Vanmorgen reden we naar Tilburg via van Tilburg. Het werd tijd voor wat nieuwe kleding voor mezelf. In Nistelrode slaagden we binnen het half uur en we lunchten voordat we De Pont in Tilburg bezochten. In het museum was een expositie van Raphaela Vogel maar ook van andere kunstenaars. In een grote ruimtelijke opstelling waren beroemde bouwwerken getoond en natuurlijk ontbraken Anish Kapoor (spiegel), Sigmar Polke (met hars), Fiona Banner (muurpunten), Kasper Bosmans (kleine kleurrijke schilderijtjes), Callum Innes (kleurvakken) en Thomas Schütte (zilveren beelden) niet.






 

Om deze verjaardag niet zomaar aan ons voorbij te laten gaan, vierden we Sam’s verjaardag met een etentje bij Enjoy. Het eten was verrassend goed en we genoten van de carpaccio, zalm, triple burger, gentleman steak, kipsaté, kabeljauw en hertenbiefstuk. Als desert wachtte voor sommigen crème brûlée of bailey’s koffie. We praatten over lopende activiteiten maar ook over de geboorte 24 jaar geleden. Nu, 24 jaar later, zit er een jongeman tegenover ons die volop in zaken zit en zijn weg vindt in nieuwe ontwikkelingen. Gefeliciteerd, Sam.

Recentelijk is ChatGPT gepubliceerd; een AI gedreven machine die je vragen kan stellen en dan een antwoord genereert. Ik stelde de vraag: Which is the fastest bird? (Welke vogel kan het snelst vliegen?). Hier is het antwoord van de onbekende auteur, vertaald met Google Translate: De slechtvalk wordt algemeen beschouwd als de snelste vogel ter wereld, met duiksnelheden tot 386 kilometer per uur. Deze vogels staan bekend om hun ongelooflijke snelheid en behendigheid, die ze gebruiken om prooien halverwege de vlucht te vangen. Slechtvalken zijn te vinden op elk continent behalve Antarctica, en ze zijn een populair onderwerp voor valkerij en vogelspotten. Ze worden vaak getraind voor de jacht of gebruikt voor vogelbestrijding in stedelijke gebieden, waar ze worden gebruikt om andere vogels, zoals duiven en meeuwen, af te schrikken. Ondanks hun ongelooflijke snelheid staan slechtvalken ook bekend om hun intelligentie en aanpassingsvermogen, en ze gedijen goed in een breed scala aan habitats, van woestijnen tot steden tot arctische toendra’s.
(Onderstaande foto’s komen van: https://ebird.org/)

Het is een handig middel om snel een uitleg te krijgen in geschreven vorm. Maar ook wel oppassen geblazen want wie toetst de onbekende auteur en waar haalt het kennis en wijsheid vandaan? Interessant zijn de vragen: Who created the earth? of Write a short description of Jesus Christ. De antwoorden zullen (positief) verrassen.

Ook vandaag gingen we de verjaardag van Sam vieren. Het is een bijzonder gezegend moment als je bedenkt dat hij gespaard is gebleven na het motorongeluk vorig jaar zomer. Samen met onze kinderen, Ingrid’s ouders en mijn moeder gingen we aan de feest-champagne. Sam opende de fles met een knal zonder een gat in het plafond te schieten. Daarna was het tijd voor de gourmet. We bakten heerlijke bief, kip, garnalen, hamburger, champions, uien en nog veel meer lekkernijen in een gezellig samenzijn. Tijdens het eten hebben we familie-foto’s gemaakt en na het eten deden we het dunnetjes over in een andere opstelling.


 

Vanmorgen werd Sam tegen het middaguur opgehaald voor een verrassingsuitje. De jongelui vroegen of ik ook mee wilde. We hadden allemaal zwemspullen meegenomen en reden richting Scheveningen, maar de route ging naar het kartcentrum in Poeldijk. De groep had 3 heats gereserveerd op de langste kartbaan van Europa. Heat 11 was onze eerste rit en dat ging verrassend goed. Lianne, een vriendin van Annelot, was ook mee en had nog niet eerder een gemotoriseerd voertuig bestuurd. Het ging iedereen verrassend goed af. Het werd een spectaculaire eerste race omdat de baan met hoogteverschillen verkend moest worden en het even wennen is om de kart met volle snelheid door de scherpe bochten te loodsen. In heat 13 verbeterde iedereen zijn of haar ronde-tijd en in heat 16 kwam er nog een schepje bovenop. Terwijl Wouter in heat 11 de snelste ronde-tijd neerzette, pakte Sam de winst in de laatste twee heats. Met het racen wordt bijna de 60km/u aangetikt op de 1,2km lange baan in 270cc Honda Sodi karts. Het was onderling een sportieve competitie. Na het karten bezochten we in stijl het M-restaurant.

Om de verjaardag van Sam dit weekend met familie en vrienden te vieren was Annelot thuis gekomen. We dineerden met z’n vijven en Sam ontving zijn kado’s. Als toetje was er de yoghurt-aardbeien-taart, één van Sam’s favorieten door Ingrid gemaakt. ‘s Avonds kwamen de vrienden van Sam en genoten ze met elkaar in het atelier. Helaas kon Sanne er niet bij zijn vanwege corona. Hopelijk is ze gauw weer van de partij.
 

De mailing vandaag van natuurfotografie.nl ging over native ISO. In elke camera zit een sensor met zijn eigen gevoeligheidskarakteristiek. Bij veel licht gebruik je meestal ISO 100 maar sommige camera’s kunnen tot 50 of 64 als beginwaarde. Bij weinig licht schakel je vaak over naar hogere ISO waarden zodat je camera lichtgevoeliger wordt en je niet zo’n lange sluitertijd hoeft te gebruiken. Het nadeel hiervan is de toenemende ruis in het beeld bij hogere ISO waarden. Toch is er een leuke bijkomstigheid. De camera laat de natuurlijke (native) ISO verloop eerst zijn gang gaan maar grijpt bij een bepaalde waarde in door het sensorsignaal te versterken en ruis te onderdrukken. Die tweede start noem je de dual native ISO waarde. Als je die waarde weet, kun je dus met hogere ISO waarden vaak binnen de ruiswaarde blijven van de native ISO.
Op de website van photostophoto.net zijn deze grafieken gepubliceerd en hieronder afgebeeld voor mijn eigen camera’s. De a7iii (uitgebracht in 2018) doet het tot ISO 1600 nog steeds voortreffelijk, de a9ii (uitgebracht in 2019) ook maar doet het verhoudingsgewijs minder bij ISO 320 en 400 dan bij 1600 maar is nog steeds uitstekend tot 2000. De oudere a7s (uitgebracht in 2014) doet tot 800 en tussen 2000-3200 een uitstekende job maar tussen 1200-1600 even iets minder. Toch ben ik zeer tevreden met de a7iii en a9ii tot ISO 6400 en bij de a7s tot ISO 12800.

Vanmorgen wandelden we met onze boezemvrienden door de AWD. Vanwege de verwachte bewolking was er twijfel om de camera mee te nemen. Als het dan zover is, moet het digitale oog ook mee. Rein had het tweelingoog (zelfde 200-600mm lens) van zijn jongste zoon mee. Samen speurden we de bomen, poeltjes en duinen af om vogels of herten te spotten. Tot onze grote verrassing scheen de zon en was het licht prachtig. Ingrid had voor onderweg koffie meegenomen, Petra verzorgde lekkere koeken en op een mooie duin genoten we van de korte onderbreking. Het werd een heerlijke ochtend die we afsloten met een gezellige lunch op Tespelduyn.


 

Het is het jaar ’23 en ik wil dit jaar een aantal blogitems besteden aan Psalm 23, de bekende psalm van “de Heer is mijn Herder“. Het begrip herder had vooral betekenis in de tijd dat David de psalm schreef want hij was zelf schaapherder, zie 1 Sam. 16:11. David gebruikte deze metafoor omdat hij wist dat schapen volledig afhankelijk zijn van de herder. In het Nieuwe Testament zegt Jezus zelf, in Joh. 10:14 dat Hij de Goede Herder is, én, Ik ken mijn schapen en mijn schapen kennen Mij.
Het eerste vers van Psalm 23 voegt er aan toe: “mij ontbreekt niets” of “Hij geeft mij alles wat ik nodig heb“. In vele Engelse vertalingen wordt het omschreven als “I have all I need” of “I shall not want” of “nothing shall lack me“. Dat is in zijn diepste betekenis heel verreikend en spreekt van vertrouwen in en dankbaarheid aan de Herder.
De Heer is ook mijn Herder. Ook van jou?

De week van samen skiën en snowboarden, als vader en zoon, was een geweldige belevenis. Samen er naar toe rijden, ontbijten, sporten en ‘s avonds dineren is een mooie herinnering aan samen de periode van het motorongeluk afsluiten en vooral een nieuwe tijd in te gaan. Het snowboarden is Sam op zijn lijf geschreven, hij beweegt als een artiest over de pistes. Het is een genot om die soeplesse te zien. Mijn eigen kunsten verbleekten daar bij. Of Sam niet liever alleen de strakke pistes wilde doen? Nee, dat is niet gezellig. We hebben een prachttijd gehad.


 

Vrijwel de hele week hebben we mooi weer gehad behalve op donderdag 2 februari. Het sneeuwde en de bewolking hing erg laag. Je zag de piste niet goed en wanneer je de lift instapte kon je het einde van de lift niet zien. Het maakte het skiën best wel lastig. sam vond het geweldig om in de poedersneeuw te boarden. Het was weer een hele belevenis.


 

Elke dag zaten we om 7:45uur aan het ontbijt en om 8:45uur in de lift naar de eerste piste. Rond 10:30uur was er vaak even tijd voor een koffie of chocolademelk. En om 12:30uur zochten we een restaurant om te lunchen. Onze favoriete plek was toch wel het panorama-restaurant boven Serfaus met prachtig uitzicht over de pistes.

Het gebied Serfaus-Fiss-Ladis is vrij uitgestrekt en heeft 38 liften in gebruik en ruim 200km aan pistes. Sam en ik hebben zoveel mogelijk routes geprobeerd. Sam is handiger met snowboard dan ik met de skies. Hij durft met hogere snelheden bergafwaarts te gaan dan ik. We vonden een goede samenwerking in het assortiment blauwe en rode pistes. We genoten vooral van de Pezid, helemaal oostelijk gelegen.




 

Op zondag 29 januari vertrokken Sam en ik voor een weekje wintersport naar Fiss en kwamen vandaag terug thuis. De heenreis verliep bijzonder vlot zonder files. Pas in het zuiden van Duitsland zagen we rijp aan de bomen en in Oostenrijk zagen we de eerste sneeuw, heel matig. In de loop van de week zou dat veranderen en viel er tijdens de ski- en board week een pak van bijna 12cm bij. Op de heenreis gingen we via de Fernpas en terug via Bregenz vanwege enorme vertraging aan de Fernpas kant. Onderweg was er veel file maar de hele rit duurde nu 10,5 uren i.p.v. 9,5 uren op de heenreis.
Fiss is het middelste plaatsje van het gebied Serfaus-Fiss-Ladis, een schattig dorpje met vrijwel alleen maar hotels, apartementen en restaurants, en natuurlijk de skiliften.