Ook vandaag was er een onderlinge oefenwedstrijd die ik mocht fluiten, de MA2 (met Lucas als coach) tegen de JB1. Het was een van de betere wedstrijden met goed samenspel en gedrevendheid. Bovendien zat het weer opnieuw mee. Het voelde als lente. Met deze wedstrijd heb ik al weer 3 gefloten. Het voelt goed om weer aansluiting te hebben en te genieten van het buiten-zijn.
Vanwege het prachtige weer had ik vanmiddag vrijgenomen. Ingrid en ik struinden ruim 7km door de duinen, ongeveer dezelfde route als afgelopen zondag. In de zanderige duinkommen reflecteert de zon als op het water en uit de wind is het bijna zomers. De grond was nog wel koud en vochtig wat lang zitten niet erg comfortabel maakte. Onderweg was het rustig wat vogelgeluiden betreft maar toch zagen we de duin- en boompieper. En dat was het dan wel, behalve dan die vele herten. Een middagje wandelen in dit stralende weer in februari is toch weer lekker genieten.
Onze oudste zoon is vandaag 22 jaar geworden. Dat hebben we met elkaar gevierd. Het is een grote zegen om kinderen te krijgen en om ze te zien opgroeien naar zelfstandigheid. We zijn dankbaar en blij dat we dit als gezin vieren met een feestelijke grill en buitenvuurtje in februari. Sam, gefeliciteerd.
Om half tien vanochtend wandelden door de AWD met Rein en Petra. Ingrid had koffie meegenomen die we gezellig nuttigden in een duinkom met de zon in het gezicht. Was de temperatuur vorige week nog ver onder nul, vandaag was het ver boven nul, 15 graden maar liefst. We kozen voor een 7km lange struinwandeling en kwamen veel herten tegen. Er waren veel vogelgeluiden van met name de koolmezen, vinken en kraaien. In een donker bos zagen we een specht en later de roodborsttapuit, de duinpieper, de torenvalk en enkele buizerds.
Twee weken geleden floot ik een onderlinge oefenwedstrijd van de jeugdteams. Vandaag werd er weer gespeeld en floot ik de wedstrijd tussen twee meidenteams, de MA2-MB1. Vergeleken met twee weken geleden was het nu 10 graden warmer en vergeleken met vorige week 20 graden warmer. Het leek wel een mooie lentedag. Iedereen genoot van het buitenzijn en buiten sporten.
Na 3 maanden was er vanmorgen de controle bij de chirurg. Allereerst werden er nieuwe röntgenfoto’s genomen. Mijn wens was om het kleine verbindingsplaatje te laten verwijderen omdat het de rotatie van de arm toch overmatig belemmerd. De chirurg noemde de ellepijp “genezen”; de lange verbindingsplaat heeft zijn werk goed gedaan en het bot is zo goed als dicht geheeld. Uit de foto’s blijkt dat de kleine plaat kan niet zo maar worden verwijderd omdat het bot op het kopje niet is gehecht. Het zou dan gaan zweven. Toch kan het zo ook niet blijven en is er sowieso een derde operatie nodig. Het losse stukje bot zal niet kunnen hechten tenzij er van buitenaf een biologische trigger komt. De chirurg vertelde dat het dan gebruikelijk is om ergens anders een stukje bot weg te halen en die op de plek aan te brengen. Op die manier kan er dan nieuwe activiteit ontstaan die een betere doorbloeding veroorzaakt en met bothechting tot gevolg. Na de controle is meteen bloed bij me afgenomen en krijg ik over een week bericht wat er in het teamoverleg is besloten.
De jongelui genoten van het schaatsen en kwamen onderweg veel bekenden tegen. De laatste keer dat er ijs op de Kaag was, was in 2012, negen jaar geleden. Toen waren alle twintigers nog jonge tieners. De beleving van vandaag was nostalgisch en memorabel. Mooie foto’s van Annelot, Sam, Anne-Roos en Lucas geven even een blik op een dagje wintersport in eigen omgeving.
Het laatste stukje konden we niet over de polderdijk afleggen vanwege een afsluiting met een hoog hek. We gingen voetje voor voetje over het spekgladde zwarte ijs. Zo kregen we toch even gevoel bij het bewegen over het ijs. Je ziet iedereen blij schaatsen en even de corona toestanden van zich afschudden. Even geen gezeik maar gewoon genieten, misschien zelfs even wintersport, schaatsen en buitenzijn inhalen. Heerlijk!
De oudste twee waren gaan schaatsen vandaag. Ingrid en ik wilden gaan wandelen en waarom niet naar de Kaag. Zelf schaatsen zit er deze keer niet in om geen risico te nemen met mijn elleboog. Ingrid en ik liepen kleine stukjes het ijs oversteken om op de polderdijk te kunnen wandelen langs de Kaag? De twee laatste keren op de Kaag was in 2009 en 2012. En warempel, daar komen we Annelot, Sam en een vriendin tegen. Wat een gezelligheid op het ijs.
Inderdaad, Valentijnsdag is op de 14de. Maar vanavond hebben we met gezin de Valentijnsdag gevierd. We genoten van een heerlijk menu van restaurant Tante Kee. Ingrid had er mooie wijntjes bij gehaald en zo waren we uit eten in eigen huis.
Als je zo door natuur wandelt en de duinen bedekt zijn met sneeuw en ijs, kom je van bijzondere composities tegen die de natuur zelf in elkaar steekt. Met het zonlicht van voren, achteren of van zij springen die bijzondere tafereeltje er uit. Zwart ijs met witte vlekken, sneeuwtopjes die reflecteren in de zon, ijsblokjes met weerspiegeling tegen de zon, ijsringen om een boomstam en zo voort. Qua leven was het rustig met weinig vogels. Toch was er de kramsvogel die zich al slapend indekte tegen de kou.
Achterin de AWD zijn de waterreservoirs, een plek met watervogels, vossen en herten. Regelmatig heb ik er vossen gespot behalve in de laatste 3-4 jaar. Vandaag was het raak, een vos liep over het ijs, helaas van me af, en bleef in de zon staan om even de omgeving te observeren. Vanwege de koude wind had ik mijn camera in een muts ingepakt. Ik kon die snel verwijderen om foto’s te schieten. Ook al zijn ze deel van de omgeving, het blijft toch altijd weer fascinerend om de vos met zijn prachtige staart te zien, en al helemaal in een wintertafereel.
Vanmorgen was ik om 8:00 uur onderweg naar de AWD om een wandeling te maken en te fotograferen. De temperatuur was -8 graden en het was vrijwel windstil. Het was een prachtige ochtend voor de camera omdat er geen bewolking was en de winterzon het landschap fantastisch opkleurde. Ik had de telelens mee maar de landschapsfoto’s maakte ik met de iPhone. Met dit licht kan dat prima.
Nu ik vanuit huis werk is het fascinerend te zien hoe veel vogels in eigen tuin rondvliegen. Omdat de camera altijd klaar ligt dacht ik tijdens lunchtijd even een paar foto’s te schieten van de merel en de leeuwerik.
Het was voorspeld: een dik pak sneeuw en harde wind. Guur was het vandaag zeker maar ook fraai om in een laag sneeuw van ongeveer 5-10cm te lopen. De dikte is moeilijk in te schatten om de sneeuw door de harde wind overal naar toe waait. De honden vonden het wel leuk om in de soms diepe sneeuw te rennen.
