Na de wandeling in de bossen bij Hoge Vuursche gingen we kijken bij de wedstrijd van Sam tegen de Zwaluwen H1 in Utrecht. Zijn team had veel overwicht en won met 1-2. Sam speelde een uitstekende pot maar tegen het einde van de wedstrijd werd Sam letterlijk gevloerd door zijn weer opspelende liesblessure. Als ouder denk je: “oh, nee, toch niet weer een hoofdblessure?”. Ingrid vond het zeer onprettig om Sam zo op het veld te zien liggen en vroeg of ik er niet naar toe kon gaan. Inmiddels was de begeleiding bij Sam op het veld en liep Ingrid naar de dugout waar Sam met koeling op de bank zat. De liesblessure vraagt rust. Na de wedstrijd kon hij gelukkig weer rustig lopen. De winst van het team met vervelende blessure is toch wel een anticlimax.

 

Onze wandeling van vandaag was in de bossen bij Hoge Vuursche en over Landgoed Groeneveld. Door het prachtige weer lichtten de mooie herfstkleuren op in het bos en park. We hadden Borre meengenomen die enorm genoot van de 8,5km wandeling. Bij landgoed Groeneveld kwam er een hele aardige dame naar ons toe die vroeg naar Borre: “Is dit een Bichon Frisé?”. Heel toevallig was de naam Bichon afgelopen week al op twee verschillende manieren bij ons geland. Eigenlijk blijkt Borre niet een Maltezer maar een Bichon te zijn. We hadden inderdaad al heel lang verschillen gezien maar nu kwam ook deze dame met haar Bichon met gelijke kenmerken. De Bichon is zeer sociaal en wordt blij met mensen om zich heen. Omgekeerd is ook waar: hij wordt zeer stil als er geen gezelschap is. In park van Landgoed Groeneveld was het een verademing dat honden los mogen en er geen boa’s nodig zijn die je 90 euro aansmeren als de hond niet aangelijnd is. De route van vandaag lag tussen Hilversum en Baarn in en is hetzelfde gebied waar heerlijk met de mountainbike gefietst kan worden.





 

De herstelwerkzaamheden aan de woning van mijn moeder zijn begonnen en binnenkort gaan we haar nieuwe meubels installeren. Ook een aantal kasten, die door de waterschade in juli zijn beschadigd, worden vernieuwd. De locale zorg is door mijn zussen gedaan en op afstand heb ik kasten samengesteld en besteld bij Ikea. Deze week zijn de bestellingen per vrachtauto bezorgd en andere delen opgehaald uit Amsterdam en Utrecht. Het geheel is nu op een centrale plek verzameld en wacht op groen licht voor monteren.

De hockey competitie is volop begonnen en alle teams staan weer scherp. Gisteren viel Sam in als hockey coach voor de MA2. Hij vroeg of ik meeging en zo stonden we samen in de dug-out als coach en ik als hulp-coach. “We” wonnen de wedstrijd met 6-1.
Vandaag floot ik de wedstrijd van Sam tegen Castricum H1. Omdat er een tekort is aan bondsscheidsrechters stond ik vandaag met collega clubscheidsrechter in het veld om de wedstrijd te leiden. Het ging er scherp aan toe. Na enkele strafcorners die mijns inziens terecht waren (maar niet volgens de bezoekers) sloeg de stemming behoorlijk om maar konden we de wedstrijd toch beheerst afronden. Het thuisteam won met 6-3 waarvan 4 door Sam met snoeiharde strafcorners.

Vanmiddag om half vijf kregen we een appje van Annelot dat ze veilig aangekomen is en net wakker is na een slopende reis van bijna 32 uren. Het liep allemaal niet zo soepel als gedacht. Op Frankfurt aangekomen zou ze bij de balie bij het boarden een stoelnummer krijgen. Het vliegtuig bleek overgeboekt en ze stond nummer 5 op de stand-by lijst. Vijf minuten voor vertrek kreeg ze haar stoelnummer en kon ze gelukkig mee. Na 12 uren vliegen wilde ze in Mexico-City overstappen naar Tijuana maar was haar ticket nergens geregistreerd. Toen moest ze om 3:30u (inmiddels 24uur later…) een nieuw ticket kopen en belde ze mij om te helpen met de boeking. Toen dat bijna was afgerond en werkte het vlaggetje “accept terms en conditions “ niet. Vanuit hier probeerde ik het ticket te boeken maar stond mijn mobiel stond inmiddels op 17 september terwijl het bij haar nog 16 september was en ze diezelfde avond verder wilde (er was nog een vlucht die avond). Nadat ik mijn telefoon op Mexico tijd had gezet en opnieuw het ticket wilde kopen was het vliegtuig vol. Annelot heeft toen ter plekke bij een balie toch nog een ticket kunnen krijgen voor de vlucht van 22:00 uur i.p.v. 20:30 uur. Uiteindelijk is haar vliegtuig met vertraging om 23:20 uur vertrokken en geland om 00:52. Maar het was toch nog 3,5 uren vliegen alhowel het 1,5 uren leek. Dat komt omdat het tijdverschil met Mexico 7 uren is maar met Tijuana 9 uren t.o.v. Nederland. In Tijuana werd ze door super leuke mensen opgehaald en uiteindelijk lag ze om 2:30 in haar bed. Ze was inmiddels 32 uren op de been. We zijn blij dat het goed is gegaan en ze zich thuis voelt in Ensenada. Het is een geweldig mooie omgeving en we hopen dat ze er een bijzonder opbouwende tijd zal ervaren en voor anderen ten zegen mag zijn. Als je dit leest, Annelot, Gods zegen gewenst vanuit Nederland.



 

Het is zover: Annelot vertrekt voor 6 maanden naar Youth With A Mission (YWAM) om een Discipelschap Training School (DTS) te volgen. Ze heeft gekozen voor de locatie in het Noord-Westen van Mexico, Ensenada. Aanvankelijk zou ze met de Portugese vliegmaatschappij TAP via Lissabon, Boston naar San Diego vliegen en vandaar met de auto naar Mexico. Het liep vanmorgen iets anders, de VS is potdicht. Op Schiphol heeft Annelot halsoverdekop een nieuw ticket kunnen boeken: eerst naar FranktFurt (LH1003) en daar vervolgens overstappen naar Mexico-City (LH498). Ze boekte ook alvast een binnenlandse vlucht naar Tijuana. Een uur later dan gepland kon ze, na wat formulieren op Schiphol en aanschaf van een medisch mondkapje, toch op weg. Samen met Sam en Lianne namen we afscheid van haar en wensten haar een goede reis. We vinden het geweldig mooi dat ze haar hart volgt en doet wat God in haar leven bewerkt. Afgelopen zondag werd ze ook in haar kerk gezegend en zo laten we haar gaan in de beschermende handen van The Lord our Shepherd.

Afgelopen week waren we samen voor een wandeling naar het strand om even te genieten van het prachtige weer en even de gedachten te verzetten. Er was bij mij toch wel enige bezorgdheid over een aantal werkgerelateerde zaken. Gewoon niet doen, denk je. Maar elke ochtend om 8 uur komt via de Dagelijks Woord app een Bijbeltekst op het scherm. De tekst uit Filippenzen 4:6-7 was even een opsteker: “Weest in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God. En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten behoeden in Christus Jezus.“.
 

Een groot liefhebber van de Formule 1 races was ik niet. Bovendien vond ik dat geschreeuw van de motoren in het nabijgelegen natuurgebied erg storend. Je hoort voortdurend de helicopters met de racers forensden, heen en weer naar Zandvoort. Als er zoveel om te doen is dan ga ik toch maar even kijken. Samen met Sam keken we gisteren naar de kwalificatie rondes van de F1 en daarmee begon bij mij wel de interesse te groeien. Bovendien hebben we een abonnement op F1 TV, voor de jongens maar nu ook voor mij. Vandaag kon ik het niet laten live naar de race te kijken en als Verstappen dan zo beheerst en snel de bolide over het circuit navigeert krijg ik daar veel respect voor. Er komt zelfs een vleugje chauvinisme bij kijken als onze Nederlandse coureur met 300km/u Bottas langs de hoofdtribune inhaalt en het publiek boven het motorgeraas uit hem toejuicht. Toch wel mooi ondanks die herrie. Ik had graag met de camera (en oordoppen) zelf sportfoto’s willen maken maar moet het met de screenshots doen.


 

 

Het is al weer een jaar geleden dat ik voor het laatst de wedstrijd van de Dames 1 floot. Vandaag stond er een oefenwedstrijd tegen HDS D1 gepland die ik met een collega scheidsrechter arbitreerde. Ondanks dat de wedstrijd goed verliep had ik meer leerpunten voor mezelf dan in eerdere wedstrijden. Aan de hand van de wedstrijdvideo gaan we later een aantal punten evalueren en proberen te verbeteren in volgende wedstrijden. Sam had wat foto’s gemaakt voordat hij naar zijn eigen wedstrijd met de H1 vertrok.

Na een geweldig mooi paasweekend wilden we als bevriende gezinnen, Petra, Rein, Ingrid, Auke & kids weer eens bij elkaar komen. De afspraak in augustus moesten we laten schieten vanwege positieve corona testen maar nu was iedereen weer schoon. Gisteren hadden we de gashaard al vernieuwd en de drukregelaar aangepast zodat we deze avond weer konden opwarmen rondom de haard in de zitkuil. Het was een geweldig mooie avond met heerlijk eten en drinken en onderling vertier. Noud ging verkleed in zijn feestpak en Sam verkleedde zich als mime speler. Later op de avond hadden we nog een schermpje er bij met de voetbalwedstrijd Nederland – Montenegro, een WK-kwailificatie die met 4-0 werd gewonnen. Kortom, het was een reuze gezellige avond.




 

Vanaf de wandelplek reserveerden we onze lunch bij The WineKitchen at Sea in Amstelveen. We genoten van de voorgerechten van makreel en garnalenkroket en het hoofdgerecht was heek op een bedje van aardappelpuree met groente aangevuld met heerlijke safraansaus. De passende wijntjes waren zorgvuldig gekozen en deden ons goed smaken.
Na de lunch bezochten we het Cobra museum in Amstelveen waar een expositie was opgesteld van de in 1954 overleden Frida Khalo. Zij is maar 47 jaar geworden en heeft door beperkingen en pijn vanwege een tramongeluk slechts 204 werken gemaakt. Als Mexicaanse kunstenares heeft ze invloed gehad in de 20ste eeuw en is haar werk pas na haar dood meer bekend geworden vanwege haar extravagante kledingstijl en schilderijen.



 

Dit blog item is nummer 2000 in de serie die ik in 2006 begon. Een leuk weetje is dat ik in de laatste 5 jaar evenveel heb gepost als in de 10 jaar daarvoor. De 1000 posts mijlpaal werd in oktober 2006 bereikt.

Op de plek waar we genoten van de paarse heide in een zonnige zandvlakte vlogen de boompiepers van de heidestruiken naar de dennenbomen en terug. Soms poseerden ze even tegen een zonovergoten paarse achtergrond en was het fotograferen er van weer een groot plezier. Ook waren er in het bos veel vogelgeluiden maar door de dichte begroeiing waren de vogels moeilijk te spotten, behalve die ene boomklever.

 

De herfst staat er aan te komen en de paddenstoelen verschenen zo en dan aan de rand van de weg. Ook kwamen we de reuzenbalsemien tegen in verschillende kleuren. De route was in ieder geval afwisselend in een heel mooi (voor ons nog onbekend) gebied.


 

De wandeling had ik vooraf geprobeerd uit te stippelen met MapMyWalk. Thuis kon ik niet weten dat het gebied veel ruiterpaden kent. Zo nu en dan weken we af of liepen we in een verkeerde richting. Onderweg kwamen langs een prachtige zandvlakte. Met het prachtige heldere weer was het een echte nazomerse dag. Het uitzicht was paars en het geluid kwam van de boompiepers. We fotografeerden elkaar aan de rand van bos en heideveld. Onderweg bleek dat onze kleding onder de harspuntjes zat door het lichte contact met de naaldboompjes. Toch kon dat de pret niet drukken op de route van 7,7km.