Al sinds 2009 houden we gezamenlijke familieweekenden met onze kinderen. De kinderen die toen nog klein waren zijn inmiddels volwassen en daarmee veranderen ook de activiteiten. Eén van de belangrijke dingen is toch wel het samen eten met twee gezinnen. We genoten van samen heerlijk ontbijten, grillen en dineren. In het grote huis in Achterste Brug speelden we spellen en twee Kahoot kwissen met een prijs voor de winnaar. De tijd met elkaar doorbrengen in zo’n fijne sfeer is niet alleen gezellig maar versterkt ook de onderlinge vriendschappen.


 
 

Tijdens de vele wandelingen die we maakten boften we vaak en soms niet met het weer. Er was regen en kou voorspeld maar vaak vertrokken we met strak blauwe lucht en maakten we mooie foto’s van de wolken partijen en de landerijen. Maar dan kwam er een donkere wolk en liet de stortregen zich gelden. Dat gaf veel nattigheid maar kon de pret niet drukken.


 
 

In het grensgebied ten zuiden van Valkenswaard liggen de Plateaux. Je kunt er heerlijk wandelen door bos, heide en weilanden. We maakten op deze zaterdag een mooie wandeling van ruim 9km door Nederland en België. Onderweg was er veel lol en baanden we ons een weg door de bossen, over bruggetjes en langs grote zwarte buffels. Bij een bankje maakten we een groepsfoto en onderling werd er veel gefotografeerd wat gezellige indrukken gaf van de wandeling.

 

Afgelopen maart boekten we een groot huis voor 2 families (Rein & Petra en wijzelf, met kinderen) in Noord-Brabant, iets ten zuiden van Valkenswaard in het gehucht Achterste Brug. We hadden er met elkaar naar uitgekeken en nu was het eindelijk zover. Ingrid en ik arriveerden rond een uur of 3 en checkten in bij de beheerder van de prachtig verbouwde boerderij. Het huis was riant en gaf meer dan voldoende gelegenheid voor het grote gezelschap van 11 personen om een weekend te vertoeven. ‘s Middags druppelden de andere familie-leden binnen en borrelden we naar de maaltijd toe. De temperatuur was zo aangenaam dat we buiten op terras konden eten. Het huis ligt tegen een rustig natuurgebied aan met in ieder geval één eekhoorn die zich regelmatig liet zien.


 

Het is herfst en tijdens de wandeling bij Amerongen zagen we op juist de natte plekken in het bos veel paddenstoelen. We maakten foto’s van de vele soorten, 43 foto’s daarvan zijn hieronder getoond.




 

Vanmorgen vertrokken Ingrid en ik naar Amerongen voor een wandeling op de Utrechtse Heuvelrug. Door wegwerkzaamheden moesten we omrijden en begon onze wandeling wat later. Omdat het lunchtijd was, besloten we eerst te gaan lunchen in het bosrestaurant Mas Montagne. We genoten van een mooie lunchplank en vertrokken vervolgens voor een willekeurige ronde door het bos. De weg was vol met paddenstoelen die we samen spotten en fotografeerden.
 

Met onze vrienden aten we bij Limes aan den Rijn in Valkenburg. We hebben een fijne avond gehad met elkaar en mooie gesprekken gevoerd. De gerechten wisselden van kwaliteit maar het heeft de pret niet gedrukt. Zo’n avond is gauw voor herhaling vatbaar.

Tennis en squash had ik al gespeeld maar padel nog niet. Padel speel je met vier spelers en lijkt op tennis en squash. Noud had voor vanmiddag een baan gereserveerd en zo speelden we met z’n vieren in een locale sporthal. Het spel moet even wennen maar als je eenmaal de smaak te pakken hebt is het erg leuk, en gezellig.

De vroege wandeling was een genot want het was rustig en geen “kanaries” (joggers in neon-gele shirts). Ik wilde richting Zandvoort wandelen langs het Noordoosterkanaal maar het geluid van het burlen van vele herten was zo luid dat ik besloot mijn oren te volgen. En dat werd beloond. Links en rechts stonden de opgefokte mannetjes hun keel te smeren met harde geluiden. Ondertussen hoorde ik voor en achter me gekletter van geweien. Met alle bomen en takken was het niet eenvoudig om goede foto’s te schieten en te veel bewegen schrikt de beesten af. Daarnaast werkt het licht onder de bomen ook niet echt mee maar gelukkig kan de camera hoge ISO’s met gemak aan en is de Denoise in Lightroom een goede vriende geworden. Na de foto’s was het tijd voor koffie op het bankje bij het monument.
 
 

Vanmorgen was ik om 8:00 uur in het AWD bij ingang Oase (Oranjekom) om als vroege vogel een rustige wandeling te maken. Misschien zou ik wel herten horen burlen of trekvogels kunnen spotten. Het is weer de tijd voor de kramsvogel en koperwiek maar ze lieten zich niet zien. Wel zag ik de aalscholver, putter, roodborsttapuit (vliegend over het water), reiger, zwaan, dodaars, kwikstaart en veel pimpelmezen. En omdat het herfst is waren er ook veel grote paddenstoelen. Toen ik een reiger observeerde, in de hoop dat hij iets zou vangen, kwam een zwanenpaar de weg oversteken. De ene ging naar het water maar de ander maakte agressieve sisgeluiden en liep gestaag in mijn richting. Dat voelde niet goed en dus verliet ik mijn observatie-post. Ik had liever geen confrontatie met de zwaan. Daardoor miste ik wel die ene hert die vol adrenaline door het water liep en daarna het water van zich afschudde. Sukkel, zei ik tegen mezelf, wat een gemiste kans voor een mooie foto. Maar de vechtende herten maakten het weer goed, zie Burlen (2).


 
 

Annelot is dit weekend bij ons en om tijd voor elkaar te nemen gingen we met elkaar uit eten. Ook Sam ging mee naar Oude Heeren. Het restaurant is geliefd bij onze kinderen omdat ze de carpaccio in XL formaat serveren. Dat gebeurde ook vanavond. We hadden leuke gesprekken met elkaar en genoten van de XL carpaccio, pompoensoep, tonijn, steaktartaar, lam en spare ribs. Ook de wijntjes gingen er goed in behalve bij Sam want hij houdt er niet van en kon daarom mooi onze chauffeur zijn.

In 1973 werd op 5 oktober het Europees Octrooiverdrag getekend in München, in het Engels de European Patent Convention genoemd. Het was de aanzet om het Europees Octrooibureau op te zetten dat in 1977 begon. Vandaag werd op mijn werk “50 Years European Patent Convention” gevierd vanuit München en Den Haag. Koning Willem Alexander, minister Micky Adriaansens en de Bulgaarse president Radev waren o.a. de genodigden met andere excellenties. Onze eigen president opende de viering met een toespraak, gevolgd door meerdere sprekers. Tijdens zijn speech werden er op de achtergrond foto’s getoond en zag ik plotseling mezelf in beeld, zie het youtube.com. Het ging om een ludieke foto tijdens de Campus Dagen met mijn team dat ik toen nog maar twee weken leidde.
Bij de Hofvijver hingen de vlaggen met de feestelijke aanduiding van ons kantoor. In de bijna 33 jaar dat ik er werk is er veel veranderd: enorme groei van octrooiaanvragen, grote toename personeel en nieuwe gebouwen. Foto’s van John Gundlach en epo.org.

 

 

Voor en tijdens de zomervakantie heeft Noud driftig gesolliciteerd naar een stageplek voor zijn Finance & Control opleiding. Hij vond een plek bij bankier Van Lanschot Kempen in Amsterdam. En vandaag was zijn eerste dag. Goed voorbereid, spullen netjes ingepakt en zelf in een net pak vertrok hij naar Amsterdam. Omdat de treinen niet reden zette zijn broer hem af bij de Zuidas en ging vervolgens door zijn werk in Houten.
‘s Avonds kwam Noud enthousiast thuis met een groot bos bloemen die hij van de stageleider had gekregen. Klasse!

De KNHB is gisteren de Week van de Scheidsrechter gestart: “Namens de KNHB willen we je heel hartelijk danken voor al jouw inzet en bijdrage aan de arbitrage- en hockeysport. We begrijpen dat jullie hier veel tijd en energie in steken en deze bijdrage is van onschatbare waarde voor het succes van hockeyend Nederland“. En vandaag was het weer zover. Eerst viel ik voor Sam in die de wedstrijd van Jong Dames 1 tegen Amsterdam floot maar halverwege moest afhaken om zelf te spelen. Daarna floot ik met collega-scheids de Dames 1 tegen Alkmaar. Het was een mooie zonnige middag. Na de wedstrijd werd een foto van ons als scheidsrechters genomen met de coach van het damesteam. Daarna ging ik zelf nog fotograferen bij de Heren 1 tegen Pijnacker.

Bij de tweede koffiepauze hoopten we dat de vos voorbij zou komen. Het was dezelfde plek als op 29 juli. Helaas was ons wachten tevergeefs. We liepen verder en zochten de zonnendauw. Terwijl ik links en rechts om me heen keek, stond de vos plotseling voor mijn neus (eerste foto). Wow. Ingrid en Rein stonden verderop. Om mijn enthousiasme te beheersen wees ik heel heftig naar beneden (zonder lawaai te maken) zo van: kijk! kijk! de vos loopt voor mijn voeten. Ingrid stond naast Rein en zag het en wees ook naar Rein. We hoopten dat Rein een foto van mij en de vos zou maken maar hij kreeg de slappe lach omdat hij dacht dat ik helemaal weg was van het bloemetje wat ik zocht. De vos liep rustig langs ons en we maakten een aantal foto’s en zo was ons wachten toch beloond. De vos was ons waarschijnlijk gevolgd. Ook onderstaande foto’s zijn van Rein en mezelf.