Op 15 augustus overleed een oude jeugdvriendin van ons op de leeftijd van 57 jaar. We kenden Lideke via het jeugdwerk in de kerk. Vandaag was haar afscheid in de vorm van een dankdienst. De familie, samen met vrienden en collega’s, leidde ons tussen de liederen door naar bijzondere, dappere, vrolijke en kostbare herinneringen van een moedige dame die haar hele leven gekweld werd door lichamelijke beperkingen waaronder blindheid sinds haar 25ste. Ze was sterk in haar geloof en daar gaf ze in haar laatste uren nog blijk van door de woorden van Jezus in Mattheüs 22:37 te benadrukken bij haar familie. Ze staan op de rouwkaart en de liturgie getuigde er ook van. Een vriendin vatte haar levensmotto goed samen: “Lideke kon niet meer zien maar door haar leerde ík beter zien“. Haar moeder, die de dankdienst leidde, sprak prachtige woorden die getuigden van de kracht en troost die God geeft in tijden van moeite en verdriet. We zullen Lideke gedenken als een doorzetter die zonder klagen een voorbeeld was van liefde en moed voor vele mensen, getuige ook de opkomst van 300 bekenden. Het slotlied van de dienst “Ik zal er zijn” spreekt van de aanwezigheid van God in haar leven en dat “Niets kan mij ooit scheiden van Jezus mijn Heer: Geen dood en geen leven, geen moeite of pijn“, heel bijzonder.

Sam vroeg of ik meeging om te golfen op Kagerzoom in Warmond. Ook ik heb mijn GVB maar de lol is er compleet af vanwege gebrek aan aanleg voor deze sport. Sam daarentegen speelt beheerst en nauwkeurig. Ik ging mee als fotograaf en samen maakten we er een gezellig 9-holes parcours van. Terwijl Sam met de driver of hybride de lange afstand probeerde te overbruggen probeerde ik zijn slag te fotograferen. Voor het eerst gebruikte ik sluitertijden tot 1/32000 sec wat resulteerde in scherpe foto’s met de bal nog binnen zicht na de slag. Onderweg stopten we voor een opname waar we samen op stonden (tijd zat want het koppel voor ons was niet al te snel, oudjes…). Na afloop lunchten we gezellig samen: een leuke golf-foto-middag.






 

Onze drie kinderen zijn in de vakantie behoorlijk actief. De jongste is nu in de Ardennen op vakantie en maakt allerlei leuk uitstapjes, waaronder kayaken en wandelen in grotten. De middelste werkt hard door in de zomer en vindt zijn ontspanning door op de kleine elektrische mini-bike ritjes te maken met de hond. De ouste is vandaag teruggekomen uit Shanghai van een vakantie in Maleisië inclusief Langkawi en Borneo (Kota Kinabalu) en Singapore. De heenreis ging via China (Xiamen) en vanavond landde ze na een vlucht van 11 uren in Amsterdam.

F.F.A. staat voor Fryske Friends Abroad. Vandaag kwamen onze vrienden Toby en Aukje op bezoek. Zij zijn dertig jaar geleden Beautiful Gate begonnen in Kaapstad, Zuid-Afrika wat nu over meerdere landen actief is als Beautiful Gate International (BGI). In het jaar dat zij vertrokken naar Zuid-Afrika, vertrokken wij naar Zuid-Holland. Door de jaren heen hebben we contact gehouden en recent hebben we elkaar nog ontmoet op het 30 jarig jubileum van Beautiful Gate. Nadat we met elkaar hadden geluncht vertrokken we naar de AWD voor een wandeling van ruim 9km. We wilden onze safari omgeving delen met Toby en Aukje. Het was supergezellig om bij te praten en met elkaar te genieten van de gesprekken en natuur. Wat een heerlijke middag!






 

Op deze heetste zomerdag met een felle zon wil je graag verkoeling zoeken. Maar die felle zon geeft ook weer een mooie gelegenheid om macro foto’s te maken. Met macros wil je een zo groot mogelijk diafragma, dus een kleine opening en dat betekent dat het weinig licht doorlaat. De overvloed aan zonlicht compenseert dat handig. Je kunt er op twee manieren gebruik van maken: 1) tussen diafragmas f/6.3 en f/11 met ongeveer 1/250s sluitertijd proberen een scherpe foto te maken, en 2) tegenlicht gebruiken om de contouren van een insect weer te geven. Onderstaande foto’s van de Kruisspin, de Bruine Getande Randwants en Groen Kaardertje zijn vanmiddag gewoon in de tuin genomen.

 

 

Vanmorgen las Ingrid in een dagboekje van Corrie te Boom over Sadhu Sundar Singh die geboren is op 3 september 1889 en door veel lijden (martelingen) jong overleed in 1929. Zijn verhaal werd genoemd omday hij een heel radicaal christen-leven leidde nadat hij een persoonlijk ontmoeting met Jezus kreeg. In het boek “China’s Book of Martyrs (Fire & Blood), AD 845 – present” uit 2007 van Paul Hattaway is een pagina aan hem gewijd (blz. 656). Als jonge man nam Sundars moeder hem elke week mee om aan de voeten te gaan zitten van een sadhu – een ascetische hindoeïstische heilige man – die in een afgelegen bos woonde. Toen hun zoon echter oud genoeg was, wilden zijn ouders het beste voor Sundar en stuurden ze hem naar een christelijke school gerund door missionarissen, zodat hij Engels kon leren. Toen Singh 14 was, stierf zijn moeder plotseling. Deze tragedie stortte de tiener in diepe wanhoop en geweld over alles wat met religie te maken had. Hij begon de missionarissen te haten en maakte het geloof belachelijk. Tot slot kocht hij een bijbel en verbrandde die pagina voor pagina in zijn wooncomplex terwijl zijn vrienden toekeken. Diezelfde avond ging hij naar zijn kamer, vastbesloten zelfmoord te plegen op een spoorlijn. Singh vertelt daarover: “Jezus kwam mijn kamer binnen. Terwijl ik voor de laatste keer aan het bidden was, vulde een heldere wolk van licht plotseling de kamer… en uit de helderheid kwam het gezicht en de figuur van Jezus naar voren. Hij sprak tegen mij…. ‘Hoe lang zul je mij vervolgen? Ik ben gekomen om je te redden. Je bad om de juiste weg te weten; waarom neem je het niet? Ik ben de Weg.’ Hij sprak in het Hindoestaans, en Hij sprak tot mij.“.
Het lijkt een soort Paulus-ervaring en voor hem veranderde dit alles. Vanaf nu zou hij overal het evangelie gaan delen waardoor hij vaak werd gearresteerd, geslagen en gestenigd. Hij kreeg te maken met ongelooflijke ontberingen. Corrie ten Boom noemt hem in haar artikel om ons te wijzen op de kracht van Jezus die boven onze eigen zwakte uitstijgt waardoor we meer op Hem kunnen lijken. Meer over zijn indrukwekkende verhaal is te lezen op www.asiaharvest.org.

Het is zondagochtend, we ontbijten en drinken daarna een koffie in de tuin. Ons oog valt op een kruisspin die in de volle zon een spinnenweb aan elkaar rijgt. Het is er niet één maar veel meer. Ik haal de cameras er bij om met de 600mm Sony tele en met de scherpe 200mm Tamron lens wat foto’s te maken. Duidelijk zijn de twee kleine ogen van de spinnen te zien op het hoge lijfje tussen hun voorste poten. Ondertussen laten wel tien huismussen van zich horen en vliegen op en af door de struiken en bomen.
 

Op de laatste dag van de Ameland vakantie vierden we de verjaardag van Noud. Hij is vandaag 22 jaar geworden. Noud heeft enkele malen zijn verjaardagsfeestje ruim na zijn verjaardag moeten vieren omdat de meeste vrienden vaak op vakantie waren. Toch is hij een van de weinigen die zijn verjaardag heeft gevierd op bijzondere plaatsen: Noorwegen, Canada, Griekenland, Ameland en vandaag voegden we daar Friesland aan toe omdat we samen met opa, oma en beppe op locatie vierden nadat we terugkeerden op het vaste land. Gefeliciteerd, Noud, met deze mooie mijlpaal!

Wat typeert nu het landschap van een waddeneiland? Wat maakt het nou “Eilandelijk”? Ik heb geprobeerd een aantal indrukken bij elkaar te voegen van het beeld dat Ameland oproept als je door het landschap wandelt of fietst. Een fascinerend fenomeen blijft de luchtspiegeling waardoor objecten helemaal vervormen. Zo leek een groep aalscholvers op het strand net een reeks pierpalen en wordt je waarneming behoorlijk in de war gestuurd en zijn afstanden niet meer in te schatten; ver weg en toch dicht bij.





 

De Wadden zijn formeel een natuurgebied en dat blijkt wel uit de tienduizenden vogels die zich ophouden op de droogliggende kwelders in het wad. Ontelbaar zijn de aantallen Tureluurs, Scholeksters, Lepelaars, Kokmeeuwen, Wulpen en Goudplevieren. Een vogelspotter wees naar een bepaalde groep die wel uit 20.000 vogels bestond. Als dat 20.000 duizend vogels waren dan was het aantal een kilometer verderop gemakkelijk 60.000 vogels omdat de oppervlakte van hun gebied minstens 3x zo groot was. Het geeft een fascinerend beeld en bijzonder als duizenden tegelijk gaan vliegen.



 

 

Op een Waddeneiland mogen de watervogels niet ontbreken. De vele Zilvermeeuwen, Mantelmeeuwen, Kokmeeuwen, Grote Burgemeesters, Aalscholvers, Zwanen, Parkeenden, Wilde Eenden, Bergeenden, Casarca’s, Strandlopers, Goudplevieren, Strandplevieren, Groenpootruiters, Wulpen, Tureluurs en nog veel meer zijn een bron van vertier voor de fotograaf en vogelspotter.






 

De vele Ganzen, Lepelaars, Meeuwen, Duiven, Bergeenden, Spreeuwen, Zilverreigers, Grote Sternen (met visje in de bek) en Aalscholvers die overvlogen zijn niet te tellen. Om een indruk te geven is hier een klein verzameling van de hoogvliegers getoond.



 
 

Om het blogitem met 1 woord te vangen zijn hier zangvogels en andere kleine vogels zoals de Oeverzwaluw, de Roodborsttapuit, de Kneu, de Gele Kwikstaart, de Witte Kwikstaart, de Graspieper en de Spreeuw. Het zijn vogels die veelvuldig zijn te zien op het eiland, als je maar goed kijkt en geduldig bent voor de foto. Een van de bijzondere foto’s is van de Oeverzwaluw die zijn zelfgegraven nest in- en uitvliegt. Ingrid spotte de vogels in hun duinholen en na enig wachten waren een paar foto’s gemaakt van de bezoekjes.







 

Voor de vakantie waren we geinformeerd dat de velduil zich wel eens liet zien bij het vakantiehuisje. Daar wordt een vogelliefhebber helemaal blij van. Toch hebben we de uil niet gezien. Wel was er veelvuldig gekrijs van de Buizerd en lieten de Bruine Kiekendief en Torenvalk zich elke dag zien. Honderden foto’s heb ik van de roofvogels gemaakt maar niet alle hebben de race gehaald want het felle tegenlicht was vaak een spelbreker. Ook foto’s waar de ogen niet zichtbaar zijn of met teveel schaduw onder de vleugels halen de race niet. Hier is een selectie van foto’s van de grote reeks.





 

Als er een ding opvalt op Ameland is het de rood-witte vuurtoren. Vanaf elke plek is de toren te zien en functioneert als een baken voor zee en land. De vuurtoren is te bezichtigen. Via een trap van zo’n 238 treden kom je op de ballustrade net onder het grote licht. Vanuit deze hoogte heb je een mooi uitzicht over het eiland en over Terschelling. We waren hier ook in 2011 met onze vrienden Rob en Petra. Noud was er toen bij en de foto die ik toen van hem maakte wilden we nu opnieuw doen. Wat is het prachtig om de herinnering uit 2011 en het heden van 2024 met elkaar te bekijken. Kijkend in de richting Ballum zien we ook het huisje van onze vrienden Thijs en Jeanette waar we gezellig op bezoek zijn geweest.