Vanaf de Zwarte Haan reden we richting Harlingen en doken zuidelijk langs Franeker, Tzum en Wommels. Het weidse landschap met boerderijen, ganzen, meeuwen en zwanen gaf een prachtig contrast tegen de blauwe luchten met hun wolkenpartijen. We reden verder zuidelijk tot Sloten waar we vlak voor zonsondergang arriveerden om te dineren bij restaurant de Zeven Wouden. We genoten van de drankjes en uitstekende maaltijd. Sloten is een van de Elfstedentocht plaatsen en kenmerkt zich dus als stad terwijl het niet groter is dan 4 straten en een brug. Toch is het plaatsje bewonderenswaardig wat authenticiteit en sfeer betreft. Het was een mooie dag die we konden afsluiten met een heerlijk muziekje in de auto op de terugweg.




 

Vandaag was ik aangenaam verrast door het zonnetje dat zo heerlijk scheen. Na zoveel regen (behalve bij de hockey op Kampong) besloot ik een wandeling te maken door de duinen. Donkere wolken voor me, zonnetje achter me en plotseling een hagelbuitje op mijn hoofd. Welgeteld heb ik 4 vogels waargenomen: 1 buizerd, 1 kraai, 1 grote zaagbekeend en 1 roodborst. Twee keer liep ik tegen een grote groep herten aan. Ondanks weinig vogels was het landschap vandaag prachtig met het grote contrast tussen lichte duinen en donkere wolken.

Ameland is uitermate geschikt voor mooie wandelingen door duinen, strand en graslandschap. We maakten dagelijks uitstapjes vanuit het huis door de duinen naar en over het strand. Eenmaal vertrokken we met zijn vieren vanuit Kooiplaats, het uiterst oostelijk gelegen plaatsje waar je met de auto kan komen. Dit gedeelte kijkt uit over het Oerd. Op het enorm wijdse strand vind je veel vogels. Ingrid en ik liepen vanuit het huis over het strand naar de zeewaterrand en vervolgens helemaal in westelijke richting naar het uiterste puntje waar restaurant The Sunset gelegen is. Het strand is enorm breed en niet altijd toegankelijk omdat er vele geulen zijn en sommige gedeeltes afgebakend zijn als natuurreservaat. Bij avondwandelingen scheen de zon met een gele gloed (“golden hour”) over het landschap wat een nostalgisch gevoel oproept.






 

De wandeling door de AWD was zonnig en voelde bijna zomers aan. In de loop van de middag werd de zon feller en kwamen er wat stapelwolkjes over het landschap. Dat geeft mooie contrasten tussen de blauwe luchten en de duinen. Hier en daar zie je ook de duinviooltjes die het duinzand opvrolijken met mooie kleuren.
 

Met de nieuwe Specialized fiets reed ik vanmiddag een 20km rondje polder, langs de Kaag en via Abbenes weer terug. De zon scheen fel en insmeren was beslist nodig. Onderweg stopte ik even voor een paar foto’s die ik thuis kort heb bewerkt. Thuisgekomen wachtte de zanglijster me op met een onherkenbaar liedje. Door het gebruikte filter clippen de kleuren en krijgt de foto een wat schilderachtige toon.
 

Toen we samen met Annelot terugliepen vanuit het Sushi restaurant was het donker en liet zich rondom de maan een corona lichtcirkel zien. Volgens wikipedia is dat “een atmosferisch optisch verschijnsel in de vorm van een of meerdere gekleurde kransen van licht rondom de zon of maan dat ontstaat door de diffractie van het licht door kleine waterdruppels of ijskristallen van een wolk. Het licht is een diffuse gloed direct rondom de lichtbron (in tegenstelling tot de halo, die een ring op geruime afstand van de lichtbron vormt en scherper is afgegrensd) en is bleekblauw van tint met een verkleuring naar roodbruin aan de rand“. Dat zagen we dus vanavond boven Münster.

Tijdens de vele wandelingen die we maakten boften we vaak en soms niet met het weer. Er was regen en kou voorspeld maar vaak vertrokken we met strak blauwe lucht en maakten we mooie foto’s van de wolken partijen en de landerijen. Maar dan kwam er een donkere wolk en liet de stortregen zich gelden. Dat gaf veel nattigheid maar kon de pret niet drukken.


 
 

‘s Avonds konden we na of tijdens het eten genieten van de zonsondergangen. Op deze avond gingen we er even voor zitten omdat de lucht en horizon helder waren. Het licht scheen geweldig mooi langs de kust waar een waterval uit de rots kwam. Het was genieten. Terwijl wij genoten in Madeira kregen we eenzelfde soort foto van onze vrienden die op rondreis waren in het “winterse” Zuid-Afrika.

We zijn allemaal de lockdown behoorlijk zat. De week tussen kerst en oud-en-nieuw was qua weer al knudde en door de lockdown is bewegingsvrijheid beperkt. Afgelopen week was het weer meer van hetzelfde. Voor mezelf was het oké omdat ik toch aan het werk was. Voor Ingrid niet, voor haar geen begeleiding van schoolkinderen, geen droge wandelingen en geen uitjes naar stad of musea. Afgelopen woensdag heb ik overigens wel mijn booster gehad, Ingrid krijgt hem morgen.
Kunnen we eindelijk uit de lockdown gaan?
Gisteren hebben we toer gemaakt met de auto naar Hillegom, langs de AWD naar Zandvoort en terug via Aerdenhout en Noordwijkerhout. In Hillegom haalden we een heerlijke koffie en choco met hele goede slagroom, terwijl de plensregen op de auto kletterde.
Gisteravond keek ik naar de film First Reformed waarin de predikant van een hervormde kerk in de ban kwam van pessimistisch klimaatdenken. Hij raakte er zo overstuur door dat hij tot wanhoop gedreven werd. De liefde hield hem overeind want de liefde bracht hoop. Dit was ook de strekking van de prediking van Hour of Power. Angst leidt tot wanhoop. Liefde leidt tot hoop. God is liefde en onze hoop is op ons gericht, niet op het weer, niet op een lock-out of het extremisme rondom vaccinatie. De Bijbel (Rom. 12:2) spreekt er van om hervormd (“Reformed”) te worden in ons denken: geloof, hoop en liefde.
Vanmorgen leek de lucht aardig geklaard. Nadat we Hour of Power hadden gekeken reden we naar Langevelderslag voor een wandeling met beide honden. De lucht was bewolkt en de zon creëerde een groot contrast met de witte golven wat een prachtige aanblik gaf. Zo was er weer wat ruimte in ons bewegen.

Om 6:00 uur vertrokken Sam, Annelot en Lianne van huis om in één keer naar Bad Kleinkirchheim. Wij vetrokken om 9:00 uur vanaf Heitzenhofen en kwamen rond 16:00 uur aan. De eerder vertrokken Mini Countryman kwam rond 20:00 uur op bestemming. Dat laatste was verbazingwekkend omdat op zaterdag het fileleed groot was. Dicht tegen de Oostenrijkse grens aan werd het weer al maar slechter en waren er stortbuien op de snelweg, met name in de omgeving van Salzburg waar achteraf ook overstromingen plaatsvonden in het stadje Hallein dat dicht tegen de A10 aan ligt. We konden alleen maar hopen op beter weer. Het belangrijkste voor de familie vandaag was dat iedereen veilig op plaats van bestemming is aangekomen.
De vakantie week in Bad Kleinkirchheim kan beginnen of eigenlijk voortgezet worden en hopelijk kunnen we de verloren week van vorig jaar nu goedmaken.

Bewolking kan vervelend zijn als wolken de zon afschermen. Mooie wolkenpartijen kunnen ook fascinerend zijn en geweldige kleurcontrasten geven. Zo was het vanmiddag ook toen we een wandeling maakten door de duinen en terug over het strand. De wind spoorde paragliders aan om langs de duinrand thermiek te zoeken.
Nu de eerste versoepelingen mogelijk zijn is iedereen weer lekker buiten om uit te waaien. Er komt weer leven in de brouwerij. Het was een heerlijke wandeling waarbij we net ontsnapten aan de buien uit de donkere wolken.


 

Vanmorgen wandelden Ingrid en ik door de duinen. De zon verscheen zo nu en dan fel tussen het wolkendek door. Dat gaf hele mooie landschapsbeelden. Onderweg reden we met de S60 heel stil met de elektrische motor door de bollenvelden. De stilte bevalt Sam ook wel (hij werkt bij fatdaddy in de verkoop/export van elektrische steps/fietsen/boards) want tijdens de wandeling appte hij al of hij elektrisch mocht rijden naar de hockey training.

Het is een mooie koude zondag in januari. Vandaag bezochten we onze ouders in Friesland. Onderweg waren de wolkenpartijen prachtig. Ze hingen laag en gelaagd over het landschap. In de verte zag je zo nu en dan dat de wolk het niet meer kon houden. Lokale regenbuien noemen ze dat. Vanwege de nieuwe corona regels met “maximaal één bezoeker” dropte ik Ingrid bij haar ouders en reed ik door naar mijn moeder. Het was bijzonder gezellig en en we hebben mooie gesprekken gehad. Bij het ophalen van Ingrid maakte ik onderweg wat foto’s van de ondergaande zon en het landschap in de buurt. Daarna moest ik even aan de iPhone van haar moeder sleutelen en zat ik toch al gauw anderhalf uur achter de computer om via iTunes het een en ander te ontgrendelen. Het plan was naar huis te gaan maar ondertussen had schoonmoeder al eten gemaakt. Zo vertrokken we tegen 19:00uur wat als voordeel heeft dat je het traject met (minimaal) 130km/u kan afleggen. Het werd inderdaad een mooie warme dag.
 

In de polder was het landschap al even mooi met de vorst over de weilanden en ijs in de kanalen. De kristalletjes op het gras en zelfs op een paddenstoel was fascinerend. Het is lang geleden dat we weer op het ijs konden in Nederland. Deze taferelen nodigen wel uit om te gaan schaatsen. In de verte was een regenboog half achter de wolken en dat gaf weer een bijzondere reflectie in het water.



 

Het uitlaten van de honden was vanmorgen koud en heel plezierig. Het heeft vannacht flink gevroren. Alles was bevroren en kristalletje zaten op de bomen en planten in de tuin en in het park. Bovendien scheen de winterzon achter de wolken en gaf rond deze tijd een gele gloed in de lucht.