De eerste vaartocht in 2025 bracht ons over de wateren rondom de Âlde Feanen. Het weer was prachtig, het licht iets te hard maar kleur was er volop. Net zoals de ganzen, het waren er veel. Ook kwamen vele aalscholvers in beeld die een bomenrij van wel 100m helemaal wit “geverfd” hadden. De ooievaar vloog een paar maal over en landde op een hoge paal, misschien om een nest te maken. Verder waren er de reiger, de kwikstaart, knobbelzwanen, zwaluwen, eenden, de grote zilverreiger en de waterhoen. De zangers waren vandaag niet thuis.






 

We waren vandaag in Friesland om onze ouders te bezoeken. Eerst bezochten we mijn moeder en dronken we gezellig koffie met gebak. Rond lunchtijd gingen we naar Ingrid’s ouders en hielp ik haar vader met de boot naar de jachthaven te verplaatsen. Het seizoen is weer begonnen en de sloep mag het water weer in. We reden met de boot op de trailer naar Warten waar de jachthavenbeheerder met zijn tractortje de trailer het water inliet. En voila, binnen 10 minuten lag de boot in het water en voeren we richting Earnewâld. Het woei stevig maar daar waren we op voorbereid. Het leek alsof we de eersten waren die aan het varen waren, lekker rustig. Onderweg maakte ik foto’s van de vogels en natuur. Met de wind mee voeren we voldaan terug naar de haven. De boot is er klaar voor.

Gisteren keek ik naar een video waarin de Sony 200-600mm werd vergeleken met de nieuwe Sony 400-800mm. Het was niet de lens die me intrigeerde maar de fotobewerking van deze Zuid-Afrikaanse fotograaf. Hij adverteert meteen over zijn worshops om vogelfoto’s beter te maken. Ik dacht: dat moet ik ook kunnen. Waarom zijn die achtergronden altijd zo licht terwijl in de praktijk de hele foto ongeveer dezelfde lichtsterkte heeft? Vanmiddag pakte ik de camera en deed een rondje buitenveld, park en tuin. Met de kwikstaart, huismus en de boomkruiper experimenteerde ik met een lichte achtergrond. Eens kijken of ik dit over een maand nog een mooie bewerking vind. De eerste drie foto’s zijn van de bruine kiekendief en buizerd.


 
 

De Volvo was vandaag in onderhoud voor een servicebeurt. Alles wordt weer grondig nagekeken, filters vervangen, software bijgewerkt en de zomerbanden zijn er weer onder. Al fietsend ging ik naar de dealer om de auto weer op te halen en maakte onderweg foto’s van de hyacinten en narcissen die nu gaan bloeien. De Keukenhof is weer open en de drukte begint al op te bouwen. De stalletjes staan opgesteld, zie laatste foto, en auto’s en bussen rijden af en aan. De grote drukte komt nog als op 12 april het corso door de streek gaat. Voor mij was de kleur van de velden tegen de strak blauwe lucht de moeite waard om zo nu en dan even te stoppen met de camera (van de telefoon). Bij de dealer vouwde ik de fiets op en reden we samen terug in de auto.

Op de Oosteinderpoel voeren vanmorgen twee jongemannen van rond de zestig. Ze werden gesignaleerd in een kayak en met camera’s in de aanslag. Rein en ik hadden een kayak van Rein’s werkgever te leen en verkenden de omgeving op bijzondere vogels. We zagen vooral grauwe ganzen, brandganzen, nijlganzen, blauwe reigers, zwanen, krakeenden, futen, aalscholvers, tjiftjafs, groenlingen en 1 koperwiek. Het was een heerlijke zonnige ochtend, lekker stil, tenminste als de vliegtuigen een andere baan kozen.

 

Om alvast in de stemming te komen voor het aanstaande famile- en vriendenweekend gingen we vanmiddag wandelen in de tuinen met twee gezinnen. We waren ruim voorzien van camera’s met grote lenzen en observeerden onze omgeving zorgvuldig. De onderlinge gesprekken waren gezellig en de felle zon maakte de temperatuur zeer aangenaam. Onderweg zagen we de roodborsttapuit, de boomleeuwerik, de kwikstaart, de rietgpors, de pimpelmees, de koolmees, de vink, de bruine buizerd, de witte buizerd, de torenvalk en de havik. Een paar herten lieten zich zien en een aantal familie-momenten hebben we ook maar even op de plaat gezet.
 

Het is vandaag een bijzonder warme en aangename dag: we kunnen weer buiten wandelen in poloshirt of hemd. Ingrid en ik maakten een strandwandeling bij Duindamseslag en genoten van een ijsje op het terras aan het strand.

De wandeling van 9,5km door de AWD in 12 graden en met de zon in de rug was zeer aangenaam. Meteen bij het binnenlopen van het duingebied waren er vele vogelgeluiden van de boomleeuwerik. Maar ook de koolmezen, pimpelmezen en vinken liet zich horen. De buizerds en toernvalken lieten zich hoog in de lucht zien opzoek naar warm eten. Tot mijn grote verrassing zag ik een kuifmees tussen de naaldbomen. Ik kon het vluchtig bewegende vogeltje niet zo scherp krijgen op die ene foto die ik nog net kon maken. De spreeuwen zaten als een familie weer gezellig in een boom en vertrokken gezamenlijk weer naar de volgende staanplaats. In het water was er de zwaan, kuifeend, tafeleend, grote zaagbek en het geluid van de wintertaling. Ook liet de roodborsttapuit zich weer horen en zien.

Onze route ging terug langs de haven van Lauwersoog langs de dijk bij Ezumazijl. Hier is een klein sluisje uit 1901 en een groot gemaal. Vanaf de dijk kijk je uit over de polder en een kilometer verderop kun je met de auto over de dijk en kom je langs De Punt, het water waar veel watervogels vertoeven. We zagen hier onder andere de bergeend, de pijlstaart (had ik nog nooit eerder gezien, eerste grote foto) en de tafeleend (tweede grote foto hieronder).



 
 

Na de noordelijkste rit in Friesland, verbleven we een nachtje in aldaar. Terwijl Ingrid het hoedenmaken afrondde, ging ik wandelen met haar vader in Lauwersoog. De enige vraag was: waar dan, oost, zuid, west? Want de Lauwersmeerpolder is weliswaar een natuurgebied maar waar vind je de mooiste ingang? We wandelden eerst door het Marnebos en hielden het kort want het was niet wat we verwachtten. Daarna reden we zuidelijker naar de vogelkijkhut Deensgat. We zagen veel ganzen en hoorden de Ceti’s zanger maar konden hem niet vinden in het riet. Dan maar weer verder op verkenningstocht.



 

Vanaf de Zwarte Haan reden we richting Harlingen en doken zuidelijk langs Franeker, Tzum en Wommels. Het weidse landschap met boerderijen, ganzen, meeuwen en zwanen gaf een prachtig contrast tegen de blauwe luchten met hun wolkenpartijen. We reden verder zuidelijk tot Sloten waar we vlak voor zonsondergang arriveerden om te dineren bij restaurant de Zeven Wouden. We genoten van de drankjes en uitstekende maaltijd. Sloten is een van de Elfstedentocht plaatsen en kenmerkt zich dus als stad terwijl het niet groter is dan 4 straten en een brug. Toch is het plaatsje bewonderenswaardig wat authenticiteit en sfeer betreft. Het was een mooie dag die we konden afsluiten met een heerlijk muziekje in de auto op de terugweg.




 

Vanmiddag gingen mijn moeder en ik op stap met de auto. We reden een willekeurige Friese route langs plaatsjes waar vroeger familie woonde. De route ging verder richting zeedijk naar de noordelijkste wegen in Friesland. Onderweg zagen we de weidevogels en een buizerd. Bij Holwerd wilden we de zee even zien en stopten we op de pier voor een foto met uitzicht over Ameland. Bij Zwarte Haan onderbraken we de rit voor koffie en gebak. De mooie landschappen, mooie luchten en dorpsaanzichten gaven de autorit kleur en genietmomenten.


 

Tussen IJsselpaviljoen en Hoogholten was er tijd ingeruimd voor een wandeling op de Sallandse Heuvelrug. We reden naar een parkeerplaats ergens in het bos en liepen de “groene” route van 5km. Het paste net qua tijd en we waren net voor donker weer bij de auto terug. Wandelen door het heuvelachtige bos was verfrissend. Onderweg zagen we hooguit een haas en hoorden we de grote bonte specht en de matkop. Voor de rest was het erg rustig.




 

Vanmorgen was ik van plan om in de duinen te gaan wandelen maar besloot het dichter bij huis te houden en ging even koekeloeren bij de oude stort. Het was winters koud en de Bird ID app vertelde me dat het vogelgeluid dat ik hoorde van de groenling was. En al gauw had ik ze in het vizier en schoot mijn plaatjes. Thuisgekomen bleken er ook putters tussen te zitten. In het gras tokkelde een graspieper, aan de boom kleefde een koolmees, op een tak genoot de roodborst van de zon terwijl ganzen het luchtruim bezet hielden. De groenling was de verrassing ter plekke omdat het momenteel redelijk stil is wat vogels betreft. Misschien dat we weer een drukkere tijd in gaan nu het eind van de winter in zicht komt.

 

De rijp zat vanmorgen over het hele landschap: gras, riet en bomen toonden een winters landschap. Ganzen schreeuwden over het water terwijl het kruiend ijs een luid krakend geluid liet horen. Het uitzicht over de Kaag was bijna ouderwets mooi. Het deed me denken aan het schaatsen over de Kaag in 2009, 2012, en 2021 (1), 2021 (2) en 2021 (3).