Toen we van west naar oost fietsten hebben we 4 Torenvalken gespot, een bruine Buizerd, twee Fazanten, een Heggenmus, een Zanglijster en (met als kers op de taart) een Witte Buizerd. De grote roofvogel zat een meter of 10 van het fietspad terwijl een aantal toeristen argeloos voorbij fietsten. Enkele fietser keken pas toen ik met de telelens in zijn richting keek. Het dier verplaatste zich naar de top van een boom iets verderop. De foto waarin hij mij recht aankijkt is een adrenaline momentje, fantastisch!


 

De fietstocht langs het Wad was koud en fascinerend. Je rijdt valk langs het water en je ziet veel watervogels zoals de Bonte Strandloper, Slobeend, Steenloper, Tureluur, Kleine Zilverreiger en duizenden scholeksters. Het is een prachtig gezicht. We stopten regelmatig om een paar goede opnames te maken. We zagen zelfs Putters langs de wadkust.


 

 

Samen met Ingrid’s vader ging ik vandaag een dagje naar Ameland. We vertrokken met de boot van 9:45 uur met eigen fietsen. Vanaf de pier bij Nes pakten we meteen de dijkweg naar het westen. Langs het Wad zie je veel watervogels zoals de Bonte Strandloper, Slobeend, Steenloper, Tureluur, Kleine Zilverreiger en duizenden scholeksters. We reden daarna langs de vuurtoren (gesloten) en langs het zomerhuisje waar we afgelopen zomer waren. Op de route probeerden we een restaurant te vinden voor de lunch. Bij de vierde poging was het raak: de Boerderij in Ballum. Na een fijne lunch pakten we de fiets naar het oosten, naar het Oerd. Met de boot van 16:00 uur gingen we terug naar het vaste land. We hadden er ruim 52km fietsen op zitten. Ondanks het grijze weer was het een aangename en gezellige dag.




 
 

Als je wandelschoenen aan revisie toe zijn, dan ga je even naar Soellaart in Haarlem. Het is een speciaalzaak voor outdoor waar we wel vaker onze wandel- en sportspullen haalden. Ingrid paste een aantal wandelschoenen op advies van de verkoper en liep uiteindelijk de zaak uit met haar nieuwe Hanwag Banks Sf Extra Lady Gtx. Daarna neusden we nog hier en daar in de gezellige binnenstad en reden weer huiswaarts.

Met het prachtige herfstweer reden Ingrid en ik vanmorgen naar Doesburg. We combineerden een aantal activiteiten in de omgeving van Apeldoorn waar ik vanavond een hockeywedstrijd ga fluiten. We hadden van vrienden gehoord dat Doesburg een mooie historische plaats is. En dat klopt want het is vanoudsher een hanzestad, gelegen aan de IJssel. Ook staat Doesburg bekend om zijn mosterdfabriek. Het centrum van Doesburg wordt opgesierd met goed onderhouden gebouwen zoals het waaggebouw en het oude gerechtsgebouw. We maakten een korte wandeling door het centrum en bezochten het Lalique museum en lunchten zelfs buiten.

Op deze dag zou ik een wedstrijd fluiten in Enschede van veteranen dames tegen een Duits team als voorbereiding op hun toernooi in Nieuw-Zeeland. We zouden het mooi kunnen combineren met een bezoek aan Annelot. De wedstrijd ging helaas niet door maar ons bezoek wel. We begonnen deze dag in Deventer maar wel vanaf de zuikant van de IJssel, in Worp. We parkeerden hier onze auto’s en namen het pontje naar het centrum van de stad. We bezochten eerst de Lebuïuskerk en struinden daarna door de gezellige straatjes van de binnenstad. We lunchten bij St. Maxime en reden ‘s middags naar De Lutte voor een wandeling.

De expositie waar we voor naar het Stedelijk museum kwamen was “Unravel” wat over kunst met stof ging. In de expostie ruimte in de kelder hingen lange stoffen en op verschillende plekken was er een uitbundigheid van kleuren. Wat Ingrid het leukst vond waren de wandkleden van stof en kunstig versierd met kralen en schelpen. De kunstenaar is Igshaan Adams. Heel grappig was de stoffen pop van Louise Bourgeois die zweefde boven het expositievlak. Eerdere foto’s gaven de indruk dat het wel een lengte zou hebben van 2m maar het bleek 20cm.







 

Als eerste liepen we door de bestaande collectie van het Stedelijk museum. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het zwaar tegenviel omdat het geen verhaal vertelde maar verschillende thema’s door elkaar. Studenten hadden er hun eigen “klus” ruimte en waar mooie schilderijen waren getoond was het een ratjetoe. Sommige schilderijen verdienen ruimte en dat was niet het geval. We hebben er toch wat mooie dingen kunnen zien zoals het varken van Jeff Koons, schilderijen van o.a. Jan Toorop, Jan Sluijters, Kazimir Malevich, Marius Bauer, Piet Mondriaan en Theo van Doesburg, en ook de hoge kleurenvakken van grafisch ontwerper Hezin O. Nostalgische foto’s waren er van o.a. John Lennon en Yoko Ono.

 

Op deze vrije dag bezochten Ingrid en ik het stedelijk museum in Amsterdam. We wachtten even op de grote drukte in het verkeer en parkeerden rond half elf in Q-Park onder het Museumplein. Er was een grote drukte voor het Van Gogh museum en in het Stedelijk museum was het rustig. Na het bezoek lunchten we samen in het museumrestaurant. Ondertussen volgden we de verontrustende berichten van ons pasgeboren achterneefje die werd verplaatst naar het academisch ziekenhuis in Groningen. We hopen en bidden dat hij gauw weer hersteld van de ernstige infectie.

Wat typeert nu het landschap van een waddeneiland? Wat maakt het nou “Eilandelijk”? Ik heb geprobeerd een aantal indrukken bij elkaar te voegen van het beeld dat Ameland oproept als je door het landschap wandelt of fietst. Een fascinerend fenomeen blijft de luchtspiegeling waardoor objecten helemaal vervormen. Zo leek een groep aalscholvers op het strand net een reeks pierpalen en wordt je waarneming behoorlijk in de war gestuurd en zijn afstanden niet meer in te schatten; ver weg en toch dicht bij.





 

De Wadden zijn formeel een natuurgebied en dat blijkt wel uit de tienduizenden vogels die zich ophouden op de droogliggende kwelders in het wad. Ontelbaar zijn de aantallen Tureluurs, Scholeksters, Lepelaars, Kokmeeuwen, Wulpen en Goudplevieren. Een vogelspotter wees naar een bepaalde groep die wel uit 20.000 vogels bestond. Als dat 20.000 duizend vogels waren dan was het aantal een kilometer verderop gemakkelijk 60.000 vogels omdat de oppervlakte van hun gebied minstens 3x zo groot was. Het geeft een fascinerend beeld en bijzonder als duizenden tegelijk gaan vliegen.



 

 

Op een Waddeneiland mogen de watervogels niet ontbreken. De vele Zilvermeeuwen, Mantelmeeuwen, Kokmeeuwen, Grote Burgemeesters, Aalscholvers, Zwanen, Parkeenden, Wilde Eenden, Bergeenden, Casarca’s, Strandlopers, Goudplevieren, Strandplevieren, Groenpootruiters, Wulpen, Tureluurs en nog veel meer zijn een bron van vertier voor de fotograaf en vogelspotter.






 

De vele Ganzen, Lepelaars, Meeuwen, Duiven, Bergeenden, Spreeuwen, Zilverreigers, Grote Sternen (met visje in de bek) en Aalscholvers die overvlogen zijn niet te tellen. Om een indruk te geven is hier een klein verzameling van de hoogvliegers getoond.



 
 

Om het blogitem met 1 woord te vangen zijn hier zangvogels en andere kleine vogels zoals de Oeverzwaluw, de Roodborsttapuit, de Kneu, de Gele Kwikstaart, de Witte Kwikstaart, de Graspieper en de Spreeuw. Het zijn vogels die veelvuldig zijn te zien op het eiland, als je maar goed kijkt en geduldig bent voor de foto. Een van de bijzondere foto’s is van de Oeverzwaluw die zijn zelfgegraven nest in- en uitvliegt. Ingrid spotte de vogels in hun duinholen en na enig wachten waren een paar foto’s gemaakt van de bezoekjes.







 

Voor de vakantie waren we geinformeerd dat de velduil zich wel eens liet zien bij het vakantiehuisje. Daar wordt een vogelliefhebber helemaal blij van. Toch hebben we de uil niet gezien. Wel was er veelvuldig gekrijs van de Buizerd en lieten de Bruine Kiekendief en Torenvalk zich elke dag zien. Honderden foto’s heb ik van de roofvogels gemaakt maar niet alle hebben de race gehaald want het felle tegenlicht was vaak een spelbreker. Ook foto’s waar de ogen niet zichtbaar zijn of met teveel schaduw onder de vleugels halen de race niet. Hier is een selectie van foto’s van de grote reeks.