Terwijl het gisteren regenachtig was, was het vandaag weer een mooie heldere zomerdag. Er stond een stevige westenwind en dat geeft schuimgolven op de Noordzee. Het is een mooi gezicht als dan de kitesurfers de golven beheersen en hoge sprongen maken. We namen een koffie bij de Koele Costa maar bekeken eerst nog even het mooie kunstobject wat op het strand geplaatst is als onderdeel van de Biënnale Noordwijk.
Samen met onze vrienden Rein en Petra aten Ingrid en ik deze avond bij Basserie David. De gerechten waren heel goed en ons samenzijn erg gezellig. We praatten bij en keken met elkaar vooruit naar de komende vakantie tijd.
Onze oudste Maltezer is vandaag 15 jaar geworden. Hij houdt het goed vol ondanks dat alles wat langzamer gaat en hij vergeetachtig wordt. Dat laatste geldt niet als het om eten gaat. Toch is hij door al die jaren deel van het gezin geworden en heeft al aardig wat uitstapjes met ons gemaakt.
(2008) (2023)
In museum Kranenburgh (Bergen, NH) zijn momenteel 3 exposities te zien:
1. Claudy Jongstra met Guernica de la Ecología: zij verwerkt in haar kunst voornamelijk wol van een kudde Drentse heideschapen. De verf waarmee ze de wol kleurt, onttrekt ze aan planten die ze kweekt in Friesland
2. Cristina Lucas met Environment is Us: zij is een Spaanse kunstenares die vooral kijkt naar ecologische aspecten van onze planeet. Haar elementen lijken somber omdat ze gebruikmaakt van producten uit aardolie en aardgesteente
3. Jaap Hillenius (NL, 1934-1999), Edgar Fernhout (1912-1974) e.a. met A Touch of Light: spelen met licht in schilderijen, fotografie of abstracte elementen.
Na het museum bezoek lunchten we bij LadyPapa, met aparte oosterse gerechten.
“Golden Hour” is het uur voor zonsondergang waardoor je een mooie gele gloed over het landschap krijgt. Ingrid en ik wandelden door de Amsterdamse Waterleiding Duinen, een rondje dat we wel vaker lopen. Het licht scheen over de duinen en over de aanwezige herten. Vanavond zagen we er erg veel. De kneu liet zich op een bepaalde plek in grote getale zien en later ook de roodborsttapuit. In de duinen groeit volop het gele gewone jakobskruiskruid met in sommige de rups van de gewone sint-jacobsvlinder. Verrassend genoeg zagen we nog een konijn die zich overdag nauwelijks laten zien.
Nu op mijn werk de interne verhuizingen zijn afgerond werken we vanuit het nieuwe hoofdgebouw. Vandaag was ik op kantoor en heb een werkplek op de 26ste (hoogste) etage, dichtbij het team waarvan ik van september tot en met december waarnemend hoofd zal zijn. Het is waarnemend omdat ik afgelopen week formeel mijn verzoek heb ingediend om vanaf januari 2024 met pensioen te gaan. Na een lastige periode in 2019 (zie 03.09.2019 – Kantoor), waar ik op het blog niet zoveel over heb gezegd, braken er betere periodes aan. In 2021-2022, had ik de leiding over een migratie project wat we met succes konden opleveren (zie 21.02.2022 – Mainframe). Daarna volgden nog wat projecten die ook met succes zijn afgerond. Deze projecten hebben geleid tot positieve ervaringen en de stap naar het pensioen in te zetten. Toen ik in 1990 begon was ik verrast dat ik op de hoogste verdieping (24ste) mijn kantoor mocht innemen. In de laatste zes maanden van mijn werkzaam leven mag ik opnieuw kantoor houden op de hoogste verdieping (26ste). Symbolisch gezien, is het slot beter dan het begin. Het is een vertrouwd gezicht als je met helder weer de skyline van Rotterdam, Den Haag, Delft, Zoetermeer en (in de verte) Leiden, en de snelwegen A4 en A13, ziet. En zo voelt het ook nu ik vanaf deze plek het team mag leiden dat alle IT projecten van het bedrijf overziet.
Tijdens de mooie vaarroute zie je prachtige natuur, met de rietgors, veel zwaluwen, ooievaars, sterns en natuurlijk de Friese koeien. Ook waren er de skûtsjes met hun grote zeilen. We genoten met elkaar en van elkaar. Het is een gezellige middag geworden. Omdat de fotos niet in één blog items kunnen, is hier nog een deel van de serie.
Vanmorgen gingen we met Noud en Sanne naar Friesland om onze ouders te bezoeken. Vandaag zou de verjaardag van mijn vader en stonden we er bij stil met appeltaart tijdens het varen. We hadden nl. met de ouders afgesproken om te gaan varen in de sloep van opa en oma. Met de 30 graden Celsius en een lichte bries was het zeer aangenaam op de Friese wateren van de Alde Feanen bij Earnewâld. Opa zocht een route van ongeveer 23km langs polders en mooie locaties. Noud en Sanne waagden nog een sprong in het water. Na de vaartocht aten we gezellig met elkaar in Earnewâld.
Afgelopen week vierden we onze 32ste trouwjaar. Vandaag zijn we 32 jaar getrouwd. We zijn dankbaar voor alle zegeningen en de bescherming in ons gezin door alle jaren heen. Steeds hebben we ons vertrouwen in God gesteld en is onze trouwtekst profetisch geweest (Psalm 5:12-13):
12 Maar verheugen zullen zich allen die bij U schuilen,
altoos zullen zij jubelen, daar Gij hen beschermt,
en in U zullen juichen wie uw naam liefhebben.
13 Want Gij zegent de rechtvaardige, o Here,
Gij omgeeft hem met welbehagen als met een schild.
De ouders van Salo, de vriend van Annelot, bleken ook op Corfu te zijn. We spraken af in Sidari en hadden een geweldige tijd met elkaar. Het zijn bijzonder lieve mensen en onze band voelde alsof we elkaar al jaren kennen. Ze trakteerden ons op heerlijk Grieks eten en drinken. Op de parkeerplaats namen we afscheid van elkaar maar pas nadat we ter plekke voor elkaar hadden gebeden. We voelden ons zeer gezegend.
Onze laatste wandeling in deze vakantie was door het plaatje Liapades. Je kunt met de auto naar boven tot aan de fontein maar terug is lastig want je moet dezelfde smalle weg terug rijden. Al toeterend ga je naar beneden en hopen dat er geen toeter van beneden komt. Een wandeling door het pittoreske dorpje is leuker.
Grieks eten is een van de prettige dingen van vakantie op Corfu. Afgelopen dagen bezochten we Jialos, Ambolenas, Elizabeth, Ladokolla en Apomero. Alle restaurantjes hebben hun eigen specialiteiten. Bij Jialos is dat de cerviche, bij Ambolenas hebben ze eigengemaakte wijn, bij Elizabeth (de beste van allemaal) hebben de beste stifado van het eiland, bij Ladokolla heerlijke souvlaki en bij Apomero de kip in mostersaus en niet te vergeten de gebakken aubergine.
Ons bezoek aan Elizabeth in Dukades was opvallend want we arriveerden in het midden van een hoosbui. Op de terugweg was er dan de regenboog.
Vandaag probeerden we een nieuwe route langs de olijfbomen naar het strand plaatsje Ermonia. Het pad was prachtig en gaf mooi uitzicht over de valei en de dorpes Giannades en Vatos. Om ons heen vlogen de vlinders, sprinkhanen en een libellen-paar. Aan het einde van de route is het strand van Ermonia waar we een dag eerder hadden gezwommen.
Ondanks dat ik de grote telelens thuis had gelaten valt je oog toch op vogels die je onderweg tegenkomt. De hoge roofvogels heb ik laten gaan ondanks dat ik een sperwer of buizerd met muis in zijn klauwen heb gefotografeerd. Om en nabij ons verblijf waren er de zwaluwen, pimpelmezen met juvenielen, roodkopklauwiers, de grauwe klauwier (op de kabel), putters en een oostelijke orpheusgrasmus (eerste foto).
Een kwartiertje rijden van Nymfes ligt (oud) Peritheia. Het is inderdaad oud en verlaten. Althans het plaatsje leek vanaf 1960 uitgestorven en dat maakt het sinds 2010 een toeristen trekpleister. Van oorsprong was het een schuilplaats tegen piraten vanwege de ligging. Meer informatie is te vinden op deze website: https://old-perithia.com/. Naast de ruines is het dorpje nu opgesierd met taverna’s. En dat maakt het echt gezellig tussen de oude rotzooi. We hebben er lekker gegeten en genoten van de prachtige bebloemde bergweg. Na het bezoek reden we via de oostkant terug langs Kalami waar het welbekende restaurant The White House zich bevindt.
