Vanmiddag maakten we een wandeling met onze vrienden van bijna 10km door de AWD. Het was rond de 15 graden en het zonnetje gaf kleur aan het landschap en de vele reigers en aalscholvers. Het was enorm rustig wat vogels betreft; de zangvogels waren op een hand te tellen. Toch was er de klapekster, een trekvogel die hier overwintert. De herten zochten elkaar vaak op en er was aanleiding om ze toch maar te fotograferen, niet omdat ze zo uniek zijn maar omdat er mooie fotocomposities ontstonden. Ook liet de grote zilverreiger zich zien en een paar graspiepers. Die ene buizerd zocht het luchtruim precies toen een groot wit lijnvliegtuig in de verte opdook. Tegen het einde van de wandeling moesten de dames even wat berichtjes behandelen terwijl de herten ons op een paar meter voorbij gingen.

Het leek vanmiddag wel zomer. Het zonnetje warmde de omgeving lekker op tot wel 20 graden. Tijdens de wandeling in de AWD deed ik eerst maar even mijn jas uit en later ook mijn vest. Ik had niet verwacht dat we vanaf 15 graden binnen een uur de 20 aan zouden tikken. Heerlijk was het om te struinen door de duinen en foto’s te maken van het landschap, paddenstoelen, hertencomposities, watervogels, de staartmees, de boomleeuwerik, de boomkruiper, de spreeuw en nog veel meer. Het was niet spectaculair vanmiddag maar wel bijzonder aangenaam. Het warme weer bevalt me wel.
 

Verrassend genoeg was de temperatuur vandaag zeer aangenaam. We besloten een wandeling te maken door de AWD. Lekker uitwaaien en mijn verkoudheid laten verdampen. Onderweg zagen we een groep vogelaars die geduldig wachten op de bosgors die zich zo nu en dan liet zien, een zeldzame vogel. Wij keken mee, op de heenweg en op de terugweg maar zoveel geduld had ik zelf ook weer niet. Wel zagen we een torenvalk die hoog in een boom een muis zat te ontleden en dan ook maar meteen opeten. Een grote zilverreiger vloog over en de blauwe reiger zat in het hoge gras. De aalscholver en roodborsttapuit hielden de duinen warm want verder was er niet veel geluid in duinen. Thuisgekomen wachtte de roodborst ons op met veel herrie.


 

In deze bezige week met vele afspraken namen we vandaag tijd voor een mooie wandeling door de AWD. Aanvankelijk was het stil maar naarmate we dieper de duinen in liepen hoorden we de tjiftjaf, de dodaars, de krooneenden, de duinpieper, de roodborsttapuit, reigers, de brilduiker, de grasmus, de fuut, de tapuit en ook de aalscholver ontbrak niet. Ingrid had koffie en koek meegenomen zodat we een aantal keren konden genieten van het uitzicht met koffietje in de hand. Op terugweg spotte Ingrid een boom met een nest met grote wespen, ofwel hoornaars.

F.F.A. staat voor Fryske Friends Abroad. Vandaag kwamen onze vrienden Toby en Aukje op bezoek. Zij zijn dertig jaar geleden Beautiful Gate begonnen in Kaapstad, Zuid-Afrika wat nu over meerdere landen actief is als Beautiful Gate International (BGI). In het jaar dat zij vertrokken naar Zuid-Afrika, vertrokken wij naar Zuid-Holland. Door de jaren heen hebben we contact gehouden en recent hebben we elkaar nog ontmoet op het 30 jarig jubileum van Beautiful Gate. Nadat we met elkaar hadden geluncht vertrokken we naar de AWD voor een wandeling van ruim 9km. We wilden onze safari omgeving delen met Toby en Aukje. Het was supergezellig om bij te praten en met elkaar te genieten van de gesprekken en natuur. Wat een heerlijke middag!






 

Wat typeert nu het landschap van een waddeneiland? Wat maakt het nou “Eilandelijk”? Ik heb geprobeerd een aantal indrukken bij elkaar te voegen van het beeld dat Ameland oproept als je door het landschap wandelt of fietst. Een fascinerend fenomeen blijft de luchtspiegeling waardoor objecten helemaal vervormen. Zo leek een groep aalscholvers op het strand net een reeks pierpalen en wordt je waarneming behoorlijk in de war gestuurd en zijn afstanden niet meer in te schatten; ver weg en toch dicht bij.





 

Om het blogitem met 1 woord te vangen zijn hier zangvogels en andere kleine vogels zoals de Oeverzwaluw, de Roodborsttapuit, de Kneu, de Gele Kwikstaart, de Witte Kwikstaart, de Graspieper en de Spreeuw. Het zijn vogels die veelvuldig zijn te zien op het eiland, als je maar goed kijkt en geduldig bent voor de foto. Een van de bijzondere foto’s is van de Oeverzwaluw die zijn zelfgegraven nest in- en uitvliegt. Ingrid spotte de vogels in hun duinholen en na enig wachten waren een paar foto’s gemaakt van de bezoekjes.







 

Als er een ding opvalt op Ameland is het de rood-witte vuurtoren. Vanaf elke plek is de toren te zien en functioneert als een baken voor zee en land. De vuurtoren is te bezichtigen. Via een trap van zo’n 238 treden kom je op de ballustrade net onder het grote licht. Vanuit deze hoogte heb je een mooi uitzicht over het eiland en over Terschelling. We waren hier ook in 2011 met onze vrienden Rob en Petra. Noud was er toen bij en de foto die ik toen van hem maakte wilden we nu opnieuw doen. Wat is het prachtig om de herinnering uit 2011 en het heden van 2024 met elkaar te bekijken. Kijkend in de richting Ballum zien we ook het huisje van onze vrienden Thijs en Jeanette waar we gezellig op bezoek zijn geweest.

 

Een typisch Nederlands vakantie-beeld is: fietsen. Ameland kent niet veel variatie in de duinen want er loopt maar 1 fietspad van oost naar west. Samen met Noud en Sanne fietsten we naar het Oerd, het mooie natuurgebied op Ameland-Oost, zij op de tandem en zelf op eigen fiets. In het Oerd heb je een hoge duin met een prachtig uitzicht over het Wad en het Oerd. Ook Ingrid en ik maakten een aantal fietstochten door de duinen. Door het mooie weer was er een heldere lucht wat ‘s avonds prachtig zonlicht gaf over de duinpaden. En niet onbelangrijk: voor het fietsen is droog weer wel zo fijn.
 


 

Ameland is uitermate geschikt voor mooie wandelingen door duinen, strand en graslandschap. We maakten dagelijks uitstapjes vanuit het huis door de duinen naar en over het strand. Eenmaal vertrokken we met zijn vieren vanuit Kooiplaats, het uiterst oostelijk gelegen plaatsje waar je met de auto kan komen. Dit gedeelte kijkt uit over het Oerd. Op het enorm wijdse strand vind je veel vogels. Ingrid en ik liepen vanuit het huis over het strand naar de zeewaterrand en vervolgens helemaal in westelijke richting naar het uiterste puntje waar restaurant The Sunset gelegen is. Het strand is enorm breed en niet altijd toegankelijk omdat er vele geulen zijn en sommige gedeeltes afgebakend zijn als natuurreservaat. Bij avondwandelingen scheen de zon met een gele gloed (“golden hour”) over het landschap wat een nostalgisch gevoel oproept.






 

Het huisje op Ameland, Scopia, gaf net voldoende ruimte voor vier personen. De charme van het huisje was de locatie, namelijk aan de rand van het mooie duingebied tussen Ballum en de Noordzee. We genoten van de natuur, van de geluidsrust (op die paar skydive vliegtuigjes na van het nabijgelegen vliegveldje), van de ruimtelijke vrijheid en van de gezelligheid met elkaar. Vanuit deze plek zouden we vele wandelingen en fietstochten ondernemen. Het bleek een bijzonder fijne uitvalsbasis te zijn om van de bloemen, duinen, bloeiende heide, vele vogels en dieren te genieten.
 

We maakten vanmiddag een duin- en strandwandeling bij Duindamseslag. Borre was mee en de camera met telelens ook. Bij de laatste wandeling had ik de camera niet mee en dan tref je net bijzondere vogels zoals de groenling en de nachtegaal. Tijdens het wandelen vlogen de roodborsttapuitjuvenielen (leuk scrabble-woord) om ons heen en was de grasmus er ook weer. Op het strand waren de sterns, bonte strandloper, meeuwen en de scholeksters. We genoten van het heerlijke weer, het uitzicht en een spelende hond. In de verte zagen we door de trillende lucht (fata morgana) de silhouetten van Scheveningen, Noordwijk en Zandvoort.




 

Wanneer je onderweg bent geniet je niet alleen van wat dieren of vogels die je hoort en ziet maar ook van de mooie kleuren in het landschap. Soms zie je een mooie compositie van (gewone) herten met bloemen of een groep herten waarvan je alleen het gewei boven het gras ziet uitsteken. Op de weg terug gingen we van het pad af, door het hoge gras (wat soms tot boven de middel kwam) en duintje op en af. Links en rechts zie je wat herten en plotseling schieten er twee jonge dieren voor je weg en springen hoog door het landschap. De lange wandeling van ruim 11km en ruim 4 uren was de moeite waard.



 

Het leuke van samen wandelen is dat er vier ogen de omgeving scannen. Ingrid heeft een goed oog voor wat er over de grond loopt. Zo zagen we eerder (en vandaag weer) de julikever. De keuze was reuze bij deze wandeling. Eerst de vlinders: Zuringspanner, Sint-Jansvlinder, Bruine Zandoog, de Kleine Vuurvlinder en Heivlinder. De libelles waren van het merk Gewone Oeverlibel en een paar rode van het type Vuurlibel. Dan was er de sprinkhaan, Krasser genaamd, en de vlieg Zandrugvlieg (eerste foto). En midden in de duinen het kikkertje van 3cm: Rugstreeppad.




 

 

Tijdens dezelfde wandeling zagen we meer vogels die zich vaak wat minder gemakkelijk lieten fotograferen. Vogels in struiken zijn moeilijk scherp te krijgen omdat de camera geen goed contrastpunt heeft. Zulke foto’s stel ik dan handmatig scherp in de DMF (Dynamic Manual Focus) stand die het eerste stuk zelf doet en de laatste verfijning over laat aan de fotograaf. Voor de camera verschenen: de witte kwikstaart, de spreeuw(en), de boompieper, de koolmees, de grasmus, de roodborsttapuit, de zwaan (met flipper boven het water) en de fuut (met vis in zijn bek).