Met de nieuwe vogelapp liep ik vanmorgen samen met de hond. Terwijl de hond zijn snufjes deed luisterde ik met de app naar de vogelgeluiden. En warempel, de zwartkop is terug, en ook de tjiftjaf. Na het uitlaten nam ik de camera mee het park in en fotografeerde binnen het half uur de boomkruiper, de tjiftjaf, de zwartkop, de gaai en de holenduif. De holenduif maakte het geluid als van een uil.
Tussen de buien door zagen we kans om een stukje te gaan fietsen in de omgeving. We reden naar de Gorsselse Heide, zo’n 4km bij het huisje vandaan. Opnieuw waren de kleuren van bomen en landschap prachtig. We maakten wat foto’s, ontweken een paar verdwaalde naregenspetters en reden terug over de natte onverharde wegen naar het huisje. Daar aangekomen was er net een grote berk omgewaaid die de oprit blokkeerde. De eigenaar van het terrein ruimde diezelfde middag nog de boom op en zo was de oprit weer beschikbaar voor de auto. Gelukkig was de boom niet op de auto gevallen.
In 2021 waren we al eens gaan wandelen in de bossen rondom paleis Het Loo wat toen gesloten was i.v.m. verbouwing. Vandaag gingen we het paleis bezoeken. Eerst het gedeelte van koninging Wilhelmina waar ook Juliana en Bernard hun verblijven hadden. In de andere vleugel was de inrichting van voormalig koningslid Mary. Het eerste gedeelte was mooier en stijlvoller dan het Engelse gedeelte wat een beetje een ratjetoe was van verschillende stijlen. Op het dak hadden we uitzicht over de mozaiktuinen.
Ingrid en ik zijn voor drie dagen naar Gorssel in de gemeente Lochem in de provincie Gelderland. Gorssel is deel van de Achterhoek en ligt landelijk in de bossen en heeft een eigen museum More. We verbleven in een huisje vlakbij het dorp dat via een onverharde weg te bereiken was. Onderweg naar Gorssel wilden we een wandeling maken en dat deden we in Kootwijkerzand op de Veluwe. Het is een mooie zandvlakte omringd door bossen. Door de vroege lente lichtten de bomen in het felle zonlicht groen op. We begonnen bij de 13,5m hoge uitkijktoren de Zandloper en liepen daarna langs de bosrand en terug over de zandvlakte. Het gebied is half afgezet om het broeden in het zand van de tapuit, nachtzwaluw en boomleeuwerik mogelijk te maken. Het randgebied is bedekt met mos. Met een macrofoto zijn de prachtige waterdruppels goed te zien op de fijne mosplantjes. Op afstand zie je een glanzende nevel over het mos. In het bos hoorden we de zwarte mees, de tjiftjaf en de zwartkop.
Om wat meer flexibiliteit te hebben voor de fiets had Ingrid een hondenmandje bij de kringloop aangeschaft. We fietsten voor het eerst met Borre achterop naar Warmond langs een paar bollenvelden. De kleuren van het bos en de bloemen waren fantastisch en Borre bleef heel gedeisd in zijn mandje zitten. Zijn beloning voor het ritje was een boswandeling.
Het hoogtepunt van de wandeling was de vossenfamilie: moeder vos met 3 of 4 welpjes. De pluizige beestjes speelden tussen de struiken en liepen de burcht in en uit. Het was een fascinerend schouwspel. Na een paar foto’s vervolgden we onze weg en begon het nagenieten. De laatste keer dat ik een vossenwelp zag was in maar slechts een jaar geleden, op 8 april en het blijft bijzonder om ze te zien.
Vanmiddag wandelden Ingrid en ik met Annelot door de AWD. We liepen het rondje naar Stobbenbosjes, Kijkberg, Witteveld, Dappere kees en weer terug Via Wilhelminabosjes over de Haasvelderweg naar De Zilk. Onderweg zagen we vinken, de kraai, de tjiftjaf, de boompieper, tafeleenden, krooneenden, kuifeenden, de torenvalk, de gaai en zelfs weer een havik. Het weer was geweldig mooi. Met 24 graden in de duinen was dit voor het eerst weer een dag zonder jas. We genoten van de natuur en van de vosjes die we bij moeder vos zagen in de buurt van hun burcht. Daarover meer in het volgende item.
Nu de maand april is begonnen, is het aantal toeristen in de omgeving gestegen omdat de bollenvelden weer in bloei staan. Met de fiets door het kleurrijke landschap rijden is niet alleen goed voor de beweging maar ook voor het oog. Nu zijn het de hyacinten en narcissen, straks komen ook de tulpen er bij.
Vorige week kreeg ik de Volvo niet alleen een servicebeurt maar werden ook de winterbanden verwisseld voor de zomerbanden. Vanmorgen was de wissel nodig voor de Mini Countryman. Ik had Borre even meegenomen zodat ik hem tijdens de wachttijd kon uitlaten. De afvalzakjes had ik in mijn jaszakken en daar stond ik dan, bij de garage: hondenriem vergeten. Van het garagepersoneel kreeg ik even een oranje spanband mee en zo wandelden Borre en ik naar de bollenvelden bij de Keukenhof. De hyacinten staan nu vol in de bloei. Net als narcissen is het de voorbode van de tulpen. Ik maakte een aantal foto’s met de iPhone die ik thuis aan elkaar rijgde als panoramafoto en voila, oranje bij de hond en wit, rood en geel in het veld.
Tijdens het uitlaten van de hond zag ik de winterzon prachtig door de schelpen van een aantal krokussen schijnen. Dat was even een foto momentje.
Het zou mooi weer worden vandaag en daarom trok ik er redelijk vroeg op uit. Eerst even de hond uitlaten, ontbijtje nemen en hup in de auto. Het bleek fris te zijn; de thermometer in de auto gaf 2 graden aan. Al gauw hoorde ik de vogels fluiten: veel vinken, veel rietgorsen, veel boomleeuweriken, één specht, één roodborsttapuit, twee reigers, één aalscholver, één torenvalk en veel herten. Helaas geen vos vandaag en geen grote roofvogels. Toch was de wandeling van ruime 15km de moeite waard en probeerde ik de leeuwerik in vlucht te fotograferen wat een paar keer gelukt is.
Met de nieuwe Specialized fiets reed ik vanmiddag een 20km rondje polder, langs de Kaag en via Abbenes weer terug. De zon scheen fel en insmeren was beslist nodig. Onderweg stopte ik even voor een paar foto’s die ik thuis kort heb bewerkt. Thuisgekomen wachtte de zanglijster me op met een onherkenbaar liedje. Door het gebruikte filter clippen de kleuren en krijgt de foto een wat schilderachtige toon.
De zon scheen vandaag volop waardoor de fotografie-kriebels weer omhoog komen. We wandelden door de duinen en hoorden veel vogels om ons heen, veelal graspiepers en boomleeuweriken. De winterkoninkjes tetterden in de bosjes en herten verscholen zich achter de natte plekken waar bomen tot over hun enkels in het water stonden. Hoog in de lucht vloog een roofvogel. Aan de vleugels zag ik dat het geen buizerd was. Ik maakte eerst maar zoveel mogelijk foto’s. Het was waarschijnlijk een havik, een kiekendief of een sperwer. Thuisgekomen ging ik het meteen uitzoeken. het was de havik. Voor het eerst heb ik de havik in het wild gefotografeerd. Door de nattigheid in de duinen moesten we een paar keer omlopen om geen natte voeten te krijgen. Nog nooit eerder was het zo nat in de duinen. Laat de lente maar gauw komen. Dan kunnen we weer genieten van de kleurrijke velden met bloemen.
Omdat Zwaag dicht tegen Hoorn aan ligt dachten we het bezoek aan Edelga te combineren met het museum van Hoorn. Ook Edam heeft een leuk museum en we besloten naar Edam te gaan. Ik wilde wel graag langs het IJsselmeer rijden omdat ik de A7 nu wel zo’n beetje ken, de wegen langs het meer niet. Ook in Hoorn was ik nog nooit geweest behalve dan bij de hockeyclub met de jongens. Hoorn heeft een bijzonder mooi oud centrum met grachtjes. We reden langzaam door het oude stadje naar de weg over de dijk en kwamen bij Schardam langs een natuurgebied met veel watervogels waaronder de bergeend. Door het prachtige weer met helder zonlicht kleurden de lucht en landschap vrolijk en maakte de beleving idyllisch.
De weersverwachting voor vandaag was bewolking met zonnige perioden. Meestal kijk ik niet naar weersprognoses want ze kloppen vrijwel nooit. Toch gingen we vanmiddag wandelen want beweging is goed en het leek in ieder geval droog te blijven. We wandelden een willekeurige route van ongeveer 5km op een bekend gebied vanuit Panneland. Onderweg zagen we de staartmees schichtig van boom tot boom springen. De rietgors liet zich in de struiken zien maar at van de grond. Ook was er weer de boomleeuwerik en de roodborst. Het viel op dat er veel bomen zijn gesneuveld tijdens de stormen van de afgelopen tijd.
