Vanmorgen luisterden we naar Hour of Power. Hierin sprak Bobby Schuller over vergeving met twee opmerkelijke punten: 1. Vergeving is een actie vanuit kracht omdat het moed vraagt om dat te doen, en 2. Niet vergeven komt vaak uit broosheid of zwakte omdat het ruimte geeft aan boosheid en rancune. Daarna kwam er een mooi interview met Rik Felderhof. Hij had net een boek geschreven dat is getiteld: “The Vatican Tales”. Hij vertelde over andere boeken, zijn leven als schrijver en zijn fascinatie over Jezus, de zoon van God. Hierover had hij samen met Cees Baan een boek geschreven geheten: “Simon, de buurjongen van Jezus” om zijn verbeelding van de kinderjaren van Jezus vorm te geven, best grappig en nieuwsgierig. Voor meer info, kijk eens op zijn website: https://www.rikfelderhof.nl/. Na deze uitzending rondde ik de foto’s af van gisteren en plaatste ze op dit blog. Toen dat er op zat gingen Ingrid en ik samen wandelen door de duinen naar het strand waar het enorm woei en het zand langs onze onderbenen schuurde. Er waren veel kite-surfers en dat gaf een mooi schouwspel.

 

Na het zien van het bijzondere Rampsol werk weken we af van de geplande route om vervolgens over het Kampereiland naar Vierhouten te rijden. Hier liggen onze eerste herinneringen aan de pinksterconferentie Opwekking. De Zonnehal en de Paasheuvel waren nog in takt en brachten nostalgie naar boven. Hierna reden we verder richting Epe om nog eens te kijken waar de eerste huurbungalow stond die we bewoonden en vanwaar we boswandelingen maakten door het Vierhoutse bos. Onder weg pakten we een lekker schepijsje bij Kroondomein Het Loo en koersten we naar ons restaurant voor het avondeten. We hebben vandaag een moaie hjoed hân.

Wat voor mij lang onbekend is gebleven is het Overijsselse deltaplan bij het Kampereiland. Niet ver van Schokland gaat de N50 brug over de Ramsgeul en Ramsdiep. Die verbinden het Ketelmeer met het Zwarte Meer. De stormvloedkering Ramspol is in 2002 geopend en bestaat uit 3 balgen van elk 80m lang met een inhoud van 21 miljoen liter. Bij een waterpeil van NAP +0,50m in combinatie met een sterke noordwestenwind worden de balgen opgeblazen om een flexibele dijk te vormen die het Zwarte Meer moet beschermen. De laatste keer was dat op 12 maart 2020.
 

In Urk gingen we gezellig lunchen op het terras van “Het Haventje van Urk“. We kregen nog even een paar regendruppels maar we zaten onder een grote parasol. In de haven zat een reiger op een vissersboot in de netten te happen naar achtergebleven lekkers. Na de lunch vertrokken we naar Schokland, een voormalig eilandje in de Noordoostpolder dat vroeger in de Zuiderzee het hevig te verduren had met stormen en hoogwater. In 1859 werd het eiland vanwege gevaar ontruimd en tijdens WOII werd volgens het Deltaplan het water ingepolderd wat nu de Noordoostpolder is. Vele mannen groeven met een schop de sloten en kanalen. Schokland werd niet alleen een “eiland” in de polder maar het inpolderen gaf ook een schuilplaats aan veel onderduikers. Een merkwaardig verhaal gaat over twee broers die voor de inpoldering die krankzinnig werden door angst en eenzaamheid bij het beheer van de vuurtoren op Schokland. Het museum geeft een fraai beeld van bijzondere fosiele vondsten in de bodem van de oude Zuiderzee.






 

De route van ons dagje uit met mijn moeder zou zijn: Langweer, Noordoostpolder, Urk, Schokland, Rampsol, Weerribben, Dwingelo, Bakkeveen, Frieschepalen en weer terug. We hielden ons redelijk aan de hoofdlijn maar genoten eerst van het mooie polderlandschap bij Rutten. Op de dijk langs het IJsselmeer pakten we even een mooi uitzicht mee over het water. De bloemen in de berm was een lust om te zien, mede ook omdat de locale mensen de bermen graag beschermen en insecten willen aantrekken voor o.a. bestuiving.

 

Rond het middaguur vertrokken Ingrid en ik naar Friesland via de Afsluitdijk. Dat laatste was niet zo slim vanwege een enorme file door wegwerkzaamheden en vervolgens ook nog langdurig een open brug voor het scheepvaartverkeer. Na aankomst in Warten voeren we met haar ouders door de Alde Feanen (Oude Venen), een natuurgebied rondom Earnewald. Met de zon van achteren kon ik onderweg even de lens richten op vogels in het riet, watervogels (stern), zwaluwen en vliegende aalscholvers. Varen onder een temperatuur van ruim 30 graden was fijn en werd nog aangenamer toen de wind door onze haren blies.





 

Vanmiddag arriveerde de Einhell GC-GP 6538 tuinpomp van 650W en 3,6Bar. Om het regenwater uit de put te gebruiken voor besproeien van de tuin was de zwengelpomp ontoereikend. De installatie op het nieuwe bordes van de put verliep vlot. Alleen het daadwerkelijk water omhoog pompen lukte maar niet. Ik heb daarna het zuigstuk onderaan de slang verzwaard waardoor de drijvende terugslagstop van het zuigfilter onder water bleef, waarschijnlijk op de bodem van de put. En voila, met een hogere druk dan normaal op de waterleiding kon het opgeslagen regenwater zijn weg in de tuin vinden via de normale tuinslag.
 

Gisteren berichtte ik over zwart als contrast kleur met bloemen. Vandaag is het blogitem “Wit” genoemd en laat het zwaluwen zien die hoog in de lucht vliegen. Hoog vliegen betekent dat er mooi weer op komst is. Zwaluwen worden in de Bijbel ook genoemd in Psalm 84:4 waar staat dat de zwlauw haar jongen neerlegt bij een stoffig, bloederig en heet offerblok, of in de tempel. Dat is op zich niet een aantrekkelijk beeld. De Psalmist verwijst hier naar het punt dat de zwaluw de tempel in en uit mocht vliegen en zelfs daar ongestoord zijn nest mocht maken, En dat terwijl het voor de mensen een heilig gedeelte was. Met andere woorden in de Psalm wordt zo indirect verwezen dat de zwaluw dicht bij God mocht zijn terwijl de mens op afstand blijft. Tegelijkertijd spreekt de Psalmist het verlangen uit naar het zijn bij de Here God waar Hij woningen voor ons heeft.
Bij het fotograferen van de zwaluwen moest ik hier aan denken omdat deze dag de verjaardag van mijn vader was. Hij sprak vaak over de woning bij de Hemelse Vader. De zwaluwen in de lucht deden me zo denken aan de wederkomst van Jezus. Volgens 1 Thessalonicenzen 4:17 “zullen wij, levenden, die achterbleven, samen met hen op de wolken in een oogwenk weggevoerd worden, de Here tegemoet in de lucht, en zó zullen wij altijd met de Here wezen“. Mijn vader sprak er altijd over. De zwaluwen brachten Psalm 84 en 1 Thes. 4 weer in herinnering.
 

Met superwarm weer zit Borre in een zwart rompertje in de tuin. Die beschermt zijn operatie wond tegen zijn eigen tong. Hij herstelt goed en is weer vrolijk. In de tuin kleuren de bloemen prachtig roze, rood, wit, blauw en paars. De donkere achtergrond geeft de bloemen extra accent en dat accent is met de Lightroom nog een beetje sterker te maken. Dat geeft een mooi effect.

Als we in de tuin zitten horen we voortdurend jonge vogeltjes piepen. Vanavond zagen we de pimpelmeesjes vliegen en spelen. Ze verstoppen zich en jagen achter elkaar aan om vervolgens weer naar de mama-boom terug te gaan waar hun nestje was. Ook de duif geniet maar weliswaar vanaf het hoogste punt.
 

Negenentwintig jaar geleden zijn Ingrid en ik getrouwd. Op vrijdagavond gingen we samen uit eten en vanmiddag vierden we het met onze kinderen met een drankje en samen tafelen.

 

Naast het museumpark Orientalis ligt Begraafpark Heilig Landstichting. Het is een bijzondere begraafplaats die terug gaat naar 1906 en 1911, net als het museumpark er naast. De natuurbegraafplaats ligt in bosrijk gebied en is gelegen achter de Cenakelkerk, een oude pelgrimskerk. Bij de ingang van het park is een fontein met de “boom des levens”. Hieruit komen waterstralen als teken van leven die symbool staat voor het paradijs.

We vieren de verjaardag van Annelot en tegelijk is het ook vaderdag. Dat wil zeggen dat vaders even gek mogen doen en hun kunstjes tonen. Voor mij was het kameelrijden bij Karavanserai en steltlopen in Jeruzalem. In de tuin poseerden we even voor foto’s van deze dag en lunchten we in het Romeinse restaurant.

 

Van Beth Juda is het even een stukje lopen naar de Romeinse Straat in Jeruzalem. Het pad loopt via een geboortegrot, een herderstoren, een tollernaarshuis, een timmermans-werkplaats en dan via Karavanserai naar het Arabisch dorp. In het dorp zijn typisch Arabische woningen met kleurrijke interieurs en een moskee ingericht. Het park wil meerdere godsdiensten uit de regio belichten. Op de route is ook een mini-aquaduct te zien met vooral veel kikkerdril en kleine kikkertjes. In de Romeinse straat aangekomen is er het plein van Pilatus en een Egyptisch huis.

Het park van museum Orientalis in Heilig Landstichting heeft een aantal nagebouwde dorpen met woningen, een synagoge en werkplaatsen. Het Joodse dorp Beth Juda laat delen zien van Bethlehem met Joodse gebruiken waaronder ook een Pesachtafel.