Kortgeleden werd bij ons de pergola geplaatst. Het cortenstaal is dan nog zwart maar na enige regenbuien gaat de bovenlaag roesten en verandert de kleur naar oranje. Later wordt het roestbruin. Met de blauwe regen in de bloei worden de kleuren nog meer zichtbaar.

In 2021 waren we al eens gaan wandelen in de bossen rondom paleis Het Loo wat toen gesloten was i.v.m. verbouwing. Vandaag gingen we het paleis bezoeken. Eerst het gedeelte van koninging Wilhelmina waar ook Juliana en Bernard hun verblijven hadden. In de andere vleugel was de inrichting van voormalig koningslid Mary. Het eerste gedeelte was mooier en stijlvoller dan het Engelse gedeelte wat een beetje een ratjetoe was van verschillende stijlen. Op het dak hadden we uitzicht over de mozaiktuinen.





 

Na enig wikken en wegen bestelden we op 1 maart een metalen pergola van corten staal. Firma Edelga is het vandaag komen leveren en monteren. Na 2 uurtjes stonden de vier dragers, de twee dwarsbalken en de vijf lengtebalken strak op het terras. De heren hebben prachtig maatwerk geleverd. De blauwe regen gaan we nu over de pergola leiden zodat we een mooie natuurlijke schaduw krijgen. Vandaag hebben we er al van kunnen genieten. Over een paar weken is de kleur van het corten staal veranderd van zwart naar roestbruin, wat prachtig in de tuin past.

Omdat het licht vandaag redelijk neutraal was (geen felle zon of wolkenreflectie) was het een heel geschikt moment om de macrolens op de kleine dieren te richten. Van de bijna 500 foto’s zijn er maar een stuk of 20 overgebleven. Dat komt omdat de Peargear 60m lens een handmatige scherpstelling heeft en een vergrotingsfactor tot wel 2:1. Voor een goed resultaat is een diafragma van f/8 het minimale om voldoende scherptediepte te krijgen. Daarmee moet de sluitertijd naar beneden. Het is dan lastig om de camera helemaal stil te houden want elke tiende millimeter telt. De meeste insecten zijn maar 1cm groot terwijl je een lensafstand van 8-10cm hanteert. Elke ademhaling brengt beweging in de foto. Er is toch een aantal redelijk gelukt. Volgende keer weer een beetje beter.


 

Deze morgen waren Ingrid en ik aan het tuinieren en hebben we de wilde klimop verwijderd bij het terras waar straks een metalen pergola komt. De blauwe regen wilden we meer ruimte geven en de schoonmaakactie was in volle gang. Plotseling stond er een jonge dame in de tuin die in het Engels vroeg of ze even naar het huis mocht kijken met haar man. De familie Koolman waren de tweede bewoners van ons huis en zijn geemigreerd naar Canada toen hun zoontje 7 jaar oud was. De zoon van dat kleine mannetje van 7 was nu met zijn vrouw op bezoek in Nederland en via Google Streetview vonden ze het huis waar zijn opa en oma ooit woonden en waar zijn vader is geboren. Het werd een bijzondere ontmoeting met dit jonge stel. We hebben ons huis laten zien en verhalen uitgewisseld. Voor ons was het een bijzondere ontmoeting met ontzettend fijne mensen. Het roept ook bij ons weer herinneringen op die ons weer bewust maken van deze plek wat voelt als thuis zijn. Uitnodigingen heen en weer zijn uitgewisseld om hen in Vancouver te bezoeken en zij ons nogmaals hier in Nederland.

Ingrid is dit weekend op bezoek bij Annelot. Om mezelf thuis nuttig te maken heb ik vanmiddag de leibomen gesnoeid. Dat vraagt hoogtewerk met goed gereedschap. Daar hebben we een Stihl heggenschaar voor en een takkenschaar met lange arm. Bij de zitkuil is de grip van de ladder niet erg groot en gelukkig kwam Noud helpen om mij op hoogte te houden zodat ik de leibomen aan de linkerkant goed kon bewerken. Het bleek iets teveel omdat je meer bezig bent met snoeien en jezelf in evenwicht te houden. We hebben er even om gelachen en daarna heb ik de hele rij op dezelfde hoogte afgetopt.

Met oud-collega’s was vanmiddag een lunch geboekt bij restaurant Kruydt in Delft. Het is een leuke traditie die zelfs nog een vervolg krijgt nu ik met pensioen ben. We waren nu met twee gepensioneerden (van de tien) en in de zomer zijn dat er al vier. Het eten was prima en de gezelligheid met elkaar eveneens weer heel prettig.

Een keer per jaar moeten we het hardhouten terras schoonmaken om de algengroei te verwijderen. Door het groene goedje worden de planken spekglas en daarmee gevaarlijk. Noud deed een van de terrassen met de Kärcher maar de druk helaas werd de machine helaas te veel: er bleek een lek in het systeem te zitten. Reparatie was een optie maar bij wie en waar? Zelf had ik niet het juiste gereedschap voor demontage. We besloten de gele machine in de recycling te doen bij de JoJo en een nieuwe Stihl aan te schaffen. Het terras, de zitkuil en de stoelen zijn weer vrij van algen. Laat het voorjaar maar komen.

Al een lange tijd wil Ingrid graag een pergola op het terras om de blauwe regen te begeleiden. In de afgelopen weken hebben we overlegd hoe die er dan uit moest zien: hout, ruw hout, kastanje palen, staal of aluminium. We zijn er uit: geen hout. maar (zwart) staal zoals op Corfu. Maar waar krijg je zoiets want dat koop je niet in deze maten. We vonden het bedrijf Edelga in Zwaag, bij Hoorn. De eigenaren zijn een jong stel met een prachtige presentatie op hun website van hun portfolio. We maakten een afspraak en vanmorgen bezochten we hun bedrijf. We legden ons probleem voor met een eenvoudige schets en al gauw lag de oplossing op tafel. Edelga gaat voor ons een pergola op maat maken van cortenstaal. Dit type staal heeft een roestlaag die het ondeliggende staal beschermd. Het deed ons denken aan het staal van Richard Serra zoals dat te zien is in Wassenaar en Bilbao.

Na de AED cursus, reed ik over de A12 door Utrecht en was zo dicht bij Sam die in Houten werkt dat ik besloot even af te buigen naar Easy Ride. Toen ik aankwam stond Sam naast de bedrijfsbus en klaar om een bestelling af te leveren. Hé, pap, ga je mee? Ik sta op het punt om naar Geertruidenberg te gaan, het is maar 40km. Zo zat ik een minuut later in de bus naar het zuiden. We reden over de A27, afslag Raamsdonksveer, op naar het adres. Onderweg zag ik al het bord staan van afslag Werkendam en zo ontdekte ik iets meer van de plaatsen rondom de Merwede, Amer, Lek en Donge. Het werd voor mij niet alleen een gezellige rit maar ook een topologische opsteker. Bij aankomst in Houten was er een koffie. Daarna ging mijn rit terug naar huis. Eerst nog even een lange file…
 

Het vervolg op het klaarmaken van de kussens was het installeren er van. Vanmorgen togen we al vroeg naar Enschede. Eerst bezochten we met Annelot de kerk Thrive City waar ze haar plek heeft gevonden. Na een enthousiaste dienst vertrokken we naar haar appartement. De bankdelen waren al gauw geinstalleerd en daarna volgden er nog wat kleine klusjes. Nadat Ingrid en Annelot boodschappen hadden gedaan voor het eten en ik nog dingetje opgeruimd had, aten we van een heerlijke maaltijd die Annelot had gemaakt. Het borrelen vooraf met Zwitserse kazen beviel ook prima; heelijk die kaas met peper en met chili. Rond een uur of half acht reden we weer naar huis in de plensregen, en kwamen we zonder brokken thuis waar het inmiddels droog was. Het was een gezellige dag.

 

Vorige week had ik multiplex platen op maat laten zagen voor een zitbank voor onze dochter. Ondertussen hadden we schuimrubber en bekleding besteld die op de platen aangebracht moest worden. Deze week waren alle spullen compleet en vandaag gingen Ingrid en ik aan het stofferen. Binnenkort gaan we de meubelstukjes afleveren en monteren op de bestemming.

Na enig speurwerk heb ik met hulp van Sam en Ingrid een keuze gemaakt voor een nieuwe fiets die ik als afscheidskado kreeg voor mijn pensioen. Het is een Specialized Turbo Vado 3.0 IGH geworden, een sportieve hybride e-bike met riem (i.p.v. ketting) en met een traploze versnelling. Wat mij vooral goed beviel was dat het fietsen zonder motorhulp erg licht is en dat het stuur zeer prettig in de handen ligt. Ik heb op advies van Sam de Shimano BR-MT200 handremmen laten vervangen door de Shimano XT versie voor betere grip. Vandaag kon ik de fiets ophalen en de eerste zaken regelen zoals verzekering en de bijbehorende app installeren. Morgen overdag zal ik de fiets beter leren kennen en bij iets warmer weer zal ik daadwerkelijk gaan touren. Grote dank aan alle oud-collega’s die aan dit mooie kado hebben bijgedragen.

 

Na alle voorbereidingen konden we vandaag Annelot verhuizen naar Enschede. Noud was ook van de partij evenals opa en oma uit Friesland. Thuis laadden we de gehuurde verhuisbus tot op de laatste vierkante centimeter. Onderweg dronken we thuisgezette koffie en reden we gezellig naar het oosten. We haalden eerste alle spullen uit de bus. Oma had broodjes gemaakt en zo lunchten we samen en gingen vervolgens naar Almelo om de door Annelot op marktplaats gekochte kledingkast op te halen. Daarna volgde het installatie werk. Opa had ondertussen de wasmachine en het fornuis aangesloten. Ingrid en oma hadden alles woonklaar gemaakt voor etenswaar, servies en bestek. Aan het einde van de dag stond het meeste op zijn plaats en is alles klaar voor de nieuwe werkweek. Borre kon ook weer mee naar huis.

Gisteren en vandaag waren we bij Annelot in Enschede om de laatste klus te klaren voordat we haar gaan verhuizen. Borre, de waakhond, was ook mee logeren. Hij was voor het eerst in Enschede en liep bij aankomst voor ons uit maar stopte precies bij Annelot haar voordeur, goed neusje? De vloeren moesten er in en dat is gelukt. Toen de leverancier even na het middaguur de materialen leverde, konden we meteen aan de slag met het tapijt in de woonkamer en slaapkamer. Vanmorgen moesten er nog een paar kleine hoekjes worden afgewerkt en daarna kwam het vinyl er aan te pas. Het was letterlijk passen en knippen want met snijden vlieg je gauw uit de bocht. Tot slot nog lijmen op de cruciale plaatsen en het appartement is klaar voor de inboedel. Het waren intensieve dagen met veel voldoening. We dineerden en overnachten in het Van der Valk hotel in Hengelo wat ons bijzonder goed is bevallen.