Omdat onze Fiat 500X niet een sterke klimmer was en op overharde weg soms het grind weg liet schieten was de rit naar het strand meer geschikt als wandeling. Het was bovendien goed om te bewegen. De korte klim van het huis gevolgd door een lange afdaling bracht ons bij het Koroni strand. We waren een uur onderweg en de klimpartij op de terugweg viel ons allebei mee. Het was wel warm maar met een goede bries van zee was er zo nu en dan even verkoeling. Het strand was bijna leeg en de zee was bijna voor onszelf, zo voelde het. Op het strand was een klein tentje waar we na de wandeling even een drankje namen voordat we ons in het frisse water begaven. Op het strand maakte Ingrid een hart van stenen.


 

De Merlin Bird ID app draaide overuren want aan de westkant van het eiland zijn er 32 vogelsoorten opgemerkt. De merel is natuurlijk overal maar toen we ‘s nachts de tut-tut hoorden van de dwergooruil was de vonk weer overgeslagen. Deze hoorden we ook op Corfu. Een uniek geluid kwam van de Cetti’s Zanger met zijn explosieve luide riedel gevolgd door een half uur stilte. Ook de Kleine Zwartkop liet zich zien en horen. Naast het horen van deze 32 vogels (zie overzicht) zagen we de Blauwe Rotslijster bij het Myrthos strand. Helaas had ik de lange telelens thuisgelaten. Onderstaande foto’s zijn met 200mm genomen. De eerste twee foto’s zijn de Cirlgors (geen typefout) en de Geelgors.
 

Op de route naar het Myrthos strand ligt het plaatsje Drakata. Een smid heeft aan de weg zijn producten geinstalleerd. Het zijn geitenkoppen en geitenbellen. Ze zijn te koop. We stopten, wezen de gewenste bellen aan, onderhandelden over de prijs en keerden met twee bellen huiswaarts, voor aan het huis of atelier.

 

Eén van de mooie plekken op Kefalonia is de turquoise kleurende baai van Myrthos. Het is een bijzonder fenomeen omdat de bodem uit witte rotssteentjes bestaat waardoor een bijzonder reflectie ontstaat. Op weg naar Fiskardo hadden we de baai van boven bekeken. Vandaag gingen we naar het mooie strand met het helderblauwe water. Onderweg waren er de geiten die je over het hele eiland ziet of (hun bellen) hoort. Op de terugweg pakten we het Myrthos terrasje in Divarata waar de afslag naar het strand is.

 

De caretta caretta is de bekende schildpadsoort die je bij Zakynthos kan zien maar ook in Kefalonia. In de baai en aan de kade vind je de viseters, zowel de schildpadden als de aalscholvers. Het water is rijk aan vissen die gretig op brood afkomen als bedienden van de restaurants aan de kade het overgebeleven brood aan de vissen voeren.

 

De hoofdstad van Kefalonia is Argostoli wat op een langgerekte schiereilandstrook ligt. We parkeerden aan de overkant van de baai en wandelden over de Drapanos voetgangersbrug langs het “De Bosset” monument naar de stad. Langs de kade waren de carretschildpadden op zoek naar vis en waren er de vissen zelf. Op een terrasje namen we een frappa en genoten we van het uitzicht over het water. De binnenstad is klein en gezellig met eigenlijk drie lange straten die onderling steeds verbonden zijn met kleine weggetjes. Later bezochten we ook de in het uiterste noorden van de stad gelegen vuurtoren Saint Theodore van 8m hoog en met 20 zuilen. Voordat we Argostoli verlieten aten we bij het restaurant Sto Psito op aanraden van onze buurman die in Argostoli heeft gewoond.




 

Vanuit het vakantiehuis reden we 1km bergje op, 3km kustweg af en 4km bergje af naar het badplaatsje Katelios waar de mooie restaurantjes gelegen waren. Blue Sea, Maria’s en Cozy waren onze favorieten. De champions in citroensaus als voorgerecht was mijn nieuwe ontdekking. Ingrid genoot van de gebakken garnalen. De Griekse salade, knoflookbrood en kip filet mochten ook niet ontbreken want daar hadden ze in Katelios wel ervaring mee. Soms reden we even langs de mooie bloemen en de nabijgelegen strandjes. In elke plaats op het eiland is wel een rustplaats met grote monumenten van hen die heengegaan zijn. Het eiland Kefalonia viel ons met name op omdat het zo schoon en goed onderhouden is. We hebben er weer een favoriet eiland bij.


 

Platies is een klein gat in het zuidwesten van Kefalonia. Het huis wat we geboekt hadden is gelegen aan de lange en hooggelegen kustweg die van Argostoli naar het zuiden gaat. En hooggelegen was het want zodra je van de weg afgaat is het pad vrij steil naar beneden. De Fiat had vaak moeite met de weg omhoog te pakken. Het huis was rustig gelegen met zwembad en prachtig uitzicht over Zakynthos. We genoten van lezen, fotograferen, wandelen, zwemmen en lekker eten bij restaurantjes in het nabij gelegen Katelios. Met de Merlin Bird ID app registreerden we tientallen vogelsoorten.

 

De westelijke kustweg van Fiskardo naar Platies (via de hoofdstad Argostoli) brengt je langs het plaatsje Assos dat gelegen is op een soort schiereiland. Vanaf de kustweg is er een afdaling van 4km naar de baai van Assos. Aan het einde van het dorp kun je omhoog wandelen naar de in 1593 gebouwde Venetiaanse vesting op de 170m hoge heuvel. Het brede pad omhoog geeft mooie uitzichten over de baai en de omgeving. Na de wandeling genoten we van de mooie bloeiende bloemen in het dorp en lunchten we aan het water voorbij het plein vernoemd naar Parijs (zie een na laatste foto) omdat de Fransen Assos weer hebben helpen opbouwen na de grote aardbeving in 1953.




 

De rit vanaf het vliegveld ging naar het noordelijk gelegen plaatsje Fiskardo. We hadden er voor een nacht een hotel geboekt. De weg er naar toe was even wennen want de navigaties van de mobiel en van de auto gaven tegenstrijdige informatie. Na wat zoekwerk kwamen we op een bijzonder ruime weg over de bergen met de nodige haarspeldbochten. Onderweg waren er prachtige uitzichtspunten over het strand van Myrthos en het plaatsje Assos. Fiskardo is een soort mini Saint-Tropez met een haventje met de uitgestalde zeilboten en jachten. We genoten van de sfeer op de terrasjes en heerlijk eten. De volgende ochtend was ons ontbijt niet in het hotel maar bij een van de restaurantjes op de kade. Fiskardo is een echte aanrader als je op Kefalonia komt.




 

In juli 2023 boekten we al heel vroeg voor een andere vakantie in Griekenland. We hebben steeds met veel plezier het Ionische eiland Corfu bezocht en vonden het tijd voor wat anders. Kefalonia werd de nieuwe bestemming wat ongeveer 150km zuidelijker ligt dan Corfu. We reserveerden voor de eerste week een huis bij Platies en voor de tweede week bij Poros. De vlucht naar Kefalonia International Airport Anna Pollatou was vroeg in de ochtend en was een uur vertraagd omdat er met een groter toestel werd gevlogen. Onze voor €3 per stoel gereserveerde stoelen 7A/7B werden 37F/37E met de vermelding dat reerveringskosten konden worden teruggeclaimd. Vanaf deze plek konden we bij aankomst het toestel ook snel verlaten. De landing scheerde langs Zakynthos (laatste foto van de tweede rij) waar we in 2009 het mooie turquoise strand bewonderden. Na het ophalen van de huurauto, een Fiat 500X diesel, begon de verkenning van het eiland.

Ook vandaag kwam het water met bakken uit de hemel. In de zitkuil die al vol stond deed de regen er nog een schepje bovenop. Nu stond het water over het zitvlak heen. Tijdends de onweersbuien hebben we regelmatig het platte dak en erker in de gaten gehouden omdat het water niet zo snel door de afvoer wegvloeide. De regenputdompelpomp (leuk scrabbel woord) spuugde het overtollige water de tuin in. Het water stond enkele centimeters hoog in het gras. Dit hebben we nog niet eerder meegemaakt. Gelukkig verliep en verloopt de waterafvoer zoals het bedoeld was.

Terwijl wij met Annelot op Opwekking waren had het thuisfront zijn eigen bezigheden. Noud en Sanne zorgden voor het huis en de hond, en voor het huis tijdens een gigantische stortregen waardoor het hoogste waterpeil in de zitkuil ontstond (en de straat helemaal blank). Sam en Nathalie waren in London om haar verjaardag te vieren. Mooie beelden werden gedeeld vanaf een speedboot op de Thames.

Pinkstermaandag is al weer aangebroken en dat betekent dat dit de laatste conferentie dag is. Samen met Annelot bezocht ik de ochtenddienst en het concert in de middag. Henk Stoorvogel legde de aandacht bij de teleurstelling van Johannes de Doper die gevangen zat onder het geweldadige regime van Herodes. In Mattheus 11 vraagt hij zich of of hij zich niet vergist heeft in Jezus. Via zijn volgelingen vraagt hij aan Jezus of Hij wel echt de messias is. Jezus zegt dan in vers 4-6: “4 En Jezus antwoordde en zeide tot hen: Gaat heen en boodschapt Johannes wat gij hoort en ziet: 5 blinden worden ziende en lammen wandelen, melaatsen worden gereinigd en doven horen en doden worden opgewekt en armen ontvangen het evangelie. 6 En zalig is wie aan Mij geen aanstoot neemt.“. Jezus citeerde daarmee Jesaja 29:18-19: “18 Te dien dage zullen de doven Schriftwoorden horen, en van donkerheid en duisternis verlost, zullen de ogen der blinden zien. 19 En ootmoedigen zullen steeds meer vreugde hebben in de Here, en de armsten onder de mensen zullen juichen in de Heilige Israëls.“. Wat Jezus niet deed was het volgende vers citeren waar staat: “20 Want het zal gedaan zijn met de geweldenaar“. Wat een teleurstelling voor Johannes die Herodesals geweldenaar kende. Zo kan het ook ons vergaan wanneer we bepaalde verwachtingen hebben bij moeilijke situaties. Waar het op neer kwam was dat God ook dichtbij kan zijn in het lijden.
De conferentie verliep grotendeels in mooi weer maar op zaterdagavond moesten we maar even wachten tot de hevige buien weg waren. Na de conferentie ging Annelot weer terug naar Enschede, wij zouden de volgende dag terug gaan.
We stonden ook regelmatig stil bij het gemis van onze vriend Ernest. Hij was ook altijd enthousiast en blij als we met elkaar op Opwekking waren. De foto bij het kruis herinnert ons aan die momenten in 2011.

Tussen de diensten door fietsten we met z’n drieën langs de dijk van het Veluwemeer richting Elburg. Midden in de polder staat daar het Riff, PD #18245 van Bob Gramsma. Het is onderdeel van kunst in de Flevopolder. Natuurlijk wilden we de rots even beklimmen en het landschap op ons in laten werken. Na de bezichtiging dronken we een mooi drankje op het terras van Restaurant Beachclub NU.