Bij de vossenburcht wachtte ik tevergeefs 1,5 uur op de kleine vosjes. Het driepoot stoeltje kwam goed van pas. Er kwamen geen vosjes te voorschijn maar wel vloog de boomvalk voorbij. Voor mij was het de eerste keer dat ik een boomvalk heb gezien. Hij lijkt erg veel op de slechtvalk maar is een beetje kleiner. Onderweg zag ik ook nog de torenvalk (eerste drie foto’s).
Met dit prachtige weer moest ik wel de AWD in. De camera ging natuurlijk mee, eigenlijk camera’s want ook de a7iii ging mee met macrolens. En het driepootstoeltje ging mee aan de rugzak. Ik was nog maar net in de duinen en de eerste vogelgeluiden waren al te horen. Het eerste vogeltje was de fitis, daarna volgden de boomleeuwerik, de braamsluiper, de grasmus, de koekoek, de rietgors, de vink en de roodborsttapuit. De wandeling ging naar de vossenburcht om te kijken of de kleine welpjes wat speelser zijn geworden maar ze kwamen niet uit de burcht.
Het hockey toernooi vond plaats in Tilburg en last minute lukte het om een kamer te reserveren op 900m van het hockeycomplex in Auberge Du Bonheur. ‘s Avonds genoot ik van een mooi diner in het aangelegen restaurant. Toen ik gisteren van de hockey naar het hotel liep had ik de camera met telelens bij me. Ik wandelde over de natte paden in de Warande. In dit kleine bos leven de Siberische grondeekhoorns die ik vorige jaar toevallig zag. Ik hoopte ze weer te zien. En jawel, twee stuks zelfs. Bij het avondeten kwam er nog eentje de kruimels op het terras opruimen.
Ook dit jaar was ik als scheidsrechter betrokken bij de ISVT (International Super Veteran Tournament), een hockey toernooi voor Europese veteranen. Het waren twee mooie dagen met prachtige wedstrijden die je met collega’s uit eigen land of buitenland fluit. Ondanks de hogere leeftijd is de beleving van de spelers niet minder dan bij junioren of senioren teams. Dat geeft plezier in het fluiten want sport is emotie.
Het zonlicht brak vanmiddag door waardoor de bladeren op de planten weer droog werden en insecten weer hun plekje innamen. De bloemenvlieg was de eerste die ik tegen kwam en de eerste foto was meteen scherp. Het tweede insect was de Smalle Randwants (Gonocerus Acuteangulatus) met zijn lange voelsprieten. De derde was een onbekende bladluis die op een rozenblad zat.
Afgelopen week las ik in het tijdschrift Roots het gebruik van de vogelapp Merlin Bird ID. In eerste instantie dacht ik dat het weer zo’n app als BirdNET is die ik al een tijdje gebruik maar niet prettig werkt. Je moet na een opname het geluidsspectrum selectern waarop de analyse moet plaatsvinden, en dat is een gedoe. De nieuwe Merlin Bird ID app is fantastisch. Het registreert omgevingsgeluid en zodra er een vogelgeluid is herkend wordt het meteen getoond. En als er meerdere zijn worden die ook toegevoegd. Het geluid wat dan actief is licht geel op. Je hebt meteen feedback waardoor het leren onthouden van de geluiden veel beter gaat. In de afgelopen dagen herkende ik daardoor b.v. meteen de zwartkop. Deze Merlin Bird ID app is een echte aanrader.
Kortgeleden werd bij ons de pergola geplaatst. Het cortenstaal is dan nog zwart maar na enige regenbuien gaat de bovenlaag roesten en verandert de kleur naar oranje. Later wordt het roestbruin. Met de blauwe regen in de bloei worden de kleuren nog meer zichtbaar.
Met de nieuwe vogelapp liep ik vanmorgen samen met de hond. Terwijl de hond zijn snufjes deed luisterde ik met de app naar de vogelgeluiden. En warempel, de zwartkop is terug, en ook de tjiftjaf. Na het uitlaten nam ik de camera mee het park in en fotografeerde binnen het half uur de boomkruiper, de tjiftjaf, de zwartkop, de gaai en de holenduif. De holenduif maakte het geluid als van een uil.
Vandaag floot ik mijn laatste wedstrijd van de D1. Tijdens de volgende thuiswedstrijd ben ik afwezig en de laatste ingeplande is afgelast omdat het team uit Soest zich heeft teruggetrokken. Het was vandaag een sterke wedstrijd van beide teams met goed hockey. Dat laatste maakt het fluiten prettiger. Als er veel met de sticks gehakt wordt is de flow meestal ver te zoeken. Na de D1 speelde de H1 tegen de nummer 1 uit de competitie. Hier maakte ik een aantal foto’s, voor de website(s).
Het vorige item ging over de wilde zwijnen. Dit item van dezelfde wandeling gaat over de vogels. Eerder heb ik de geelgors gefotografeerd maar nu was er de bonte vliegenvanger. Deze heb ik nog nooit gezien, laat staan gefotografeerd. Ook zou de glanskop in de buurt zijn die ik wel heb gezien maar niet kunnen fotograferen. Wel waren er de zwartkop, de boomkruiper en de boompieper (en de vink en tjiftjaf). Het fotograferen van de bonte vliegenvanger en het zien van de wilde zwijnen waren de toppers van deze wandeling.
Met behulp van Buienradar zochten we naar het geschikte tijdslot om te wandelen in de bossen bij Uddel. De gebieden zijn gemarkeerd als Valenberg en Slicht. In de verte hoorden we het verschrikkelijk irritante getoeter van vrachtwagens, waarschijnlijk voor een optocht voor bijzondere mensen. Goedbedoeld maar na een half uur wordt het een onverkwikkelijk geluid in de bossen. We waren nog maar net op pad in gedeelte Valenberg (van kroondomein Het Loo) en we zagen een groep wilde zwijnen, spannend. Nog geen drie minuten later zag ik een geelgors heen en weer vliegen. Dit wordt leuk, dacht ik, en het werd nog leuker. Met behulp van de nieuwe vogelapp wist ik dat de glanskop, zwartkop en de bonte vliegenvanger in de buurt waren. En halverwege de wandeling zagen we opnieuw een groep wilde zwijnen maar nu wel heel dichtbij. We stonden stil om goed te kijken of deze heren naar ons toe zouden rennen of niet. Plotseling draaide eentje zich om en zette het op een lopen, de anderen volgden. Kort daarna liet Buienradar ons in de steek en overviel een stortbui ons. Snel de cameras in de rugzak en maar flinke passen maken. Toch was het een enerverende wandeling, zie ook volgend item met de vogels.
Ons verblijf in Gorssel zat er helaas weer op. Het was een rustige omgeving met mooie natuur en als je even wegzinkt in een vakantiehuisje dan vliegt de tijd. Vanuit Gorssel reden we weer dezelfde weg naar Apeldoorn maar nu om museum Coda te bezoeken. Dat viel erg tegen omdat men de volgende tentoonstelling aan het opbouwen was: over Lego. We liepen binnen het half uur langs alle tentoongestelde objecten en vervolgden daarna onze weg voor een wandeling. Onderweg genoten we van de in het huisje gezette koffie. Dat is zeker genieten.
Tussen de buien door zagen we kans om een stukje te gaan fietsen in de omgeving. We reden naar de Gorsselse Heide, zo’n 4km bij het huisje vandaan. Opnieuw waren de kleuren van bomen en landschap prachtig. We maakten wat foto’s, ontweken een paar verdwaalde naregenspetters en reden terug over de natte onverharde wegen naar het huisje. Daar aangekomen was er net een grote berk omgewaaid die de oprit blokkeerde. De eigenaar van het terrein ruimde diezelfde middag nog de boom op en zo was de oprit weer beschikbaar voor de auto. Gelukkig was de boom niet op de auto gevallen.
In de gerenoveerde hal van het paleis was een fotoshoot decor geplaatst. De zeer toeristisch lijkende plek kon niet worden genegeerd want we waren nu zelf toeristen, in eigen land. Een aardige dame vond het erg leuk om met een “echte” camera een foto van ons te maken. Hier zijn we dan: poserend in paleis Het Loo.
In 2021 waren we al eens gaan wandelen in de bossen rondom paleis Het Loo wat toen gesloten was i.v.m. verbouwing. Vandaag gingen we het paleis bezoeken. Eerst het gedeelte van koninging Wilhelmina waar ook Juliana en Bernard hun verblijven hadden. In de andere vleugel was de inrichting van voormalig koningslid Mary. Het eerste gedeelte was mooier en stijlvoller dan het Engelse gedeelte wat een beetje een ratjetoe was van verschillende stijlen. Op het dak hadden we uitzicht over de mozaiktuinen.
