Tussen de buien door zagen we kans om een stukje te gaan fietsen in de omgeving. We reden naar de Gorsselse Heide, zo’n 4km bij het huisje vandaan. Opnieuw waren de kleuren van bomen en landschap prachtig. We maakten wat foto’s, ontweken een paar verdwaalde naregenspetters en reden terug over de natte onverharde wegen naar het huisje. Daar aangekomen was er net een grote berk omgewaaid die de oprit blokkeerde. De eigenaar van het terrein ruimde diezelfde middag nog de boom op en zo was de oprit weer beschikbaar voor de auto. Gelukkig was de boom niet op de auto gevallen.
 


 

Om wat meer flexibiliteit te hebben voor de fiets had Ingrid een hondenmandje bij de kringloop aangeschaft. We fietsten voor het eerst met Borre achterop naar Warmond langs een paar bollenvelden. De kleuren van het bos en de bloemen waren fantastisch en Borre bleef heel gedeisd in zijn mandje zitten. Zijn beloning voor het ritje was een boswandeling.


 

Nu de maand april is begonnen, is het aantal toeristen in de omgeving gestegen omdat de bollenvelden weer in bloei staan. Met de fiets door het kleurrijke landschap rijden is niet alleen goed voor de beweging maar ook voor het oog. Nu zijn het de hyacinten en narcissen, straks komen ook de tulpen er bij.
 

Met de nieuwe Specialized fiets reed ik vanmiddag een 20km rondje polder, langs de Kaag en via Abbenes weer terug. De zon scheen fel en insmeren was beslist nodig. Onderweg stopte ik even voor een paar foto’s die ik thuis kort heb bewerkt. Thuisgekomen wachtte de zanglijster me op met een onherkenbaar liedje. Door het gebruikte filter clippen de kleuren en krijgt de foto een wat schilderachtige toon.
 

Na dagen van stormachtig en nat weer was het vandaag helder en rustig. Een goed moment om de nieuwe fiets te pakken en te bewegen. Ik wilde naar de duinen en richting Zandvoort, eventueel naar Zandvoort en langs Bentveld en Aerdenhout weer terug. En zo liet de route zich makkelijk invullen. Vlak voor Zandvoort stopte ik even voor een foto van de duinen. Later stopte ik nogmaals om mijn billen-zonder-fiets-ervaring even rust te gunnen en tegelijk een drinkpauze in te lassen. De Specialized hielp in de Eco stand en als het steil de duin omhoog ging, even heel kort een tandje meuk er bij, standje Sport. De Turbo stand heb ik heel eventjes gebruikt om het verschil te testen. En dan heeft de fiets ook nog een traploze versnelling. Die is echt fantastisch want je kunt de belasting voor jezelf heel fijntjes aanpassen. Daardoor kon ik bijna continue op Eco stand rijden met een gemiddelde van zo’n 25km/u, snel genoeg voor mij. Zonder elektro-motor kan ook maar dat is met het gewicht van deze fiets niet erg prettig. Het rondje Zandvoort was toch meer dan ik had gedacht: ruim 47km, waarvan de helft langs een mooi natuurgebied.
 

Na enig speurwerk heb ik met hulp van Sam en Ingrid een keuze gemaakt voor een nieuwe fiets die ik als afscheidskado kreeg voor mijn pensioen. Het is een Specialized Turbo Vado 3.0 IGH geworden, een sportieve hybride e-bike met riem (i.p.v. ketting) en met een traploze versnelling. Wat mij vooral goed beviel was dat het fietsen zonder motorhulp erg licht is en dat het stuur zeer prettig in de handen ligt. Ik heb op advies van Sam de Shimano BR-MT200 handremmen laten vervangen door de Shimano XT versie voor betere grip. Vandaag kon ik de fiets ophalen en de eerste zaken regelen zoals verzekering en de bijbehorende app installeren. Morgen overdag zal ik de fiets beter leren kennen en bij iets warmer weer zal ik daadwerkelijk gaan touren. Grote dank aan alle oud-collega’s die aan dit mooie kado hebben bijgedragen.

 

Vanmorgen vertrokken Noud en Sanne voor vakantie naar het zuiden van het land. Ze verblijven daar met Sanne’s ouders. De rit ging in de Mini van Ingrid met de mountainbikes achterop. Dat laatste bleek nog een hele puzzel omdat een van de onderdelen om de fietsen te borgen niet functioneerde. We vonden een tijdelijke oplossing en zo vertrokken de beide voor een actieve vakantie met de familie.

De klap op zijn gebit en het herstel van de ingreep heeft Sam toch aardig te pakken gehad vandaag. Maar vanavond was hij weer fit genoeg om samen gezellig een klein rondje bollenstreek te fietsen. We legden ruim 15km af in een lekker hoog tempo. Dat is op zich niet zo moeilijk met deze zware elektrische fietsen (van FatDaddy). We wisselden zo nu en dan even van paard. De lucht was helder, de avondzon scheen heerlijk in ons gezicht en het wind voor of tegen maakte met deze paarden niet uit. Sam was weer bijgekomen en de buitenlucht deed ons goed.

 

De wandeling van gisteren en de fietstocht van vandaag heb ik gecombineerd in één item omdat de beleving en omgeving vrijwel hetzelfde mooie beeld van de natuur geeft. Al wandelend legden we ruim 5km af, op de fiets 32km. Je ziet op de fiets meer maar al wandelend zie je de natuur beter. We genoten van beide routes door het Salland en er om heen. Onderweg waren het vooral de vinken, koolmezen en pimpelmezen die zich lieten horen. Helaas zagen we de eekhoorn niet. BIj het hotel zagen we ‘s ochtends een muisje die zich in alle opgestelde vogelhuisje verstopte.


 

Op de terugweg van Arnhem naar huis reden we langs Amsterdam. Waarom dan niet even bij Sam op zijn werk kijken? Toen we aankwamen was hij net bezig met een fotoshoot van een van de e-bikes. Het was een kort en gezellig bezoek met hem en zijn werkgever die tussendoor fietsdemo’s moesten afnemen.

De keren dat we Park de Hoge Veluwe bezochten was in 2008, 2010 en 2015. Voor vandaag hadden we een overnachting geboekt bij Landgoed Groot Warnsborn bij Arnhem en Schaarsbergen; hier verbleef ik ook in 2016 tijdens een management workshop. Het landgoed ligt prachtig gelegen in de bossen en we genoten geweldig van een 6-gangen menu nadat we ‘s ochtends al fietsend het park hadden bekeken en ‘s middags het Kröller-Müller museum hadden bezocht. In het park zagen we een prachtig edelhert en een groep wilde zwijnen die al grazend het terrein rondstruinden.

 


 

De prachtige 15km lange mountainbike flow trail van Kaiserburg was vorig jaar een geweldige beleving maar ook de plek waar mijn elleboog het begaf. De geplande vakantie werd toen ruw onderbroken en dit jaar wilden we positieve herinneringen verzamelen van de prachtige omgeving en activiteiten die je er kunt ondernemen. Sam had een mountainbike gehuurd en wij gingen wandelen vanaf de Kaiserburg. In de loop van de week zou Sam meerdere afdalingen ondernemen en de laatste keer in een recordtijd van 20 minuten. Later in de week huurden de drie oudsten een e-bike en hebben de berg beklommen en daarna afgedaald. Sam heeft de meiden de valplek nog laten zien. Inmiddels waren de hobbels van vorig jaar verwijderd. Kalf-en-put verhaal? Hoe dan ook, het is een positieve mountainbike ervaring geworden. Zelf hield ik het bij wandelen.




 

Inderdaad, ook gisteren was er een item over Lage Vuursche. Toen ik Sam gisteren vertelde dat de omgeving erg mooi is maar dan van de fiets stelde hij vanmorgen voor om samen met de mountainbike het parcours in Lage Vuursche af te leggen. Dat was snel besloten. We legden de 10km in een klein uur af. Op het hoogste punt is het 27m en het laagste 8m waarmee het hoogteverschil 19m is maar over het hele parcours bekeken is er daadwerkelijk een hoogteverschil van 41m afgelegd. Voor mij was dit parcours een ommekeer in de beleving op de fiets. Ruim drie weken geleden reed ik met Sam weer voor het eerst na het ongeluk een parcours waarbij voorzichtigheid belangrijker was dan het plezier. Vandaag stond het plezier weer voorop. Weer een mooi moment. Op de kaart zijn zowel de route van de wandeling van gisteren (blauw) en het fietsen van vandaag (rood) aangegeven.
 

Sam ging vandaag samen met Wouter fotoshoots maken met de 70-400mm. Met de mountainbikes en de elektrische Mate trokken ze door het parcours tot ze een paar leuke spots vonden. Ze hebben 145 fto’s geschoten. Ik mocht deze foto’s posten.

Het is bijna een jaar geleden dat ik met de mountainbike onderuit ging in Oostenrijk. Ruim een jaar geleden gingen Sam en ik er samen op uit om door de duinen te crossen. De laatste keer was op 13 juli 2020. Vandaag was het zover, we gingen opnieuw samen fietsen door de duinen. Het ging heel goed met de druk op de elleboog; op de mountainbike zit je voorover en is het pad hobbelig. Op de terugweg van de 23km route strekte ik de arm even om de bloedsomloop te bevorderen. Zowel Sam als ikzelf hebben genoten om weer op pad te zijn. Wat mij betreft was er geen angst om te vallen maar voorzichtigheid had plaatsgenomen voor snel crossen. Beetje bij beetje opbouwen maar.