Kort na thuiskomst speelde Sam alweer een hockeywedstrijd. Het telefoontje kwam om kwart over drie: “Sam heeft een stick tegen zijn hoofd gehad en is even dizzy geweest. De ambulance is onderweg”. Snel in de auto naar het clubhuis toe en daar zat Sam: helemaal verdwaasd en stilletjes voor zich uitkijkend. Al gauw kwam het ambulance personeel dat hem onderzocht op reactie, aanspraak, bloed, hartslag en eventuele afwijkingen in gedrag die zouden kunnen duiden op hersenletsel. Sam was namelijk in botsing gekomen met een tegenspeler waarbij zijn hoofd eerst hard tegen de schouder van de speler kwam en vervolgens hard op de grond. Toen is hij even “buiten westen” geweest. Na onderzoekjes bleek verder onderzoek nodig in het ziekenhuis en zaten we even later, samen met zijn vriendin, in het LUMC. Daar was zijn reactie goed genoeg om hem weer te ontslaan en kregen we instructies voor de komende week.

Rond één uur vanmiddag kwam Sam terug uit Zwitserland na een week snowboarden met zijn vriend in Laax. Het weer was uitstekend; op die ene dag na met die flinke storm. De mannen hebben de reis veilig afgelegd en ook het snowboarden verliep dit jaar zonder kleerscheuren. Fijn dat ze weer gezond terug zijn.

 

Voor het weekend stond gepland om mijn moeder te bezoeken en Sam zou weer thuis komen. Aanvankelijk dachten we dat hij laat op de zondag zou arriveren maar dat bleek heel vroeg in de middag te worden. De rit naar Friesland konden daardoor op alle gemak op zaterdag doen. Wel zo fijn om dan de tijd te hebben. Het was heel gezellig om elkaar weer te zien en samen te eten. Als je het fijn hebt dan vliegt de tijd en zo reden we door Noord-Holland met de Mini (want de Volvo was in Zwitserland) langs de molen met een heerlijk zonnetje in de auto.

De weg naar Clervaux verliep over de nationale route E421. Vanaf Marbourg is het nog een paar kilometer voordat je het witte kasteel en de centrale kerk in Clervaux ziet. We wilden beide bezoeken maar helaas was het witte slot gesloten voor bezoekers. Gelukkig was de kerk wel open en zagen we prachtige mozaiken en ook hier glas-in-lood. Na het stadje bezocht te hebben zetten we onze terugreis voort. Eerst nog even tanken in Luxemburg waar de literprijs Euro95 €0,50 goedkoper is dan in Nederland. Dankzij de navigatie ging de route over kleine landweggetjes via Trois-Ponts waar we in 2002 met familie een weekendhuis huurden om het 40-jarig huwelijk van mijn ouders te vieren. Bij het noemen van de plaatsnaam veert de familie altijd overeind omdat de herinnering zo leuk was. Zo ook nu toen we via tekstberichtjes elkaar op de hoogte hielden van het passeren van Trois-Ponts en er een oude video van het verblijf destijds werd gedeeld. De dag werd afgesloten met een bezoek aan de bakker van Trois-Ponts voor een pizza brood en wat andere lekkernijen.




 

Rondom het MUDAM staan grote moderne gebouwen van de EU, de opera en bedrijven in de omgeving; het operagebouw si prachtig omringd met grote palen en geeft het gebouw een sjieke uitstraling. Een bezoek aan het centrum van Luxemburg-stad mocht niet ontbreken maar liep toch een beetje anders. Ten eerste was het meeste dicht en ten tweede was het weer miezerig nat. We aten eerst maar even wat Jeruzalemse kost in restaurant Bazaar. De gekruide pastrami eieren en artisjok waren bijzonder lekker. Daarna bezochten we de grote kathedraal: Cathédrale Notre-Dame met zijn prachtige glas-in-lood ramen en de gedecoreerde pilaren. Helaas was het paleis niet open voor bezoekers (alleen in juli en augustus) en vervolgden we onze terugreis via Clervaux en Trois-Ponts naar Mont.
 

Door het slechte weer besloten we maar geen wandelingen te maken en dan doorweekt thuis te komen. We togen naar Luxemburg waar we het museum voor moderne kunst bezochten. Het MUDAM, Musée d’Art Moderne Grand-Duc Jean, is een kunstmuseum in Luxemburg-stad uit 2006, gelegen op de Kirchberg, buiten het centrum. Het museum is gebouwd op de ruïnes van voormalig Fort Thüngen en is op zich al bewonderingswaardig. De kunst binnen was eigenlijk bagger behalve 1 schilderij, 1 tafereel met drumstellen aan plafond en de grote spiegelopstelling in de grote hal. In de entree hangen de portretten van groothertog Jean en groothertogin Joséphine-Charlotte.


 

Vanmorgen vroeg feliciteerden we Sam met zijn 21ste verjaardag. Hij zit in Zwitserland om met zijn vriend en zijn familie te snowboarden in de omgeving van Laax. Van te voren kreeg hij alvast van Noud en Sanne zijn verjaardagskado. Die van ons was aan Lucas meegegeven voor een serie verrassingskados op de dag zelf. Sam, gefeliciteerd. Volwassen worden in Zwitserland is niet aan iedereen gegeven.

De rit terug naar Mont verliep langs het natuurgebied Les Hautes Fagnes (Hoge Venen) in Botrange. Langs de weg van Botrange ligt het restaurant Le Petit Mont Rigi vlak onder het plaatsje Mont-Rigi. We reserveerden voor die avond en werden warempel in het Vlaams bediend. De porties waren (te) groot en de smaken niet erg verfijnd, een tegenvaller ten opzichte van de avond daarvoor. We onderbraken de gangen en stopten na het hoofdgerecht, namen een koffie en thee en vertrokken op tijd naar ons pension dat op zo’n 12km van het restaurant ligt, als je de snelle weg rondom het Botrange natuurgebied neemt. Op de heenweg nam ik de weg tussendoor maar verdwaalde door alle kronkelweggetje in een heuvelachtige streek. Gelukkig hadden we het gebruik van de navigatie in de Mini Countryman onder controle.

Vanuit Monschau is maar een klein stukje rijden naar het tot activiteiten-centrum omgebouwde Vogelsang. Het voormalige grootste soldatenkamp van de nazi’s is gelegen in een mooie omgeving maar heeft de uitstraling van een oud kamp. Indrukwekkend is de omvang van het terrein en gebouwen in zo’n prachtig gelegen natuurgebied. Het wilde bij ons niet indalen dat er hier feesten en partijen worden gehouden; we zijn waarschijnlijk te veel beladen met het verleden. Onze lunch werd derhalve gereduceerd tot koek en frisdrank, lekkerder wilden we het niet maken.
Na het bezoek moesten we een BMW dealer vinden voor het vervangen van het rechter xenon licht van de Mini. We togen eerst naar Kall waar de dealer ons vriendelijk door verwees naar een autozaak ATU in Euskirchen die mogelijk een lamp op voorraad zou hebben. Aldaar aangekomen moesten we ons een weg banen om het carnaval heen om vervolgens opnieuw zeer vriendelijk te worden geholpen voor de lampvervanging; en dat op zaterdagmiddag laat. Complimenten aan de Duitse middenstand voor hun klantvriendelijkheid.


 

Vanuit Mont is het maar een kleine afstand naar het Eifel gebied in Duitsland. In de Eifel ligt het pittoreske stadje Monschau. In Monschau zijn tal van monumenten waaronder “Het Rode Huis” dat één van de mooiste gebouwen uit de 18e eeuw (1756) in Monschau. Het pand is één van de toonaangevende gebouwen in de barokstijl in het Rijnland, de Eifel. De gebouwen aan de Roer zijn markant en geven het stadje zijn karakter.




 

‘s Avonds aten we in L’O de Source, een fijn restaurant in Spa, op zo’n 20 minuten rijden van Mont tegenover een Pouhon Pierre-le-Grand waar je het echte Spa water kan proeven voor 1 euro. We lieten ons verrassen met het beste van de kok: « Laissez-vous faire ». De gerechten waren uitstekend; een echte aanrader.

In het plaatsje Mont vonden we via booking.com een mooi pension Le Sorbier (een b&b) prachtig gelegen in de heuvels van Malmedy in de Ardennen. De gastheer en gastvrouw waren bijzonder vriendelijk en verzorgden een prima ontbijt. Omdat de weersvoorspellingen niet gunstig waren gingen we op de eerste dag meteen wandelen in de bossen tegenover het pension. We kwamen door een echt donker bos langs gladde paden bij een beekje en klommen bergje op en af. Het werd een mooie eerste activiteit voordat we gingen eten in Spa.





 

Vanmiddag speelde Sam met zijn meiden A team de twee laatste zaalhockey wedstrijden en ik mocht fluiten. Ze waren al officieus kampioen en vandaag dus echt. Coach Sam vond het tijd voor een ludieke aanpak en liet de keeper optreden als veldspeler, dus 6 veldspelers vandaag. Bij een strafcorner is dat een gek gezicht want het doel blijft even helemaal leeg. Aan het einde van de wedstrijden tegen Cartouche en Forescate werd nog een teamfoto gemaakt. Gefeliciteerd, MA2.
 

Net na onze etentje belde Annelot heerlijk enthousiast maar ook vermoeid van een prachtige tocht die ze net had gemaakt naar 2 vulkanen in Guatemala, de Volcán de Fuego en de Acatenango. Beide liggen vlak bij elkaar in het gebied bij Antigua. Superfijn was het om haar te spreken via de video. En ze had zoveel enthousiasme en bewondering voor de actieve vulkanen dat ik het niet kon laten om even iets te delen van de spectaculaire natuurverschijnselen die ze zelf beschrijft als mooier, zwaarder en kouder (op 3600m hoogte) dan de Machu Picchu in Peru.

Na de wandeling gingen we samen eten bij Tespelduyn. Ondanks dat we geen valentijn-aanhangers zijn was onze tafel wel romantisch versierd met rozenblaadjes. We tafelden gezellig met mooie wijntjes en hadden een reuze gezellige tijd. Mijn moeder liet mooie rozen bezorgen die onze woonkamer mooie roze opfleuren.