Museum Lalique heeft ook een mooie collectie schilderijen van Jan Toorop (1858-1928) en Kees van Dongen (1877-1968). Toorop is vooral gericht op impressionisme met sterke drang naar symboliek. Hij was in de laatste jaren van zijn leven gebonden aan een invalidenwagen. Opvallend vond ik zijn overlijdensbericht met de Bijbelse tekst uit Efeze 5:1-2: “Wordt dan navolgers van God, en wandelt om in liefde, zooals ook Christus u liefgehad heeft tot offer en slachtoffer aan God, tot lieflijken geur“. En ook de referentie naar Daniel 12:3, hier zijn verzen 2-3 (BGT): “Veel van de mensen die al gestorven zijn, zullen weer gaan leven. Sommigen zullen dan voor altijd leven met God. Maar anderen zullen voor altijd gehaat worden, en hun leven zal verschrikkelijk zijn. Dan zijn de wijze mensen als een licht voor het volk, ze leren mensen om het goede te doen. Ze zullen schitteren als sterren aan de hemel“, met een vooruitblik en troost door van de wederkomst van Jezus. Van Dongen legt meer nadruk op neo-impressionisme met accent op fauvisme wat zich kenmerkt door het gebruik van felle kleuren. In het museum was hier een veelvoud van te zien en je leest gemakkelijk in zijn schilderkunst dat hij vanuit Frankrijk zijn indrukken op het doek heeft gezet. Het museum had ook een aantal schilderijen van Picasso.

In Doesburg bevinden zich enkele musea waaronder het Lalique museum met glaskunst van de Franse kunstenaar René Lalique. Naast de glaskunst van vazen waren er ook broches te zien van begin 20se eeuw. Het museum maakt er op een handige manier gebruik van door in mooi nieuw glaswerk parfums en ook sieraden te verkopen.

Na een prettige lunch by LadyPapa in Bergen, winkelden we kort bij Sissy-Boy, Tally-ho en boekhandel Thomas, waar ik het nieuwe boek “Vos in de VS” kocht. We gingen vervolgens verder naar museum Kranenburgh met exposities van Harmen Brethouwer over strakke vormen en materialenkunst, Jan Roeland over kleurrijke “essenties” en expositie “In de rug van de zee” over schilderijen van duintaferelen.

De expositie waar we voor naar het Stedelijk museum kwamen was “Unravel” wat over kunst met stof ging. In de expostie ruimte in de kelder hingen lange stoffen en op verschillende plekken was er een uitbundigheid van kleuren. Wat Ingrid het leukst vond waren de wandkleden van stof en kunstig versierd met kralen en schelpen. De kunstenaar is Igshaan Adams. Heel grappig was de stoffen pop van Louise Bourgeois die zweefde boven het expositievlak. Eerdere foto’s gaven de indruk dat het wel een lengte zou hebben van 2m maar het bleek 20cm.







 

Als eerste liepen we door de bestaande collectie van het Stedelijk museum. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het zwaar tegenviel omdat het geen verhaal vertelde maar verschillende thema’s door elkaar. Studenten hadden er hun eigen “klus” ruimte en waar mooie schilderijen waren getoond was het een ratjetoe. Sommige schilderijen verdienen ruimte en dat was niet het geval. We hebben er toch wat mooie dingen kunnen zien zoals het varken van Jeff Koons, schilderijen van o.a. Jan Toorop, Jan Sluijters, Kazimir Malevich, Marius Bauer, Piet Mondriaan en Theo van Doesburg, en ook de hoge kleurenvakken van grafisch ontwerper Hezin O. Nostalgische foto’s waren er van o.a. John Lennon en Yoko Ono.

 

In museum Voorlinden is nu een expositie van Ron Mueck die levensechte mensenbeelden maakt; ze zijn alleen een beetje uit verhouding, of te groot, of te klein. We wilden ze graag bekijken, nu de expositie nog open is. Het werk van Richard Serra blijft ook steeds weer boeien. De gigantisch stalen wanden van 216 ton konden alleen worden geplaatst als ook het fundament zou worden aangepast. En dan zijn er de massief glazen sculpturen van Roni Horn, ook weer fascinerend. En opnieuw gingen we 45 seconden in de Infinity Mirror Room van Yayoi Kusama met duizenden gespiegelde lichtjes. Na het bezoek lunchten we in de tuin van het museum.

 

Het stedelijk museum van Breda (STDLK) ligt in het centrum van de stad en heeft vaste collecties over de Nassaus van Breda en over Ambities & Verlangen. De tijdelijke exposities zijn van Jheronimus Bosch (over Lusten van Engelbert) en Tamara Muller (over Face me, Play, Be me). Van de vaste collectie was het werk van Petrus van Schendel opvallend mooi. Zijn schilderijen hebben hun diepe kleuren behouden.

Museum More heeft een hele etage opengesteld voor de werken van Cornelius Vö die grote schilderijen heeft gemaakt met ruige kwaststreken en met dikke lagen verf. De presentatie is realistisch en zeer kleurrijk. Hij schilderde boeken, mensen in mooie kleren, marmotten, hondjes, lippen, harten en nog veel meer realistisch uitziende objecten. Het is prachtig om te zien (en te fotograferen).







 

Tijdens de lunch in Kootwijk besloten we om een kijkje te nemen in museum More. We zijn er eerder geweest, op in oktober 2022 en wilden eens kijken naar de nieuwe expositie. Er waren de klassiekers van o.a. van schilder Carel Willink, de werknemer van de maan van Koos Buster (erg grappig met 12x dezelfde persoon, m.a.w. werknemer van het jaar) en nog vele andere mooie portretten. Na het museumbezoek liepen we nog naar het in ere gehouden oude tramstation dat achter het museum staat. In het volgende blog item is een aparte reportage van schilder Cornelius Völker.

Na het bekijken van Hour of Power vanmorgen ging ik naar de hockey om het eerste heren team, de H1, te fluiten tegen 1ste klasser Hoorn H1. Na de wedstrijd kwam Ingrid me ophalen en lunchten we samen thuis. Aan het begin van de middag reed ik naar de jaarbeurshallen in Utrecht om Sam te bezoeken op de motorbeurs. Ik kwam mooi op tijd aan bij de volle parkeerplaatsen maar moest een half uur in de file wachten om het terrein op te kunnen. Geduld loonde want ik kreeg een mooi plekje op het bovenste dek.
Sam was in hal 11 met zijn werkgever om bekendheid te geven aan de elektrische motoren van het merk Maguti die ze in het pakket van Easy Ride hebben. Beide heren waren best moe na vier dagen intensief werken van vroeg tot heel laat. De voldoening was groot omdat er veel belangstelling was van potentiele klanten. Ondanks de drukte hadden ze tijd voor een gesprekje, wat foto’s en een koffie. De verkoop van artikelen en het klanten contact is Sam op het lijf geschreven. Het was mooi om hem zo in actie te zien.

Het is de verjaardag van Sam, de 25ste. Er was vanmorgen weinig tijd om het te vieren omdat hij het reuze druk heeft op de motorenbeurs in Utrecht. Met het introduceren van het nieuwe merk Maguti hebben ze met Easy Ride de spits afgebeten: elektrische motoren. Met een taart en gebak onder de arm vertrok hij eerst langs zijn vriendin en daarna naar Houten en door naar de jaarbeurshallen. Gefeliciteerd, Sam, je bent een creatieve ondernemer.
 

In het stedelijk museum van Schiedam was de verlengde expositie van Yayoi Kusama nog te zien. In de jaren ’60 en ’70 was haar werk soms controversieel. Ze werkte vaak met stippen op schilderijen en objecten (zoals ook in pompoen in Voorlinden in mei 2019). Van de schilderijtje met stippen heeft ze naar eigen zeggen meer dan 5000 gemaakt. Er waren ook mooie werken met spiegelballen (ook in Voorlinden), roze handen en repeterende patronen, en patronen met voedsel. In de andere zalen waren werken met verdrukking en slavernij als thema.






 

Museum Kranenburgh in Bergen heeft een expositie van Diana Scherer die onder de titel “Farming Textiles” grenzen opzoekt tussen natuur en kunst. Van grote oppervlaktes gras of haver laat ze de wortels in patronen groeien en breekt ze in op het groeiproces door de wortelstructuur los te trekken. En dat levert mooie patronen op. Om het zover te laten komen moet je wel veel geduld hebben. Daarnaast waren er tekeningen te zien van Alice Hoogstad met haar expostitie “Monsters en Krokovaars”. Het museum beschrijft haar als een illustrator van “een ooievaar die langzaam in een krokodil verandert of een meisje dat met haar krijtjes de zwart-witte straten van een stad inkleurt en daarbij hulp krijgt van vriendelijke kleurmonsters“. De foto’s van haar werk worden niet verstoord door de interferentie banden zoals benoemd in het vorige blog item. Ander werk van locale schilders lieten mooie portretten zien van begin 20ste eeuw.

 

We kwamen speciaal voor het werk van Anselm Kiefer naar museum Voorlinden. In het “Astrup Fearnley museet” in Oslo zagen we al het zware boekenwerk van hem. De boeken waren gemaakt van lood om het gewicht van de geschiedenis weer te geven. Dit werk stond, naast vele gigantisch grote schilderijen, ook in Wassenaar. Om dit werk te tonen moest zelfs de vloer worden verstevigd. Daarnaast was er de “Ochtenddauw” dat de opbouw van een land vertolkt met hoog graan en gras. De grote schilderijen met dikke gekleurde lagen olieverf met stro en lood geven een impressie van allerlei gedachten met referenties naar sterren maar ook naar abstracte hypothetische geschiedenis-scenarios, soms ook Bijbelse referenties. Het werk is intrigerend. Ook buiten het museum staan in de duinen bunkerachtige torens, ook weer met het thema van vernietiging en wederopbouw. Kiefer ziet in de schoonheid van ruines een teken van het bieden van hoop op een nieuw begin.


 

In museum Voorlinden in Wassenaar is tot 25 februari een expositie te bewonderen van Anselm Kiefer. We hebben ook werk van hem gezien in Oslo. Vandaag kochten we online kaartjes (want het museum is nog niet “gediplomeerd voor de museumkaart”) en de extra €2,50 voor de expositie over het tarief van €19,50 heen namen we op de koop toe, keer 2 weliswaar. Het museum ligt prachtig in een bosrijke duinomgeving en heeft naast Anselm Kiefer ook mooie werken van Richard Serra (met reusachtige metalen wanden), Jan Sluijters’ bekende schilderij, Esther Tielemans met Full Moon (kleurrijke vlakken), Adolf Luther met holle en bolle spiegels en bij de vaste elementen is er het oudere stel met parasol van Ron Mueck, en nog veel meer.