Het zelf-autorijden van deze week was een fantastisch mooie omslag. En vandaag ging Sam met Noud naar een garage iets onder Rotterdam om te kijken naar een Fiat 500 1.4 Abarth. Het is een flitsende auto met solide uitrusting en prachtig motorgeluid. De koop was snel gedaan. Noud reed terug in de Mini, Sam in de Fiat Abarth. Het plezier is terug en dat is een mooie verandering om te bouwen aan een nieuwe plannen.
Deze week was heel bijzonder. Afgelopen dagen reed Sam zelf naar het werk, ik was passagier. Hij nam zelf het initiatief om te rijden en deed dat zonder twijfel of angst. Het is het wonder van deze week want hij heeft sinds het motorongeluk in juli niet meer gereden. Toen we vanmorgen op het werk waren vroeg Sam naar de autosleutel. Voor de zaak moest hij artikelen naar de pakketbezorger brengen en reed hij in zijn eentje naar Amsterdam Westhaven.
Ik luisterde tijdens het werk naar muziek toen het lied “Voldoende voor vandaag” werd gezongen met de tekst “Uw goedheid en genade die mij draagt is voldoende voor vandaag”. Het lied ontroerde me omdat ons gebed steeds is geweest dat God herstel wil geven aan traumatische dingen waar we als mens niet bij kunnen. We vergeten niet dat Hij ons draagt. Ons gebed zijn geen loze woorden ook al bidden we krakkemikkerig, gebedswoorden bewerken wel dat God verhoort.
Gisteren werd Annelot uitgenodigd voor een sollicitatie-gesprek op een school in Enschede. Aanvang: 9:00 uur. Om haar van stress te ontlasten was ik vandaag even niet chauffeur van Sam maar van Annelot. Om 6:00 uur zaten we in de auto en om 8:00 uur aan de koffie bij de McCafé in Lonneker, vlak boven Enschede. We waren ruim op tijd. Na een uur gesprek en rondleiding door de school kwam Annelot enthousiast terug. Ondertussen reed ik een rondje langs de Universiteit Twente waar ik een tijdje hebt gestudeerd. Na het gesprek liet ik Annelot nog de studentenflat Macandra zien waar ik heb gewoond. In de auto werd ze gebeld door de recruiter die zeer positief was. Het besluit volgt morgen of overmorgen. Inmiddels weten we (donderdag 24 november) dat Annelot is aangenomen. Ze gaat lesgeven aan een klas oudere leerlingen die een taalachterstand moeten inhalen. Ze vindt het superleuk en heeft daar ruim ervaring mee in Amsterdam.
Na 5 jaar, waarvan 1 jaar tussenverblijf in Midden-Amerika, verliet Annelot vandaag officieel haar appartement in Amsterdam-Noord. Na haar terugkeer uit Costa Rica logeerde ze bij ons. Vanmorgen om 6:30 uur waren Annelot en Ingrid al onderweg om de gehuurde bus op te halen. Even later volgden Noud en ik om alle spullen van vier etages hoog naar beneden te sjouwen en een plek in de bus te geven. In een afgeladen auto kon Annelot haar reis beginnen. In Münster heeft ze ook weer handjes die kunnen helpen met uitladen. Ondertussen was het bijna lunchtijd en haalde Annelot nog wat bij Albert Heijn voor onderweg. Wij reden door de mcdrive voor een mckroket. Zo is de Amsterdam-periode afgesloten en hopen we voor Annelot dat ze in het oosten van het land als leerkracht een betrekking zal vinden. Als dat gelukt is zal ze gaan forensen met haar VW Polo. Inmiddels hebben we gehoord dat ze in Münster is aangekomen en de auto al bijna uitgeladen is.
De kookbeurt van deze avond werd een tafeltje bij een Grieks restaurant, Rodos, in Leiden. We hadden wel eens goede berichten over het restaurant gehoord en waarom dan niet eens zelf proberen. Het eten was uitstekend en we aten veel tzatziki. De bediening was ook heel prettig en typisch Grieks met persoonlijk contact.Dit is voor herhaling vatbaar. Op de weg terug liepen we langs de Morspoort.
In de 4de ronde van de Silvercup bekerwedstrijden speelde Hisalis H1 vanavond tegen een andere 2de klasser: HDS H1. De vorige wedstrijd werd in Culemborg gespeeld en gewonnen. Vanavond was er weer een beslissende wedstrijd. Het is er op of er onder. Hisalis kreeg al heel snel 3 strafcorners achter elkaar tegen waaruit de 0-1 volgde. Heel lang, tot in het vierde kwart, bleef de stand zo ondanks dat Hisalis in de tweede helft sterk terug kwam. Het cruciale moment kwam toen de HDS keeper ver uit zijn cirkel een sliding maakte en daarmee de bal tegen zijn voet speelde. Vijf minuten lang speelde HDS zonder keeper en in die vijf minuten benutte Hisalis de strafcorner niet maar scoorde even later wel met open doel. De stand was 1-1 en er volgden shoot-outs. Annelot was ook mee en beide genoten we van de zenuwslopende serie shoot-outs die Hisalis met 1 punt verschil verloor.
Vanochtend keken we eerst naar Hour of Power en daarna maakten Ingrid en ik een wandeling langs Langevelderslag, het gebruikelijke rondje duinen en terug over het strand. Omdat het zonnetje zo heerlijk scheen op deze frisse herfstdag dronken we even wat op het terras bij het strand. Sam zou spelen bij Westerpark en ik wilde ‘s middags even kijken, even een keertje zonder camera. Toen ik later in de middag vertrok kon ik het toch niet laten met a9ii op pad te gaan. En voila, hier is een aantal foto’s. Wat is die camera toch ontzettend snel met scherpstellen, wat een genot. De H1 won overigens met 3-4 en plaatste zich op de tweede plaats in de poule.
Wat fotograferen betreft was het licht aan de ene kant heel gunstig maar door de laaghangende zon was het kleurverschil met hoge zon en ondergaande zon lastig. De witbalans geeft dan een groot verschil in de hoogtinten en kleur van het gras en shirts. Door de highlights te onderdrukken en de shadows wat te verhogen kan ik het felle gras wat dempen en de rode shirt iets oplichten.
Na vele zonnige, of in ieder geval droge, speeldagen was het vandaag bijzonder nat. Ik floot samen met collega Maarten de wedstrijd van de D1 tegen Mijdrecht. De buien bleven aanhouden en met het windje er bij was het toch behoorlijk koud in het natte kloffie. Na de D1 speelden de H1 en de regen bleef met bakken komen. Daarvoor maakte ik nog even foto’s van de H1 spelers in het nieuwe shirt met de sponsors. Ook de H1 spelers werden zeiknat. Sam maakte weer speelminuten en dat zijn weer mooie stappen op naar herstel. Tegen het einde van de wedstrijd sleepte hij de strafcorner die door de keeper werd gekeerd maar in de rebound met verzilverd tot een goal, de winnende goal.
Het H1 team van Hisalis speelde vanavond in de derde ronde van de Silvercup bekerwedstrijden tegen Culemborg. De Volvo vond het wel fijn om naar de plaats terug te rijden waar hij vandaan komt. Sam had er een lange werkdag op zitten en samen reden we naar de wedstrijd. De club had een bus georganiseerd met spelers. Iets na 7 uur kwamen ze aan en voegden we ons bij de massa. Met de 24-70mm op de a7iii maakte ik wat sfeerfoto’s. Met de 200-600m op de a9ii wilde ik foto’s maken van de wedstrijd waarin Sam een paar minuten zou invallen. Het ging erg goed met hem en hij speelde zelfs het hele vierde kwart. Hisalis won met 2-7. Het was een sterke en sfeervolle wedstrijd. Het hele wedstrijdverslag is te vinden op hchisalis.nl.
Terwijl Sam druk in de weer was met bestellingen, kreeg ik een appje van Annelot dat ze voor de deur stond. Maar ik was in Amsterdam dus zou ze Noud even moeten appen, dacht ik. Na nog een keer lezen zag ik dat ze bij FatDaddy was. We dronken daarna koffie en praatten even gezellig met de collega’s van Sam. Ik zou naar een volgende online vergadering gaan en bedacht opeens dat ik wel even met Annelot zou kunnen gaan lunchen. Zo gedacht, zo gedaan. Met z’n drieën liepen we naar de Hangar waar we gezellig kletsten en genoten van de angus burger en lunchgerecht.
Tweeëndertig jaar geleden begon ik als octrooi-onderzoeker, net afgestudeerd aan de Universiteit Twente, en meteen aan de bak. Door de jaren heen heb ik veel verschillende rollen gehad. Binnen 4 jaar zat ik op de IT afdeling en groeide door naar diverse functies, zie mijn LinkedIn profiel. Sinds thuiswerken door COVID als maatregel is ingevoerd is er qua flexibliteit veel veranderd. Momenteel werk ik op 5 verschillende plekken. De locatie is afhankelijk van de bestemming: thuis, kantoor of bij Sam. En afhankelijk van de bezetting en drukte kies ik een plek die past bij het moment. Wel lekker afwisselend en ook passend bij mijn huidige baan. Tijd vliegt maar zoals een vriend van me eens zei: “alle clichés zijn waar”. Ook na 32 jaar bij dezelfde werkgever.
