Een week geleden kocht Annelot een Toyota Yaris. Het zou een weekje kosten om alle voorbereidingen voor aflevering te rond te maken. In plaats van inruilen is haar Volkswagen Polo teruggekocht door de dealer waar ze hem van heeft gekocht en in Rouveen wachtte de Toyota Yaris op zijn nieuwe eigenaar. Omdat Annelot overdag werkt, ging ik met de trein naar Zwolle en met de bus naar Rouveen. Vanuit Rouveen reed ik de oude studentenroute langs Dedemsvaart, Slagharen, Hardenberg, Tubbergen, Weerselo en Deurningen naar Enschede. Annelot nam hier haar bolide over en genoot van het eerste ritje. Daarna trakteerde ze me op een etentje en vierden de aanwinst het samen in restaurant Loetje in het Volkspark in Enschede.


 

De gerechten van Tante Kee op de Kaag waren weer verrassend lekker. De mooie bijgeserveerde wijnen pasten fijn bij de smaken van de vier gangen. Zo was deze avond geslaagd en was dit ons eerste etentje bij Tante Kee sinds ik met pensioen ben.

Een tijdje geleden hebben we geboekt om bij het Live 2024 event te zijn van Hour of Power. We vertrokken al vroeg naar Gouda in verband met mogelijke files en kozen een mooi restaurant: ‘t Zusje aan het plein in Gouda. We zaten aan aantal rondjes met heerlijke tapas gerechtjes en een fijne Californische Kendall-Jackson Vintner’s Reserve Chardonnay. Rond kwart over zeven staken we het plein over om naar de dienst te gaan in de Sint-Jans kerk in Gouda. Dit deel van de avond was al zeer geslaagd en het zou nog een prachtige avond worden.

Op tweede Paasdag kwam de familie bijelkaar om met samen te eten. Het is bijna traditioneel dat dan de sjoelbak op tafel komt waarbij de oudste deelnemers fanatiek de schijven over het hout schuiven. De oude tafel was voorbereid op het grillen zodat we met 10 mensen om tafel konden zitten. Het was opnieuw bijzonder gezellig. Na afloop werd er nog een bloedgroep test gedaan in verband met eventuele uitbreiding van bloeddonatie. Toen opa, oma en beppe de terugreis ondernamen werden ze enthousiast uitgezwaaid door de “twenners”. Zo vierden we met elkaar Pasen en dachten we samen met de familie terug aan mijn vader.

 

 

Met oud-collega’s was vanmiddag een lunch geboekt bij restaurant Kruydt in Delft. Het is een leuke traditie die zelfs nog een vervolg krijgt nu ik met pensioen ben. We waren nu met twee gepensioneerden (van de tien) en in de zomer zijn dat er al vier. Het eten was prima en de gezelligheid met elkaar eveneens weer heel prettig.

In 1983 kregen Ingrid en ik verkering, op deze dag. Als vorig jaar al veertig jaar markeerde, dan zijn we in 2024 de veertig voorbij en mogen we 41 jaar samen aantikken. We vierden het in restaurant Tulem. We verlieten het restaurant met volle magen en vol van dankbaarheid. Als je je jong bent en verkering krijgt heb je geen idee wat er allemaal in je leven gaat gebeuren. Je droomt, hebt ambities, wil samen vooruit, samen Jezus volgen, misschien zelfs een gezin stichten en een baan om het gezin te onderhouden. Tijdens het eten wisselden we mooie herinneringen uit en konden alleen maar dankbaar zijn voor de zegeningen die we mochten ontvangen en de bescherming die we als gezin mochten ervaren op heel veel momenten in de afgelopen 41 jaar.
 

De dijk langs het IJsselmeer bracht ons uiteindelijk in Edam. Onderweg ontdekten we dat het museum niet open is op vrijdag, helaas. We reden door het pittoreske dorpje en zochten naar restaurante De Fortuna, genaamd naar een schip van het achterkleinkind van de eerste eigenaar. De Fortuna heeft de oud-Hollandse interieurstijl bewaard waardoor je jezelf toerist voelt in eigen land. De lunch was oké alhoewel mijn pistoletje met zalm beboterd was met avocado-spread (had beter moeten lezen). Ingrid’s keuze met mosterdsoep pakte veel beter uit. We komen een keer terug want Edam is een prachtig dorp met karakteristieke huizen en natuurlijk voor het Edamse museum.

Het vervolg op het klaarmaken van de kussens was het installeren er van. Vanmorgen togen we al vroeg naar Enschede. Eerst bezochten we met Annelot de kerk Thrive City waar ze haar plek heeft gevonden. Na een enthousiaste dienst vertrokken we naar haar appartement. De bankdelen waren al gauw geinstalleerd en daarna volgden er nog wat kleine klusjes. Nadat Ingrid en Annelot boodschappen hadden gedaan voor het eten en ik nog dingetje opgeruimd had, aten we van een heerlijke maaltijd die Annelot had gemaakt. Het borrelen vooraf met Zwitserse kazen beviel ook prima; heelijk die kaas met peper en met chili. Rond een uur of half acht reden we weer naar huis in de plensregen, en kwamen we zonder brokken thuis waar het inmiddels droog was. Het was een gezellige dag.

 

Onze jongens maken van deze Valentijnsdag een leuke dag. Dus waarom wij ook niet, dachten we? Nog niet eerder hebben we iets specifieks op deze dag gedaan omdat Valentijn ons daar niet aan hoeft te herinneren. Een keer moet het er dan toch van komen en daarom reden we naar Bergen. We lunchten samen bij LadyPapa en genoten van de entourage, een cocktail, een wijntje en tompouche van steak tartaar. Na de koffie en thee winkelden we nog even om vervolgens een bezoek te brengen aan het locale museum.
 

Het pensioensbestaan bevalt me uitstekend. Afgelopen week heb ik wat kleine klusjes kunnen doen en kijk ik naar nieuwe mogelijkheden voor het fotograferen. In september vorig jaar heb ik tijdens de boomkikker workshop een uurtje in een vogelhut doorgebracht met mooie resultaten (zie foto’s hieronder). Sinds kort is er een Gids voor Hutfotografie uitgebracht, en die heb ik als pre-order meteen besteld. Vandaag viel de “Hutten Spotgids” door de nieuwe (tochtvrije) brievenbus. De variatie aan fotografie-hutten is niet erg groot maar er zitten een paar mooie locaties tussen die mijn interesse hebben gewekt. Hieronder is een kleine indruk van de soorten hutten zoals die gepresenteerd wordt op de website van natuurfotografie. Wordt vervolgd.




 

Een openstaande dinerbon gaf ons de mogelijkheid vanvond te dineren in restaurant Savarin in Rijswijk. We genoten van 3 warme gerechten met daarna friandises bij koffie en thee: MRIJ rund (Aubergine, arabica, linzen, saké), Coquille St. Jacques (schorseneren, Pata Negra, kombu) en vervolgens voor mij de Hertenfilet (knolselderij, palmkool, abrikoos, ras el hanout) en voor voor Ingrid de Spitskool in eigen as (Cèpes, kefir, karnemelk, courgette). Bij enkele gerechten kwam er een passende wijn bij: een (witte) Riesling en een (rode) Italiaanse blend van Sauvignon en Merlot. Savarin heeft ook een JRE menu en toevalligerwijs staan ze met Tante Kee op dezelfde bladzijde in het JRE boekje. Ze blijken elkaar ook goed te kennen.

De eerste kerstdag vierden we thuis met heerlijk eten en samen film kijken. Op tweede kerstdag reden we naar Friesland om mt familie kerst te vieren. Eerst bezochten we mijn moeder met Annelot en veel gezelligheid. ‘s Middags gingen we naar Ingrid’s ouders waar de andere kinderen zich bij ons voegden en ook de broer van Ingrid met gezin kwamen. We aten met elkaar en genoten van de lekkernijen die iedereen had voorbereid.
 


 

Nadat we terug naar huis waren gereden vanuit Enschede gingen we samen uit eten in Leiden, In Den Doofpot. Het exquise menu liet duidelijk de signaturen van de chef zien: Tonijn (avocado, mierikswortel), Eendenlever (biet, peer), Kabeljauw (rendang, schorseneer), Fazant (rode kool, truffel) en Banaan of Kaas. Alle gerechten waren bijzonder mooi opgemaakt en de topper was de combinatie van rode biet en eendenlever. Zo vierden we Ingrid’s verjaardag en het begin van mijn pensioen.
 

De laatste werkdag is geweest. Na het inleveren van alle spullen zoals computer, groot scherm, id kaarten en toegangs badge gaat mijn werkzame bestaan over in een vrij bestaan. Ik kan met grote tevredenheid en werkplezier dit hoofdstuk afsluiten. Met het vertrek is figuurlijk een deur dichtgegaan en een nieuwe deur open. Dank aan de aanwezige collega’s om deze memorabele dag met mij te vieren en dank aan Trudy die speciaal naar kantoor kwam en even fotograaf was. Alle lezers wens ik een hele fijne kerst met familie en vrienden.

Vanaf 1 januari ben ik met pensioen. In de praktijk komt het er op neer dat ik morgenmiddag al de officieuse stap naar het vrije leven mag zetten. Nadat ik mijn intentie aangaf om met pensioen te gaan leek het nog ver weg. Aftellen heb ik nooit gedaan omdat ik van elke dag wil genieten. Drie weken geleden betrapte ik mezelf er op dat ik met de tijd in de war was. Ik dacht dat er nog vier weken waren te gaan, het waren er drie. Opnieuw is er een cliché waar: “Time flies when you are having fun“. En zo ga ik ook de laatste werkdag in.