Vanmorgen wilde ik het nog maar eens proberen: de camera met telelens mee tijdens het uitlaten van de honden. Want stel dat de slechtvalk vandaag heeft besloten van het uitzicht te genieten vanaf de kerktoren. Bij het binnenkomen van het park pak ik dan even een snelle foto om te kijken of hij er zit want met blote oog is het bijna niet waar te nemen. En warempel, en hij zat er niet alleen, ze waren met z’n tweeën. Daarna probeerde ik nog wat dichterbij te komen, te dicht is ook niet handig omdat ze op een hoogte van wel 60m zitten. De snelste vogels ter wereld zaten op telelens-afstand en lieten zich gemakkelijk fotograferen. Dichterbij komen was op deze hoogte niet mogelijk. Daarom ben ik erg blij met deze beelden.

Vanmiddag floot ik de wedstrijd van de Jong Heren 1 (JH1) tegen de Kraaien. Hisalis won met 10-1 en de wedstrijd verliep prettig en sportief. Na de wedstrijd vertrok ik snel naar Heemstede omdat Sam daar tegen Alliance H1 zou spelen (zie ook 06.11.2022 – Zeiknat). Ik was net op tijd voor de tweede helft en kon nog wat foto’s maken. Hisalis H1 stond met 2-1 achter maar een strafcorner werd kort na rust door Sam benut en zette de stand op 2-2. Het werd tot 1m36s voor het einde van de wedstrijd nog 3-3. Maar in die anderhalve minuut kreeg Hisalis een strafbal en strafcorner tegen en verloren ze met 5-3.
Het volledige verslag is op de Hisalis website in het artikel met eigen foto’s en enkele van hieronder: Alliance H1 pakt winst in slotfase uit: 5-3.

 
 

Op slechts korte afstand ligt nog een slot bij Münster, nl. Burg Hülshoff. Na een acculaadrit van drie kwartier langs Greven arriveerden we bij dit kasteel. We hadden gehoopt dat we hier iets konden eten of drinken maar er waren twee bruidsparen die hun trouwfeest hier vierden. Na een leuke wandeling in het kasteelpark reden we naar Nienberge om bij een bakker broodjes voor onderweg te kopen. Dat laatste werd een broodje nuttigen in de bakkerij toen het enige tafeltje vrij kwam. Daarna namen we afscheid van Annelot en reden we terug naar huis. Het waren drie mooie en intensieve dagen van Wageningen naar Arnhem en naar Münster.

In december 2022 boekte ik Hotel Wilkinghege bij Münster. Gisteravond kwamen we hier aan en had ik niet vermoed dat het hotel maar 10 minuten rijden bij Annelot vandaan is. Het hotel ligt op de route naar Enschede aan een grote weg maar toch stil en rustgevend. Bij aankomst, Annelot was bij ons, genoten we van de omgeving en een drankje op het terras voor het mooie slot. ‘s Avonds genoten we van een mooi diner in de hoge eetkamer. Het slot is chique ingericht en is zijn 4-sterren zeker waard. Na het verblijf in het hotel afgelopen nacht haalde ik vanmorgen Annelot op en hadden we gezamenlijk ontbijt in de kelder van het hotel.
Naast het hotel ligt een golfbaan en is het landelijke omgeving met veel vogels waar onder de slechtvalk (die zich helaas maar heel kort even liet zien).

‘s Middags liet Annelot ons een stukje Münster zien. We rden naar de Westfälische Wilhelms-Universität van Münster, ook wel bekend als het slot van Münster. Achter het slot is een hele mooie botanische tuin met kassen, een vijver en hele bijzondere boomsoorten. In één van de kassen hadden we even een déja-vu van Costa Rica vanwege de planten met enorm grote bladeren. We genoten van het uitzicht en van een appel en drinken. De tuin had een typisch universitaire opzet want bij elke bloempje of boompje stond een bordje met de naam in Latijn en Duits. Ne het waren er heel veel.

Na de wandelingen bij Groot Warnsborn reden we naar Annelot in Münster. We dachten al in de buurt te zitten maar het was toch nog bijna 2 uren rijden. Na 60km gereden te hebben (van de 160km) belanden we in een file op snelweg 3. De alternatieve route bracht ons over de 473 langs Bocholt, Borken en door Merfeld op de snelweg 43 naar Münster. We hadden enige vertraging maar werden opgewacht door Annelot. We dronken koffie en aten lekkernijtjes. Na de versnaperingen gingen we naar het grote slot van Münster met de grote botanische tuin.
De volgende dag bleek de accu van Annelot’s auto leeg en konden we haar helpen de accu weer aan de praat te krijgen. We hadden startkabels gekocht en extra benzine voor een acculaadrit. Met behulp van de Volvo accu lukte het helaas niet omdat de auto vol electronica zit die gemakkelijk geschadigd kan raken. We konden een grote accu lenen bij garage Pitstop, bijzonder hartelijke medewerkers. Tijdens de werkzaamheden blokkeerden we het fietspad (i.p.v. de grote weg) en was Ingrid’s moeder, Annelot’s oma, onze verkeersregelaar. Ze toverde vaak een lach op het gezicht van de Duitse fietsers die zich klaarblijkelijk ergerden aan de Hollanders die in de weg stonden. Eind goed, al goed.
 

De brochure van het hotel gaf aan dat bij de poel op de Vijverberg ringslangen zitten. TIjdens de wandeling keken we goed of we iets zagen langs de drassige oevers. Hooguit zagen we een hommel die zich in de bladeren op de grond vermaakte. Op een gegeven moment hoorden Ingrid en ik geritsel in de bladeren en zochten naar de oorzaak er van. Het was een veldmuisje die zich gewillig liet fotograferen.

Overal waar je komt zijn roodborsten aanwezig met hun luide schelle gezang. Vandaag waren er de zwartkop en mandarijneenden (zingen niet overigens) die zich voor de camera vertoonden. De kleuren van deze vogels maken ze tot een prachtige verschijning.



 

Tijdens de wandeling bij Groot Warnsborn viel mijn oog op een reiger die tot aan zijn romp in het water stond en op zoek was naar voedsel. Een paar keer dook hij met zijn kop onder water. De eerste keer ving hij een kikker, de tweede keer een donker visje en de derde keer een wit visje. De reiger had zeker trek want hij vloog niet weg toen we voorbij liepen op een afstand van een meter of 6. Het is een grote vaardigheid als hij met ogen aan de zijkant een duik naar voren maakt omdat het water het licht breekt op de grens van lucht en water. De prooi is dus niet op de plek waar het lijkt en toch vangt de reiger de kleine visjes.


 


 

Vanuit Landgoed Groot Warnsborn kun je mooie wandelingen maken rondom de Vijverberg en de Westerheide. We gingen gisteren al wandelen en zagen een reiger op jacht naar voedsel (zie volgend blog item Reigervoer). Vandaag maakten we een wandeling langs een poel op de Vijverberg. Onderweg zagen we de roodborst, zwartkop en een veldmuis. De spiegeling van het riet op het water en het licht door de bomen was fascinerend mooi.

Vanuit Wageningen reden door Doorwerth en Oosterbeek naar Landgoed en Hotel Groot Warnsborn in Schaarsbergen bij Arnhem. We maakten in deze omgeving mooie wandelingen en hadden een 6-gangen diner geboekt in het restaurant van het hotel. De nieuwe eigenaresse, die het hotel van haar ouders had overgenomen, verrastte het 55-jarig getrouwde stel met twee mooie borden met kunst. Het was een avond met heerlijke gerechten en een feestelijke viering. De volgende ochtend werd het ontbijt opgeluisterd met honing uit een verse honinggraad.
 

Nu we toch in Wageningen waren wilde ik even langs Hotel De Wereld rijden. Op zich geen opvallend hotel maar het heeft een bijzondere geschiedenis. Op 5 mei 1945 werd hier de capitulatie van Duitsland getekend door de Canadese generaal Foulkes en de Duitse generaal Blaskowitz. Hieraan vooraf, op 4 mei, waren de onderhandelingen over de voorwaarden op de Lüneburger Heide (in Duitsland). Wat was het geval? Eerder in mei had Montgomery de capitulatie van Duitsland aanvaard totdat generaal Blaskowitz zei dat het westen van Nederland daar niet onder viel. De Duitse generaal werd op het matje geroepen en dat leidde tot het tekenen van het capitulatie-verdrag in Hotel De Wereld in Wageningen. Deze ondertekening wordt gezien als de bevrijding en de beëindiging van de Tweede Wereldoorlog voor Nederland .
 

 (Onderste rij foto’s overgenomen van https://www.oorlogsbronnen.nl/)

Rondom Het Depot zijn prachtige tuinen aangelegd die voortkomen uit het onderzoek dat toebehoorde aan de universiteit die hier voorheen huisde. De verscheidenheid aan bomen en planten is ontzettend groot en fascinerend. De kleuren lichten zeer opvallend, zeker met het mooie zonlicht. De tuinen mag je niet missen als je hier op bezoek bent.

 

Deel van het bezoek aan Het Depot was een expositie van Laura Eckert in nabijgelegen Villa Hinkeloord met een beeldenoverzicht van Eja Siepman van den Berg die de Charlotte van Pallandt prijs won in 1978. Het maken van de prachtige beelden werd verduidelijkt met een video. Ze maakte beelden van brons en (Italiaans) marmer.

Om (verlaat) het 55-jarig huwelijksjubileum te vieren van Ingrid’s ouders gingen we een paar dagen Wageningen-Arnhem-Münster doen. In Wageningen bezochten we museum Het Depot. Het thema in deze beeldengalerij is het menselijk lichaam. Het komt in allerlei 3D modellen en materialen terug. Na een mooie rondwandeling in het museum en de villa lunchten we in het museumrestaurant Lineaus.