Ook voor deze vakantie had ik de 200-600mm lens mee. En daarmee heb ik toch weer heel veel plezier gehad. De roodkopklauwier verscheen twee maal voor de camera en was voor mij de vogelverrassing. Ik had deze soort nog nooit eerder gezien. Volgens waarneming.nl is dit (in Nederland) een zeer zeldzaam inheemse soort.
Vanavond nam Sam me mee op de e-step om te kijken naar het ooievaarsnest in het park. We wachtten op de papa-ooievaar die even boodschappen was gaan doen. Net als vele mannen kon hij de kikkerbillen en de kippepootjes niet vinden; het duurde nogal lang. Daarna hebben we om beurten wat foto’s geschoten. Sam nam de close-ups en de (poepende) ooievaar. De parkieten heb ik geschoten.
Na een warme dag werken had ik wel even zin om mijn hoofd in de wind en mijn voor de lens te houden. Er was niet al te veel tijd en daarom nam ik de fiets naar de polder, naar de plek waar ik vorig jaar de putters fotografeerde. Eens kijken wat er vandaag in de aanbieding is: mus, kievit, haas, spreeuw, grutto, zwaluw en een witte buizerd.
Na geluisterd te hebben naar het verhaal van Ruth en Naomi in Hour of Power, trokken Ingrid en ik door de duinen. We gingen struinen door de duinen, los van het pad en langs veel vogels. Er waren bijzonder veel geluiden, veel meer dan een week geleden. We zagen o.a. (in volgorde van de foto’s): de vink, de boomleeuwerik, nogmaals de boomleeuwerik, de gekraagde roodstaart en de kneu.
Vanmorgen had ik een afspraak bij de chirurg ter controle van de elleboog operatie. De wondsnede is goed hersteld en ook de beweging in de elleboog komt weer in de buurt zoals het was. Medisch gezien is het genezen. De grootste verandering na de laatste operatie is dat er rondom het bot aanzienlijk veel litteken weefsel is verwijderd. Bij onvoldoende beweging van de arm kan dit zich opnieuw voordoen. Goed bewegen dus.
Daar ben ik vanmiddag maar meteen mee begonnen en heb een ruime wandeling door de AWD gemaakt. Het windje was fris maar met een mooi zonnetje tussen de wolken door was het aangenaam en waren er warempel nog een paar mooie vogels waar te nemen, d.w.z. te fotograferen. Het ging om de rietgors, fitis en roodborsttapuit.
Aanvankelijk hadden we een wandeltocht gepland in Lemele. Onderweg besloten we de route kort te sluiten en parkeerden we tegen de heid vlak buiten Vierhouten en iets boven Elspeet. De wind was fris maar het zonnetje scheen helder over de heide en door de bomen. We vonden een kneuterig klein bankje om te lunchen en vervolgden onze weg verder door het bos. Een helicopter vloog in de verte voor een mooie serie wolken en werd op beeld helemaal bibberig vanwege de opstijgende warme lucht. Op een bepaald moment scheen de zon zo mooi op de groene takken van de bomen waardoor het leek alsof ze licht gaven. Een buizerd zweegde hoog door de lucht terwijl een roodborstje het eten dicht bij de grond zocht.
Als je zo door natuur wandelt en de duinen bedekt zijn met sneeuw en ijs, kom je van bijzondere composities tegen die de natuur zelf in elkaar steekt. Met het zonlicht van voren, achteren of van zij springen die bijzondere tafereeltje er uit. Zwart ijs met witte vlekken, sneeuwtopjes die reflecteren in de zon, ijsblokjes met weerspiegeling tegen de zon, ijsringen om een boomstam en zo voort. Qua leven was het rustig met weinig vogels. Toch was er de kramsvogel die zich al slapend indekte tegen de kou.
Nu ik vanuit huis werk is het fascinerend te zien hoe veel vogels in eigen tuin rondvliegen. Omdat de camera altijd klaar ligt dacht ik tijdens lunchtijd even een paar foto’s te schieten van de merel en de leeuwerik.
De grote verrassing van vandaag was de buizerd die op 15 meter van mij rustig in de boom zat en mij toeliet op zo’n korte afstand. Heerlijk om het mooie dier van zo dicht bij te bewonderen. Na een stuk of 6 foto’s vond hij dat de fotoshoot wel lang genoeg had geduurd en vloog een metertje of 20 verder om daar rustig en laag op een tak te zitten. Kort daarna was er de rietgors. Door het prachtige licht was de vogel in zijn achtergrond een mooie verschijning. Niet veel later gebeurt hetzelfde kleurrijke tafereel met het brilduikers echtpaar. De gelopen route was ruim 10km. Op het kaartje is te zien waar de foto’s zijn genomen.
Ondanks dat veel vogels op winterverlof zijn, is er met de zon weer veel kleur in het landschap. En de vogels en herten die je nog tegenkomt krijgen meteen een mooie tekening in het duinlandschap.
Nadat we de Hour of Power dienst op RTL5 hadden gevolgd wandelden we door het zonnige duinlandschap van de AWD. Er was niet veel leven in de brouwerij. Een roodborst bleef eigenwijs in het felle tegenlicht van het zweefvliegveld zitten, daarmee zeggend dat het zijn territorium is. Ook zagen we de boomklever die zijn mooi geluid liet horen. Met 8 graden en zon in de rug was het erg aangenaam. We hadden eigenlijk naar onze ouders in Friesland willen gaan maar omdat onze kinderen bij iemand in de klas zitten waarbij corona is vastgesteld besloten we het zekere voor het onzekere te nemen. De verjaardag van Ingrid’s moeder vieren we dan op een ander tijdstip.
Vandaag is het opnieuw mistig en druilerig, en koud bovendien. Met de camera naar buiten zit er niet in. Maar gelukkig komt de kleru naar ons toe: de parkparkiet heeft zijn kruidenier in onze tuin gevonden en trakteert zichzelf ruim. Zijn bek zit onder het lekkers van de vruchten die hij ongevraagd uit de boom pikt.
Vanmiddag maakten Ingrid en ik een wandeling door de AWD. Het was lekker fris, 5 graden, en de zon scheen heerlijk over de duinen. Nog geen 2 minuten van de parkeerplaats zat een mooie torenvalk in de zon te schitteren met zijn mooi verenpak. Even later was daar een hert, op zich niet spannend, maar eerst in een omgeving met veel takken (weinig contrast) en dertig seconden later scheen de zon als een schijnwerper op zijn gewei. Nog even later was daar de vink die vrolijk in de boom op zoek was naar eten. Halverwege genoten we op een bankje van het zonnetje, van de roodborsttapuit en de roodborst.
De zon scheen vandaag als in de zomer en dat nodigt uit om te gaan wandelen. Met de wind en de zon in de rug voelde het bijna zomers aan. Later tegen de zon en wind in was het veel kouder en moest de jas dicht. Onderweg was er weinig leven te spotten. Wel herten en een aantal buizerds die veel herrie maakten. Hier en daar was er een vinkje. Later op de middag liep het tegen het gouden uurtje aan en kleurde de lucht geel. Het rondje was 12,5km en zeker de moeite waard. Het was voor het eerst dat ik de camera met telelens meenam zonder statief. Na de controle bij de chirurg afgelopen vrijdag durf ik mijn elleboog weer te belasten en wisselde ik regelmatig van arm om de apparatuur van 2,7kg los in de hand te dragen.
Het mooie weer was vanmiddag aanleiding om te gaan wandelen in de AWD. Omdat Noud zijn toetsweek van school moest afronden vertrokken we wat later vanmiddag en zo werd mijn wandeling een foto-tocht in het hart van “Golden Hour” dat om 16:10 uur begon. Eigenlijk heb ik het wel gehad met herten fotograferen maar vanwege het mooie licht heb ik er toch maar een paar foto’s van gemaakt.
Mijn mooiste shot kwam van de overactieve grote bonte specht die een gat tikte in een grote berk. Ook de buizerd liet zich op afstand zien.
