Vanuit Wageningen reden door Doorwerth en Oosterbeek naar Landgoed en Hotel Groot Warnsborn in Schaarsbergen bij Arnhem. We maakten in deze omgeving mooie wandelingen en hadden een 6-gangen diner geboekt in het restaurant van het hotel. De nieuwe eigenaresse, die het hotel van haar ouders had overgenomen, verrastte het 55-jarig getrouwde stel met twee mooie borden met kunst. Het was een avond met heerlijke gerechten en een feestelijke viering. De volgende ochtend werd het ontbijt opgeluisterd met honing uit een verse honinggraad.
 

Vanmorgen reden we naar Tilburg via van Tilburg. Het werd tijd voor wat nieuwe kleding voor mezelf. In Nistelrode slaagden we binnen het half uur en we lunchten voordat we De Pont in Tilburg bezochten. In het museum was een expositie van Raphaela Vogel maar ook van andere kunstenaars. In een grote ruimtelijke opstelling waren beroemde bouwwerken getoond en natuurlijk ontbraken Anish Kapoor (spiegel), Sigmar Polke (met hars), Fiona Banner (muurpunten), Kasper Bosmans (kleine kleurrijke schilderijtjes), Callum Innes (kleurvakken) en Thomas Schütte (zilveren beelden) niet.






 

De week van samen skiën en snowboarden, als vader en zoon, was een geweldige belevenis. Samen er naar toe rijden, ontbijten, sporten en ‘s avonds dineren is een mooie herinnering aan samen de periode van het motorongeluk afsluiten en vooral een nieuwe tijd in te gaan. Het snowboarden is Sam op zijn lijf geschreven, hij beweegt als een artiest over de pistes. Het is een genot om die soeplesse te zien. Mijn eigen kunsten verbleekten daar bij. Of Sam niet liever alleen de strakke pistes wilde doen? Nee, dat is niet gezellig. We hebben een prachttijd gehad.


 

Kunstenaar Henneman is bekend geworden met lijnenspel. Zijn abstractie van objecten naar eenvoudige lijnen geeft prachtige 3D weergaves die in 2D zijn opgesteld. Hij modelleert zijn lijnen vaak met opelkaar aangebrachte latjes. Hierdoor ontstaat een diepte-effect, vaak ook ondersteund door schaduw als de verlichting goed is geplaatst. En dat was het geval in museum Kranenburgh.

Achter de Kerk (dat is echt het adres) ligt het Museum Gouda met een verzameling schilderijen van Paul Arntzenius. Hij was niet alleen schilder maar ook kunstverzamelaar. Er hangen twee mooie werken van dames die achter een tafel aan het schrijven zijn. de schilders hiervan zijn Willem Bastiaan Tholen (links, portret van Coba Tholen-Muller) en Piet Meiners (rechts, portret van Cobi Arntzenius-Witsen). Ze zijn hieronder afgebeeld. Het schilderijtje naast de portretten is een gezicht op Veere van Theo Van Rysselberghe. Ook was er een hele expositie van schilderijen met Nederlandse steden (en wolken).
Bij binnenkomst op de karakteristieke bruggetjes en poortjes waan je je al helemaal in een stad van een paar honderd jaar terug. Het is een prachtig museum met aan het einde ook nog eens een verzamelingen porseleinen vazen. Die werden destijds in Gouda gemaakt.

Omdat het weer dit weekend nogal grijs en koud was, zat er geen wandeling in de planning. In plaats daarvan kozen we om naar Arnhem te gaan om Museum Arnhem te bezoeken. Er waren een paar tentoonstellingen. Onder andere: “Tenminste Houdbaar Tot“, een weinig inspirerend overzicht van alle klimaatprobleem met een ingesproken boodschap met een (passende) zeurstem. opvallend waren wel het grote doek van afvalkunststof “Gbor Tsui” van Serge Attukwei Clottey. Ook was er een overzicht van het werk van Pierre Janssen die de bezoeker interactief mee liet doen om een portret of boodschap achter te laten. Als gevolg daarvan hangt nu ook mijn portret in Museum Arnhem. Wat zeer bezienswaardig was is de ring met een vogeltje in een klein kooitje die door de Amerikaanse Amanda Gorman werd gedragen tijdens haar voordracht van The Hill We Climb bij de inauguratie van president Joe Biden. De ring was een eerbetoon aan Maya Angelou, die sprak tijdens de inauguratie van Clinton in 1993.
Buiten het museum is er “De Stofzuiger” van Maja van Hall, het beeld “Asis Rafiki” van Monika Dahlberg, de tafeltennistafel “Pong” van Louie Cordero en de “Borstentros” van Maria Roosen.







 

Eén van de unieke Nederlandse feestdagen is koningsdag. Heel Nederland kleurt oranje, de vlooimarkten worden ingenomen door jong en oud, de grachten van Amsterdam lopen dicht met in oranje gehulde feestgangers (zoals Sam) en Nederland eet oranje tompoes. Zo ook wij wat het laatste betreft. Het eten er van is ook een kunst en kan op verschillende manier, zie hier het onderzoek op Youtube.

Veel mensen weten niet dat achter grote bedrijven ook grote computers staan die alle processen ondersteunen. In de jaren ’70 kwamen de mainframes op en hadden grote rekencapaciteit maar waren tegelijk ook ruimte-vreters. Door de jaren heen zijn ze qua formaat veel kleiner, veel sneller en veel zuiniger geworden. Hun rol in de software architectuur was nogal monolitisch waardoor er allerlei kunstgrepen nodig waren om omringende systemen aan te sluiten. Zo ook bij ons. Al jaren zijn we bezig geweest om alle mainframe software over te hevelen naar een gedistribueerde Linux systemen op VMWare. Tot een jaar geleden was dat nog niet gelukt. Toen ik begin vorig jaar aanbood om in het project te helpen kon ik niet vermoeden dat ik daar over de leiding zou krijgen samen met een andere collega. Wat een onmogelijke operatie leek is ons gelukt. De werkwijze heb ik veranderd door niet van binnen naar buiten te denken (mainframe centraal stellen) maar van buiten naar binnen (alles wat aan het mainframe gekoppeld is eerst aanpakken). Werkte ik in 2019 na de overname door de nieuwe leiding in de schaduw, in deze job voelde het weer fijn om te mogen leiden en richting te geven. En dit weekend lukte het om met behulp van ruim 120 mensen over te stappen. Voor de nieuwe leiding was dit een onderdeel van het Strategische Plan 2023.
In onderstaande foto’s zijn de eerste twee mainframes en de derde een foto van een data center met moderne server racks.

Met een lang weekend voor de boeg vertrokken Ingrid en ik vanmorgen naar Twente. We hadden geboekt in landgoed Carelshaven in Delden en hadden vooraf wat tussenstops gepland. We begonnen in Enter bij kledingzaak Roetgerink waar we een aantal artikelen kochten. Vervolgens reden we naar de volgende kledingzaak in Oldenzaal: Dejacque, zeer bekend geworden door haar kleine filmpjes op facebook en instagram.
Daarna kwam het serieuze uitstapje naar het Rijksmuseum in Enschede waar een expositie is van Artemisia, een Italiaanse vrouwelijke schilder. Recentelijk werd Artemisia Gentileschi ‘herontdekt’ als een van de belangrijkste kunstenaars van de Italiaanse barok. Ze schilderde uitzonderlijke portretten die zeer sprekend op het doek kwamen omdat ze veel met licht-donker contrasten werkte. Zie ook: https://www.artsalonholland.nl/. Ook waren er schilderijen van Nederlandse schilders waaronder Armando.

Samen met Sam en een ouder van de Dames 1 togen we naar HDS in Den Haag waar Hisalis D1 tegen HDS D1 zou spelen voor de Silvercup. Dat zijn altijd aparte wedstrijden met veel vertoon van thuispubliek. Ik had de camera meegenomen om het een en ander vast te leggen. Dat was niet heel eenvoudig vanwege het donker en onregelmatig kunstlicht. Toch zijn er mooie foto’s uitgekomen die het team kon waarderen en op de website zijn geplaatst. Het Hisalis team won met 0-2 en is door naar de volgende ronde. De Hisalis scheidsrechter die deze Silvercup floot is a.s. zondag mijn collega om dezelfde D1 in de competitie te fluiten. Binnenkort fluit ik zelf de Silvercup van de H1, altijd weer een leuk event.
 

Vanaf de wandelplek reserveerden we onze lunch bij The WineKitchen at Sea in Amstelveen. We genoten van de voorgerechten van makreel en garnalenkroket en het hoofdgerecht was heek op een bedje van aardappelpuree met groente aangevuld met heerlijke safraansaus. De passende wijntjes waren zorgvuldig gekozen en deden ons goed smaken.
Na de lunch bezochten we het Cobra museum in Amstelveen waar een expositie was opgesteld van de in 1954 overleden Frida Khalo. Zij is maar 47 jaar geworden en heeft door beperkingen en pijn vanwege een tramongeluk slechts 204 werken gemaakt. Als Mexicaanse kunstenares heeft ze invloed gehad in de 20ste eeuw en is haar werk pas na haar dood meer bekend geworden vanwege haar extravagante kledingstijl en schilderijen.



 

Elk jaar proberen mijn moeder en ik een dagje uit te plannen en samen te genieten van mooie activiteiten en samen te eten. We houden beide van autorijden door landschappen en onverwachte uitstapjes maken. Vandaag was onze eerste bestemming Museum Helmantel in het oude wierdedorp Westeremden. Helmantel is een kunstschilder die veel stillevens levensecht heeft geschilderd. Zijn grote aandacht voor detail sieren zijn werk. Henk Helmantel’s werk was ook te zien in het museumwinkeltje tegenover de oude middeleeuwse pastorie waarin het museum is gevestigd.





 

Het bezoek aan het Kröller-Müller museum was met name gedreven door de Van Gogh collectie en daarmee ook beter gebruik van de museumkaart te krijgen. Door corona is een aantal musea en exposities gesloten geweest en nu was het museum open. In en buiten het museum zijn mooie objecten te bewonderen. Eén van de opvallende kunstwerken kwam via een video, van Marinus Boezem. Hij heeft in 1999 een symbolische kathedraal gemaakt in de bossen van Het Loo (waar we vorige week waren en helaas het niet hebben kunnen bewonderen) in opdracht van koningin Beatrix. In het museum en in de beeldentuin waren meerdere mooie werken te bewonderen o.a. Jardin d’émail van Jean Dubuffet.







 

De hoofdexpositie in het Noord-Brabants museum in Den Bosch is van Eva Jospin. Zelf was ik er niet mee bekend maar Ingrid wist van deze expositie door haar kunstnetwerk. Eva Jospin heeft met karton grote werken gemaakt waarvan je op afstand niet zou vermoeden dat het met karton is gemaakt. Bossen, takken, rotsen, zuilen en wandtekeningen lijken reliefwerk maar is samengesteld uit fijn bewerkt karton.

Het suppen op de Brennsee bij Feld am See stond hoog op het lijstje van de familie. Voor mij was de camera voldoende en zo kon ik de kunstjes van iedereen vastleggen. De Brennsee is niet erg groot maar door de sterke wind werd het een flinke inspanning om het meer over te steken.