Vanmorgen kreeg ik een appje dat er bij de Kaag vogelspotters waren gesignaleerd voor de geelsnavelduiker, een zeldzame en grote ijsduiker die eigenlijk alleen op de Noordpool voorkomt. Gauw de cameraspullen pakken en op de fiets even een stukje rijden. Er was erg veel mist en weinig zicht. De foto die ik zag van de spotters met blauwe lucht moet dan wel een dag eerder zijn geweest. Dat bleek ook zo te zijn. Dan toch maar even wat foto’s schieten van mijn observaties in de mist: een torenvalk, muskuseend, smient, fuut, krakeend en de parkeend. Ook kwam ik voorbij een veld met ganzen, kieviten en grutto’s.
 

Het had vannacht gevroren, het landschap kleurde wit en de lucht was helderblauw. We gingen vanmorgen wandelen in de AWD. Er was wat meer reuring dan de vorige keer. Als eerste was er de witte buizerd die ons met twee scherpe ogen in de gaten hield, net als op Ameland. Daarna zagen we een mooie torenvalk hoog in een dode boom en twee zwanen waarvan eentje op het ijs stond. Ook de boomleeuwerik en de klapekster lieten zich zien terwijl tientallen aalscholvers boven ons vlogen. Het was een mooie wandeling van ruim 10km.

 

 

Vooraf twijfelden we: gaan we naar Merlot of proberen we De Saffraan, in Amersfoort? De restaurants liggen 100m uit elkaar. Merlot hadden we al een paar keer bezocht, De Saffraan is een JRE en was ons nog onbekend, tot vanavond. We gingen voor een 5-gangen menu, deze keer niet aangevuld met wijnarrangement omdat we net een wijntje hadden gehad en er nog naar huis gereden moest worden. De gerechten waren verbluffend fijn opgemaakt, de smaken buitengewoon en de hoeveelheid mooi op maat. De bediening was vriendelijk maar niet sprankelend. We hebben heerlijk gegeten en sloten zo een mooie dag in midden-Nederland af in stijl, op de klipper uit 1914.

Onze afspraak bij restaurant De Saffraan was om zes uur en het was nu vijf uur. We besloten bij het stadsklooster tegenover Musiom naar binnen te gaan: Mariënhof. Het bleek een restaurant, bar, wijnproeverij en van alles en nog wat. Wij kozen voor een wijntje met een paar versnaperingen. Een goede wijn in een klooster was een onverwacht leuke verrassing.

 

Andere glaskunstenaars in Musiom waren Rachel Daeng Ngalle met glazen beeldjes, Thea Figee met (oranje) vazen van glas, Hans Janssen met glazen portretten, Willem van Oijen met panelen met spijkers en Sjaak Smetsers met glazen abstracties. In het bovenvertrek hingen mooie schilderijen van Gerard te Wierik (abstract “riet”), Johan Abbeling (Groningse rustieke landschappen), Hans Deuss (surrealistische landschappen) en Wilfried Grootens (beschilderd, verlijmd en gepolijst glas). Zie ook de Musiom brochure 2025.

Vanuit Wijchen naar het Musiom in Amersfoort was het een uur rijden. We zouden dan half vijf aankomen en het museum sluit om vijf uur. We waren ter plekke zoals gehoopt: nog net een half uur voor de glastentoonstelling die juist vandaag voor het eerst opende. De grote kunstenaars waar we voor kwamen waren Wilfried Grootens met gelaagd bewerkt glaswerk, Patula Berm met ruimtelijke figuren van glasvoorwerpen en Christine Vanoppen met “gesoldeerde” glasdraden. De expositie was adembenemend mooi. Ingrid’s interesse was met name voor de ruimtelijke figuren. Zelf vond ik de strakke glazen objecten fascinerend. Zie ook de Musiom brochure 2025.
.
 

Kasteel Wijchen ligt in het centrum van Wijchen en is gebouwd door prinses Emilia, de zus van prins Maurits. Het verhaal van de parels is het volgende: Emilia van Nassau wilde trouwen met Don Emanuel van Portugal maar haar broer Maurits was er op tegen. Het stel had geen geld en hij was katholiek en toch trouwde het stel maar zonder steun van Maurits. Haar parels verkocht ze aan de Staten Generaal waarmee ze de kosten van het kasteel kon dekken. De parels werd een staatsgeschenk aan prinses Elizabeth Stuart. En nu gaat het verhaal nog steeds de ronde dat enkele van deze parels in de kroon van koningin Elizabeth en koning Charles zijn verwerkt. Wie zal het zeker weten? In het kasteel is ook een museum met oudheden en goed bewaarde vertrekken. De uitleg van een van de medewerkers was erg informatief en bijzonder vriendelijk. En nu in dea auto naar Amersfoort, museum Musiom.

Op deze vrijdag reden we samen naar Wijchen om het daar gelegen kasteel te bezoeken met de parels van Emilia. De navigatie bracht ons langs Den Bosch. Ik zei zo tussen neus en lippen: “oh, we rijden straks dicht langs Nistelrode waar Van Tilburg kleding zit”. We stopten onze rit in Nistelrode en kwamen de zaak uit met nieuwe schoenen en een riem voor mij. Dat was niet gepland. Voordat we weggingen, namen we een cappuccino met een bavarois gebakje. Nu op naar Kasteel Wijchen.

Na een leuke vergadering met de PR van nhc60plus.nl bij Van der Valk in Breukelen, reed ik door naar Sam om in het bedrijf Easy-Ride waar hij werkt een fotoshoot te maken van het nieuwe motormerk Maguti. Sam had al een blauw scherm opgetuigd en daarin werden de motoren en scooters model voor de foto. We probeerden van alles uit met lichtval en weerspiegeling, close-ups en details van de rijwielen. Bij het verplaatsen van een van de scooters begon het enorm te hagelen. Dat drukte de pret niet en ik kon na de fotoshoot huiswaarts keren met ruim 270 foto’s. Dat valt op zich wel mee. Eerst thuis maar eens kijken of er geschikte foto’s tussen zitten. Dat kost nog een beetje tijd maar Lightroom is gewillig.


 

Vandaag was ik aangenaam verrast door het zonnetje dat zo heerlijk scheen. Na zoveel regen (behalve bij de hockey op Kampong) besloot ik een wandeling te maken door de duinen. Donkere wolken voor me, zonnetje achter me en plotseling een hagelbuitje op mijn hoofd. Welgeteld heb ik 4 vogels waargenomen: 1 buizerd, 1 kraai, 1 grote zaagbekeend en 1 roodborst. Twee keer liep ik tegen een grote groep herten aan. Ondanks weinig vogels was het landschap vandaag prachtig met het grote contrast tussen lichte duinen en donkere wolken.

Tegen het einde van de middag gingen Sam en ik even kijken bij de zaalhockey-wedstrijden van Hisalis H1. De eerste wedstrijd speelden ze tegen Alkemade H1. De tweede wedstrijd was tussen Alkemade H1 en Scoop H1. In de derde wedstrijd speelde Hisalis H1 tegen Scoop H1. De Hisalis spelers regelen om beurten hun eigen fluitbeurt maar toen er een scheidsrechter op de tribune zat was de vraag al gauw gesteld: wil jij fluiten? Ja, is goed. Zo waren de eerste twee wedstrijden voor mij een binnenkomer want in de zaal is echt een ander spel: geen hoge ballen en maximaal 2 steunpunten op de vloer (geen handen dus). Het was een leuke wedstrijd om te fluiten en een prettige voorbereiding voor de wedstrijden van de D1 volgende week.

Toen we vanmorgen de gordijnen openden was de omgeving wit. We hebben weer sneeuwval. We lieten de hond uit en wandelden door het park terwijl ik wat foto’s maakte van deze romantische entourage. De hond deed zijn ding en wij genoten van de sneeuw die al gauw zou verdwijnen door de natte sneeuwval die inzette. In ieder geval hebben we weer sneeuw gezien. Na de wandeling gingen we ontbijten en keken we Hour of Power met Adam Curry die tot geloof was gekomen en Bobby Schuller die vanuit Athene zijn prediking verzorgde, erg mooi!


 

Tussen alle buien door lukte het ons om een mooie duin- en strandwandeling te maken bij Langevelderslag. De zon scheen door de wolken heen en gaf een warme gloed over de duinen. We maakten een paar foto’s met de zelfontspanner op de iPhone. De eerste mislukte maar heb ik hieronder toch meegenomen (alleen takjes scherp, wel grappig). Een andere foto lukte wel (de grote hieronder) met mooie lichtval. De wandeling was winderig en erg koud, maar heeft daardoor wel een mooie charme: uitwaaien. Het was in ieder geval weer verfrissend om samen te kunnen wandelen zonder nat te regenen.
 

De wedstrijden van de NHC60+ beginnen weer. Vandaag was de nieuwjaarsaftrap op Kampong in Utrecht (met 9 velden en 3000 leden). Omdat er een nieuwjaarsreceptie aan gekoppeld is en Utrecht centraal ligt, was de opkomst groot, ook van scheidsrechters. Verrassend was het mooie weer na al die weken van grijze bewolking en regen. Het was een sportieve dag die ik mocht afsluiten door op het hoofdveld een wedstrijd te fluiten van twee aan elkaar gewaagde teams. De foto van de scheidsrechters is van een lid van de PR. Een ander lid had met de drone een mooie foto gemaakt.

Alle lezers van mijn blog wens ik een gezegend, gezond en voorspoedig 2025 toe.