Door de corona-crisis zijn alle rijscholen op non-actief gezet maar daarmee ook de chauffeurs in opleiding. Een daarvan is Noud. Onder het motto dat we moeten blijven oefenen kozen we even een rustig plekje aar Noud zijn vaardigheden in de praktijk kon brengen. Geflankeerd door Sam en zijn vriendin (papa stond aan de zijkant toe te kijken), reed hij gedisciplineerd over de weg en hanteerde hij de verkeersregels op een correcte manier.

Tijdens het Paasweekend werd op matrixborden aangegeven dat bezoek aan de bollenstreek vermeden moet worden. De bollenboer van de velden ik op 6 april fotografeerde was het bezoek ondanks alle tegen-adviezen zo zat dat hij de koppen snelde van de tulpen en hyacinten. Vandaag reden we een paar kilometer verderop naar de duinen waar een andere bollenboer een proeftuin heeft met allerlei soorten bloemen. Dat nodigt uit om te stoppen. Dat lijkt logisch zolang mensen afstand bewaren. Wat bollenboeren vooral irriteert is dat bezoekers de velden in gaan en zich tussen de bloemen laten fotograferen. Daarmee nemen ze risico’s om de gewassen te besmetten met nieuwe ziektes; dat heeft dus niks met corona te maken. Het zicht op de prachtige kleuren blijft toch elk jaar weer adembenemend.
 




 

Vanmorgen wandelden Ingrid en ik door de duinen. Op gepaste afstand passeerden we andere wandelaars. Iedereen houdt zich aan de 1,5m regel en eigenlijk is de “intelligente lockdown” best uit te voeren. We spraken samen over de volledige lockdown in Spanje waar de 29-jarige Australische wereldkampioen tijdrijden Rohan Dennis het even niet meer kon uithouden en een rondje in zijn auto reed. Zijn excuses was dat hij al 34 dagen opgesloten was. Ik kan me dat heel goed voorstellen en de vind de manier waarop Nederland het aanpakt de juiste (los van het mondkapjes gedoe, slordig).
Tijdens de rit naar de duinen was er nog de ooievaar. De wandeling door de AWD werd opgevrolijkt door de gekraagde roodstaart en een tjiftjaf. In augustus vorig jaar kwam ik ook een gekraagde roodstaart tegen, een juveniel (zie laatste foto). Het is moeilijk voor te stellen dat dat verenpak uiteindelijk er zo uitziet als op onderstaande foto.
 

Om de trap naar de zitkuil voor te bereiden hebben Sam en ik vanmorgen aan weerszijden van de instap korte damwanden geslagen van zo’n 80cm diep. Later komen er L-elementen tussen die de treden van de kuil insluiten. De 4cm dikke hardhout planken waren goed te bewerken met elektrisch gereedschap, een klassieke zaag en geduld.
Vanmiddag heb ik een pad gestraat buiten het atelier om. Ingrid zorgde voor de aanvoer van klinkers en het dichtmaken van de kieren waardoor de oude klinkers stevig in hun plek kwamen. We moeten nog even wachten met het belopen er van maar het zal een gemakkelijke toegang naar het terras zijn, vooral in de ochtend als het gras nog nat is.

Na het online meedoen aan de Paasdiensten van Hour of Power en Opwekking liepen Ingrid en ik het rondje over de polderdijk. Het was warm en er waren veel kikkers actief aan de oever van het kanaal. Ook de grutto en kievit lieten zich zien. In de weilanden was een moedereend met haar kroost en een graspieper vermaakte zich in een geel tulpenveld. De fuut ging steeds kopje onder maar ontkwam niet aan de camera. Het was rustig onderweg en iedereen houdt gepaste afstand.
 

Met Pasen groeten gelovigen elkaar met: “De Heer is waarlijk opgestaan!”. Ik heb het al eerder geschreven en het blijft voor mij dezelfde overtuiging dat de opstanding van Jezus alles heeft veranderd voor mij. Als Jezus niet was opgestaan of als Zijn opstanding zou zijn verzonnen dan was de crux uit het hele christelijke geloof gehaald. Want dit is waar het nu juist om draait: Jezus heeft de dood overwonnen, het graf was echt leeg. Daarmee zei Hij “vaarwel” aan de duistere machten en bouwde Hij de brug voor ons om bij God de Vader te komen, zie Joh.14:6. Dat doel maakte dat Jezus zei dat Hij de opstanding en het leven is, zie Joh. 11:25. En dat maakt Pasen het feest van kracht, overwinning en bevrijding.

Vanmorgen vroeg werd het hardhout bezorgd waarmee we de wand voor de zitkuil kunnen maken. We monteerden de staande Azobé planken aan de achterkant van het opnieuw gebruikte trampoline frame. Vervolgens schroefden de planken vast met een RVS schroef en een verzinkte beugel. Het was wel even uitkijken met splinters want dit hout geeft niet echt mee. Samen ging het geweldig snel. Sam en ik hadden echt een ritme in het werk met gat in de grond voor de plank voorbereiden, gelijke hamerslag voor diepte en hoek, met laser uitmeten, voorboren en vastschroeven. Ingrid voerde de planken aan en zorgde voor voldoende drinken (en zonne-crème).

Op Goede Vrijdag staan we stil bij het lijden van Jezus. Hij werd gekruisigd op Golgotha en nam daarmee de zonden van de mensheid op zich. Het is niet alleen symboliek maar werkelijkheid in ons dagelijks leven. Jezus kwam als mens op aarde maar was de Zoon van God. Zo werd Hij aangekondigd en sprak Hij ook over zichzelf. Zijn dood leek een nederlaag, een teleurstelling en een einde te brengen aan Zijn bediening. Bij Zijn dood waren uitzonderlijke gebeurtenissen: het bleef donker, Zijn moeder Maria bleef rustig (ze had ook kunnen zeggen: laat Hem gaan, Hij is niet toerekeningsvatbaar), het tempelgebouw scheurde, er was een aardbeving en reeds gestorven mensen stonden op uit hun graf. In 1985 en 1990 was ik op die plek en het is indrukwekkend om op die locatie in herinnering te brengen wat Jezus toen voor ons deed en welke bevrijdende betekenis dat vandaag heeft voor miljoenen mensen.
 

Tijdens de werkzaamheden in de tuin werd ons de weg belemmerd door een slak. Na het nemen van de foto’s en het oppakken van gereedschap was ik even de slak vergeten; die was toch allang weg? Krrrgk, sorry, ik stond er boven op…
 

We waren voornemens om vandaag op de trampoline-plek een nieuwe zitkuil te gaan bouwen. Daar gaan wel een aantal weken beraadslagen en plannen aan vooraf. Door middel van een damwand schermen we de ronde kuil af. Het Azobe-hout kon nog niet worden geleverd en daarom is het vandaag voor Sam en mij bij inmeten en graafvoorbereidingswerk gebleven. Door het mooie zonnige weer bloeit alles geweldig en krijgen de bomen en planten mooie kleur. Ondertussen worden we opgeschrikt door de herrie van twee Apache helicopters die tot tweemaal toe een rondje vlogen. Aan het einde van de dag werden we via video-verbinding nog gebeld door Annelot vanuit Guatemala.

Om met het thuiswerken fit te blijven is enige oefening nodig. Vanavond ging ik een stukje fietsen door de polder. De avondzon zakte al langzaam richting horizon en het temperatuurtje was erg aangenaam. Onderweg kon ik wel mooie tafereeltjes fotograferen. Helaas ging daardoor de gemiddelde snelheid wel naar beneden. Daarom moest ik mijn foto-stops beperken tot 2.
 
 

Vandaag is de dag van de wereldgezondheid: World Heath Day 2020 uitgeroepen door de WHO. Op vele plekken in de wereld worden de mensen bedankt die in de zorg werken voor de gezondheid van anderen. Nu het Corona-virus hard toeslaat wordt er van artsen, verpleegkundigen en zorgmedewerkers een enorme inspanning gevraagd voor een lange tijd. Vanwege het hoge besmettingsrisico wordt er bijzondere aandacht gegeven aan hun doorzettingsvermogen en tonen we allen respect voor hun inzet. Ook via mijn blog wil ik hen bedanken; dit is niet anoniem omdat ik sowieso 5 mensen persoonlijk ken in eigen kring die of op de IC, op in verloskunde, of in andere zorggebieden kennis, behandelingen, hulp en bijstand bieden. In deze bijzondere tijd is ook bezinning op maakbaarheid nodig. Daarom bid ik iedereen gezondheid en kracht toe in afhankelijkheid van God. De woorden van een goed verwoord gebed komen van de katholieke kerk uit Singapore en zijn iets aangepast weergegeven.
 

Het was al even gepland maar met het zonnige weer voelt het weer tijd voor de zomerbanden en zo was het vanmorgen weer zover. Op de terugweg scheen de zon prachtig over de gekleurde bollenvelden, op loopafstand van de Keukenhof. Helaas dit jaar geen Keukenhof en geen corso, een strop voor veel ondernemers. Bossen tulpen worden aangeboden tegen spotprijzen, 50 voor €5. We hopen op een beter ondernemersjaar in 2021.

 

Tijdens het uitlaten van de honden spotte ik plotseling een moedereend met 14 kuikens. Het is een prachtig schouwspel als moeder over alle 14 waakt. Ze lopen het steigertje op en springen ook zo weer in het water. Maar als moeder het water in gaat, dan gaan ze allemaal. Nu maar hopen dat meneer Reiger en meneer Ooievaar even de andere kant op kijken…
 



 

Om beweging te houden en de drukte van de zondag te ontwijken wandelden we vanmiddag met gepaste afstand van elkaar een rondje door de AWD. Het is een voor ons bekend rondje met een lengte van 5,7km. Onderweg was het gezellig kletsen en genoten we van de stralende zon. Het was nog warm ook.