Het operagebouw van buiten bekijken is een “must” maar evenzeer ook de binnenkant. We boften dat er een voorstelling was in de korte tijd dat we in Oslo waren. Het thema van deze avond was: “BAROQUE MOVEMENT” met moderne 2019 barokdans. De toelichting was “Four exciting choreographers interpret music by the Baroque masters. Enjoy the dancers of the Norwegian National Ballet performing alongside the musicians of Barokksolistene”. We hadden twee prachtige zitplaatsen in het midden van de zaal en het een bijzondere avond met 4 gedeeltes. Vooraf kwam de dirigent (met viool) en kleine assistentes de bezoekers al musicerend uitnodigen om de zaal in te komen. De meisjes waren prachtig in barokstijl gekleed.

Onderstaande foto’s zijn van www.operaen.no door Erik Berg en Joerg Wiesner:

Het operagebouw in Oslo heeft een economische kentering gebracht in de hoofdstad. Het gebouw is gebouwd in het water (zie YouTube timelapse 2003-2008) en was het startschot voor het Barcode bouwproject. Het is ontworpen door de Noorse architect Snøhetta en gebouwd door architect Tarald Lundevall. De “Opera House” bevindt zich in hartje Oslo aan de Oslofjord in de wijk Bjørvika. Het Noors Nationaal Opera en Ballet houden hier hun thuiswedstrijden. Het hel dak is afgewerkt met Carrara marmer uit Italie dat bestaat uit wit graniet waardoor het gebouw uit het water rijst als een soort ijsberg. Op het dak kun je lopen en krijg je een mooi uitzicht over het water. De binnenkant is net zo fascinerend omdat het geheel van bijzonder mooi hout is gemaakt. De balkons zijn prachtig strak afgewerkt en hebben hun specifieke vormen om de akoestiek mogelijk te maken. Bij een bezoek aan Oslo is het operahuis een “must”.

 

Het “Astrup Fearnley museet” ligt aan het einde van de Aker Brygge in een prachtig modern gebouw met opvallend mooi geronde daken van de architect Renzo Piano. Het museum had bijzondere exposities van Anselm Kiefer en Damien Hirst. Van Kiefer was er een heuse boekenkast met loden boeken van 100-300kg per stuk. De boeken bevatten echte foto’s maar zijn eigenlijk niet te tillen. Hirst toonde zijn anatomische experimenten met halfdoorsneden van dieren en een zwartbeeld van insecten die als thema “leukemie” had. Ook was er van hem een vlinder-kaleidoscoop met echte vlinders. Van Jeff Koons was er het beeld Mchael Jackson wat we ook in Pompidou in Parijs hebben gezien.

In eerste instantie dachten we niet aan het Vikingmuseum op Bygdøy; misschien wel saai of magere tentoonstelling. Niets was minder waar omdat de collectie objecten en het verhaal achter de Vikingen indrukwekkend was. Al rond 800-900 na Chr. trokken de wilde mannen de wereld rond in platte schepen waarmee ze zich op verschillende plekken vestigden waaronder het Canadese Newfoundland. Het museum laat goedbewaarde Vikingschepen en andere middelen zien die opgegraven zijn door verschillende onderzoekers. Twee daarvan waren Helge en Anne Stine Ingstadt die resten van een nederzetting in Newfoundland ontdekten in 1960. Zij waren ook de oprichters van het Vikingmuseum en hun standbeeld is te zien op de laatste foto. Op het moment van ons bezoek kwam hun dochter (ze zal rond de 70 zijn geweest) op bezoek en heb ik een foto van haar en een vriendin genomen voor het standbeeld van haar ouders.

Vanaf het koninklijk paleis is het nog een kleine 3km fietsen naar Vigeland. Vigeland, heb ik me door een Noor laten vertellen, was een sterke persoonlijkheid in Oslo die het voor elkaar kreeg een eigen groots park te krijgen vol met sculpturen. Dat is een “must” voor de Oslo bezoeker, zo ook voor ons. Het park kleurt prachtig groen en het is op een centrale plek overvloedig voorzien van standbeelden. Opnieuw zijn ook hier weer menselijke figuren uitgebeeld; een algemeen thema, lijkt het, voor alle kunst in Oslo.

Sam heeft een one-wheeler, een variant van een skateboard met één aandrijfwiel die in het midden is geplaatst. Om de eenwieler te kunnen besturen is wel enige balancering vereist. Sam, maar ook Noud, hebben daar al heel jong mee leren omgaan. Ze bewogen op allerlei varianten waar ik steeds verbaasd over ben geweest. Vanwege het mooie weer ging ik vandaag met Sam op stap om een fotoshoot te maken. Van de 631 gemaakte foto’s hebben we 44 geselecteerd. Voor mijn blog heb er 9 uitgekozen.
 

De tuinman had een hoek van de tuin voorbereid voor nieuwe planten. Vandaag hebben we de planten op hun bestemming gezet. Daarna heb ik voor de verandering de macro-lens weer eens uit de kast gehaald en close-ups gemaakt van de bloemen.


 

De geplande wandeling voor vandaag werd een museumbezoek aan het Centraal Museum in Utrecht. Het museum is ingericht in de oude abdij en heeft een mooie collectie van locale schilders vanaf 1600. De meest recente kunstenaar, Dick Bruna, kreeg een hele etage voor zijn werk. Het Nijntjes museum ligt overigens tegenover het Centraal Museum. Van de schilderijen op de 2de en 3de rij heb ik een apart close-up foto genomen van de mannen op het paard. Daardoor zie je heel goed de verf op het doek.

De website DxO Mark meet de karakteristieken van camera sensors op een betrouwbare basis en heeft een enorme database met referenties van sensor metingen. Vandaag zag ik dat de Nikon Z6 dezelfde sensor gebruikt als de Sony α7iii maar qua karakteristiek er niet iets onder zit. Dat heeft te maken met het bewerken erna van het sensor beeld.
DxO zegt over de Sony α7iii, “Low-light performer“, het volgende: “After the ground-breaking A9 and the eagerly anticipated A7R III, Sony has lifted the lid on the A7 III. At $2,000, the Sony A7 III is a much more accessibly-priced model, built around a 5-axis, image-stabilized, 24MP full-frame BSI CMOS sensor. Although not a “stacked CMOS” sensor design like that of the a9, some of the technology derived from that model has filtered down, such as an electronic shutter mode at a still impressive 10fps, and a new, faster hybrid AF system. Its 425 contrast-detection AF points are complemented by 693 phase-detection AF points with 93% frame coverage, which Sony say performs twice as fast as its predecessor. The new model also gets the vaunted Lock-on AF and Eye AF modes seen on the A9.”

De foto’s van gisteren hebben uitvergroot een bijzonder partoon. De schelpen hebben een raster in hun schild en de zandkorrels lijken wel kleine textiel rafels.
 

Het bewerken van foto’s is een vak apart. Op youtube vind je tientallen zo niet honderden vloggers die hun kunstjes aan de man willen brengen. Vanuit Lightroom Classic kun je een foto van donker naar kleurrijk omtoveren geheel naar eigen smaak. Dat is nu net waar het om gaat: de juiste knoppen weten aan te raken en het beeld wat je wilt er dan ook zo laten uitzien. Een mooi voorbeeld is deze youtube van Serge Ramelli. Onderstaand is mijn eigen bewerking van het parlementsgebouw in Den Haag.

Oorlog, honger en geweld verdeelt mensen en soms hele maatschappijen. De problematiek van vluchtelingen wordt enorm politiek omdat de toestroom zo enorm is toegenomen. Uit landen waar geen normaal leven meer mogelijk is vanwege bedreiging, levensnood of oorlogsgeweld komen mensen zoeken naar nieuwe overlevingskansen. Achter elke vluchteling schuilt vaak een dramatisch verhaal. Het Humanity House van het Rode Kruis in Den Haag geeft op een indrukwekkende manier een beeld van de gevolgen van vluchteling-zijn. Aspecten als onzekerheid, familie loslaten, bedreiging onderweg en overleven worden aan de bezoeker getoond door zelf een ervaringstour te maken. Dat hebben we vanmiddag gedaan met onze jongste tieners. Bijzonder was de virtuele tour in de landen van herkomst en de spiegel die je eigen beeld niet weerspiegelt want je bent immers niemand.

Het is nog vakantieperiode en daarom bezochten we vandaag De Pont in Tilburg. Omdat er in het recente verleden oelewappers het museum bezochten die al zwaaiend met hun camera aan de riem museum-objecten hebben beschadigd mocht mijn Sony camera niet naar binnen. De nieuwe regel is nu: “wel foto’s maar met een camera niet groter dan een mobiele telefoon”. Nadat we deze absurditeit hadden verwerkt heb ik de iPhone fotodienst gegeven. De exposities waren van Anne & Patrick Poirier en Ann Veronica Janssens. Het stel Piorier toont objecten die hun geheugen weergeven; na al hun archeologische reizen is nu hun brein onderdeel van archeologisch diepgraven. Eerlijk gezegd vond ik de benadering een mathematich neurotisch karakter hebben. Wat wel leuk was waren de inkijkdozen die zogenaamde archeologische objecten toonden uit het “geheugen”. Ze hadden ook een “Exotica” spookstad samengesteld uit allerlei voorwerpen. Het is een leuk idee maar voelt erg triest aan. Van de lichtspelingen van Ann Veronica Janssens waren alleen de kleurspiegel effecten interessant; maar dit ligt meer tegen design aan dan tegen kunst. Haar lichtspelingen met lampen was erger dan discolampen. Maar, toch leuk om gezien te hebben, kunnen we weer ergens over meepraten en een mening hebben… De vaste tentoonstelling was daarentegen wel mooi met schilderijen van o.a. Sigmar Polke.
Zie ook: 06.03.2016 – De Pont en 02.01.2013 – Tour.

De Amerikaanse kunstenaar Dale Chihuly exposeerde met bijzonder mooie glaswerken. Fascinerend gevormde schalen, vazen, bloemen, bomen en bollen zijn de basis voor nog fraaier uitgebeelde kunstwerken. Op zich een groot vakman als je met glas zulke mooie beelden kan maken. Bijzonder is ook de kleur an de objecten en de kleurrand die vaak verschilt van het object zelf.

Het Groninger museum bevat zelf een aantal leuke collecties van schilderijen en nu ook mooi werk in de nieuwe expositie hal, veel van locale kunstenaars (“De Ploeg”), landelijke en internationale grotere werken. De opzet van het Groninger museum is verrassend mooi en zeer de moeite waard om te bezoeken.