Voor de A-mount camera heb ik nog een macrolens. Deze heb ik nog niet zoveel geprobeerd met de E-mount cameras omdat er een adapter tussen moet. Met handmatig scherpstellen en veel foto’s afvuren zit er zo nu en dan een raak shot tussen. Een libelle van ongeveer 5cm lang lag gewond op de bank (en vloog later zonder blessures gewoon weg). Een spinnetje van 3mm maakte zijn web tussen de bloemen. Ook daarvan zijn er twee redelijk gelukt.
Vandaag heb ik twee foto’s ingestuurd voor een fotowedstrijd in Zuid-Holland van www.bijenlandschap.nl. De eerste foto is de grote foto van 01.06.2023 – Alledaags en de tweede is de (eerste) vliegende in onderstaande serie.
Nogmaals de slechtvalk, net als 24.05.2023 – Slechtvalken: vanavond liepen we onder de kerktoren en daar zat de slechtvalk weer op de haak op een hoogte van zo’n 60m. Na thuiskomst pakte ik meteen mijn camera want het licht vanaf deze plek was niet verkeerd, niet ideaal maar wel de moeite van het proberen waard. Op de eerste grote foto lijkt het alsof de slechtvalk mij aankijkt. Het blijft een bijzondere vogel om te zien en qua gedrag is hij uniek. Ik heb me door een kenner laten vertellen dat de slechtvalk twee soorten lenzen heeft: één set voor korte afstand en een lange afstandsvizier. Daarmee kan de vogel een tennisbal op een afstand van 3km zien. Het is niet te bevatten maar ook wel belangrijk voor het beestje want zijn topsnelheid is 384km/u. Met die snelheid is het wel erg handig dat je op afstand objecten en prooien kan zien.
Vandaag speelde het eerste dames team (D1) thuis tegen Alkemade. Ik floot deze wedstrijd met collega scheidsrechter. De wedstrijd eindigde in 2-1 winst voor de thuisploeg. Sam heeft wat foto’s gemaakt van het spel. Daarna speelde hij met het eerste heren team (H1) tegen Westerpark. Helaas verloren ze met 1-4. De enige goal werd door Sam gemaakt uit een strafcorner.
Nadat ik gisteren wat “macrootjes” had geschoten met mijn telelens, dus eigenlijk closeups, wilde ik het vandaag eens met een echte macro-lens proberen. Omdat mijn Sigma 70mm/f2.8 een 1:1 verhouding heeft, is het verschil in resultaat tussen de telelens en de macro lens niet zo groot. Het belangrijkste element is voor beide lenzen: goed licht. Onderstaande foto’s zijn met beide lenzen gemaakt. Op de foto staat linksonderin de brandpuntsafstand; met 70mm voor de macrolens.
Rondom in tuin en park is er groot en klein leven. In de tuin zijn het de bijen die zich te goed doen aan de bloemen en in het park zijn het de meeuwen die de rivierkreeften uit de vijver duiken. Beide is een apart gezicht.
Vandaag zijn mijn visitekaartjes aangekomen. In de afgelopen weken had ik bij vistaprint.nl een ontwerp gemaakt waarmee ik bekenden een snelle link naar mijn blog kan geven. Het eerste ontwerp moest even in de “oven” om de idee zo te laten bezinken en te verfijnen. Het is een vierkant model met ronde hoeken, een QR code en een blogitem op de achterkant.
Afgelopen weekend kregen we bezoek van de familie van Salo. De dames deden een hoedencursus bij Ingrid. Met elkaar gingen we naar het strand, barbecuen en wandelen in de duinen. Het was een heel gezellig samenzijn met een hele fijne familie.
In de kampioenswedstrijd van Amsterdam JA3 tegen Hisalis JA1 moest ik als scheidsrechter een strafbal toekennen nadat de keeper een aanvaller in de cirkel tackelde. De keeper was een invalspeler uit de JB1 en was eigenlijk een aanvaller. Daardoor wist hij goed in te schatten welke hoek de aanvaller van Amstedam zou kiezen en stopte de strafbal. De wedstrijd bleef zonder doelpunten maar was erg spannend voor beide partijen. Toen tegen het einde van de wedstrijd twee spelers elkaar in de haren vlogen heb ik 2 kaarten moeten uitdelen waarna de rust ook weer terugkeerde in de wedstrijd. Het zijn leuke teams om te fluiten.
(Foto’s met dank aan de moeder van de keeper die de strafbal op video zette)
Voor de fotoworkshop had de valkenier nog twee verrassingen: de bijeneter en de hop. Voor de workshop liet hij de vogels op een korte afstand naar zich toe vliegen. In die twee seconden moet je rap zijn met je camera. Als het dan lukt heb je prachtige beelden van de kleine vogels. Tijdens de workshop heb ik 2400 foto’s gemaakt in 4 uren tijd waarvan er tijdens het nabewerken 2000 zijn verwijderd. Op dit blog heb ik er 53 gepubliceerd; de selectie was lastig want er waren veel mooie foto’s tussen.
De rode wouw is een prachtige foto. Met het fantastisch mooie licht zie je de mooie kleuren van de roofvogel reflecteren in het landschap en tegen de blauwe lucht. Als de vogel zo laag over het weiland vliegt en de foto slaagt met het scherpstellen, dan ben je erg blij met het resultaat van zo’n workshop.
De valkenier had nog twee roofvogels achter de hand: de bateleur en de rode wouw. Het zijn prachtige foto’s. Eerste kwam de bateleur aan de beurt en die was niet zo gewillig en vloog voor een korte pauze in de omliggende bomen. Dat leverde wel weer mooie fotografie-momenten op van de vliegende vogels tegen een strak blauwe lucht (lastig licht) en een drukke achtergrond (lastig scherpstellen).
Uit drie werelddelen kwamen de zeearenden tevoorschijn. Als eerste was er de Amerikaanse zeearend met zijn witte kop. De tweede was de Afrikaanse zeearend die prachtige duikvluchten maakte. Voor het fotograferen was deze een mooie uitdaging om de duikvluchten op de sensor te krijgen. En tot slot was er de Europese zeearend die zijn eten uit het water viste. Eerlijk gezegd dacht ik dat de actie-foto’s mislukt waren. Maar eenmaal thuis aangekomen was ik verrast dat ze gelukt zijn. De Sony a9ii is echt een supercamera die de vogels blijft volgen ook al is er achtergrondruis.
Na de oehoe verscheen de bosuil op toneel gevolgd door de dwergooruil. Deze kleine uil was erg op z’n hoede toen de Amerikaanse zeearend krijsend voorbij kwam. Normaal zit hij in een slaaphouding maar zodra de krijser voorbij komt gaan de oren spits staan en de ogen open. In een holte van een boom is het uiltje erg moeilijk te spotten. Zo heb ik weer wat geleerd om uilen te spotten.
Enige maanden geleden boekte ik een fotoworkshop met roofvogels. In Lunteren zit valkenier De Valk die samenwerkt met Richard Verroen die de workshop fotografisch adviseerde. Als eerste kwam de oehoe aan bod met jongen en 3 jonge kuikens van 2 maanden oud. Bij deze 3 werd een zo laag mogelijk positie gekozen. Liggend tussen de koeienvlaaien konden de jonge oehoes erg mooi worden vastgelegd.
