samen met Sam zongen we het lied en baden tegelijkertijd met vele Nederlanders. Het eerste veld met met gele bloemen laat de overwinningskleur al weer zien.
Zojuist kregen we bevestiging dat Annelot eerder thuis komt vanuit Guatemala 🇬🇹.

Vanmorgen luisterden we naar Hour of Power met Robert Schuller die sprak over Gods voorziening in een land in grote afgang naar honger en afgoderij. De profeet Elia ontmoet een weduwe die met het schaarse wat ze nog had hem brood gaf. Het eerste wonder was dat God de meel en olie elke dag aanvulde tot de eerste regen kwam. Het tweede wonder was de herrijzing van de zoon van de weduwe nadat hij dood was verklaard. Met dit verhaal vanuit 1 Koningen 17:8-24 sta je er opnieuw bij stil dat God voorziet.
Met deze verfrissende wind in je gedachten en de als maar aanhoudende wind in Nederland genoten van een mooie wandeling in het duinengebied met eindelijk weer zingende vogels en springende herten en warempel kabouters.



 


 

Het voorjaar zit er weer aan te komen en vandaag hebben we het spekgladde houten terras schoongemaakt met de hoge druk spuit. Nu het apparaat toch paraat was hebben we meteen ook maar het dakraam van het atelier schoongemaakt. Het terras is weer klaar voor het lenteweer.

Het Corona virus, ofwel COVID-19, is onze wereld binnengeslopen. Het voelt anders nu iedereen alert is en we met elkaar een zelfde gemeenschappelijke verantwoordelijkheid hebben om het virus niet te verspreiden. Dit had mijns inziens al veel eerder ingezet moeten worden. Annelot zit in Guatemala en zou 25ste naar huis vliegen. Vanmiddag appten we om te kijken of ze in de komende dagen al terug kan vliegen nu er een dreiging is om alle vliegverkeer naar Europa ook stop te zetten.
Toch is ons motto om kalm te blijven. Deze generatie heeft eigenlijk nog nooit een terugslag ervaren die nationale en internationale reikwijdte heeft. Vorige generaties wel en zij getuigen er van dat in alle omstandigheden God trouw is en bij ons is. In Psalm 121 staat dat God onze bewaarder is. Dat is de reden dat we onze hulp van Hem verwachten.
 

Jawel, wij houden allerlei data bij om te vieren en zo ook vandaag. Het is 37 jaar geleden dat we elkaar ontmoetten. De jaren verkering hebben een goede brug geslagen naar een mooi huwelijk en een fijn gezin met inmiddels grote kinderen. We zijn bijzonder gezegend met elkaar en met gezin, familie, vriendinnen van de jongens en de vrienden om ons heen.
 

Kort na thuiskomst speelde Sam alweer een hockeywedstrijd. Het telefoontje kwam om kwart over drie: “Sam heeft een stick tegen zijn hoofd gehad en is even dizzy geweest. De ambulance is onderweg”. Snel in de auto naar het clubhuis toe en daar zat Sam: helemaal verdwaasd en stilletjes voor zich uitkijkend. Al gauw kwam het ambulance personeel dat hem onderzocht op reactie, aanspraak, bloed, hartslag en eventuele afwijkingen in gedrag die zouden kunnen duiden op hersenletsel. Sam was namelijk in botsing gekomen met een tegenspeler waarbij zijn hoofd eerst hard tegen de schouder van de speler kwam en vervolgens hard op de grond. Toen is hij even “buiten westen” geweest. Na onderzoekjes bleek verder onderzoek nodig in het ziekenhuis en zaten we even later, samen met zijn vriendin, in het LUMC. Daar was zijn reactie goed genoeg om hem weer te ontslaan en kregen we instructies voor de komende week.

Rond één uur vanmiddag kwam Sam terug uit Zwitserland na een week snowboarden met zijn vriend in Laax. Het weer was uitstekend; op die ene dag na met die flinke storm. De mannen hebben de reis veilig afgelegd en ook het snowboarden verliep dit jaar zonder kleerscheuren. Fijn dat ze weer gezond terug zijn.