Na de lunch liepen we 50m verder naar het Stedelijk Museum van Schiedam met exposities van Meesterlijke Vrouwen. Er zaten prachtige werken tussen, met name van Charely Toroop, Lou Loeber, Alida Pott en Jacoba van Heemskerck. Sommigen zijn geboren in de 19de eeuw en hun werken zijn daarom veelal in de 20ste eeuw gemaakt. Daarnaast waren er Cobra exposities en herinneringen aan Schiedam met oude foto’s. De Amerikaanse kunstenaar Mark Rothko had een belevingstentoonstelling neergezet die geleend was van het Boijmans van Beuningen museum. Hij maakte abstracte kunst en één van zijn topstukken mag je in je eentje (zonder telefoon) bekijken: het schilderij Grey, Orange on Maroon, No. 8 uit 1960 (tweede foto hieronder). Eerlijk gezegd werd ik er noch warm noch koud van; ik kan niet in het schilderij kruipen waar sommige mensen van alles uit halen en ik niet verder komen dan een beeldscherm met een vrolijk toetsenbord er onder. Excuses aan de mensen die opgewonden raken van dit schilderij. Ik genoot meer van het werk van de vrouwen en foto’s uit de vorige eeuw.

Vanaf het koninklijk paleis is het nog een kleine 3km fietsen naar Vigeland. Vigeland, heb ik me door een Noor laten vertellen, was een sterke persoonlijkheid in Oslo die het voor elkaar kreeg een eigen groots park te krijgen vol met sculpturen. Dat is een “must” voor de Oslo bezoeker, zo ook voor ons. Het park kleurt prachtig groen en het is op een centrale plek overvloedig voorzien van standbeelden. Opnieuw zijn ook hier weer menselijke figuren uitgebeeld; een algemeen thema, lijkt het, voor alle kunst in Oslo.

Oslo is rijk aan kunstobjecten. Op bijna elke hoek van de straat is een museum te vinden en overal in de stad vind je kunst in de vorm van mensbeelden. Op enkele plekken is daar vanaf geweken bijvoorbeeld bij het “Sentral Stasjon” waar een meer dan levensgroot bronzen tijgerbeeld van 4,5m staat. Het is gemaakt door Elena Engelsen als geschenk aan de stad Oslo toen ze in 2000 hun 1000-jarig jubileum vierden. Oslo heeft nl. de bijnaam “Tigerstaden”. Bekend is ook de waterfontein met de handschoen van Christian IV. Het beeld staat op de plek waar de stad Christiania (vorige naam van Oslo) na een verwoestend vuur in 1624 is herbouwd. Ook het “Akershus Festning” is een bijzondere kasteel dat eind 13e eeuw gebouwd werd om Oslo te beschermen. De bouw van Akershus werd waarschijnlijk begonnen door koning Håkon V rondom 1290. Zo heeft elk deel van de stad zijn kenmerken of historie; bij het Astrup museum staat een beeld van de Selvaag Gruppen, een hoofd met een brede mond (laatste foto van de eerste rij). In de haven is een grappig zilverbeeld te zien van een Scuba duiker, heel subtiel maar typisch passend in het karakter van Oslo.

De geplande wandeling voor vandaag werd een museumbezoek aan het Centraal Museum in Utrecht. Het museum is ingericht in de oude abdij en heeft een mooie collectie van locale schilders vanaf 1600. De meest recente kunstenaar, Dick Bruna, kreeg een hele etage voor zijn werk. Het Nijntjes museum ligt overigens tegenover het Centraal Museum. Van de schilderijen op de 2de en 3de rij heb ik een apart close-up foto genomen van de mannen op het paard. Daardoor zie je heel goed de verf op het doek.

Sportfoto’s hebben eigenlijk helder licht nodig om de sluitertijd zo klein mogelijk te houden. De vuistregel is dat de sluitertijd het omgekeerde moet zijn van de brandpuntsafstand. Dus met 400mm moet je sluitertijd eigenlijk 1/400 zijn om je foto enigszins scherp te krijgen. Met kunstlicht op een avond is dat heel lastig te doen omdat je met een ISO van 100 al gauw op 1/4 komt. Met deze camera kan er nog met gemak op ISO 6400 worden gefotografeerd waarmee je net tussen de 1/100 en 1/200 komt, met een belichtingscompensatie van -1EV. De foto’s zijn gemaakt tijdens een oefenwedstrijd van Sam in de H1 tegen Bennebroek.

Het bewerken van foto’s is een vak apart. Op youtube vind je tientallen zo niet honderden vloggers die hun kunstjes aan de man willen brengen. Vanuit Lightroom Classic kun je een foto van donker naar kleurrijk omtoveren geheel naar eigen smaak. Dat is nu net waar het om gaat: de juiste knoppen weten aan te raken en het beeld wat je wilt er dan ook zo laten uitzien. Een mooi voorbeeld is deze youtube van Serge Ramelli. Onderstaand is mijn eigen bewerking van het parlementsgebouw in Den Haag.

Het is nog vakantieperiode en daarom bezochten we vandaag De Pont in Tilburg. Omdat er in het recente verleden oelewappers het museum bezochten die al zwaaiend met hun camera aan de riem museum-objecten hebben beschadigd mocht mijn Sony camera niet naar binnen. De nieuwe regel is nu: “wel foto’s maar met een camera niet groter dan een mobiele telefoon”. Nadat we deze absurditeit hadden verwerkt heb ik de iPhone fotodienst gegeven. De exposities waren van Anne & Patrick Poirier en Ann Veronica Janssens. Het stel Piorier toont objecten die hun geheugen weergeven; na al hun archeologische reizen is nu hun brein onderdeel van archeologisch diepgraven. Eerlijk gezegd vond ik de benadering een mathematich neurotisch karakter hebben. Wat wel leuk was waren de inkijkdozen die zogenaamde archeologische objecten toonden uit het “geheugen”. Ze hadden ook een “Exotica” spookstad samengesteld uit allerlei voorwerpen. Het is een leuk idee maar voelt erg triest aan. Van de lichtspelingen van Ann Veronica Janssens waren alleen de kleurspiegel effecten interessant; maar dit ligt meer tegen design aan dan tegen kunst. Haar lichtspelingen met lampen was erger dan discolampen. Maar, toch leuk om gezien te hebben, kunnen we weer ergens over meepraten en een mening hebben… De vaste tentoonstelling was daarentegen wel mooi met schilderijen van o.a. Sigmar Polke.
Zie ook: 06.03.2016 – De Pont en 02.01.2013 – Tour.

De Amerikaanse kunstenaar Dale Chihuly exposeerde met bijzonder mooie glaswerken. Fascinerend gevormde schalen, vazen, bloemen, bomen en bollen zijn de basis voor nog fraaier uitgebeelde kunstwerken. Op zich een groot vakman als je met glas zulke mooie beelden kan maken. Bijzonder is ook de kleur an de objecten en de kleurrand die vaak verschilt van het object zelf.

Het Groninger museum bevat zelf een aantal leuke collecties van schilderijen en nu ook mooi werk in de nieuwe expositie hal, veel van locale kunstenaars (“De Ploeg”), landelijke en internationale grotere werken. De opzet van het Groninger museum is verrassend mooi en zeer de moeite waard om te bezoeken.

Na de baseliek vertrokken we via Tram 28 door de nauwe straatjes naar het Museu Nacional de Arte Contemporânea (Museu do Chiado). Opvallend was de expositie van fotograaf Carlos Relvas. Ook brachten we een bezoek aan het tegeltjesmuseum Museu Nacional do Azulejo waar de aloude kunst om tegels te maken als versiering en decoratie, met glazuur, is te zien. De bijbehorende kerk is een toonbeeld van overtollige wand- en plafondversieringen.

Vanavond speelde de MB1 opnieuw een oefenwedstrijd die ik mocht fluiten. Toch altijd lastig in het donker met kunstlicht. De meiden speelden tegen Ypenburg en het werd 2-2. Wellicht was 3-2 terecht geweest omdat ik een hoge slag uit de strafcorner afkeurde. Achteraf bleek er een verdedigende stick tussen te zitten. Leerpuntje voor scheidsrechters en ook van de spelers om op zo’n moment overleg te voeren.

Vanuit het Jasper National Park gaan we over in het Banff National Park. De route naar Banff brengt ons langs prachtige wegen en langs het beroemde Lake Louise. Banff is een typisch wintersportstadje (net als Whistler) en het is er een drukte van belang in de gezellige winkeltjes en op de terrasjes. We zijn hier geboekt voor maar liefst 3 nachten en onuitgesproken vermoedden we allemaal of dat niet te lang is. Banff heeft de Bow Falls en het grootse Fairmont Hotel. Het hotel is internationaal erg bekend. In 1888 is het door William Cornelius Van Horne (de algemeen manager van de Canadian Pacific Railway, de CPR) gebouwd omdat hij deze plek beschouwde als groot toeristisch potentieel voor het Canadese westen. Onze campground was niet zo luxe als het hotel maar wel ruim. De geelbuikmarmot liet zich ook weer horen maar ook de Barbarijse grondeekhoorn (net als langs de Icefields Parkway). Op de laatste dag van ons verblijf dachten we te gaan golfen maar het weer liet het niet toe. We overwogen om de grotten in te gaan bij Canmore maar de activiteit vereiste klimkunsten door nauwe openingen waar de familie niet happig op was. Het werd kayaken en een nieuwe route rijden over Highway 40. Onderweg stopten we nog even bij de Hoodoos rotsen die als stalagmieten uit het landschap verrijzen.
Voor alle items, zie Canada 2018.
 

Munnekeburen – Niet alleen de kunst in de natuur boeide ons maar ook zeker de natuur zelf. Op meerdere plekken in Nederland wordt de ruimte aan de natuur teruggegeven. Dat levert unieke plaatje op zo vlak naast de weg waar je met de auto makkelijk aan voorbij gaat. Zie ook (1) en (2).

Munnekeburen – Vandaag vertrokken we naar de kunstroute in het zuid-westen van Friesland. We ontmoetten Ingrid’s ouders in Munnekeburen om daar de route te lopen van https://onceinthewetlands.nl/. Het weer was uitstekend mooi en het landschap niet minder. Op verscheidene plekken hadden kunstenaars hun creativiteit in het landschap ingepast. Zie ook (2) en (3).

Vandaag opende Ingrid het kunstwerk wat ze gemaakt had met en in opdracht van een school in Katwijk. Elk kind heeft een letter gemaakt die Ingrid verwerkte in haar project. De letters vertolken het paasthema van de school “alpha en omega”. Zie ook ninny.nl.