De eerste vaartocht in 2025 bracht ons over de wateren rondom de Âlde Feanen. Het weer was prachtig, het licht iets te hard maar kleur was er volop. Net zoals de ganzen, het waren er veel. Ook kwamen vele aalscholvers in beeld die een bomenrij van wel 100m helemaal wit “geverfd” hadden. De ooievaar vloog een paar maal over en landde op een hoge paal, misschien om een nest te maken. Verder waren er de reiger, de kwikstaart, knobbelzwanen, zwaluwen, eenden, de grote zilverreiger en de waterhoen. De zangers waren vandaag niet thuis.






 

We waren vandaag in Friesland om onze ouders te bezoeken. Eerst bezochten we mijn moeder en dronken we gezellig koffie met gebak. Rond lunchtijd gingen we naar Ingrid’s ouders en hielp ik haar vader met de boot naar de jachthaven te verplaatsen. Het seizoen is weer begonnen en de sloep mag het water weer in. We reden met de boot op de trailer naar Warten waar de jachthavenbeheerder met zijn tractortje de trailer het water inliet. En voila, binnen 10 minuten lag de boot in het water en voeren we richting Earnewâld. Het woei stevig maar daar waren we op voorbereid. Het leek alsof we de eersten waren die aan het varen waren, lekker rustig. Onderweg maakte ik foto’s van de vogels en natuur. Met de wind mee voeren we voldaan terug naar de haven. De boot is er klaar voor.

Op de Oosteinderpoel voeren vanmorgen twee jongemannen van rond de zestig. Ze werden gesignaleerd in een kayak en met camera’s in de aanslag. Rein en ik hadden een kayak van Rein’s werkgever te leen en verkenden de omgeving op bijzondere vogels. We zagen vooral grauwe ganzen, brandganzen, nijlganzen, blauwe reigers, zwanen, krakeenden, futen, aalscholvers, tjiftjafs, groenlingen en 1 koperwiek. Het was een heerlijke zonnige ochtend, lekker stil, tenminste als de vliegtuigen een andere baan kozen.

 

De wandeling van 9,5km door de AWD in 12 graden en met de zon in de rug was zeer aangenaam. Meteen bij het binnenlopen van het duingebied waren er vele vogelgeluiden van de boomleeuwerik. Maar ook de koolmezen, pimpelmezen en vinken liet zich horen. De buizerds en toernvalken lieten zich hoog in de lucht zien opzoek naar warm eten. Tot mijn grote verrassing zag ik een kuifmees tussen de naaldbomen. Ik kon het vluchtig bewegende vogeltje niet zo scherp krijgen op die ene foto die ik nog net kon maken. De spreeuwen zaten als een familie weer gezellig in een boom en vertrokken gezamenlijk weer naar de volgende staanplaats. In het water was er de zwaan, kuifeend, tafeleend, grote zaagbek en het geluid van de wintertaling. Ook liet de roodborsttapuit zich weer horen en zien.

Onze route ging terug langs de haven van Lauwersoog langs de dijk bij Ezumazijl. Hier is een klein sluisje uit 1901 en een groot gemaal. Vanaf de dijk kijk je uit over de polder en een kilometer verderop kun je met de auto over de dijk en kom je langs De Punt, het water waar veel watervogels vertoeven. We zagen hier onder andere de bergeend, de pijlstaart (had ik nog nooit eerder gezien, eerste grote foto) en de tafeleend (tweede grote foto hieronder).



 
 

Na de noordelijkste rit in Friesland, verbleven we een nachtje in aldaar. Terwijl Ingrid het hoedenmaken afrondde, ging ik wandelen met haar vader in Lauwersoog. De enige vraag was: waar dan, oost, zuid, west? Want de Lauwersmeerpolder is weliswaar een natuurgebied maar waar vind je de mooiste ingang? We wandelden eerst door het Marnebos en hielden het kort want het was niet wat we verwachtten. Daarna reden we zuidelijker naar de vogelkijkhut Deensgat. We zagen veel ganzen en hoorden de Ceti’s zanger maar konden hem niet vinden in het riet. Dan maar weer verder op verkenningstocht.



 

De rijp zat vanmorgen over het hele landschap: gras, riet en bomen toonden een winters landschap. Ganzen schreeuwden over het water terwijl het kruiend ijs een luid krakend geluid liet horen. Het uitzicht over de Kaag was bijna ouderwets mooi. Het deed me denken aan het schaatsen over de Kaag in 2009, 2012, en 2021 (1), 2021 (2) en 2021 (3).



 

Niet ver bij Annelot vandaan ligt De Lutte. We gingen er vandaag wandelen. Thuis had ik een route uitgestippeld van ruim 7km. We wandelden langs het kronkelende riviertje De Dinkel. Het was een prachtig pad. Onderweg zagen we veel paddenstoelen. Helaas was de ijsvogel even afwezig, waarschijnlijk vanwege de kanovaarders. De route hebben we ingekort vanwege de vele “kanaries” die in het bos de Landgoed Twente Marathon liepen. Het was een grote drukte op de grote paden en de luide muziek kwam van twee tussenposten die in het bos waren opgesteld. We besloten de route in te korten en namen de toeristenweg o.l.v. Annelot terug naar Enschede. ‘s Avonds deden we ons de sushi, sashimi en de teppanyaki heerlijk smaken. Om 21:00uur reden we terug naar huis en na een file van ruim 10 minuten bij de afslag naar de A50 kwamen we om 23:00uur veilig terug thuis. In het Fries zeggen we ludiek: “wy hawwe hjoed een moaie hjoed hân”.

De Wadden zijn formeel een natuurgebied en dat blijkt wel uit de tienduizenden vogels die zich ophouden op de droogliggende kwelders in het wad. Ontelbaar zijn de aantallen Tureluurs, Scholeksters, Lepelaars, Kokmeeuwen, Wulpen en Goudplevieren. Een vogelspotter wees naar een bepaalde groep die wel uit 20.000 vogels bestond. Als dat 20.000 duizend vogels waren dan was het aantal een kilometer verderop gemakkelijk 60.000 vogels omdat de oppervlakte van hun gebied minstens 3x zo groot was. Het geeft een fascinerend beeld en bijzonder als duizenden tegelijk gaan vliegen.



 

 

Op een Waddeneiland mogen de watervogels niet ontbreken. De vele Zilvermeeuwen, Mantelmeeuwen, Kokmeeuwen, Grote Burgemeesters, Aalscholvers, Zwanen, Parkeenden, Wilde Eenden, Bergeenden, Casarca’s, Strandlopers, Goudplevieren, Strandplevieren, Groenpootruiters, Wulpen, Tureluurs en nog veel meer zijn een bron van vertier voor de fotograaf en vogelspotter.






 

Het fietsen door de duinen kan van oost naar west en vice versa. Aan de kant van de Wadden loopt een dijk van Nes naar Hollum en is de route beperkt. Vanuit onze plek was de dijk niet ver en was het ontzettend leuk om aan de Wadkant langs de dijk te fietsen. Met Noud of Ingrid fietsten we soms een kort rondje over de dijk of met elkaar een rondje naar Hollum en dan terug via de duinen. Bij eb was het Wad een waar mirakel van duizenden watervogels. Het fietsen langs het Wad was een van mijn favoriete routes.

Ameland is uitermate geschikt voor mooie wandelingen door duinen, strand en graslandschap. We maakten dagelijks uitstapjes vanuit het huis door de duinen naar en over het strand. Eenmaal vertrokken we met zijn vieren vanuit Kooiplaats, het uiterst oostelijk gelegen plaatsje waar je met de auto kan komen. Dit gedeelte kijkt uit over het Oerd. Op het enorm wijdse strand vind je veel vogels. Ingrid en ik liepen vanuit het huis over het strand naar de zeewaterrand en vervolgens helemaal in westelijke richting naar het uiterste puntje waar restaurant The Sunset gelegen is. Het strand is enorm breed en niet altijd toegankelijk omdat er vele geulen zijn en sommige gedeeltes afgebakend zijn als natuurreservaat. Bij avondwandelingen scheen de zon met een gele gloed (“golden hour”) over het landschap wat een nostalgisch gevoel oproept.






 

De korte tussenstop in De Branden bij Gasselte en Bronneger gaf ons een mooi uitzicht over het natuurgebied met welgeteld 18 Grote Zilverreigers, twee parende Bloedrode Heidelibel en blauwe Lantaarntje als ook vlinders (Dagpauwoog) en vliegen (Kegelbijvlieg). Ook de bloemen sierden het landschap zoals de Grote Kattenstaart en het Jacobskruid. We maakten foto’s van het landschap met mooie wolkenpartijen.



 

De wandeling door de AWD bracht vandaag een verrassende ontmoeting. Terwijl ik meer op vogels let, ziet Ingrid vaak wat er over de grond kruipt. Ze zag een bonte kever wat bij thuiskomst een zeldzame “Julikever” te zijn. Ook de Boompieper liet zich een paar keer horen en zien, en zo ook de Grasmus, Roodborsttapuit en Torenvalk. Ook hoorden we de Zwarte Roodstaart maar helaas verschool die zich achter de bladeren. Een Bruinrode Heidelibel vloog om ons heen en landde kort op een takje terwijl de Atalanta zich tegoed deed op een gele duinbloem, net als de Kegelbijvlieg. Bij elke wandeling is er wel iets nieuws te spotten als je maar nieuwsgierig blijft kijken.


 

Ondanks dat er bijna geen vogelgeluiden in de AWD waren te horen was er toch kans om een aantal vogels op de plaat te krijgen. Overvliegende ganzen maakten de meeste herrie. De boomvalk met een libel in zijn klauwen was stil en probeerde zijn karige prooi in de lucht te verorberen. De fuut, kuifeend en krakeend draaiden stilletjes hun rondjes en zo nu en dan was er een zwaan die met zijn vleugels klapperde. De meeste tijd ging zitten in het fotograferen van de braamsluiper die als een drummer een ritmisch geluid maakte maar net zo snel van de ene tak naar de andere hopte. De camera kan niet scherpstellen in de bossage en dus was het handmatig werk. Op de weg terug was er nog een roodborsttapuit, een verdwaalde reiger, wat rietgorzen, een boompieper en een pimpelmees. Al met al was het heerlijk struinen met een mooi zonnetje.