Het toetje van de eerste vaartocht in 2025 was de havik die op een bord langs de Lange Sleatten zat. Omdat ik tegen de zon in keek leek het een torenvalk maar wel eentje met hoge poten. De kapitein draaide het schip in tegengestelde richting waardoor ik met de camera de zon linksachter me had. Het bleek een havik te zijn. Wow, die had ik nog niet eerder van zo dicht bij gezien. Deze foto’s zijn weer een markant punt want de havik staat er puik op dankzij de draaibeweging van de kapitein.
 
 
 

Tijdens het varen waren we voortdurend de omgeving aan het scannen. En plotseling zit er een buizerd voor ons. Schoonvader doet het spelletje mee en legt meteen de boot stil. Hierdoor kon ik een paar close-up foto’s maken van het vogelmodel. Na een kleine minuut vond meneer de buizerd het welletjes en nam de benen, of liever gezegd de vleugels.
 

De eerste vaartocht in 2025 bracht ons over de wateren rondom de Âlde Feanen. Het weer was prachtig, het licht iets te hard maar kleur was er volop. Net zoals de ganzen, het waren er veel. Ook kwamen vele aalscholvers in beeld die een bomenrij van wel 100m helemaal wit “geverfd” hadden. De ooievaar vloog een paar maal over en landde op een hoge paal, misschien om een nest te maken. Verder waren er de reiger, de kwikstaart, knobbelzwanen, zwaluwen, eenden, de grote zilverreiger en de waterhoen. De zangers waren vandaag niet thuis.






 

We waren vandaag in Friesland om onze ouders te bezoeken. Eerst bezochten we mijn moeder en dronken we gezellig koffie met gebak. Rond lunchtijd gingen we naar Ingrid’s ouders en hielp ik haar vader met de boot naar de jachthaven te verplaatsen. Het seizoen is weer begonnen en de sloep mag het water weer in. We reden met de boot op de trailer naar Warten waar de jachthavenbeheerder met zijn tractortje de trailer het water inliet. En voila, binnen 10 minuten lag de boot in het water en voeren we richting Earnewâld. Het woei stevig maar daar waren we op voorbereid. Het leek alsof we de eersten waren die aan het varen waren, lekker rustig. Onderweg maakte ik foto’s van de vogels en natuur. Met de wind mee voeren we voldaan terug naar de haven. De boot is er klaar voor.

Museum Huis Marseille presenteert van 15 februari tot en met 22 juni de foto-expostitie “Revoir Paris” waarmee de bezoeker Parijs ziet door de lens van de gebroeders Séeberger in de periode 1900-1907. De fotografen laten prachtige situaties zien van het leven in Parijs zo’n 120 jaar geleden. In september vorig jaar liepen we zelf door het Luxemburg park en Montmartre waar veel foto’s van zijn te zien. Het is fascinerend te zien hoe goed de kwaliteit en scherpte van de foto’s is. Het was zeer de moeite waard.



 

Aan de Keizersgracht ligt museum Huis Marseille dat een expositie presenteert oude foto’s van Parijs, zie item hierna. Na het bezoek lunchten we aan de Singel 404 en liepen door de Negen Straatjes waar Ingrid oorbellen kocht bij Parisien. De typische Amsterdamse tafereeltje maken de stad fotogeniek. Je zou er een hele dag kunnen fotograferen.


 

We hadden vandaag beide vrij (d.w.z. geen verplichtingen) en bezochten hartje Amsterdam. We parkeerden bij het museumplein en liepen onder het Rijksmuseum door, over de Spiegelgracht en daarna naar de Keizersgracht om naar een museum te gaan. Het lenteweer paste bij deze datum en we genoten volop van de leuke wandeling.


 

Door een kennis werd ik uitgenodigd voor een aantal lezing van Marktlink Capital over Venture Capital and Private Equity. We reisden met de trein naar Amsterdam Centraal en wandelden langs het IJ naar het Brimhuis. Na de ontvangst werd het tijd voor de lezingen over de fondsen die het bedrijf beheert en wil initieren. De sprekers waren Bouke Marsman (managing partner), Sanne Manders (oprichter en COO Flexport), Bob van Dijk (vml CEO Prosus) en Michiel Kotting (investeerder bij Northzone en boeiende spreker). De presentaties waren interessant en richtten zich op investeren in fondsen voor techbedrijven. Met name de laatste spreker was inspirerend met een natuurkunde achtergrond, studerend aan Harvard, ondernemer in San Francisco en uiteindelijk na veel vallen en opstaan zelf investeerde is geworden (en het daarmee geschopt heeft tot biljonair). Maar het leukste was toch wel het gezellig optrekken met Ron en onze gesprekken onderweg en in de trein.

Vanaf de Zwarte Haan reden we richting Harlingen en doken zuidelijk langs Franeker, Tzum en Wommels. Het weidse landschap met boerderijen, ganzen, meeuwen en zwanen gaf een prachtig contrast tegen de blauwe luchten met hun wolkenpartijen. We reden verder zuidelijk tot Sloten waar we vlak voor zonsondergang arriveerden om te dineren bij restaurant de Zeven Wouden. We genoten van de drankjes en uitstekende maaltijd. Sloten is een van de Elfstedentocht plaatsen en kenmerkt zich dus als stad terwijl het niet groter is dan 4 straten en een brug. Toch is het plaatsje bewonderenswaardig wat authenticiteit en sfeer betreft. Het was een mooie dag die we konden afsluiten met een heerlijk muziekje in de auto op de terugweg.




 

Vanmiddag gingen mijn moeder en ik op stap met de auto. We reden een willekeurige Friese route langs plaatsjes waar vroeger familie woonde. De route ging verder richting zeedijk naar de noordelijkste wegen in Friesland. Onderweg zagen we de weidevogels en een buizerd. Bij Holwerd wilden we de zee even zien en stopten we op de pier voor een foto met uitzicht over Ameland. Bij Zwarte Haan onderbraken we de rit voor koffie en gebak. De mooie landschappen, mooie luchten en dorpsaanzichten gaven de autorit kleur en genietmomenten.


 

Vooraf twijfelden we: gaan we naar Merlot of proberen we De Saffraan, in Amersfoort? De restaurants liggen 100m uit elkaar. Merlot hadden we al een paar keer bezocht, De Saffraan is een JRE en was ons nog onbekend, tot vanavond. We gingen voor een 5-gangen menu, deze keer niet aangevuld met wijnarrangement omdat we net een wijntje hadden gehad en er nog naar huis gereden moest worden. De gerechten waren verbluffend fijn opgemaakt, de smaken buitengewoon en de hoeveelheid mooi op maat. De bediening was vriendelijk maar niet sprankelend. We hebben heerlijk gegeten en sloten zo een mooie dag in midden-Nederland af in stijl, op de klipper uit 1914.

Onze afspraak bij restaurant De Saffraan was om zes uur en het was nu vijf uur. We besloten bij het stadsklooster tegenover Musiom naar binnen te gaan: Mariënhof. Het bleek een restaurant, bar, wijnproeverij en van alles en nog wat. Wij kozen voor een wijntje met een paar versnaperingen. Een goede wijn in een klooster was een onverwacht leuke verrassing.

 

Andere glaskunstenaars in Musiom waren Rachel Daeng Ngalle met glazen beeldjes, Thea Figee met (oranje) vazen van glas, Hans Janssen met glazen portretten, Willem van Oijen met panelen met spijkers en Sjaak Smetsers met glazen abstracties. In het bovenvertrek hingen mooie schilderijen van Gerard te Wierik (abstract “riet”), Johan Abbeling (Groningse rustieke landschappen), Hans Deuss (surrealistische landschappen) en Wilfried Grootens (beschilderd, verlijmd en gepolijst glas). Zie ook de Musiom brochure 2025.

Vanuit Wijchen naar het Musiom in Amersfoort was het een uur rijden. We zouden dan half vijf aankomen en het museum sluit om vijf uur. We waren ter plekke zoals gehoopt: nog net een half uur voor de glastentoonstelling die juist vandaag voor het eerst opende. De grote kunstenaars waar we voor kwamen waren Wilfried Grootens met gelaagd bewerkt glaswerk, Patula Berm met ruimtelijke figuren van glasvoorwerpen en Christine Vanoppen met “gesoldeerde” glasdraden. De expositie was adembenemend mooi. Ingrid’s interesse was met name voor de ruimtelijke figuren. Zelf vond ik de strakke glazen objecten fascinerend. Zie ook de Musiom brochure 2025.
.
 

Op deze vrijdag reden we samen naar Wijchen om het daar gelegen kasteel te bezoeken met de parels van Emilia. De navigatie bracht ons langs Den Bosch. Ik zei zo tussen neus en lippen: “oh, we rijden straks dicht langs Nistelrode waar Van Tilburg kleding zit”. We stopten onze rit in Nistelrode en kwamen de zaak uit met nieuwe schoenen en een riem voor mij. Dat was niet gepland. Voordat we weggingen, namen we een cappuccino met een bavarois gebakje. Nu op naar Kasteel Wijchen.