Zondag werd het jubileum uitbundig gevierd bij de kinderdienst, jongerendienst en volwassendienst met o.a. Ben Ketting en Kees Kraaijenoord. Het was een bijzonder feestelijke en vrolijke boel. Het thema is danken, vieren, delen. A.s. zondag is de laatste van de drie 25 jaar jubileumdiensten. Warm aanbevolen.
Voor de hockey van Sam, nog even een snel een rondje AWD gedaan met prachtige zon. Een aantal vogels gespot waarvan ik niet weet of het nu de ringmus, paapje of de bonte rietzanger is. De vogel heeft een mooi wit kraagje en is steeds in de buurt van besjes.
De kinderen hadden vandaag kermisvrij en dat was dus de reden om niet naar de kermis te gaan maar naar Walibi. Voor vertrek nog even de hond uitlaten en een paar fotos schieten van het landschap met dauw en tegenlicht.
De Meerkerk bestaat 25 jaar en dat wordt gevierd op een speciale manier. Op 17 september was er een dankdienst met o.a. het uitreiken van een nieuw boek met 25 verhalen over mensen die God hebben leren kennen in hun leven. Daarnaast werd gezongen en teruggeblikt over de veranderingen in mensen en kerk. Erg mooi.
Geen fotos maar wat berichtjes van allerlei aard. Afgelopen week was mijn eerste week op de nieuwe afdeling, enerzijds verkennend en anderzijds boeiend om weer met iets totaal anders aan de slag te gaan. Vrijdagavond hebben we Leen met zijn vrouw, Pedro met zijn vrouw en dochter ontvangen voor diner en gezellig bijgepraat. Gisteren is de hockey-competitie van Sam weer begonnen nu met een achttal talentjes in een team dat de eerste wedstrijd met 1-0 won. Daarna heb ik video nr 3 in elkaar geknutseld van de Griekenland vakantie. Vandaag zijn we naar Friesland geweest voor bezoek aan onze (schoon)ouders. En zo is het weekritme al weer aardig terug.
Voor de Hyves-abonnees was het al geen geheim meer, voor collega’s ook niet en zeker niet voor familie en vrienden. Bij het maken van deze blog maak ik dankbaar gebruik van de warme kaart die ik ontving van oud-collega Robbie.
Hij hing al aan een klein draadje maar nu is het eindelijk gebeurd: de tweede voortand van Noud heeft ruimte gemaakt voor de volgende generatie.
Op advies van Natasha heb ik de brush van Lightroom even gebruikt om de achtergrond zwart/wit te maken. Iets wat zij net had toegepast op een foto in de kerk.
En nu gecorrigeerd n.a.v. van de comment:
Met de recent aangeschafte Sigma 70mm even de libelle van (zeer) dichtbij fotograferen. Je kan de haartjes tellen van een beestje van 5cm.
Zaterdag zijn we in Friesland geweest om te sloepen met de nieuwe boot van onze ouders. Een prachtige tocht gemaakt naar de Burgumer Mar en de Leien. Het was ontzettend rustig op het water, bijna geen waterverkeer. De kinderen hebben nog even kunnen zwemmen, nou ja, zwemmen, met een touw in het water slingeren. Onderweg nog mooi natuurgoed gezien en nog wat leuke shots genomen van een meeuw met visje in zijn bek, een aalscholver en zo wat meer. Ik had mijn polarisatiefilter meegenomen om de stapelwolken beter te accentueren.
Vrijdag arriveerde een doos met 25 flesjes nagellak voor Annelot en Ingrid van de vakantievrienden uit Bergerac. Une grande merci à tous nos amis à Bergerac.
Terug van vakantie konden de jongens (en de rest van de familie) meteen aan de slag om de hut te bouwen in kinderstad, een jaarlijkse locale activiteit voor kinderen op de basisschool. Het begint met bouwen van een hut uit palets en afvalhout, verkoop van spulletjes, spelen op een waterglijbaan (in de regen wordt je sowieso nat), een viswedstrijd, clowns, voetballen en nog veel meer vertier. Vandaag is de laatste dag en wordt het huis weer afgebroken tot grote spijt van de huidige daglichtbewoners.
De derde week op vakantie (tweede in Kastro) was lekker eten, zwemmen, vissen, wandelen, lezen, schaken, genieten en samen dingen doen. Van de lijst van uitstapjes uit de Duitse Marco Polo Reiseführer hebben we slechts één ding gedaan: het kasteel in Kastro bezoeken, dat stond nog op de agenda van vorig jaar. Het boek was eigenlijk overbodig. Het kasteel met citadel (Chlemoutsi) uit 1220 werd gebouwd door Geoffrey I Villehardouin en was nog bijzonder goed in takt. Verder verraste de Griekse eigenaar ons met een reuzensouvlaki: 5kg vlees gespietst en heerlijk gegrilled. De ouzo en de verrukkelijke Kalamata olijven gingen vooraf, achteraf en tijdens de maaltijden heelijk door het mondje. De Franse familie verraste ons met een heerlijke maaltijd met gegrild lamsvlees en natuurlijk Bergerac en St. Emilion wijn (“dat Griekse spul is maar niks”) uit de locale Carrefour. De jongens vermaakten zich prima met vissen en krabbetjes vangen tussen de rotsen. De meiden probeerden alle nagellak kleuren (dat kan als je vader 4 fabrieken heeft over de hele wereld in veilige nagellak). Elke avond als er in de tuin werd gegeten en het donker werd, kwam een vos zich schichtig bij ons voegen om het lekkers te proeven wat hij op afstand al rook. Hij heeft aardig wat souvlaki en vis gehad, maar ook brood en chocolade. 
Al 2x gevierd maar nu is het echt zo: Noud is 7 geworden, in Griekenland. Hij mocht zelf kiezen waar en wat we zouden gaan eten. Samen met onze Franse vrienden hebben we gegeten in het strandrestaurant van wie hij een prachtige badmintonspelset voor 4 personen kreeg, met een geel racket. ‘s Ochtends ging hij mee vissen op zee in het kleine bootje van de Griekse huiseigenaar.
Vanaf Zakynthos zijn we met de ferry naar de Peloponnesos gevaren (Kyllini) en vervolgens met de auto naar Kastro (aan zee). Onderweg hebben we bijzondere gasten ontmoet, dolfijnen, die zich volgens de locale mensen de laatste 2 jaar niet hadden laten zien. En nu, tijdens de bootreis duiken ze plotseling op, doen wat kunstjes en zijn weer weg. In Kastro hebben we weer intrek genomen in het huis waar we ook vorig jaar zaten. Meteen zijn we naar het strandrestaurantje gegaan waar we de heerlijke Griekse smaken weer hebben geproefd. De kinderen gingen meteen in zee zwemmen. De eigenaar van het huis was er dit jaar ook. Hij had een bootje en nam ons mee om te vissen met een groot net, vissen klaarmaken boven de rotsgleuven om zo de murenen te lokken en met de harpoen te schieten. Als grote verrassing kwam er een grote inktvis die we ‘s avonds hebben gegrild en gegeten, met alle andere vissen. In dezelfde week kwam er nog een Frans gezin bij uit de omgeving van Bergerac met kinderen van dezelfde leeftijd als de onze. Het maakte het verblijf bijzonder prettig en aangenaam. Wordt vervolgd.
