Museum Lalique heeft ook een mooie collectie schilderijen van Jan Toorop (1858-1928) en Kees van Dongen (1877-1968). Toorop is vooral gericht op impressionisme met sterke drang naar symboliek. Hij was in de laatste jaren van zijn leven gebonden aan een invalidenwagen. Opvallend vond ik zijn overlijdensbericht met de Bijbelse tekst uit Efeze 5:1-2: “Wordt dan navolgers van God, en wandelt om in liefde, zooals ook Christus u liefgehad heeft tot offer en slachtoffer aan God, tot lieflijken geur“. En ook de referentie naar Daniel 12:3, hier zijn verzen 2-3 (BGT): “Veel van de mensen die al gestorven zijn, zullen weer gaan leven. Sommigen zullen dan voor altijd leven met God. Maar anderen zullen voor altijd gehaat worden, en hun leven zal verschrikkelijk zijn. Dan zijn de wijze mensen als een licht voor het volk, ze leren mensen om het goede te doen. Ze zullen schitteren als sterren aan de hemel“, met een vooruitblik en troost door van de wederkomst van Jezus. Van Dongen legt meer nadruk op neo-impressionisme met accent op fauvisme wat zich kenmerkt door het gebruik van felle kleuren. In het museum was hier een veelvoud van te zien en je leest gemakkelijk in zijn schilderkunst dat hij vanuit Frankrijk zijn indrukken op het doek heeft gezet. Het museum had ook een aantal schilderijen van Picasso.

In Doesburg bevinden zich enkele musea waaronder het Lalique museum met glaskunst van de Franse kunstenaar René Lalique. Naast de glaskunst van vazen waren er ook broches te zien van begin 20se eeuw. Het museum maakt er op een handige manier gebruik van door in mooi nieuw glaswerk parfums en ook sieraden te verkopen.

Na een prettige lunch by LadyPapa in Bergen, winkelden we kort bij Sissy-Boy, Tally-ho en boekhandel Thomas, waar ik het nieuwe boek “Vos in de VS” kocht. We gingen vervolgens verder naar museum Kranenburgh met exposities van Harmen Brethouwer over strakke vormen en materialenkunst, Jan Roeland over kleurrijke “essenties” en expositie “In de rug van de zee” over schilderijen van duintaferelen.

De expositie waar we voor naar het Stedelijk museum kwamen was “Unravel” wat over kunst met stof ging. In de expostie ruimte in de kelder hingen lange stoffen en op verschillende plekken was er een uitbundigheid van kleuren. Wat Ingrid het leukst vond waren de wandkleden van stof en kunstig versierd met kralen en schelpen. De kunstenaar is Igshaan Adams. Heel grappig was de stoffen pop van Louise Bourgeois die zweefde boven het expositievlak. Eerdere foto’s gaven de indruk dat het wel een lengte zou hebben van 2m maar het bleek 20cm.







 

Als eerste liepen we door de bestaande collectie van het Stedelijk museum. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het zwaar tegenviel omdat het geen verhaal vertelde maar verschillende thema’s door elkaar. Studenten hadden er hun eigen “klus” ruimte en waar mooie schilderijen waren getoond was het een ratjetoe. Sommige schilderijen verdienen ruimte en dat was niet het geval. We hebben er toch wat mooie dingen kunnen zien zoals het varken van Jeff Koons, schilderijen van o.a. Jan Toorop, Jan Sluijters, Kazimir Malevich, Marius Bauer, Piet Mondriaan en Theo van Doesburg, en ook de hoge kleurenvakken van grafisch ontwerper Hezin O. Nostalgische foto’s waren er van o.a. John Lennon en Yoko Ono.

 

Op deze vrije dag bezochten Ingrid en ik het stedelijk museum in Amsterdam. We wachtten even op de grote drukte in het verkeer en parkeerden rond half elf in Q-Park onder het Museumplein. Er was een grote drukte voor het Van Gogh museum en in het Stedelijk museum was het rustig. Na het bezoek lunchten we samen in het museumrestaurant. Ondertussen volgden we de verontrustende berichten van ons pasgeboren achterneefje die werd verplaatst naar het academisch ziekenhuis in Groningen. We hopen en bidden dat hij gauw weer hersteld van de ernstige infectie.

Als je alle vleugels over alle verdiepingen van het Louvre afloopt ben je een dag onder pannen. De rechte afstand over een U-vormige verdieping is al gauw 800m lang en de totale afstand als je alles wil zien is 14,5km. Dat hebben we niet gedaan maar in het tweede deel van onze verkenning liepen we door de Italiaanse afdeling waar we de Mona Lisa wilden bekijken. De drukte in die hal viel ons mee (geen uren wachtrij) maar alleen met telelens was het schilderij van Da Vinci goed te zien.

Het Louvre is het grootste museum ter wereld en heeft een grote collectie Nederlandse en Vlaamse schilders waaronde Rembrandt van Ryn, Frans Hals, Ludolf Bakhuisen, Jan Steen, Karel Dujardin, Isack van Ostade, Frans Wouterse, Jan Victors, Anton van Dyck en Paul Peter Rubens. Ook bekeken we Franse schilders op deze Noord-Europese vleugel. Alvorens we daar aankwamen liepen we door Europese kamers met o.a. een kroonluchter van ruim 6000kg, indrukwekkend. De grote foto is schilderij van Jan Steen.





 

In museum Voorlinden is nu een expositie van Ron Mueck die levensechte mensenbeelden maakt; ze zijn alleen een beetje uit verhouding, of te groot, of te klein. We wilden ze graag bekijken, nu de expositie nog open is. Het werk van Richard Serra blijft ook steeds weer boeien. De gigantisch stalen wanden van 216 ton konden alleen worden geplaatst als ook het fundament zou worden aangepast. En dan zijn er de massief glazen sculpturen van Roni Horn, ook weer fascinerend. En opnieuw gingen we 45 seconden in de Infinity Mirror Room van Yayoi Kusama met duizenden gespiegelde lichtjes. Na het bezoek lunchten we in de tuin van het museum.

 

Het stedelijk museum van Breda (STDLK) ligt in het centrum van de stad en heeft vaste collecties over de Nassaus van Breda en over Ambities & Verlangen. De tijdelijke exposities zijn van Jheronimus Bosch (over Lusten van Engelbert) en Tamara Muller (over Face me, Play, Be me). Van de vaste collectie was het werk van Petrus van Schendel opvallend mooi. Zijn schilderijen hebben hun diepe kleuren behouden.

Ons verblijf in Gorssel zat er helaas weer op. Het was een rustige omgeving met mooie natuur en als je even wegzinkt in een vakantiehuisje dan vliegt de tijd. Vanuit Gorssel reden we weer dezelfde weg naar Apeldoorn maar nu om museum Coda te bezoeken. Dat viel erg tegen omdat men de volgende tentoonstelling aan het opbouwen was: over Lego. We liepen binnen het half uur langs alle tentoongestelde objecten en vervolgden daarna onze weg voor een wandeling. Onderweg genoten we van de in het huisje gezette koffie. Dat is zeker genieten.

Museum More heeft een hele etage opengesteld voor de werken van Cornelius Vö die grote schilderijen heeft gemaakt met ruige kwaststreken en met dikke lagen verf. De presentatie is realistisch en zeer kleurrijk. Hij schilderde boeken, mensen in mooie kleren, marmotten, hondjes, lippen, harten en nog veel meer realistisch uitziende objecten. Het is prachtig om te zien (en te fotograferen).







 

Tijdens de lunch in Kootwijk besloten we om een kijkje te nemen in museum More. We zijn er eerder geweest, op in oktober 2022 en wilden eens kijken naar de nieuwe expositie. Er waren de klassiekers van o.a. van schilder Carel Willink, de werknemer van de maan van Koos Buster (erg grappig met 12x dezelfde persoon, m.a.w. werknemer van het jaar) en nog vele andere mooie portretten. Na het museumbezoek liepen we nog naar het in ere gehouden oude tramstation dat achter het museum staat. In het volgende blog item is een aparte reportage van schilder Cornelius Völker.

In het stedelijk museum van Schiedam was de verlengde expositie van Yayoi Kusama nog te zien. In de jaren ’60 en ’70 was haar werk soms controversieel. Ze werkte vaak met stippen op schilderijen en objecten (zoals ook in pompoen in Voorlinden in mei 2019). Van de schilderijtje met stippen heeft ze naar eigen zeggen meer dan 5000 gemaakt. Er waren ook mooie werken met spiegelballen (ook in Voorlinden), roze handen en repeterende patronen, en patronen met voedsel. In de andere zalen waren werken met verdrukking en slavernij als thema.






 

Museum Kranenburgh in Bergen heeft een expositie van Diana Scherer die onder de titel “Farming Textiles” grenzen opzoekt tussen natuur en kunst. Van grote oppervlaktes gras of haver laat ze de wortels in patronen groeien en breekt ze in op het groeiproces door de wortelstructuur los te trekken. En dat levert mooie patronen op. Om het zover te laten komen moet je wel veel geduld hebben. Daarnaast waren er tekeningen te zien van Alice Hoogstad met haar expostitie “Monsters en Krokovaars”. Het museum beschrijft haar als een illustrator van “een ooievaar die langzaam in een krokodil verandert of een meisje dat met haar krijtjes de zwart-witte straten van een stad inkleurt en daarbij hulp krijgt van vriendelijke kleurmonsters“. De foto’s van haar werk worden niet verstoord door de interferentie banden zoals benoemd in het vorige blog item. Ander werk van locale schilders lieten mooie portretten zien van begin 20ste eeuw.