Ons verblijf in Gorssel zat er helaas weer op. Het was een rustige omgeving met mooie natuur en als je even wegzinkt in een vakantiehuisje dan vliegt de tijd. Vanuit Gorssel reden we weer dezelfde weg naar Apeldoorn maar nu om museum Coda te bezoeken. Dat viel erg tegen omdat men de volgende tentoonstelling aan het opbouwen was: over Lego. We liepen binnen het half uur langs alle tentoongestelde objecten en vervolgden daarna onze weg voor een wandeling. Onderweg genoten we van de in het huisje gezette koffie. Dat is zeker genieten.

Museum More heeft een hele etage opengesteld voor de werken van Cornelius Vö die grote schilderijen heeft gemaakt met ruige kwaststreken en met dikke lagen verf. De presentatie is realistisch en zeer kleurrijk. Hij schilderde boeken, mensen in mooie kleren, marmotten, hondjes, lippen, harten en nog veel meer realistisch uitziende objecten. Het is prachtig om te zien (en te fotograferen).







 

Tijdens de lunch in Kootwijk besloten we om een kijkje te nemen in museum More. We zijn er eerder geweest, op in oktober 2022 en wilden eens kijken naar de nieuwe expositie. Er waren de klassiekers van o.a. van schilder Carel Willink, de werknemer van de maan van Koos Buster (erg grappig met 12x dezelfde persoon, m.a.w. werknemer van het jaar) en nog vele andere mooie portretten. Na het museumbezoek liepen we nog naar het in ere gehouden oude tramstation dat achter het museum staat. In het volgende blog item is een aparte reportage van schilder Cornelius Völker.

In het stedelijk museum van Schiedam was de verlengde expositie van Yayoi Kusama nog te zien. In de jaren ’60 en ’70 was haar werk soms controversieel. Ze werkte vaak met stippen op schilderijen en objecten (zoals ook in pompoen in Voorlinden in mei 2019). Van de schilderijtje met stippen heeft ze naar eigen zeggen meer dan 5000 gemaakt. Er waren ook mooie werken met spiegelballen (ook in Voorlinden), roze handen en repeterende patronen, en patronen met voedsel. In de andere zalen waren werken met verdrukking en slavernij als thema.






 

Museum Kranenburgh in Bergen heeft een expositie van Diana Scherer die onder de titel “Farming Textiles” grenzen opzoekt tussen natuur en kunst. Van grote oppervlaktes gras of haver laat ze de wortels in patronen groeien en breekt ze in op het groeiproces door de wortelstructuur los te trekken. En dat levert mooie patronen op. Om het zover te laten komen moet je wel veel geduld hebben. Daarnaast waren er tekeningen te zien van Alice Hoogstad met haar expostitie “Monsters en Krokovaars”. Het museum beschrijft haar als een illustrator van “een ooievaar die langzaam in een krokodil verandert of een meisje dat met haar krijtjes de zwart-witte straten van een stad inkleurt en daarbij hulp krijgt van vriendelijke kleurmonsters“. De foto’s van haar werk worden niet verstoord door de interferentie banden zoals benoemd in het vorige blog item. Ander werk van locale schilders lieten mooie portretten zien van begin 20ste eeuw.

 

We kwamen speciaal voor het werk van Anselm Kiefer naar museum Voorlinden. In het “Astrup Fearnley museet” in Oslo zagen we al het zware boekenwerk van hem. De boeken waren gemaakt van lood om het gewicht van de geschiedenis weer te geven. Dit werk stond, naast vele gigantisch grote schilderijen, ook in Wassenaar. Om dit werk te tonen moest zelfs de vloer worden verstevigd. Daarnaast was er de “Ochtenddauw” dat de opbouw van een land vertolkt met hoog graan en gras. De grote schilderijen met dikke gekleurde lagen olieverf met stro en lood geven een impressie van allerlei gedachten met referenties naar sterren maar ook naar abstracte hypothetische geschiedenis-scenarios, soms ook Bijbelse referenties. Het werk is intrigerend. Ook buiten het museum staan in de duinen bunkerachtige torens, ook weer met het thema van vernietiging en wederopbouw. Kiefer ziet in de schoonheid van ruines een teken van het bieden van hoop op een nieuw begin.


 

In museum Voorlinden in Wassenaar is tot 25 februari een expositie te bewonderen van Anselm Kiefer. We hebben ook werk van hem gezien in Oslo. Vandaag kochten we online kaartjes (want het museum is nog niet “gediplomeerd voor de museumkaart”) en de extra €2,50 voor de expositie over het tarief van €19,50 heen namen we op de koop toe, keer 2 weliswaar. Het museum ligt prachtig in een bosrijke duinomgeving en heeft naast Anselm Kiefer ook mooie werken van Richard Serra (met reusachtige metalen wanden), Jan Sluijters’ bekende schilderij, Esther Tielemans met Full Moon (kleurrijke vlakken), Adolf Luther met holle en bolle spiegels en bij de vaste elementen is er het oudere stel met parasol van Ron Mueck, en nog veel meer.




 

Ingrid en ik bleven nog een overnachting in de boerderij vlak onder Valkenswaard om de omgeving verder te verkennen. We trokken naar Nuenen, iets ten noord-oosten van Eindhoven. De schilder van grootse werken, Vincent van Gogh heeft van 1883-1885 in Nuenen gewoond en daar 25% van zijn werk gemaakt bestaande uit 194 schilderijen, waaronder De Aardappeleters, 313 tekeningen, 25 aquarellen en 19 briefschetsen. Ondanks een zorgvuldige check vooraf bleek het Van Gogh museum op maandag gesloten. We deden onze wandelschoenen aan en liepen de Van Gogh route door Nuenen, Gerwen, Rullen en via Hool en Laar weer terug. Tijdens de wandeling liepen we door het landschap dat de schilder inspireerde voor zijn schilderen. We konden niet aan de indruk ontsnappen dat de streepjestechniek van Van Gogh ontleend was aan de afgesneden maisvelden. Wie zal het zeggen? De route was voorzien van enkele informatie-zuilen met geluid en toelichting, o.a. bij het kerkje in Nuenen.





 

Als je op een toeristenkaart van Madeira kijkt, worden vaak de traditionele woningen met rieten daken genoemd. Die zijn gelegen in het noordelijke plaatsje Santana, in Parque Temático. Op de terugweg van de wandeling reden we langs Sao Jorge naar Santana. Het park is klein en laat een paar modelwoningen zien. Men deed er hun handwerk, bakte brood en sliep in deze huisjes. Het materiaal van deze huisjes was goed voor zomer en winter. In eerste instantie dachten we dat de huisjes en dus de mensen toen erg klein waren. Het bleken modelversies te zijn voor kinderen. We maakten een foto voor een grote Madeira hoed en reden vervolgens het eiland helemaal rond, langs het vliegveld en Funchal terug naar Ponta do Sol.



 

In museum Kranenburgh (Bergen, NH) zijn momenteel 3 exposities te zien:
1. Claudy Jongstra met Guernica de la Ecología: zij verwerkt in haar kunst voornamelijk wol van een kudde Drentse heideschapen. De verf waarmee ze de wol kleurt, onttrekt ze aan planten die ze kweekt in Friesland
2. Cristina Lucas met Environment is Us: zij is een Spaanse kunstenares die vooral kijkt naar ecologische aspecten van onze planeet. Haar elementen lijken somber omdat ze gebruikmaakt van producten uit aardolie en aardgesteente
3. Jaap Hillenius (NL, 1934-1999), Edgar Fernhout (1912-1974) e.a. met A Touch of Light: spelen met licht in schilderijen, fotografie of abstracte elementen.
Na het museum bezoek lunchten we bij LadyPapa, met aparte oosterse gerechten.




 

Deel van het bezoek aan Het Depot was een expositie van Laura Eckert in nabijgelegen Villa Hinkeloord met een beeldenoverzicht van Eja Siepman van den Berg die de Charlotte van Pallandt prijs won in 1978. Het maken van de prachtige beelden werd verduidelijkt met een video. Ze maakte beelden van brons en (Italiaans) marmer.

Om (verlaat) het 55-jarig huwelijksjubileum te vieren van Ingrid’s ouders gingen we een paar dagen Wageningen-Arnhem-Münster doen. In Wageningen bezochten we museum Het Depot. Het thema in deze beeldengalerij is het menselijk lichaam. Het komt in allerlei 3D modellen en materialen terug. Na een mooie rondwandeling in het museum en de villa lunchten we in het museumrestaurant Lineaus.






 

Na het golfen ging ik met Ingrid naar het Singer museum in Laren om het werk van Kess van Dongen te bekijken. Er waren prachtige schilderijen van hem waarvan sommigen met verfpunten zijn gemaakt en daarmee doet denken aan Van Gogh. Ook waren er tekeningen van Van Dongen maar zeker zo mooi waren de kleurrijke schilderijen van Jan Sluijters, Kees Maks, Co Breman en Albert Neuhuys. Tussen de schilderijen stonden mooie beelden van o.a. Charlotte van Pallandt en Auguste Rodin.

Vanmorgen reden we naar Tilburg via van Tilburg. Het werd tijd voor wat nieuwe kleding voor mezelf. In Nistelrode slaagden we binnen het half uur en we lunchten voordat we De Pont in Tilburg bezochten. In het museum was een expositie van Raphaela Vogel maar ook van andere kunstenaars. In een grote ruimtelijke opstelling waren beroemde bouwwerken getoond en natuurlijk ontbraken Anish Kapoor (spiegel), Sigmar Polke (met hars), Fiona Banner (muurpunten), Kasper Bosmans (kleine kleurrijke schilderijtjes), Callum Innes (kleurvakken) en Thomas Schütte (zilveren beelden) niet.






 

Kunstenaar Henneman is bekend geworden met lijnenspel. Zijn abstractie van objecten naar eenvoudige lijnen geeft prachtige 3D weergaves die in 2D zijn opgesteld. Hij modelleert zijn lijnen vaak met opelkaar aangebrachte latjes. Hierdoor ontstaat een diepte-effect, vaak ook ondersteund door schaduw als de verlichting goed is geplaatst. En dat was het geval in museum Kranenburgh.