Sinds twee jaar ben ik webmaster van De JoJo, een Repair Café waar hergebruik en reparatie van materialen hoog in het vaandel staat. De JoJo heeft een maatschappelijk sociale functie voor veel mensen uit de omgeving. Al enkele jaren coordineert Ingrid er het naaiatelier. Sinds de zomer is De JoJo met al haar vrijwilliges met een verhuizing bezig. De nieuwe locatie werd na hard zwoegen van vele mensen vandaag geopend. De verhuizing en inrichting is bijzonder goed gelukt. De opening werd gedaan door wethouder Koek. Zij kwam met warme woorden voor alle vrijwilligers waarna de opening werd bezegeld met grote confetti knallen. Met mijn camera kon ik mooie momenten vastleggen, zie het nieuwsbericht hierover.

 

Het Sieboldhuis is het Japanmuseum in Leiden wat vernoemd is naar Philipp Franz von Siebold (1796-1866). Hij woonde in het huis wat nu museum is van 1832 tot 1845. De website sieboldhuis.org spreekt over het mooiste uit het oude en nieuwe Japan in een Hollands huis met historische allure: prenten, lakwerk en keramiek, fossielen, herbaria, geprepareerde dieren, kleding, oude landkaarten en honderden andere schatten. Nu was er ook een expositie met heel veel kimono’s. Na het bezoek lunchten we op het water in Vlot Grand Café.

 

In een bijzonder spannende en aantrekkelijke wedstrijd speelden de H1 teams van Hisalis en Weesp tegen elkaar voor de volgende ronde in de Silvercup. Bij rust was de stand 4-2 in het voordeel van Hisalis. In de tweede helft zette 1ste klasser een tandje bij en wonnen de wedstrijd met 4-5. Sam en Nathalie waren supporters van Hisalis maar ook van Weesp. Ze staan op de tweede grote foto en trotseerden de kou. Het fotograferen met de a9ii camera in laag licht pakte goed uit. Met Lightroom’s ruisonderdrukking werden de foto’s helemaal “clean”. Zie ook het Hisalis nieuws.


 

 

Museum Lalique heeft ook een mooie collectie schilderijen van Jan Toorop (1858-1928) en Kees van Dongen (1877-1968). Toorop is vooral gericht op impressionisme met sterke drang naar symboliek. Hij was in de laatste jaren van zijn leven gebonden aan een invalidenwagen. Opvallend vond ik zijn overlijdensbericht met de Bijbelse tekst uit Efeze 5:1-2: “Wordt dan navolgers van God, en wandelt om in liefde, zooals ook Christus u liefgehad heeft tot offer en slachtoffer aan God, tot lieflijken geur“. En ook de referentie naar Daniel 12:3, hier zijn verzen 2-3 (BGT): “Veel van de mensen die al gestorven zijn, zullen weer gaan leven. Sommigen zullen dan voor altijd leven met God. Maar anderen zullen voor altijd gehaat worden, en hun leven zal verschrikkelijk zijn. Dan zijn de wijze mensen als een licht voor het volk, ze leren mensen om het goede te doen. Ze zullen schitteren als sterren aan de hemel“, met een vooruitblik en troost door van de wederkomst van Jezus. Van Dongen legt meer nadruk op neo-impressionisme met accent op fauvisme wat zich kenmerkt door het gebruik van felle kleuren. In het museum was hier een veelvoud van te zien en je leest gemakkelijk in zijn schilderkunst dat hij vanuit Frankrijk zijn indrukken op het doek heeft gezet. Het museum had ook een aantal schilderijen van Picasso.

In Doesburg bevinden zich enkele musea waaronder het Lalique museum met glaskunst van de Franse kunstenaar René Lalique. Naast de glaskunst van vazen waren er ook broches te zien van begin 20se eeuw. Het museum maakt er op een handige manier gebruik van door in mooi nieuw glaswerk parfums en ook sieraden te verkopen.

Na een prettige lunch by LadyPapa in Bergen, winkelden we kort bij Sissy-Boy, Tally-ho en boekhandel Thomas, waar ik het nieuwe boek “Vos in de VS” kocht. We gingen vervolgens verder naar museum Kranenburgh met exposities van Harmen Brethouwer over strakke vormen en materialenkunst, Jan Roeland over kleurrijke “essenties” en expositie “In de rug van de zee” over schilderijen van duintaferelen.

De expositie waar we voor naar het Stedelijk museum kwamen was “Unravel” wat over kunst met stof ging. In de expostie ruimte in de kelder hingen lange stoffen en op verschillende plekken was er een uitbundigheid van kleuren. Wat Ingrid het leukst vond waren de wandkleden van stof en kunstig versierd met kralen en schelpen. De kunstenaar is Igshaan Adams. Heel grappig was de stoffen pop van Louise Bourgeois die zweefde boven het expositievlak. Eerdere foto’s gaven de indruk dat het wel een lengte zou hebben van 2m maar het bleek 20cm.







 

Als eerste liepen we door de bestaande collectie van het Stedelijk museum. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het zwaar tegenviel omdat het geen verhaal vertelde maar verschillende thema’s door elkaar. Studenten hadden er hun eigen “klus” ruimte en waar mooie schilderijen waren getoond was het een ratjetoe. Sommige schilderijen verdienen ruimte en dat was niet het geval. We hebben er toch wat mooie dingen kunnen zien zoals het varken van Jeff Koons, schilderijen van o.a. Jan Toorop, Jan Sluijters, Kazimir Malevich, Marius Bauer, Piet Mondriaan en Theo van Doesburg, en ook de hoge kleurenvakken van grafisch ontwerper Hezin O. Nostalgische foto’s waren er van o.a. John Lennon en Yoko Ono.

 

Op deze vrije dag bezochten Ingrid en ik het stedelijk museum in Amsterdam. We wachtten even op de grote drukte in het verkeer en parkeerden rond half elf in Q-Park onder het Museumplein. Er was een grote drukte voor het Van Gogh museum en in het Stedelijk museum was het rustig. Na het bezoek lunchten we samen in het museumrestaurant. Ondertussen volgden we de verontrustende berichten van ons pasgeboren achterneefje die werd verplaatst naar het academisch ziekenhuis in Groningen. We hopen en bidden dat hij gauw weer hersteld van de ernstige infectie.

We liepen door de wijk waar Jardin du Luxembourg gelegen is. Onderweg lieten we ons bij Amorino verrassen met heerlijk ijs opgemaakt als een bloem. Het Luxemburg park is ruim opgezet met prachtige grasperken omringd door bloemen. Het was er enorm druk maar heel plezierig. Een muziekkorps speelde haar stukken in een koepel terwijl kinderen met stokken de zeilbootjes in de vijver een duw in de goede richting probeerden te geven. Het was een en al gezelligheid.

Vanmorgen bezochten we het nationale opera-gebouw Palais Garnier met een ruime foyer en een lange galerij met aan het einde een rotonde met een plafond dat is beschilderd door Clairin (1843-1919). De opera werd, naar verluid, volgens Charles Garnier (1825-1898) in de stijl van “Napoleon III” geconstrueerd. Het gewelf van de ruime Avant-Foyer is bedekt met mozaïeken van glinsterende kleuren op een gouden achtergrond. Het uitzicht op de Grote Trap is indrukwekkend. In de Grand Foyer met enorme afmetingen en grote lampen is het plafond geschilderd door Paul Baudry (1828-1886) met thema’s uit de muziekgeschiedenis. Het plafond in het auditorium was na de brand van 1873 (tijdens de bouw) geheel verloren. Het is in 1875 snel afgemaakt maar de beschildering is later door Marc Chagall opnieuw gedaan en geïnaugureerd in 1964.




 

Als je alle vleugels over alle verdiepingen van het Louvre afloopt ben je een dag onder pannen. De rechte afstand over een U-vormige verdieping is al gauw 800m lang en de totale afstand als je alles wil zien is 14,5km. Dat hebben we niet gedaan maar in het tweede deel van onze verkenning liepen we door de Italiaanse afdeling waar we de Mona Lisa wilden bekijken. De drukte in die hal viel ons mee (geen uren wachtrij) maar alleen met telelens was het schilderij van Da Vinci goed te zien.

Het Louvre is het grootste museum ter wereld en heeft een grote collectie Nederlandse en Vlaamse schilders waaronde Rembrandt van Ryn, Frans Hals, Ludolf Bakhuisen, Jan Steen, Karel Dujardin, Isack van Ostade, Frans Wouterse, Jan Victors, Anton van Dyck en Paul Peter Rubens. Ook bekeken we Franse schilders op deze Noord-Europese vleugel. Alvorens we daar aankwamen liepen we door Europese kamers met o.a. een kroonluchter van ruim 6000kg, indrukwekkend. De grote foto is schilderij van Jan Steen.





 

Nog niet zo lang geleden boekten we een lang weekend Parijs. We bereidden een aantal uitstapjes voor, kochten de tickets vooruit en boekten het hotel waar we tweemaal eerder verbleven. Ons eerste bezoek was zo’n 50km ten westen van Parijs: de Tuinen van Claude Monet in het plaatsje Giverny. Het was een verbluffend mooie tuin en inspirerend voor het maken van schilderijen. En dat deed Monet, hij ontwierp en onderhield de tuin en schilderde er mooie taferelen. Een van de beroemdste daarvan was het bruggetje over de vijver waar hij zichzelf portreteerde. We bezochten ook zijn huis met mooie kleurrijke inrichting en het uitgebreide kookgerei.



 

In museum Voorlinden is nu een expositie van Ron Mueck die levensechte mensenbeelden maakt; ze zijn alleen een beetje uit verhouding, of te groot, of te klein. We wilden ze graag bekijken, nu de expositie nog open is. Het werk van Richard Serra blijft ook steeds weer boeien. De gigantisch stalen wanden van 216 ton konden alleen worden geplaatst als ook het fundament zou worden aangepast. En dan zijn er de massief glazen sculpturen van Roni Horn, ook weer fascinerend. En opnieuw gingen we 45 seconden in de Infinity Mirror Room van Yayoi Kusama met duizenden gespiegelde lichtjes. Na het bezoek lunchten we in de tuin van het museum.