Dertig jaar geleden, kort nadat wij naar het westen trokken, vertrokken onze vrienden Toby en Aukje naar Zuid-Afrika om daar een kindertehuis te beginnen. Beautiful Gate bestaat nu 30 jaar en dat werd gevierd. Samen met mijn moeder waren we vanmiddag voor de receptie in Friesland. Voor sommige goed geoefenden was er een 3-daagse wandeltocht uitgezet om sponsorgeld in te zamelen voor 3 nieuwe projecten. Het streefbedrag was €30.000 en dat werd met ruim €5.000 overschreden. Het was een mooie, warme feestelijke ontmoeting met grote waardering voor de trouw en inzet van Toby en Aukje die in al die jaren al heel veel projecten hebben opgezet en het werk zo hebben georganiseerd dat er continuiteit en vernieuwing is in de hulpverlening. Gefeliciteerd met dit mooie werk!
 

Na ons steenuil avontuur, reden we naar de Hoge Veluwe en pakten we ingang Schaarsbergen om vervolgens in het hart te parkeren. We namen elk een van de witte fietsen en maakten een mooie fietstoer door het park. Met de camera in de hand speurden we in het bos en over de vlaktes naar dieren en vogels. We zagen een aantal everzwijnen (met jongen), leeuweriken, graspiepers, dodaars, jonge eendjes en de roodborsttapuit. De afgelegde weg met de witte fiets was ruim 21km, zie kaartje.


 

Op tweede Paasdag kwam de familie bijelkaar om met samen te eten. Het is bijna traditioneel dat dan de sjoelbak op tafel komt waarbij de oudste deelnemers fanatiek de schijven over het hout schuiven. De oude tafel was voorbereid op het grillen zodat we met 10 mensen om tafel konden zitten. Het was opnieuw bijzonder gezellig. Na afloop werd er nog een bloedgroep test gedaan in verband met eventuele uitbreiding van bloeddonatie. Toen opa, oma en beppe de terugreis ondernamen werden ze enthousiast uitgezwaaid door de “twenners”. Zo vierden we met elkaar Pasen en dachten we samen met de familie terug aan mijn vader.

 

 

Deze morgen waren Ingrid en ik aan het tuinieren en hebben we de wilde klimop verwijderd bij het terras waar straks een metalen pergola komt. De blauwe regen wilden we meer ruimte geven en de schoonmaakactie was in volle gang. Plotseling stond er een jonge dame in de tuin die in het Engels vroeg of ze even naar het huis mocht kijken met haar man. De familie Koolman waren de tweede bewoners van ons huis en zijn geemigreerd naar Canada toen hun zoontje 7 jaar oud was. De zoon van dat kleine mannetje van 7 was nu met zijn vrouw op bezoek in Nederland en via Google Streetview vonden ze het huis waar zijn opa en oma ooit woonden en waar zijn vader is geboren. Het werd een bijzondere ontmoeting met dit jonge stel. We hebben ons huis laten zien en verhalen uitgewisseld. Voor ons was het een bijzondere ontmoeting met ontzettend fijne mensen. Het roept ook bij ons weer herinneringen op die ons weer bewust maken van deze plek wat voelt als thuis zijn. Uitnodigingen heen en weer zijn uitgewisseld om hen in Vancouver te bezoeken en zij ons nogmaals hier in Nederland.

Vanmiddag wandelden we met onze vrienden door de AWD. We namen de omgekeerde route die Ingrid en ik afgelopen maandag namen. Het weer was prachtig en het was fijn om bij elkaar te zijn en bij te praten. Onderweg dronken we de meegenomen koffie uit de thermokan en dat smaakt goed als er een venijnig koude wind om je oren waait. Rein had ook de camera bij zich en samen probeerden we vooral de roofvogels in de lucht te volgen. Andere vogels hebben we eigenlijk niet gespot dan alleen een paar watervogels zoals de Grote Zaagbek. Met de nieuwe iPhone maakte ik de eerste selfie.




 

Een week geleden is een goede vriend van ons plotseling overleden. We leefden mee met de directe familie en zijn zelf in diepe rouw. Zo’n gebeurtenis heeft op alle betrokkenen een enorme impact. Ernest was een persoon met charisma. In het memoriam blog item schreef ik dat Ernest een dynamische persoon, ondernemer, familieman en vriend was, en trouw in zijn geloof. In de afgelopen week hebben we de kans gehad de familie te ontmoeten. Woorden schieten tekort maar het is niet alleen verdriet wat ons bindt maar juist het geloof dat dit afscheid niet een “vaarwel” is maar een “tot ziens”. Ernest was overtuigd om zijn Schepper te ontmoeten zoals we dat lezen in 1 Thessalonicenzen 4:16-17: “Wanneer het signaal gegeven wordt, de aartsengel zijn stem verheft en de bazuin van God weerklinkt, zal de Heer zelf uit de hemel neerdalen. Dan zullen eerst de doden die Christus toebehoren opstaan, en daarna zullen wij, die nog in leven zijn, samen met hen op de wolken worden weggevoerd en gaan we in de lucht de Heer tegemoet. Dan zullen we altijd bij Hem zijn“. We geloven in Jezus die de dood overwon en daar prijzen we God voor. Tijdens de afscheidsdienst vandaag was dat het centrale thema wat door zowel zijn kinderen en zijn vrouw dapper werd gedeeld. Het verlies van Ernest raakte allen diep maar we ontvangen troost uit deze Bijbelse woorden.
Voor de familie mocht ik foto’s maken van de afscheidsdienst en van de begrafenis wat een eervolle taak was, en vaak emotioneel als verdriet werd gedeeld door familie en vrienden. Zelf blijf ik de mooie momenten koesteren als we met de kinderen naar de Opwekkingsconferentie gingen en als we tijdens de zomervakantie het pretpark Walibi bezochten. Zijn humor en overgave waren inspirerend.

 

Vanmorgen ontvingen we het schokkende bericht dat een vriend van ons is overleden na een ernstige hersenbloeding. Ernest was een dynamische persoon, ondernemer, familieman, vriend en trouw in zijn geloof. Hij is veel te vroeg heengegaan en samen met alle familie en vrienden zijn we diepbedroefd. Ernest mag nu bij zijn Hemelse Vader zijn maar zijn plotseling overlijden komt bij allen als een schok. De familie heeft in deze periode veel gebed voor bijzondere kracht en troost nodig. Dat willen wij als vrienden voor hen doen. In deze diepe schok komen zoveel gedachten en herinneringen naar boven. Bij mij was het eerste beeld die van ons samenzijn op de opwekkingsconferentie in 2011. Ernest met zijn gekke hoed en altijd met humor. We zullen hem missen. Ernest is 54 jaar geworden.

Oud en nieuw vierden we ook dit jaar met onze vrienden Rein en Petra. Noud en Sanne waren er een groot deel van de avond ook bij en alle andere siblingen vierden het buitenshuis. Het was een gezellige avond en voor het 2024 00:00 uur werd dankten met elkaar voor het afgelopen jaar en baden voor het nieuwe jaar. Voor mij is het nu officieel dat ik met pensioen ben. Om het nieuwe jaar te vieren opende ik de Ruinart Blanc de Blancs Champagne die ik van mijn collega’s had gekregen en luidden we met elkaar 2024 in. We kijken dankbaar terug op een bijzonder 2023 met veel zegeningen. Al het andere vertrouwen we toe aan de Goede Herder van Psalm 23. Met volle moed beginnen we het nieuwe jaar en hopen we op vrede zoals ik schreef in het vorige item.

“Pap, doe je mee?”, vroeg Annelot. “Waaraan?” vroeg ik. “Padellen met mijn vrienden”. Ja, natuurlijk, dat is leuk. Vanmiddag waren we in Hoofddorp op baan 5 en 9 met 8 personen, vrienden van Annelot. Met verschillende koppels speelden we steeds voor de winnende set van 3 gewonnen games. We konden rackets lenen van een van hen. Het wordt tijd om een eigen racket aan te schaffen, medium want zacht is niet lekker om mee te smashen en met een hard racket krijg ik het stuiterbal effect. Padellen is leuker dan ik eerst had vermoed. Bovendien is het erg fijn om met jonge mensen te spelen.

Kerstavond vierden we bij onze vrienden. Na heerlijke hapjes, drankjes, soep en lekkernijen vertrokken we voor de kerstnachtdienst bij Cross-Roads in Amstelveen. De kerkruimte was mooi versierd en we zongen mooie kerstliederen. De jongelui zetten zichzelf in het licht wat ook het thema was van de avond: licht brengen in deze wereld. Daarom is Jezus naar deze aarde gekomen. We zongen uit volle borst de essentie van de komt van Jezus zoals dat is beschreven in Joh. 3:16: “For God so loved the world, that he gave his only Son, that whoever believes in him should not perish but have eternal life“.

Door het grensgebied loopt de Dommel rivier. Het water stroomt er zichtbaar snel door heen en meandert sierlijk door het landschap. We hadden gehoopt wellicht een bever te zien maar dat was niet het geval. De mooie wandeling bracht ons opnieuw langs en over de grenslijn, totdat het opnieuw begon te plensen. We moesten opnieuw schuilen en de route die voor ogen hadden was niet toegankelijk. Na 5km hebben we Sam en Noud gebeld om ons op te halen van een locatie net over de grens in België zodat we weer op tijd thuis konden zijn voor het eten.



 

De mooie landschappen en natuur waren eenvoudig en inspirerend voor de fotografen die meegereisd waren. Inspiratie door het kleine maar ook door composities of indrukwekkende zwarte buffels. De paddenstoelen maar ook de bloemen in het veld zijn boeiende objecten voor de lens van de 3 fotografen met camera, mobieltje niet meegerekend.


 

Op zaterdagmiddag hadden we met een paar mensen op de padelbaan in Veldhoven gespeeld. Maar ook in onze eigen achtertuin was er voldoende gelegenheid om spellen te doen. Ook kwam de one-wheel er bij te pas. Kortom, het gezelschap was actief en gezellig.


 

Al sinds 2009 houden we gezamenlijke familieweekenden met onze kinderen. De kinderen die toen nog klein waren zijn inmiddels volwassen en daarmee veranderen ook de activiteiten. Eén van de belangrijke dingen is toch wel het samen eten met twee gezinnen. We genoten van samen heerlijk ontbijten, grillen en dineren. In het grote huis in Achterste Brug speelden we spellen en twee Kahoot kwissen met een prijs voor de winnaar. De tijd met elkaar doorbrengen in zo’n fijne sfeer is niet alleen gezellig maar versterkt ook de onderlinge vriendschappen.


 
 

Tijdens de vele wandelingen die we maakten boften we vaak en soms niet met het weer. Er was regen en kou voorspeld maar vaak vertrokken we met strak blauwe lucht en maakten we mooie foto’s van de wolken partijen en de landerijen. Maar dan kwam er een donkere wolk en liet de stortregen zich gelden. Dat gaf veel nattigheid maar kon de pret niet drukken.