Vanmiddag maakten we een wandeling met onze vrienden van bijna 10km door de AWD. Het was rond de 15 graden en het zonnetje gaf kleur aan het landschap en de vele reigers en aalscholvers. Het was enorm rustig wat vogels betreft; de zangvogels waren op een hand te tellen. Toch was er de klapekster, een trekvogel die hier overwintert. De herten zochten elkaar vaak op en er was aanleiding om ze toch maar te fotograferen, niet omdat ze zo uniek zijn maar omdat er mooie fotocomposities ontstonden. Ook liet de grote zilverreiger zich zien en een paar graspiepers. Die ene buizerd zocht het luchtruim precies toen een groot wit lijnvliegtuig in de verte opdook. Tegen het einde van de wandeling moesten de dames even wat berichtjes behandelen terwijl de herten ons op een paar meter voorbij gingen.

De 17de september is anders. Vandaag zou vriend Ernest 55 jaar zijn geworden maar hij viert het bij zijn Hemelse Vader. Onze gedachten waren vandaag bij zijn familie. Anders was ook het lunchen met mijn voormalige baas. We houden nog steeds contact en praatten vandaag bij over de veranderingen in het leven en het recente verlies van een oud-collega die voor hem een dierbare vriend was. In november gaan we weer samen lunchen. Vanavond pakte ik de fiets voor een rondje Kaag. Eerst langs Warmond en vanuit Leiden naar Oude Aade, Rijpwetering en dan bij Oude Wetering weer terug langs de Ringvaart. De avondzon scheen over het landschap en de lucht kleurde rood, geel en roze. Het gaf prachtige beelden.

 

Op deze 25ste augustus is het erg druk op Langevelderslag vanwege de F1 Grand Prix. Veel mensen parkeren hier en gaan dan de laatste 19km met de fiets naar het circuit. Wij parkeerden er vandaag ook om met Rein en Petra te wandelen door de duinen en over het strand. We konden zo even bijpraten en tegelijkertijd uitwaaien. Boven ons vlogen de helicopters af en aan naar Zandvoort, waaronder de politie helicopter, de Zulu. Na de wandeling genoten we van koffie en appeltaart bij Nederzandt.
‘s Middags floot ik een hockeywedstrijd van de H1 met mijn nieuwe Ejeas headset.


 

Op 15 augustus overleed een oude jeugdvriendin van ons op de leeftijd van 57 jaar. We kenden Lideke via het jeugdwerk in de kerk. Vandaag was haar afscheid in de vorm van een dankdienst. De familie, samen met vrienden en collega’s, leidde ons tussen de liederen door naar bijzondere, dappere, vrolijke en kostbare herinneringen van een moedige dame die haar hele leven gekweld werd door lichamelijke beperkingen waaronder blindheid sinds haar 25ste. Ze was sterk in haar geloof en daar gaf ze in haar laatste uren nog blijk van door de woorden van Jezus in Mattheüs 22:37 te benadrukken bij haar familie. Ze staan op de rouwkaart en de liturgie getuigde er ook van. Een vriendin vatte haar levensmotto goed samen: “Lideke kon niet meer zien maar door haar leerde ík beter zien“. Haar moeder, die de dankdienst leidde, sprak prachtige woorden die getuigden van de kracht en troost die God geeft in tijden van moeite en verdriet. We zullen Lideke gedenken als een doorzetter die zonder klagen een voorbeeld was van liefde en moed voor vele mensen, getuige ook de opkomst van 300 bekenden. Het slotlied van de dienst “Ik zal er zijn” spreekt van de aanwezigheid van God in haar leven en dat “Niets kan mij ooit scheiden van Jezus mijn Heer: Geen dood en geen leven, geen moeite of pijn“, heel bijzonder.

F.F.A. staat voor Fryske Friends Abroad. Vandaag kwamen onze vrienden Toby en Aukje op bezoek. Zij zijn dertig jaar geleden Beautiful Gate begonnen in Kaapstad, Zuid-Afrika wat nu over meerdere landen actief is als Beautiful Gate International (BGI). In het jaar dat zij vertrokken naar Zuid-Afrika, vertrokken wij naar Zuid-Holland. Door de jaren heen hebben we contact gehouden en recent hebben we elkaar nog ontmoet op het 30 jarig jubileum van Beautiful Gate. Nadat we met elkaar hadden geluncht vertrokken we naar de AWD voor een wandeling van ruim 9km. We wilden onze safari omgeving delen met Toby en Aukje. Het was supergezellig om bij te praten en met elkaar te genieten van de gesprekken en natuur. Wat een heerlijke middag!






 

Om de vriendendag feestelijk af te sluiten en natuurlijk Petra’s verjaardag te vieren, dineerden we bij restaurant Zoet of Zout bij Stellendam. Er werden heerlijke gerechten geserveerd: mosselen, kip, ossenhaas en sliptong. Met een fijn drankje er bij genoten we met elkaar van deze mooie dag en het lekkere eten. Deze twee dagen uit waren zeer geslaagd.

Dertig jaar geleden, kort nadat wij naar het westen trokken, vertrokken onze vrienden Toby en Aukje naar Zuid-Afrika om daar een kindertehuis te beginnen. Beautiful Gate bestaat nu 30 jaar en dat werd gevierd. Samen met mijn moeder waren we vanmiddag voor de receptie in Friesland. Voor sommige goed geoefenden was er een 3-daagse wandeltocht uitgezet om sponsorgeld in te zamelen voor 3 nieuwe projecten. Het streefbedrag was €30.000 en dat werd met ruim €5.000 overschreden. Het was een mooie, warme feestelijke ontmoeting met grote waardering voor de trouw en inzet van Toby en Aukje die in al die jaren al heel veel projecten hebben opgezet en het werk zo hebben georganiseerd dat er continuiteit en vernieuwing is in de hulpverlening. Gefeliciteerd met dit mooie werk!
 

Na ons steenuil avontuur, reden we naar de Hoge Veluwe en pakten we ingang Schaarsbergen om vervolgens in het hart te parkeren. We namen elk een van de witte fietsen en maakten een mooie fietstoer door het park. Met de camera in de hand speurden we in het bos en over de vlaktes naar dieren en vogels. We zagen een aantal everzwijnen (met jongen), leeuweriken, graspiepers, dodaars, jonge eendjes en de roodborsttapuit. De afgelegde weg met de witte fiets was ruim 21km, zie kaartje.


 

Op tweede Paasdag kwam de familie bijelkaar om met samen te eten. Het is bijna traditioneel dat dan de sjoelbak op tafel komt waarbij de oudste deelnemers fanatiek de schijven over het hout schuiven. De oude tafel was voorbereid op het grillen zodat we met 10 mensen om tafel konden zitten. Het was opnieuw bijzonder gezellig. Na afloop werd er nog een bloedgroep test gedaan in verband met eventuele uitbreiding van bloeddonatie. Toen opa, oma en beppe de terugreis ondernamen werden ze enthousiast uitgezwaaid door de “twenners”. Zo vierden we met elkaar Pasen en dachten we samen met de familie terug aan mijn vader.

 

 

Deze morgen waren Ingrid en ik aan het tuinieren en hebben we de wilde klimop verwijderd bij het terras waar straks een metalen pergola komt. De blauwe regen wilden we meer ruimte geven en de schoonmaakactie was in volle gang. Plotseling stond er een jonge dame in de tuin die in het Engels vroeg of ze even naar het huis mocht kijken met haar man. De familie Koolman waren de tweede bewoners van ons huis en zijn geemigreerd naar Canada toen hun zoontje 7 jaar oud was. De zoon van dat kleine mannetje van 7 was nu met zijn vrouw op bezoek in Nederland en via Google Streetview vonden ze het huis waar zijn opa en oma ooit woonden en waar zijn vader is geboren. Het werd een bijzondere ontmoeting met dit jonge stel. We hebben ons huis laten zien en verhalen uitgewisseld. Voor ons was het een bijzondere ontmoeting met ontzettend fijne mensen. Het roept ook bij ons weer herinneringen op die ons weer bewust maken van deze plek wat voelt als thuis zijn. Uitnodigingen heen en weer zijn uitgewisseld om hen in Vancouver te bezoeken en zij ons nogmaals hier in Nederland.

Vanmiddag wandelden we met onze vrienden door de AWD. We namen de omgekeerde route die Ingrid en ik afgelopen maandag namen. Het weer was prachtig en het was fijn om bij elkaar te zijn en bij te praten. Onderweg dronken we de meegenomen koffie uit de thermokan en dat smaakt goed als er een venijnig koude wind om je oren waait. Rein had ook de camera bij zich en samen probeerden we vooral de roofvogels in de lucht te volgen. Andere vogels hebben we eigenlijk niet gespot dan alleen een paar watervogels zoals de Grote Zaagbek. Met de nieuwe iPhone maakte ik de eerste selfie.




 

Een week geleden is een goede vriend van ons plotseling overleden. We leefden mee met de directe familie en zijn zelf in diepe rouw. Zo’n gebeurtenis heeft op alle betrokkenen een enorme impact. Ernest was een persoon met charisma. In het memoriam blog item schreef ik dat Ernest een dynamische persoon, ondernemer, familieman en vriend was, en trouw in zijn geloof. In de afgelopen week hebben we de kans gehad de familie te ontmoeten. Woorden schieten tekort maar het is niet alleen verdriet wat ons bindt maar juist het geloof dat dit afscheid niet een “vaarwel” is maar een “tot ziens”. Ernest was overtuigd om zijn Schepper te ontmoeten zoals we dat lezen in 1 Thessalonicenzen 4:16-17: “Wanneer het signaal gegeven wordt, de aartsengel zijn stem verheft en de bazuin van God weerklinkt, zal de Heer zelf uit de hemel neerdalen. Dan zullen eerst de doden die Christus toebehoren opstaan, en daarna zullen wij, die nog in leven zijn, samen met hen op de wolken worden weggevoerd en gaan we in de lucht de Heer tegemoet. Dan zullen we altijd bij Hem zijn“. We geloven in Jezus die de dood overwon en daar prijzen we God voor. Tijdens de afscheidsdienst vandaag was dat het centrale thema wat door zowel zijn kinderen en zijn vrouw dapper werd gedeeld. Het verlies van Ernest raakte allen diep maar we ontvangen troost uit deze Bijbelse woorden.
Voor de familie mocht ik foto’s maken van de afscheidsdienst en van de begrafenis wat een eervolle taak was, en vaak emotioneel als verdriet werd gedeeld door familie en vrienden. Zelf blijf ik de mooie momenten koesteren als we met de kinderen naar de Opwekkingsconferentie gingen en als we tijdens de zomervakantie het pretpark Walibi bezochten. Zijn humor en overgave waren inspirerend.

 

Vanmorgen ontvingen we het schokkende bericht dat een vriend van ons is overleden na een ernstige hersenbloeding. Ernest was een dynamische persoon, ondernemer, familieman, vriend en trouw in zijn geloof. Hij is veel te vroeg heengegaan en samen met alle familie en vrienden zijn we diepbedroefd. Ernest mag nu bij zijn Hemelse Vader zijn maar zijn plotseling overlijden komt bij allen als een schok. De familie heeft in deze periode veel gebed voor bijzondere kracht en troost nodig. Dat willen wij als vrienden voor hen doen. In deze diepe schok komen zoveel gedachten en herinneringen naar boven. Bij mij was het eerste beeld die van ons samenzijn op de opwekkingsconferentie in 2011. Ernest met zijn gekke hoed en altijd met humor. We zullen hem missen. Ernest is 54 jaar geworden.

Oud en nieuw vierden we ook dit jaar met onze vrienden Rein en Petra. Noud en Sanne waren er een groot deel van de avond ook bij en alle andere siblingen vierden het buitenshuis. Het was een gezellige avond en voor het 2024 00:00 uur werd dankten met elkaar voor het afgelopen jaar en baden voor het nieuwe jaar. Voor mij is het nu officieel dat ik met pensioen ben. Om het nieuwe jaar te vieren opende ik de Ruinart Blanc de Blancs Champagne die ik van mijn collega’s had gekregen en luidden we met elkaar 2024 in. We kijken dankbaar terug op een bijzonder 2023 met veel zegeningen. Al het andere vertrouwen we toe aan de Goede Herder van Psalm 23. Met volle moed beginnen we het nieuwe jaar en hopen we op vrede zoals ik schreef in het vorige item.

“Pap, doe je mee?”, vroeg Annelot. “Waaraan?” vroeg ik. “Padellen met mijn vrienden”. Ja, natuurlijk, dat is leuk. Vanmiddag waren we in Hoofddorp op baan 5 en 9 met 8 personen, vrienden van Annelot. Met verschillende koppels speelden we steeds voor de winnende set van 3 gewonnen games. We konden rackets lenen van een van hen. Het wordt tijd om een eigen racket aan te schaffen, medium want zacht is niet lekker om mee te smashen en met een hard racket krijg ik het stuiterbal effect. Padellen is leuker dan ik eerst had vermoed. Bovendien is het erg fijn om met jonge mensen te spelen.