Om wat meer flexibiliteit te hebben voor de fiets had Ingrid een hondenmandje bij de kringloop aangeschaft. We fietsten voor het eerst met Borre achterop naar Warmond langs een paar bollenvelden. De kleuren van het bos en de bloemen waren fantastisch en Borre bleef heel gedeisd in zijn mandje zitten. Zijn beloning voor het ritje was een boswandeling.
Na een bijzonder inspirerende preek van Bobby Schuller bij Hour of Power maakten we een wandeling door het Duindamse bos. Het was winters koud met een zomerse zon. Vaak hebben we hier met de kinderen in het bos gewandeld of met sleetjes de duinen afgeroetst. We passeerden het gedeelte waar de kinderen met de step naar beneden reden zoals in 2010. Nu was Borre was mee en liet hij zijn sprongen even zien.
We namen beide hondjes mee naar het Warmondse bos, in een beladen sfeer. Met de 28-200mm lens op de camera nam ik allerlei foto’s van de hondjes en met name closeups van de oudste (Rakker) omdat het met zijn conditie niet goed gaat. We hebben een afspraak staan dat hij deze week naar de dierenarts gaat. Deze boswandeling is daarom zijn laatste. Hij genoot van de vrije wandeling zonder riem maar hij was na de wandeling bekaf. De closeups bewaren we als mooie herinnering.
Onverwacht klaarde het weer vandaag op. Nadat we Annelot hadden uitgezwaaid die naar Münster vertrok, gingen Ingrid ik een rondje wandelen in het Warmondse bos. We fotografeerden een paar paddenstoelen die tegen boomstammen aan groeiden maar er waren er deze keer niet veel. De herfstkleuren zijn altijd weer boeiend en het licht viel soms verrassend mooi op oude boomstammen en paden. De hondjes liepen met ons mee, Rakker zonder riem.
In het grensgebied ten zuiden van Valkenswaard liggen de Plateaux. Je kunt er heerlijk wandelen door bos, heide en weilanden. We maakten op deze zaterdag een mooie wandeling van ruim 9km door Nederland en België. Onderweg was er veel lol en baanden we ons een weg door de bossen, over bruggetjes en langs grote zwarte buffels. Bij een bankje maakten we een groepsfoto en onderling werd er veel gefotografeerd wat gezellige indrukken gaf van de wandeling.
Het is herfst en tijdens de wandeling bij Amerongen zagen we op juist de natte plekken in het bos veel paddenstoelen. We maakten foto’s van de vele soorten, 43 foto’s daarvan zijn hieronder getoond.
Vanmorgen vertrokken Ingrid en ik naar Amerongen voor een wandeling op de Utrechtse Heuvelrug. Door wegwerkzaamheden moesten we omrijden en begon onze wandeling wat later. Omdat het lunchtijd was, besloten we eerst te gaan lunchen in het bosrestaurant Mas Montagne. We genoten van een mooie lunchplank en vertrokken vervolgens voor een willekeurige ronde door het bos. De weg was vol met paddenstoelen die we samen spotten en fotografeerden.
De vennenroute Kampina is een groot gebied tussen Boxtel en Oisterwijk. Het was de eerste keer dat we de Huisvennen bezochten. We zagen en hoorden ganzen in de vennetjes, een buizerd, libelles, paddenstoelen en zelfs een eekhoorn. Ingrid zag hem in het bos naar een boom lopen. Ik richtte de camera snel op de boom maar toen stak hij supersnel het wandelpad over. Ik kon nog net twee foto’s maken maar had eigenlijk geen tijd om goed scherp te stellen. Maar we hebben er eentje gezien. Onderweg maakten we foto’s met de zelfontspanner. Het harde licht maakte het niet gemakkelijk maar er zijn er toch een paar door de ballotagecommissie gekomen. Op de terugweg reden we naar Nistelrode om bij kledingzaak Van Tilburg iets voor Ingrid te scoren. Daarna brachten we nog een bezoek bij Sam’s werk, het bedrijf zerosteps in Houten. We kregen een rondleiding en koffie, en maakten kennis met de eigenaar van het bedrijf.
Op deze mooie zaterdag vertrokken we vanmorgen naar Boxtel om te wandelen in natuurgebied Kampina. De route over de A2 verliep vlot terwijl in tegenovergestelde richting het verkeer over wel 10km stil stond. We parkeerden de auto aan het Loo en liepen vandaar naar de Hessenweg het vennengebied in. In eerste instantie wilden we de route van Natuurmonumenten lopen maar die zou ons over de normale weg brengen terwijl het natuurgebied zelf wonderschoon is. We vroegen een locale bewoner die ons vriendelijk advies gaf over een mogelijke route. Zo gezegd, zo gedaan. Het trappenbos (vanwege alle wortels) met de tamme kastanjes was een heerlijke omgeving om te wandelen. Er zouden hooglanders lopen maar we zagen alleen het resultaat van hun voedselvertering.
En jawel, ook in Nederland komt de boomkikker voor. Toen de fotoworkshop werd aangekondigd triggerde dat meteen mijn nieuwsgierigheid. En vandaag trok ik op naar Drenthe om de beestjes te zoeken en te fotograferen. Het duurde niet lang en daar was al de eerste gespot door de groep fotografen. Met elkaar kijken en turen geeft ook een stukje collegialiteit. Als iemand eentje spot, worden anderen er op gewezen en zo kijken er meerdere ogen uit naar foto-objecten. De boomkikkers maken nog aardig wat geluid ondanks hun kleine formaat van 2-4cm. Ze hebben een mechanisme om zichzelf te beschermen tegen uitdroging. Als de zon te sterk wordt trekken ze een vliesje over zich heen waardoor het lichaamsvocht niet verdampt. Het was een prachtige fotodag.
Naast een apart rubriekje over de zwartkop heb ik ook voor de appelvink een item gemaakt. De appelvink heb ik nog niet eerder gefotografeerd. Wel heb ik de gewone vink vaak op de plaat gehad. En ook hier in dit item om aan te geven dat de appelvink met zijn dikke snavel en blauwe veren in zijn vacht echt anders is dan de vink. De robuste snavel en kleine ogen maakt het een fascinerende verschijning.
Een van de mooiste vogeltjes om te zien in Nederland vind ik de zwartkop. Een aantal mannetjes en vrouwtjes lieten zich met regelmaat fotograferen. Het mannetje heeft een zwarte “kapje” om zijn hoofd en het vrouwtje een bruine.
Omdat de vogelhut tijdens de boomkikker workshop beschikbaar was heb ik een aantal mooie momenten kunnen vastleggen van o.a. de grote bonte specht, de heggenmus, de boomklever, de roodborsten de tjiftjaf. Ook hier moest ik werken met een (voor vogels) lange sluitertijd. Het liefst werk je dan met 1/1600 of 1/3200, zeker bij kleine vogels. Nu moest ik het doen met 1/250 of 1/400. Dat is gelukt mede omdat de laatste versie van Adobe Lightroom (v12) een AI-gestuurde Denoise functie heeft die de ISO10000 ruis er prachtig uithaalt. De foto’s zijn daarmee goed presenteerbaar.
Vanuit de vogelhut, die tijdens de workshop vrij te bezoeken was, had ik zicht op een woelmuis die zich zo nu en dan heel kort even liet zien. De woelmuis is een apart diertje met een relatief korte staart en een kortharige vacht. Omdat het licht laag was, moest ik met een minimale sluitertijd werken om een balans te krijgen tussen scherpte en sensor gevoeligheid. Het is aardig gelukt ondanks dat de ISO opliep tot 10000 met een sluitertijd van 1/250.
Enige tijd geleden had ik me ingeschreven voor een foto workshop over boomkikkers in Nederland. Dat wilde ik wel eens meemaken want ik dacht dat die alleen in Midden-Amerika voor komen zoals we vorig jaar zagen in Costa Rica. De verzamelplaats was in Drenthe, vanaf 10:00 uur. De organisator riep iedereen vooraf om vanwege de hoge temperaturen 2 uren eerder te beginnen. Zo zat ik om 5:30 uur al in de auto. Na vele kilometers in dichte mist te hebben gereden was er dichtbij de locatie de mooie zonsopgang. In het gebied zelf scheen de zon prachtig over heide en struiken. Het begin was al goed.
