07.07.2019 – Karikatuur
Bij de afsluiting van het hockeyseizoen van de H1 (team van Sam) speelden we een 3×3 hockey toernooi, was er een BBQ, keken we naar de WK 2019 voetbal finale NL-VS en was er een tekenaar voor komische portretten.
Bij de afsluiting van het hockeyseizoen van de H1 (team van Sam) speelden we een 3×3 hockey toernooi, was er een BBQ, keken we naar de WK 2019 voetbal finale NL-VS en was er een tekenaar voor komische portretten.
De “Rode Zonnehoed” (Echinacea Purpurea) staat in de tuin volop te bloeien en nodigt uit om van heel dicht bij te worden bekeken (met lens). De 70mm macrolens weet daar wel aardig raad mee en laat de kelken in de roestbruine bloemhoofd tot in detail zien. Ook de andere bloemen die we in het voorjaar plantten komen nu tot bloei en maken de tuin bijzonder levendig en kleurrijk.
Mijn fotostatief vertoont na jaren onafgebroken dienst slijtage-mankementen. Onlangs verscheen een nieuw compact lichtgewicht type statief die mij wel een leuke opvolger leek: de Peak Design. Een mooi ontwerp met een prijskaartje: €400-€600. De Manfrotto’s zoals de MT190CXPRO4 komen in de buurt van €300-€400. Voor die prijs leg ik de camera wel even op een hek of zo. Toen kwam ik na enig zoeken bij K&F Concept, een voor mij nieuw merk met positieve recenties; de afkorting voor Kent en Faith. Na enig speurwerk trok de TM2534T me erg aan: hij kan hoog, is solide, hoofdas kan horizontaal kantelen, stevig balhoofd en zeer flexibel. Vandaag kwam het na een lange reis uit Hong Kong binnen en het voldoet aan de verwachtingen. En de prijs valt bijzonder mee: €110, alleen dan niet van carbon maar aluminium.
Ingrid werkt aan een prentenboek in haar atelier. Met de α7s heb ik een aantal foto’s gemaakt voor haar blog op ninny.nl.
Het museum Voorlinden ligt op een prachtig landgoed. De tuin is prachtig aangelegd en laat de contouren en ontwerp van het gebouw uitstekend tot zijn recht komen. De drukte was groot en we konden bijna geen parkeerplek vinden. Toch was het museumbezoek de moeite waard.
Het spelen met licht en ronde vormen is prachtig vertolkt door Yayoi Kusama. Zij is 90 jaar en is de maker van de gestippelde pompoen en de licht kubus (Infite Mirror Room) waar je samen 45 seconden in mag en verbaasd kan worden over de lichtspiegeling van ronde lichtvormen. Ook de bollen en schilderijen zijn fascinerend. Natuurlijk mag ook het bezoek en ervaren van de grote metalen valkken van Richard Serra niet ontbreken in het bezoek. Het zwembad blijft een leuk idee voor een museum als ook de kleine liftjes van Maurizio Cattelan.
In september 2016 bezochten we museum Voorlinden nadat het pas was geopend. Nu, bijna 3 jaar later gingen we opnieuw kijken en waren er weer nieuwe exposities van o.a. Do Ho Suh met haar van textiel gemoduleerde huizen en Yayoi Kusama met een spiegelende lichtruimte. Ook is de de tentoonstelling “Less is More” met simpele vormen, beelden en ruimtelijke objecten.
Het operagebouw van buiten bekijken is een “must” maar evenzeer ook de binnenkant. We boften dat er een voorstelling was in de korte tijd dat we in Oslo waren. Het thema van deze avond was: “BAROQUE MOVEMENT” met moderne 2019 barokdans. De toelichting was “Four exciting choreographers interpret music by the Baroque masters. Enjoy the dancers of the Norwegian National Ballet performing alongside the musicians of Barokksolistene”. We hadden twee prachtige zitplaatsen in het midden van de zaal en het een bijzondere avond met 4 gedeeltes. Vooraf kwam de dirigent (met viool) en kleine assistentes de bezoekers al musicerend uitnodigen om de zaal in te komen. De meisjes waren prachtig in barokstijl gekleed.
Onderstaande foto’s zijn van www.operaen.no door Erik Berg en Joerg Wiesner:
Het operagebouw in Oslo heeft een economische kentering gebracht in de hoofdstad. Het gebouw is gebouwd in het water (zie YouTube timelapse 2003-2008) en was het startschot voor het Barcode bouwproject. Het is ontworpen door de Noorse architect Snøhetta en gebouwd door architect Tarald Lundevall. De “Opera House” bevindt zich in hartje Oslo aan de Oslofjord in de wijk Bjørvika. Het Noors Nationaal Opera en Ballet houden hier hun thuiswedstrijden. Het hel dak is afgewerkt met Carrara marmer uit Italie dat bestaat uit wit graniet waardoor het gebouw uit het water rijst als een soort ijsberg. Op het dak kun je lopen en krijg je een mooi uitzicht over het water. De binnenkant is net zo fascinerend omdat het geheel van bijzonder mooi hout is gemaakt. De balkons zijn prachtig strak afgewerkt en hebben hun specifieke vormen om de akoestiek mogelijk te maken. Bij een bezoek aan Oslo is het operahuis een “must”.
Het “Astrup Fearnley museet” ligt aan het einde van de Aker Brygge in een prachtig modern gebouw met opvallend mooi geronde daken van de architect Renzo Piano. Het museum had bijzondere exposities van Anselm Kiefer en Damien Hirst. Van Kiefer was er een heuse boekenkast met loden boeken van 100-300kg per stuk. De boeken bevatten echte foto’s maar zijn eigenlijk niet te tillen. Hirst toonde zijn anatomische experimenten met halfdoorsneden van dieren en een zwartbeeld van insecten die als thema “leukemie” had. Ook was er van hem een vlinder-kaleidoscoop met echte vlinders. Van Jeff Koons was er het beeld Mchael Jackson wat we ook in Pompidou in Parijs hebben gezien.
In eerste instantie dachten we niet aan het Vikingmuseum op Bygdøy; misschien wel saai of magere tentoonstelling. Niets was minder waar omdat de collectie objecten en het verhaal achter de Vikingen indrukwekkend was. Al rond 800-900 na Chr. trokken de wilde mannen de wereld rond in platte schepen waarmee ze zich op verschillende plekken vestigden waaronder het Canadese Newfoundland. Het museum laat goedbewaarde Vikingschepen en andere middelen zien die opgegraven zijn door verschillende onderzoekers. Twee daarvan waren Helge en Anne Stine Ingstadt die resten van een nederzetting in Newfoundland ontdekten in 1960. Zij waren ook de oprichters van het Vikingmuseum en hun standbeeld is te zien op de laatste foto. Op het moment van ons bezoek kwam hun dochter (ze zal rond de 70 zijn geweest) op bezoek en heb ik een foto van haar en een vriendin genomen voor het standbeeld van haar ouders.
Vanaf het koninklijk paleis is het nog een kleine 3km fietsen naar Vigeland. Vigeland, heb ik me door een Noor laten vertellen, was een sterke persoonlijkheid in Oslo die het voor elkaar kreeg een eigen groots park te krijgen vol met sculpturen. Dat is een “must” voor de Oslo bezoeker, zo ook voor ons. Het park kleurt prachtig groen en het is op een centrale plek overvloedig voorzien van standbeelden. Opnieuw zijn ook hier weer menselijke figuren uitgebeeld; een algemeen thema, lijkt het, voor alle kunst in Oslo.
Sam heeft een one-wheeler, een variant van een skateboard met één aandrijfwiel die in het midden is geplaatst. Om de eenwieler te kunnen besturen is wel enige balancering vereist. Sam, maar ook Noud, hebben daar al heel jong mee leren omgaan. Ze bewogen op allerlei varianten waar ik steeds verbaasd over ben geweest. Vanwege het mooie weer ging ik vandaag met Sam op stap om een fotoshoot te maken. Van de 631 gemaakte foto’s hebben we 44 geselecteerd. Voor mijn blog heb er 9 uitgekozen.
De tuinman had een hoek van de tuin voorbereid voor nieuwe planten. Vandaag hebben we de planten op hun bestemming gezet. Daarna heb ik voor de verandering de macro-lens weer eens uit de kast gehaald en close-ups gemaakt van de bloemen.
De geplande wandeling voor vandaag werd een museumbezoek aan het Centraal Museum in Utrecht. Het museum is ingericht in de oude abdij en heeft een mooie collectie van locale schilders vanaf 1600. De meest recente kunstenaar, Dick Bruna, kreeg een hele etage voor zijn werk. Het Nijntjes museum ligt overigens tegenover het Centraal Museum. Van de schilderijen op de 2de en 3de rij heb ik een apart close-up foto genomen van de mannen op het paard. Daardoor zie je heel goed de verf op het doek.