Na de wandeling bij Peazens en Moddergat reden we langs de kust richting Holwerd en Ferwerd om vervolgens door de weilanden terug te rijden. Wierum is een klein plaatsje aan de dijk en een monument op de dijk dat herinnert aan 22 omgekomen vissers in een sneeuwstorm op 1 december 1893. Het is de moeite waard om even de site van Wierum te bezoeken en de foto-albums te zien uit de vorige eeuw. Opvallend aan de foto’s is de geringe hoogte van de zeedijk, vergeleken met de hoogte nu. Bijna aangekomen in Holwerd is daar een kunststuk op de dijk geplaatst van Jan Ketelaar genaamd (laatste foto): “Wachten op hoog water“.

 

Onze afspraak bij restaurant De Saffraan was om zes uur en het was nu vijf uur. We besloten bij het stadsklooster tegenover Musiom naar binnen te gaan: Mariënhof. Het bleek een restaurant, bar, wijnproeverij en van alles en nog wat. Wij kozen voor een wijntje met een paar versnaperingen. Een goede wijn in een klooster was een onverwacht leuke verrassing.

 

Kasteel Wijchen ligt in het centrum van Wijchen en is gebouwd door prinses Emilia, de zus van prins Maurits. Het verhaal van de parels is het volgende: Emilia van Nassau wilde trouwen met Don Emanuel van Portugal maar haar broer Maurits was er op tegen. Het stel had geen geld en hij was katholiek en toch trouwde het stel maar zonder steun van Maurits. Haar parels verkocht ze aan de Staten Generaal waarmee ze de kosten van het kasteel kon dekken. De parels werd een staatsgeschenk aan prinses Elizabeth Stuart. En nu gaat het verhaal nog steeds de ronde dat enkele van deze parels in de kroon van koningin Elizabeth en koning Charles zijn verwerkt. Wie zal het zeker weten? In het kasteel is ook een museum met oudheden en goed bewaarde vertrekken. De uitleg van een van de medewerkers was erg informatief en bijzonder vriendelijk. En nu in dea auto naar Amersfoort, museum Musiom.

De expositie van de jurken trok vooral de aandacht van Ingrid. De mooie jurken zijn een sterk contrast met de slechte staat van het paleis. De vertrekken waren mooi gedecoreerd met de jurken van koningin Maxima, prinses Beatrix en prinses Juliana. Er waren baljurken van Claes Iversen, aparte jurken van Iris van Herpen en een verlichte kimono. In de ontvangsthal waren diverse jurken getoond (foto’s op laatste twee rijen).

Al een tijdje geleden stond een bezoek aan paleis Soestdijk op de planning. Nu met het slechte weer was er gelegenheid om iets te doen zonder nat te worden. Op paleis Soestdijk is een tentoonstelling over de jurken van het koninklijk huis als ook de sieraden die gedragen zijn. Op zich heeft het paleis al iets nostalgisch en om het nu eens aan de binnenkant te bekijken was ontzettend leuk. Dit eerste blog item gaat vooral over de sieraden. Het tweede gaat over de kleding.

Met het prachtige herfstweer reden Ingrid en ik vanmorgen naar Doesburg. We combineerden een aantal activiteiten in de omgeving van Apeldoorn waar ik vanavond een hockeywedstrijd ga fluiten. We hadden van vrienden gehoord dat Doesburg een mooie historische plaats is. En dat klopt want het is vanoudsher een hanzestad, gelegen aan de IJssel. Ook staat Doesburg bekend om zijn mosterdfabriek. Het centrum van Doesburg wordt opgesierd met goed onderhouden gebouwen zoals het waaggebouw en het oude gerechtsgebouw. We maakten een korte wandeling door het centrum en bezochten het Lalique museum en lunchten zelfs buiten.

Vijf jaar geleden, in 2019, stond de Notre-Dame in brand. Een monumentaal pand in hartje Parijs ging bijna verloren. Maar de Fransen hebben groot respect voor historisch erfgoed en begonnen meteen aan een traject van herstel. Vanuit metro-station Cité liepen we naar “onze dame” met twee torens. Het bouwgebied was afgezet en een grote tribune gaf een fraai uitzicht over de kerk. Een gids verdiende wat bij door toeristen uitleg te geven. Het straatbeeld rondom de Notre-Dame week toch iets af van de andere grote plaatsen omdat hier weer zwervers op straat waren en er veel minder politie en militairen waren die toezicht hielden op veiligheid en orde.


 

Vanmorgen bezochten we het nationale opera-gebouw Palais Garnier met een ruime foyer en een lange galerij met aan het einde een rotonde met een plafond dat is beschilderd door Clairin (1843-1919). De opera werd, naar verluid, volgens Charles Garnier (1825-1898) in de stijl van “Napoleon III” geconstrueerd. Het gewelf van de ruime Avant-Foyer is bedekt met mozaïeken van glinsterende kleuren op een gouden achtergrond. Het uitzicht op de Grote Trap is indrukwekkend. In de Grand Foyer met enorme afmetingen en grote lampen is het plafond geschilderd door Paul Baudry (1828-1886) met thema’s uit de muziekgeschiedenis. Het plafond in het auditorium was na de brand van 1873 (tijdens de bouw) geheel verloren. Het is in 1875 snel afgemaakt maar de beschildering is later door Marc Chagall opnieuw gedaan en geïnaugureerd in 1964.




 

Als er een ding opvalt op Ameland is het de rood-witte vuurtoren. Vanaf elke plek is de toren te zien en functioneert als een baken voor zee en land. De vuurtoren is te bezichtigen. Via een trap van zo’n 238 treden kom je op de ballustrade net onder het grote licht. Vanuit deze hoogte heb je een mooi uitzicht over het eiland en over Terschelling. We waren hier ook in 2011 met onze vrienden Rob en Petra. Noud was er toen bij en de foto die ik toen van hem maakte wilden we nu opnieuw doen. Wat is het prachtig om de herinnering uit 2011 en het heden van 2024 met elkaar te bekijken. Kijkend in de richting Ballum zien we ook het huisje van onze vrienden Thijs en Jeanette waar we gezellig op bezoek zijn geweest.

 

Vanuit ons verblijf bij Poros maakten we kleine uitstapjes. Een daarvan was naar het zuidelijkste plaatsje Skala op zo’n 12km afstand waar de restanten te zien zijn van een oude Romeinse villa. De muren en vloeren uit de 3de eeuw zijn nog zeer goed bewaard. Het mozaiekwerk van toen is bewonderingswaardig en interessant om te zien. Op het pad er naar toe was een prachtige passiebloem te zien met een passievrucht. Vanaf het terras waar we een drankje en een ijsje namen observeerden we een Griekse dame die een kat bestrafte met op de achtergrond haar mooie Griekse huis.


 

De volgende stap op de route was de Melissani grot. Die is in 1963 open gegaan nadat het dak van de grot was ingestort. Men heeft toen een tunnel gemaakt en het tot evenement verheven. Het ondergrondse water komt vanuit de zee bij Argostoli en stroomt er aan de andere kant van het eiland weer uit. Het water is dus altijd fris. Wat de grot zo bijzonder maakt is de diepte van 39m waardoor het water helderblauw, bijna turquoise, kleurt. We waren net op tijd en lieten ons in het bootje rondvaren. De “kapitein” maakte foto’s van de gasten en ving zo zijn extra verdiensten naast het roeiwerk. Het bezoek was kort en krachtig, en zeer de moeite waard. De volgende halte is Sami.

De westelijke kustweg van Fiskardo naar Platies (via de hoofdstad Argostoli) brengt je langs het plaatsje Assos dat gelegen is op een soort schiereiland. Vanaf de kustweg is er een afdaling van 4km naar de baai van Assos. Aan het einde van het dorp kun je omhoog wandelen naar de in 1593 gebouwde Venetiaanse vesting op de 170m hoge heuvel. Het brede pad omhoog geeft mooie uitzichten over de baai en de omgeving. Na de wandeling genoten we van de mooie bloeiende bloemen in het dorp en lunchten we aan het water voorbij het plein vernoemd naar Parijs (zie een na laatste foto) omdat de Fransen Assos weer hebben helpen opbouwen na de grote aardbeving in 1953.




 

In de gerenoveerde hal van het paleis was een fotoshoot decor geplaatst. De zeer toeristisch lijkende plek kon niet worden genegeerd want we waren nu zelf toeristen, in eigen land. Een aardige dame vond het erg leuk om met een “echte” camera een foto van ons te maken. Hier zijn we dan: poserend in paleis Het Loo.
 

In 2021 waren we al eens gaan wandelen in de bossen rondom paleis Het Loo wat toen gesloten was i.v.m. verbouwing. Vandaag gingen we het paleis bezoeken. Eerst het gedeelte van koninging Wilhelmina waar ook Juliana en Bernard hun verblijven hadden. In de andere vleugel was de inrichting van voormalig koningslid Mary. Het eerste gedeelte was mooier en stijlvoller dan het Engelse gedeelte wat een beetje een ratjetoe was van verschillende stijlen. Op het dak hadden we uitzicht over de mozaiktuinen.





 

De vennenroute Kampina is een groot gebied tussen Boxtel en Oisterwijk. Het was de eerste keer dat we de Huisvennen bezochten. We zagen en hoorden ganzen in de vennetjes, een buizerd, libelles, paddenstoelen en zelfs een eekhoorn. Ingrid zag hem in het bos naar een boom lopen. Ik richtte de camera snel op de boom maar toen stak hij supersnel het wandelpad over. Ik kon nog net twee foto’s maken maar had eigenlijk geen tijd om goed scherp te stellen. Maar we hebben er eentje gezien. Onderweg maakten we foto’s met de zelfontspanner. Het harde licht maakte het niet gemakkelijk maar er zijn er toch een paar door de ballotagecommissie gekomen. Op de terugweg reden we naar Nistelrode om bij kledingzaak Van Tilburg iets voor Ingrid te scoren. Daarna brachten we nog een bezoek bij Sam’s werk, het bedrijf zerosteps in Houten. We kregen een rondleiding en koffie, en maakten kennis met de eigenaar van het bedrijf.