Na de lunch reden we naar Langevelderslag om een rondje duinen-strand te lopen. Borre was mee en huppelde vrolijk om ons heen en, als er honden in de buurt waren, schoof hij veilig tussen ons in. Langs het duinpad bloeiden de duinviooltjes, vetkruid (Sedum Brevifolium) en andere duinplantjes zoals het paarse slangenkruid. Via het strand liepen we terug en genoten nog na van een drankje op het terras.
Omdat onze Fiat 500X niet een sterke klimmer was en op overharde weg soms het grind weg liet schieten was de rit naar het strand meer geschikt als wandeling. Het was bovendien goed om te bewegen. De korte klim van het huis gevolgd door een lange afdaling bracht ons bij het Koroni strand. We waren een uur onderweg en de klimpartij op de terugweg viel ons allebei mee. Het was wel warm maar met een goede bries van zee was er zo nu en dan even verkoeling. Het strand was bijna leeg en de zee was bijna voor onszelf, zo voelde het. Op het strand was een klein tentje waar we na de wandeling even een drankje namen voordat we ons in het frisse water begaven. Op het strand maakte Ingrid een hart van stenen.
Eén van de mooie plekken op Kefalonia is de turquoise kleurende baai van Myrthos. Het is een bijzonder fenomeen omdat de bodem uit witte rotssteentjes bestaat waardoor een bijzonder reflectie ontstaat. Op weg naar Fiskardo hadden we de baai van boven bekeken. Vandaag gingen we naar het mooie strand met het helderblauwe water. Onderweg waren er de geiten die je over het hele eiland ziet of (hun bellen) hoort. Op de terugweg pakten we het Myrthos terrasje in Divarata waar de afslag naar het strand is.
In een heerlijk temperatuurtje van 22 graden maakten we een bijna zomerse wandeling door de duinen bij Duindamse Slag. In het bos liepen we meteen tegen een grote pad aan en in de duinen hoorden we de nachtegaal en fitis vrolijk fluiten. Op het strand vond Borre zijn vrijheid en voer een vissersboot dicht langs de kust. We namen een plekje in de duinen om van de ruimte en mooie uitzicht te genieten. Bij Duindamse dronken we wat op het terras wat meteen het vakantiegevoel versterkte met alle jonge kinderen die deze week schoolvakantie hebben. Maar eigenlijk is het voor gepensioneerden altijd vakantie. Vandaag (en gisteren) werkte het weer hier bijzonder aan mee. Op de terugweg reden we langs een van de laatste bloemenvelden, bij de rest zijn de koppen al gesneld.
Langs de zuidkust kom je langs het plaatsje Madalena do Mar. We stopten er zo rond het middaguur en gingen op de voorste rij zitten van een strandtent Tasquinha do Henrique om een hapje te eten en wat te drinken. Een cocktail was er slechts €4 en uit het beperkte assortiment kozen we voor garnalen en French fries. Het smaakte ontzettend goed en de entourage was geweldig: de hoge golven klapten regelmatig stuk op de grote strandstenen. Enkele malen was de kracht zo groot dat het water over onze schoenen liep. Je hoort het schuren van de stenen wanneer het water weer terugstroomt en een volgende golf op komst is terwijl boven ons paragliders hun landing op het strand voorbereidden.
‘s Avonds konden we na of tijdens het eten genieten van de zonsondergangen. Op deze avond gingen we er even voor zitten omdat de lucht en horizon helder waren. Het licht scheen geweldig mooi langs de kust waar een waterval uit de rots kwam. Het was genieten. Terwijl wij genoten in Madeira kregen we eenzelfde soort foto van onze vrienden die op rondreis waren in het “winterse” Zuid-Afrika.
Voor het eerst was onze vakantie-bestemming Madeira. Het eiland behoort bij Portugal en ligt in de Atlantische Oceaan op 4 uren vliegen van Amsterdam. De vlucht naar de hoofdstad Funchal vertrok om 6 uur ‘s ochtends. Met de drukte op Schiphol betekent het dat je om 3 uur al op het vliegveld moet zijn. Sam dropte ons midden in de nacht en daarna ging het baggage afgeven en security heel vlot. Binnen een half uur waren we al door alle stappen heen. De vlucht verliep ook prima over Engeland, langs Bretagne en Portugal richting het eiland.
Na aankomst haalden we onze huurauto, een nieuwe Peugeot 208, op en maakten we om 10:30 uur al onze eerste rit naar Machico, de meest oostelijke punt van het eiland wat ongeveer 51km bij 22km groot is. Omdat onze biologische klok nog op 11:30 uur stond lunchten we eerst bij een strand met vulkaanzand. Op het pad er naar toe zagen we meteen een mooie torenvalk. Het uitzicht vanaf deze plek was fantastisch: een mooie blauwe oceaan en lucht in een decor van palmbomen.
Vandaag gingen Ingrid en ik op bezoek bij een oud-collega en dorpsgenoot die door een ernstige ziekte verblijft in revalidatie-centrum Heliomare in Wijk aan Zee. We hadden om 12:15u afgesproken maar de Velsertunnel bleek afgesloten waardoor we vastliepen op de A22. We reden terug naar Rottepolderplein en moesten toen de A9 nogmaals volgen maar nu door de Wijkertunnel. De vertraging bracht ons een half uur later op bestemming. We ontmoetten Rob en wandelden met hem naar het strandrestaurant dat op 300m afstand ligt. Hij trakteerde ons op een heerlijke lunch met drankjes. We haalden herinneringen op, spraken over zijn situatie en hadden een goede tijd samen. We wensten hem sterkte met revalidatie en zullen voor hem blijven bidden.
Terwijl het gisteren regenachtig was, was het vandaag weer een mooie heldere zomerdag. Er stond een stevige westenwind en dat geeft schuimgolven op de Noordzee. Het is een mooi gezicht als dan de kitesurfers de golven beheersen en hoge sprongen maken. We namen een koffie bij de Koele Costa maar bekeken eerst nog even het mooie kunstobject wat op het strand geplaatst is als onderdeel van de Biënnale Noordwijk.
Vandaag probeerden we een nieuwe route langs de olijfbomen naar het strand plaatsje Ermonia. Het pad was prachtig en gaf mooi uitzicht over de valei en de dorpes Giannades en Vatos. Om ons heen vlogen de vlinders, sprinkhanen en een libellen-paar. Aan het einde van de route is het strand van Ermonia waar we een dag eerder hadden gezwommen.
Afgelopen weekend kregen we bezoek van de familie van Salo. De dames deden een hoedencursus bij Ingrid. Met elkaar gingen we naar het strand, barbecuen en wandelen in de duinen. Het was een heel gezellig samenzijn met een hele fijne familie.
Het was vanochtend mooi zonnig weer en we hadden met Rein en Petra afgesproken koffie te drinken bij Tulum in Noordwijk. Het was zoals altijd weer ontzettend gezellig. De koffie en appeltaart was fijn en het zonnetje warmde ons lekker op achter het glas van het terras. Na de koffie maakten we een korte strand- en duinwandeling en trokken we weer huiswaarts langs de kleurrijke bollenvelden.
Vanmorgen gingen we samen met Annelot naar een zeer levendige Paasdienst van Hillsong in Amsterdam. Pasen is het feest van de opstanding en dat werd gevierd!
Vanmiddag maakten we samen met Noud, Sanne, Annelot en Lianne een wandeling langs de duinen en over het strand terug naar Langevelderslag. De twee viervoeters waren ook mee. De oudste, bijna 15 jaar, droegen we bij het oversteken van de duin naar het strand. Genieten zit soms eenvoudigweg in samen kleine dingen doen.
Regelmatig krijgen we berichtjes van Annelot en Salo vanuit Costa Rica. Na ons bezoek in juli hebben ze vrienden ontvangen en zijn ze helmaal naar het zuiden afgereisd. Deze week kregen we het bericht dat Salo was uitgegleden op het terras van de bus. Daarbij heeft hij zich behoorlijk geblesseerd en was urgente behandeling nodig. En dat gebeurt dan net voordat ze op het punt staan de bus te verkopen en de terugreis naar Europa te plannen. De foto’s laten de jongelui zien in prachtige gebieden van Costa Rica. We hopen ze binnenkort weer te zien en bidden voor een voorspoedig herstel van Salo.
We zouden even een bakkie doen met elkaar maar het werd een duin- en strandwandeling bij Langevelderslag. We ontmoetten Rein en Petra bij de parkeerplaats en wandelden met elkaar een rondje duinen en vervolgens terug over het strand. Onderweg konden we gezellig bijpraten, selfies maken en bij Nederzandt wat drinken. Ik kreeg al mijn eerste verjaardagskado!
