Vanmiddag maakten we een wandeling met onze vrienden van bijna 10km door de AWD. Het was rond de 15 graden en het zonnetje gaf kleur aan het landschap en de vele reigers en aalscholvers. Het was enorm rustig wat vogels betreft; de zangvogels waren op een hand te tellen. Toch was er de klapekster, een trekvogel die hier overwintert. De herten zochten elkaar vaak op en er was aanleiding om ze toch maar te fotograferen, niet omdat ze zo uniek zijn maar omdat er mooie fotocomposities ontstonden. Ook liet de grote zilverreiger zich zien en een paar graspiepers. Die ene buizerd zocht het luchtruim precies toen een groot wit lijnvliegtuig in de verte opdook. Tegen het einde van de wandeling moesten de dames even wat berichtjes behandelen terwijl de herten ons op een paar meter voorbij gingen.

Het leek vanmiddag wel zomer. Het zonnetje warmde de omgeving lekker op tot wel 20 graden. Tijdens de wandeling in de AWD deed ik eerst maar even mijn jas uit en later ook mijn vest. Ik had niet verwacht dat we vanaf 15 graden binnen een uur de 20 aan zouden tikken. Heerlijk was het om te struinen door de duinen en foto’s te maken van het landschap, paddenstoelen, hertencomposities, watervogels, de staartmees, de boomleeuwerik, de boomkruiper, de spreeuw en nog veel meer. Het was niet spectaculair vanmiddag maar wel bijzonder aangenaam. Het warme weer bevalt me wel.
 

Onder het genot van een stralende nazomerzon fietsten we vanmorgen naar het Warmondse bos om te kijken of we al paddenstoelen zouden vinden. En dat was zo. We wandelden al speurend door het bos en zagen wel meer dan 40 verschillende soorten. We genoten van het zonnetje en van het fotograferen. Ook zagen we twee hoornaars, waarbij de bovenste hoornaar de grotere koningin van de hoornaars ombrengt want haar taak zit er op. De natuur kan hard zijn.


 

Het overmatige aantal uitheemse kreeften is in Nederland een plaag aan het worden. Op de website van de Unie van Waterschappen is het volgende te lezen: “Ze eten waterplanten op en woelen in de bodem en oevers, wat het water troebel maakt. Doordat zonlicht niet meer tot de bodem doordringt, verdwijnen waterplanten.“. Tijdens het rondje park met de hond ving een meeuw een kreeft, waarschijnlijk een lekkernij.

We waren nog maar 10 minuten onderweg en daar was de eerste vos. Hij liep naar ons toe en toen we er omheen liepen volgde hij ons, ging in het gras liggen, kwam nog eens naar ons toe en deed zijn modellenwerk (zonder beloning, m.a.w. we hebben geen vossen gevoerd). We liepen verder en kwamen warempel nog een vos tegen. We gingen er even voor zitten. Dat was een goeie zet. Deze ontmoeting was heel bijzonder want hij had een rat gevangen en ging er mee spelen. Vanuit een lage zithouding gaf het spectaculaire beelden. Later kwamen er nog 3 vossen op toneel, geweldig!





 

 

Om 17:00 uur had ik afgesproken met Deniz, een hockeyspeler uit de H1 die ook van fotograferen houdt en recentelijk een prachtige 61MP Sony met 200-600 lens aanschafte. We trokken samen de duinen in en de verwachtingen waren hoog. Als Deniz de duinen in gaat komt hij een vos tegen. Dat gebeurde ook, zie volgende item.
Bij de parkeerplaats viel mijn oog op een kat. Aanvankelijk niks bijzonders maar wat heeft hij in zijn bek? Jawel, een muis en die smaakte heerlijk als hij met zijn tong zijn bek nog even naslikt. We zagen ook mooie vogels waaronder de ijsvogel, roodborsttapuit, fitis en boomleeuwerik, en ook wat watervogels. Maar die ene vos…


 

In deze bezige week met vele afspraken namen we vandaag tijd voor een mooie wandeling door de AWD. Aanvankelijk was het stil maar naarmate we dieper de duinen in liepen hoorden we de tjiftjaf, de dodaars, de krooneenden, de duinpieper, de roodborsttapuit, reigers, de brilduiker, de grasmus, de fuut, de tapuit en ook de aalscholver ontbrak niet. Ingrid had koffie en koek meegenomen zodat we een aantal keren konden genieten van het uitzicht met koffietje in de hand. Op terugweg spotte Ingrid een boom met een nest met grote wespen, ofwel hoornaars.

F.F.A. staat voor Fryske Friends Abroad. Vandaag kwamen onze vrienden Toby en Aukje op bezoek. Zij zijn dertig jaar geleden Beautiful Gate begonnen in Kaapstad, Zuid-Afrika wat nu over meerdere landen actief is als Beautiful Gate International (BGI). In het jaar dat zij vertrokken naar Zuid-Afrika, vertrokken wij naar Zuid-Holland. Door de jaren heen hebben we contact gehouden en recent hebben we elkaar nog ontmoet op het 30 jarig jubileum van Beautiful Gate. Nadat we met elkaar hadden geluncht vertrokken we naar de AWD voor een wandeling van ruim 9km. We wilden onze safari omgeving delen met Toby en Aukje. Het was supergezellig om bij te praten en met elkaar te genieten van de gesprekken en natuur. Wat een heerlijke middag!






 

Op deze heetste zomerdag met een felle zon wil je graag verkoeling zoeken. Maar die felle zon geeft ook weer een mooie gelegenheid om macro foto’s te maken. Met macros wil je een zo groot mogelijk diafragma, dus een kleine opening en dat betekent dat het weinig licht doorlaat. De overvloed aan zonlicht compenseert dat handig. Je kunt er op twee manieren gebruik van maken: 1) tussen diafragmas f/6.3 en f/11 met ongeveer 1/250s sluitertijd proberen een scherpe foto te maken, en 2) tegenlicht gebruiken om de contouren van een insect weer te geven. Onderstaande foto’s van de Kruisspin, de Bruine Getande Randwants en Groen Kaardertje zijn vanmiddag gewoon in de tuin genomen.

 

 

Het is zondagochtend, we ontbijten en drinken daarna een koffie in de tuin. Ons oog valt op een kruisspin die in de volle zon een spinnenweb aan elkaar rijgt. Het is er niet één maar veel meer. Ik haal de cameras er bij om met de 600mm Sony tele en met de scherpe 200mm Tamron lens wat foto’s te maken. Duidelijk zijn de twee kleine ogen van de spinnen te zien op het hoge lijfje tussen hun voorste poten. Ondertussen laten wel tien huismussen van zich horen en vliegen op en af door de struiken en bomen.
 

Wat typeert nu het landschap van een waddeneiland? Wat maakt het nou “Eilandelijk”? Ik heb geprobeerd een aantal indrukken bij elkaar te voegen van het beeld dat Ameland oproept als je door het landschap wandelt of fietst. Een fascinerend fenomeen blijft de luchtspiegeling waardoor objecten helemaal vervormen. Zo leek een groep aalscholvers op het strand net een reeks pierpalen en wordt je waarneming behoorlijk in de war gestuurd en zijn afstanden niet meer in te schatten; ver weg en toch dicht bij.





 

Op het eiland worden veel schapen gehouden die grazen op de dijken en daarmee de grond stevig blijven aandrukken. Maar ook in de graslanden bij de duinen worden schapen gehouden. In afgezette gebieden vind je de wilde paarden en koeien. De enkele boeren op het eiland (aan de Wadkant) houden ook melkkoeien. Toevallig hadden een paar koeien onenigheid toen ik voorbij fietste. Dat leverde een paar leuke plaatjes op. Opvallend is het groot aantal wilde konijnen op Ameland.


 

Tijdens het fotograferen valt mijn oog meestal op vogels. Tijdens de wandelingen maken Ingrid en Noud mij vaak attent op klein leven, ik noem het maar even micro voor dit blog item. Het gaat dan over de Segrijnslak die langzaam onder de ligstoel doorkruipt en er een halve dag over doet. Maar ook de kleine Rugstreeppad die door het hoge gras springt of de Bruinrode- en Zwervende Heidelibel die in deze tijd om je heen zoemen. De Heivlinders vladderen ongedurig om je heen en in de bloemen zijn er de Citroenpendelvlieg en de Blinde Bij die zich laven aan het stuifmeel.




 

Na een mooie wandeling of fietstocht kun je ook zeker genieten van de natuur dicht bij huis, ofwel in je eigen tuin. Als je goed kijkt zie je niet alleen de bloemen maar ook de insecten die hun bijdrage leveren aan het ecosysteem.
 

Wanneer je onderweg bent geniet je niet alleen van wat dieren of vogels die je hoort en ziet maar ook van de mooie kleuren in het landschap. Soms zie je een mooie compositie van (gewone) herten met bloemen of een groep herten waarvan je alleen het gewei boven het gras ziet uitsteken. Op de weg terug gingen we van het pad af, door het hoge gras (wat soms tot boven de middel kwam) en duintje op en af. Links en rechts zie je wat herten en plotseling schieten er twee jonge dieren voor je weg en springen hoog door het landschap. De lange wandeling van ruim 11km en ruim 4 uren was de moeite waard.